Ύμνος Τροφωνίου
Μέγαν ύπείροχον θεόν Τροφώνιον καλώ,
βασιλήα Διίφαντον, ήδ’ ’εμπυριφοίτην ‘υποχθονίων.
’Αλλ’ ώ κύδιστε θεέ, κλύων σέ ‘ικετηρίδα φωνήν, ’ελθέ !
’εδρανα γής σώζων, καί ’αδύτου εύδρομον ’ορμήν.
’ελθέ ’ανίκητος πολέμου, ‘αγνέ δαίμων.
Πολύτεχνε, λιθοξόε, σκότιε, Λεβαδείηε μάντι,
‘ος ’ες ‘ιερήν γήν Ούδώρα, φίλος ’αθανάτοισιν θεοίσιν,
εύφρων τε ποικιλλόβουος ναίων,
κύδιμε κούρε, ‘εκατηβόλε, τοξοβέλεμνε.
καθαράς φήμας, χρησμόν θεήλατον,
‘υπό νερτέρων γαίης,’ανάφανέ μοι.
Φοίβου ’Απόλλωνος Κορωνίδος τε θάλος ‘αγλαότιμον,
κρατερόχειρ’ αίώνιε, τεχνοδίαιτε, νυκτέριε.
μυχίοις ‘υπ΄κεύθεσιν σηκόν έχων,’ηερόεν ’αντρον,
αίτούμαι, θυσίαισι καί εύχωλαίς λιτανεύων,
κλύθι μου εύχομένου επί τό ’αβρόν Πάθος,
καί δός ’αλκήν σώματος, καί νοός ειρήνην.
Ύμνος Τροφωνίου (Ελεύθερη απόδοση)
Τον μέγιστον υπέροχον θεόν Τροφώνιον καλώ
με το πρόσωπο νάρθει του Δία βασιλικού, συνάμα και μορφή φωτοχθόνια.
Αλλ’ ώ ενδοξότατε θεέ, με παρακλητική δέηση σε καλώ: έλα!
Εσύ που τις βάσεις σώζεις της γης, και την εύδρομη ορμή του αδύτου διατηρείς,
Έλα! ανίκητε στον πόλεμο, γνώστη αγνέ.
Πολύτεχνε, πετροπελεκητή, σκοτεινοδίαιτε. Μάντη της Λειβαδιάς.
Εσύ που ως φίλος των αθάνατων θεών, στην ιερή γή Ουδώρα κατοικείς.
Καλλίγνωμος όσο και πολυχρησμοδοτικός αείζωε θεέ.
Παιδί με τις μέγιστες τιμές, παιδί που απο μακρυά μ’ επιτυχία τοξεύεις.
Φωνές διαυγές , και χρησμό θεόφρονα,
από τον Άδη φανέρωσέ μου. Λαμπροτιμημένε. βλαστάρι του Απόλλωνα και της Κορωνίδας.
Χειροδύναμε, παντοτεινέ. Εσύ που μέσα στις τέχνες ζεις, νυχτόβιε,
μύχια που κατοικείς, στα δώματα του Άδη, σε Άντρο ιερό. Παρακλητικά ζητάω με θυσίες, αλλά και υποσχέσεις θυσιών,
καθώς στο χαρωπό Πάθος εύχομαι, άκουσέ με θεέ.
και χάρισέ μου δύναμη στο Σώμα και ειρήνη στον Νού.
ΑΔΕΣΠΟΤΟΝ - enable editing