Τραγική φιγούρα ο Κυριάκος, που, ποντάροντας στην αποτυχία του αντιπάλου του, ξέμεινε από όραμα
Ο πολιτικός λόγος έχει στόχο την επικοινωνία του πολιτικού με το κοινό μέσω της ανάλυσης και της πειθούς. Η Ν.Δ. τα τελευταία τρία χρόνια ρέπει όλο και πιο πολύ σε ένα ρηχό μοντέλο εκφοράς λόγου και κενό επιχειρημάτων.
Επαγωγικά ή και εντελώς αυθαίρετα συμπεράσματα, γενικολογίες, αοριστολογίες, λέξεις - κλειδιά, επικοινωνιακά τεχνάσματα βρίσκουν τη σκέπη τους σε ένα λόγο που μοιάζει με διαφήμιση προϊόντος. Ένας λόγος αγοραίος, διανθισμένος με ύβρεις και διαρκή δημαγωγία. Απευθύνεται κυρίως στη δημιουργία εντυπώσεων, με συχνές υπερβολές, κολακείες, φθηνή συνθηματολογία και άκρατο λαϊκισμό.
Ποια είναι, όμως, επί της ουσίας, τα κεντρικά σημεία της κριτικής της Ν.Δ. για τα φλέγοντα ζητήματα του τόπου;
Για την πρόσφατη κρίση στα ελληνοτουρκικά, η κυβέρνηση είναι ανίκανη να χειριστεί την κρίση καθώς διακατέχεται από διγλωσσία. Είναι «αναξιόπιστη» και «προκαλεί» στο Αιγαίο. «Έχει ευθύνες» διότι «δεν έπρεπε να καλέσει τον Ερντογάν να επισκεφθεί τη χώρα». Το “Μακεδονικό” δεν ήταν η ώρα του να ανοίξει, το έκανε για να φέρει σε δύσκολη θέση τη Ν.Δ.! Επιπλέον υποκύπτει σε πιέσεις γιατί έχει πάρει ως αντάλλαγμα τη μετάθεση της εφαρμογής των μέτρων του 2019!
Στην οικονομία, οι «ψεύτες», που δεν κατήργησαν τα Μνημόνια της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, έγιναν σήμερα -που φαίνεται να τα αποχαιρετάμε- «ξενόδουλοι», γιατί κάνουν ό,τι τους πουν οι δανειστές.
Στα θέματα «τάξης και ασφάλειας», είναι η μόνη κυβέρνηση που προστατεύει αναρχικές ομάδες και εγκληματίες (με ποιο όφελος άραγε;) ενώ τα μεγάλα σκάνδαλα στην υγεία Novartis και ΚΕΕΛΠΝΟ είναι «σκευωρία».
Τι προτείνει σε όλα αυτά;
Κενό. Το απόλυτο τίποτα. Αποφεύγει συστηματικά να καταθέσει προτάσεις για να μην εκτεθεί.
Τραγική φιγούρα ο Κυριάκος, που ποντάροντας στην αποτυχία του αντιπάλου του ξέμεινε από όραμα. Με δυσκολία αναμασά κλεμμένα συνθήματα για «κοινωνική πολιτική», τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν την αλλεργία του ακραιφνούς νεοφιλελεύθερου σε κάθε τι δημόσιο. Μιλά για μεταρρυθμίσεις και ο κόσμος σκέφτεται απολύσεις, μισθούς 300 ευρώ και τη διάλυση της αγοράς εργασίας που η Ν.Δ. επέβαλε. Μιλά για ιδιωτικά πανεπιστήμια, ιδιωτική ασφάλιση, ιδιωτικούς δήμους και ένα μικρό κράτος, έρμαιο στα κάθε λογής συμφέροντα. Σε ποιον να τα πει και να μην του γυρίσει την πλάτη;
Ξεσήκωσε από τον τσελεμεντέ του αστού πολιτικού μια παλιά συνταγή πολιτικής διάσωσης του πατέρα του. Πασπάλισε με ευκαιριακό αντιμνημόνιο. Πρόσθεσε εσάνς δανεικού ριζοσπαστισμού και ο λόγος έτοιμος... αλλά κούφιος νοημάτων. Κενός. Με στόμφο τον διαλαλούν οι βουλευτές του και μάταια προσπαθούν να πείσουν ότι πλέον η Ν.Δ. απογαλακτίστηκε από το μνημονιακό παρελθόν της και πια «δεν ρωτά κανέναν»...
Το διαφημιστικό κλισέ «συμφωνία αλήθειας» μόνο μία αλήθεια σημαίνει: νεοφιλελεύθερη, συντηρητική, με ακροδεξιά παραστρατήματα, που ντρέπεται την ουσία της η Ν.Δ. να παρουσιάσει και αναζητά απεγνωσμένα τους ίδιους πρόθυμους συμμάχους.
