current views are: 9

16 Ιανουαρίου 2020
Δημοσίευση10:00

Στη χώρα της υπερβολής η «αγιοποίηση» της κυρίας Σακελλαροπούλου και ο Παυλόπουλος

H επιλογή της κυρίας Σακελλαροπούλου έγινε όχι με πολιτικά κριτήρια αλλά με επικοινωνιακό τακτικισμό και αυτό εξάγεται από τα όσα γράφουν οι συμπολιτευόμενες εφημερίδες αλλά και λένε διάφοροι δημοσιολογούντες ότι στρίμωξε τον Τσίπρα και άλλα σχετικά.

Δημοσίευση 10:00’

H επιλογή της κυρίας Σακελλαροπούλου έγινε όχι με πολιτικά κριτήρια αλλά με επικοινωνιακό τακτικισμό και αυτό εξάγεται από τα όσα γράφουν οι συμπολιτευόμενες εφημερίδες αλλά και λένε διάφοροι δημοσιολογούντες ότι στρίμωξε τον Τσίπρα και άλλα σχετικά.

Στη χώρα της υπερβολής και οι χαρακτηρισμοί υπερβολικά αποδίδονται.

Τόσο που στο τέλος χάνουν κάθε νόημα. Αφορμή για το σχόλιο μου, η πρόταση του Πρωθυπουργού για την θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας και τα όσα ακολούθησαν. Ο Πρωθυπουργός καλά έκανε και πρότεινε το πρόσωπο που θεωρούσε το καταλληλότερο και το πιο «βολικό» και όταν συντρέχουν και οι δυο προϋποθέσεις τόσο το καλύτερο για τον ίδιο και την κυβέρνηση του.

Πραγματικά, πρόκειται για μια πολύ έξυπνη και επικοινωνιακή απόφαση, αλλά ψυχραιμία με τα διθυραμβικά σχόλια, την αλλαγή εποχής και διάφορα άλλα ωραία που, όμως, θα κριθούν στο τέλος της διαδρομής.

Σε αυτήν την λογική θα σας διηγηθώ την γνωστή ιστορία, με τον Kροίσο που ήταν o τελευταίος βασιλιάς της Λυδίας και γνωστός για τα αμύθητα πλούτη του που γίνονταν όλο και περισσότερα. Ο ίδιος πίστευε πως ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου. Ώσπου μια μέρα συναντήθηκε με το Σόλωνα, τον οποίο ρώτησαν ποιος είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Ο Σόλων αρνήθηκε να κατονομάσει τον Κροίσο, προειδοποιώντας τον με τη φράση: «μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Δηλαδή σε ελεύθερη μετάφραση «μην μακαρίζεις κανένα πριν το τέλος του ή μη βγάζεις συμπεράσματα πριν το τέλος». Θα δούμε αν τα λόγια του σοφού θα αποδειχθούν προφητικά…

Αυτό δεν αναιρεί τα προσόντα της κυρίας Σακελλαροπούλου, το ότι είναι γυναίκα τι ακριβώς σημαίνει; Αλήθεια και η κυρία Θάνου ήταν η πρώτη γυναίκα υπηρεσιακός πρωθυπουργός. Διετέλεσε 98η πρωθυπουργός της Ελλάδας, η πρώτη γυναίκα που κατείχε το αξίωμα στη χώρα. Την άποψη των Νεοδημοκρατών για την κυρία Θάνου τη γνωρίζουμε αλλά και τον τρόπο που η κυβέρνηση την εκδίωξε από την Επιτροπή Ανταγωνισμού.

Το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα της χώρας είναι ότι έχουμε χάσει κάθε αίσθηση του μέτρου. Δεν θα μπω στη διαδικασία να κρίνω τις αποφάσεις της στο ΣτΕ, έχουν γραφτεί πολλά, αλλά έχω την αίσθηση ότι ήταν βολικές για τις κυβερνήσεις και για το μνημόνιο και για τις συντάξεις και για τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Επομένως, τα ουσιαστικά κριτήρια για τέτοιες θέσεις είναι πολύ συγκεκριμένα:

-Βολική επιλογή, υπό την έννοια ότι δεν θα δημιουργηθεί ένα άλλος πόλος στο πολιτικό σύστημα και μάλιστα σε μια κρίσιμη φάση για τα εθνικά μας θέματα.

-Συναίνεση, μια λέξη που έχει χάσει το νόημα της. Γιατί πολύ απλά εκβιαστική συναίνεση, δεν υπάρχει. Δηλαδή δεν προτείνω κάποιο πρόσωπο που άλλος δεν μπορεί να πει, όχι! Αλλά όταν έχεις την πλειοψηφία συζητάς την πρόταση της μειοψηφίας.

– Σύγκριση, σίγουρα όταν δεν ανανεώνεις τη θητεία του Προκόπη Παυλόπουλου που κατά γενική ομολογία είναι ένας πετυχημένος Πρόεδρος, άλλωστε δεν έχω ακούσει τον κ. Μητσοτάκη να λέει ότι δεν ήταν, τότε η διαφορετική επιλογή πρέπει να έχει ένα αφήγημα, όπως αυτό που διαβάζουμε τις τελευταίες ώρες και περιορίζεται στο φύλο. Υπάρχει όμως και το αριθμητικό, επομένως κάηκε το πολιτικό πρόσωπο τύπου Βενιζέλου και Δαμανάκη.

Η απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ υπό αυτό το πρίσμα θα έχει ενδιαφέρον… Η σύγκριση λοιπόν εκτός από τις επικοινωνιακές εντυπώσεις θα κριθεί και στον αριθμό.

H επιλογή της κυρίας Σακελλαροπούλου έγινε όχι με πολιτικά κριτήρια αλλά με επικοινωνιακό τακτικισμό και αυτό εξάγεται από τα όσα γράφουν οι συμπολιτευόμενες εφημερίδες αλλά και λένε διάφοροι δημοσιολογούντες ότι στρίμωξε τον Τσίπρα και άλλα σχετικά. Δηλαδή με την αντίδραση των κομματικών αντιπάλων και όχι με όρους κοινωνίας σε μια κρίσιμη συγκυρία για τα εθνικά μας θέματα. Γιατί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να εκφράζει την ενότητα του έθνους άρα υπό αυτήν την έννοια θα πρέπει να είναι σθεναρός υπερασπιστής των εθνικών θέσεων.

Αν κυριαρχούσαν αυτά κριτήρια, τότε θα έπρεπε η πρόταση για τη θέση του ΠτΔ να είναι ένα πρόσωπο με πολιτική βαρύτητα και ευρύτερη εσωτερική και διεθνή απήχηση, δηλαδή η παραμονή του κ. Παυλόπουλου στη συγκεκριμένη θέση. Προσόντα που η κυρία Σακελλαροπούλου δεν διαθέτει ή δεν τα έχουμε εντοπίσει, ωστόσο επιμένω, «μηδένα προ του τέλους μακάριζε», μπορεί να μας εκπλήξει ευχάριστα!