13 Σεπ 2019

Η Άννα Παναγιωταρέα, τα αμπέχονα και η λαϊκή αγορά της Καλλιδρομίου

- Όπως όλοι θυμόμαστε, πριν τις εκλογές, επί ΣΥΡΙΖΑ, το κέντρο της Αθήνας θύμιζε χίπικο καταυλισμό, όπου όλοι κυκλοφορούσαν με αμπέχονα και αφάνα μαλλί για να μοιάζουν με την εξουσία και (άρα) να έχουν τα οφέλη από κάτι τέτοιο
- Ένας ύμνος στον Κυριάκο και την κανονικότητά του που θα μείνει ως μνημείο σουρεαλισμού


   Η Άννα Παναγιωταρέα αγαλίασε αφού η κανονικότητα έδιωξε τα αμπέχωνα. Όπως όλοι θυμόμαστε, πριν τις εκλογές, επί ΣΥΡΙΖΑ το κέντρο της Αθήνας θύμιζε χίπικο καταυλισμό, όπου όλοι κυκλοφορούσαν με αμπέχωνα και αφάνα μαλλί για να μοιάζουν με την εξουσία και (άρα) να έχουν τα οφέλη από κάτι τέτοιο.
   Προφανώς κρίνει εξ ιδίων, αλλά αυτό ας το αφήσουμε στην κρίση ενός εκάστου.
   Η σύμβουλος του Υπουργείου Πολιτισμού, δημοσιογράφος κυρία Άννα Παναγιωταρέα, στο άρθρο της στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος της Τρίτης 10 Σεπτεμβρίου, έχει κεντήσει έναν ύμνο στον Κυριάκο και την κανονικότητά του που θα μείνει ως μνημείο σουρεαλισμού.
   Προσπαθώντας να πείσει ότι το επικοινωνιακό μπαράζ (πολύ επιτυχημένο ομολογουμένως) της Κυβέρνησης Μητσοτάκη έχει αλλάξει τη χώρα, την καθημερινόητα, το μέλλον και το σύμπαν όλόκληρο, η Άννα Παναγιωταρέα με το κείμενό της, γεμάτο φοβικά και υποτιμητικά κλισέ ρίχνει μια δόση χρύσκονης σ' αυτό το μπαράζ ενώ η ουσία του είναι στην τελευταία γραμμή: Μπορεί ακόμη τα οικονομικά μεγέθη να μη άλλαξαν, όμως η αισιοδοξία και η ελπίδα αλλάζουν το κλίμα. Τα άλλα έπονται.
   Μέχρι να φτάσεις όμως στην τελευταία γραμμή έχει προλάβει η δημοσιογράφος να μιλήσει για νεοτρογλωδύτες, για ντύσιμο Λαικής Αγοράς (στην Καλλιδρομίου μάλιστα, του αβάτου των Εξαρχείων- άραγε από εκεί ψωνίζει τα Σάββατα;), αμπέχονα κλπ.


   Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο:

πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.