γράφει η Κατερίνα Μπρέγιαννη
Ο πολιτικός λόγος έχει στόχο την επικοινωνία του πολιτικού με το κοινό μέσω της ανάλυσης και της πειθούς. Η Ν.Δ. τα τελευταία τρία χρόνια ρέπει όλο και πιο πολύ σε ένα ρηχό μοντέλο εκφοράς λόγου και κενό επιχειρημάτων.
Επαγωγικά ή και εντελώς αυθαίρετα συμπεράσματα, γενικολογίες, αοριστολογίες, λέξεις - κλειδιά, επικοινωνιακά τεχνάσματα βρίσκουν τη σκέπη τους σε ένα λόγο που μοιάζει με διαφήμιση προϊόντος. Ένας λόγος αγοραίος, διανθισμένος με ύβρεις και διαρκή δημαγωγία. Απευθύνεται κυρίως στη δημιουργία εντυπώσεων, με συχνές υπερβολές, κολακείες, φθηνή συνθηματολογία και άκρατο λαϊκισμό.
Ποια είναι, όμως, επί της ουσίας, τα κεντρικά σημεία της κριτικής της Ν.Δ. για τα φλέγοντα ζητήματα του τόπου;
Για την πρόσφατη κρίση στα ελληνοτουρκικά, η κυβέρνηση είναι ανίκανη να χειριστεί την κρίση καθώς διακατέχεται από διγλωσσία. Είναι «αναξιόπιστη» και «προκαλεί» στο Αιγαίο. «Έχει ευθύνες» διότι «δεν έπρεπε να καλέσει τον Ερντογάν να επισκεφθεί τη χώρα». Το “Μακεδονικό” δεν ήταν η ώρα του να ανοίξει, το έκανε για να φέρει σε δύσκολη θέση τη Ν.Δ.! Επιπλέον υποκύπτει σε πιέσεις γιατί έχει πάρει ως αντάλλαγμα τη μετάθεση της εφαρμογής των μέτρων του 2019!
Στην οικονομία, οι «ψεύτες», που δεν κατήργησαν τα Μνημόνια της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, έγιναν σήμερα -που φαίνεται να τα αποχαιρετάμε- «ξενόδουλοι», γιατί κάνουν ό,τι τους πουν οι δανειστές.
Στα θέματα «τάξης και ασφάλειας», είναι η μόνη κυβέρνηση που προστατεύει αναρχικές ομάδες και εγκληματίες (με ποιο όφελος άραγε;) ενώ τα μεγάλα σκάνδαλα στην υγεία Novartis και ΚΕΕΛΠΝΟ είναι «σκευωρία».
Τι προτείνει σε όλα αυτά;
Κενό. Το απόλυτο τίποτα. Αποφεύγει συστηματικά να καταθέσει προτάσεις για να μην εκτεθεί.
Τραγική φιγούρα ο Κυριάκος, που ποντάροντας στην αποτυχία του αντιπάλου του ξέμεινε από όραμα. Με δυσκολία αναμασά κλεμμένα συνθήματα για «κοινωνική πολιτική», τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν την αλλεργία του ακραιφνούς νεοφιλελεύθερου σε κάθε τι δημόσιο. Μιλά για μεταρρυθμίσεις και ο κόσμος σκέφτεται απολύσεις, μισθούς 300 ευρώ και τη διάλυση της αγοράς εργασίας που η Ν.Δ. επέβαλε. Μιλά για ιδιωτικά πανεπιστήμια, ιδιωτική ασφάλιση, ιδιωτικούς δήμους και ένα μικρό κράτος, έρμαιο στα κάθε λογής συμφέροντα. Σε ποιον να τα πει και να μην του γυρίσει την πλάτη;
Ξεσήκωσε από τον τσελεμεντέ του αστού πολιτικού μια παλιά συνταγή πολιτικής διάσωσης του πατέρα του. Πασπάλισε με ευκαιριακό αντιμνημόνιο. Πρόσθεσε εσάνς δανεικού ριζοσπαστισμού και ο λόγος έτοιμος... αλλά κούφιος νοημάτων. Κενός. Με στόμφο τον διαλαλούν οι βουλευτές του και μάταια προσπαθούν να πείσουν ότι πλέον η Ν.Δ. απογαλακτίστηκε από το μνημονιακό παρελθόν της και πια «δεν ρωτά κανέναν»...
Το διαφημιστικό κλισέ «συμφωνία αλήθειας» μόνο μία αλήθεια σημαίνει: νεοφιλελεύθερη, συντηρητική, με ακροδεξιά παραστρατήματα, που ντρέπεται την ουσία της η Ν.Δ. να παρουσιάσει και αναζητά απεγνωσμένα τους ίδιους πρόθυμους συμμάχους.
γράφει η Κατερίνα Μπρέγιαννη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.