"Λουλούδια" την Πέμπτη στο θερινό το σινεμά.
Αυτό το χαμηλόφωνο και τρυφερό κομψοτέχνημα, έρχεται από την Ισπανία και συνοδεύεται από μερικές σημαντικές πρωτιές. Είναι το πρώτο φιλμ, γυρισμένο στη βασκική γλώσσα και το πρώτο που προτάθηκε ποτέ από την Ισπανία για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Θέμα του η ανθρώπινη ύπαρξη, η ατομική και η συλλογική μνήμη, η μοναξιά και η αποξένωση, πρωτίστως μέσα στο ίδιο το οικογενειακό κύτταρο.
Την πλοκή του πυροδοτούν οι ιστορίες τριών γυναικών, των οποίων οι οικογενειακές, φιλικές και ερωτικές σχέσεις είναι ανεκπλήρωτες, σχεδόν παγωμένες αν και θα μπορούσαν να είναι ονειρικές, αν τολμούσαν να ξεφύγουν από την μιζέρια της καθημερινότητας τους και να διεκδικήσουν την ευτυχία που τους αναλογεί. Οι ζωές και των τριών αλλάζουν καθοριστικά χάρη στα λουλούδια που εισβάλουν σε αυτές ανέλπιστα, μυστηριωδώς και ανώνυμα.
H Άνε είναι μία μεσήλικη γυναίκα, χωρίς παιδιά, πνιγμένη σε έναν άχρωμο γάμο που δεν της προσφέρει τίποτα. Δουλεύει σ' ένα εργοτάξιο και επιστρέφει στο βουβό της διαμέρισμα, την καθημερινή της ρουτίνα και τον άντρα της, με τον οποίο δεν έχει τίποτα κοινό. Ώσπου μία μέρα μία υπέροχη ανθοδέσμη, χωρίς κάρτα ή άλλα στοιχεία αποστολέα, παραδίδεται στην πόρτα της. Αρχικά σκέφτεται ότι προέρχεται από το σύζυγό της που με αυτή την κίνηση επιδιώκει την αναθέρμανση της σχέσης τους. Αλλά εκείνος αγνοεί τα πάντα σχετικά με τα υπέροχα λουλούδια, που εξακολουθούν να εμφανίζονται κάθε εβδομάδα, την ίδια ημέρα και ώρα, ομορφαίνοντας τη ζωή της, ξυπνώντας τα ένστικτά της, την βεβαιώνουν ότι μπορεί ακόμα να είναι επιθυμητή. Και φυσικά προκαλούν τριγμούς στη σχέση του ζευγαριού. Γιατί όσο το δικό της ηθικό αναστηλώνεται, τόσο η ζήλεια του συζύγου της δυναμώνει. Ποιος είναι αυτός που την πολιορκεί με αυτό το λεπτό και αινιγματικό τρόπο; Και τι θέλει ως αντάλλαγμα; Πριν τα ερωτήματα απαντηθούν, όλα τελειώνουν εντελώς ξαφνικά, όπως ακριβώς ξεκίνησαν. Τα λουλούδια σταματούν να έρχονται. Ένα τυχαίο συμβάν στη δουλειά δίνει στη γυναίκα μια σοβαρή ένδειξη για το ποιος μπορεί να είναι ο μυστηριώδης αποστολέας. Η Άνε γεμάτη ευγνωμοσύνη προς τον άνθρωπο που της θύμισε ότι αξίζει πολύ περισσότερα από αυτά στα οποία έχει βολευτεί και έβαλε πάλι το χρώμα και το συναίσθημα στη ζωή της, θα μετατραπεί από αποδέκτη σε αποστολέα λουλουδιών με έναν δικό της ιδιαίτερο τρόπο.
Μερικά μπουκέτα λουλούδια, που ένα άγνωστο χέρι αφήνει κάθε εβδομάδα στο σημείο που σκοτώθηκε σε δυστύχημα ο Μπενάτ, γιος της Τέρε και σύζυγος της Λούρντες, αναστατώνουν τις ζωές τους, τις γεμίζουν ερωτηματικά για την ύπαρξη κρυφών σημείων στη ζωή του αγαπημένου τους και περιπλέκουν περισσότερο τις δύσκολες μεταξύ τους σχέσεις. Ο Μπενάτ, όσο ζούσε, ήταν και αυτός παγιδευμένος ανάμεσα στις γυναίκες της ζωής του. Την καταπιεστική μεσογειακή μάνα και τη γυναίκα του. Πεθερά και νύφη δεν αγαπήθηκαν ποτέ, δεν συνεννοήθηκαν ποτέ, ποτέ δεν είχαν καλές σχέσεις. Και όταν εκείνος έφυγε άδοξα από τη ζωή, το χάσμα που τις χώριζε έγινε βαθύτερο. Και οι αινιγματικές ανθοδέσμες στο τόπο του δυστυχήματος ρίχνουν λίπασμα στην αιώνια έχθρα τους.
Τα λουλούδια χρησιμοποιούνται από του σκηνοθετικό δίδυμο των Τζον Γαράνιο και Χοσέ Μαρί Γενάγα ως αλληγορία και πρόσχημα για να ξεγυμνώσουν τον ψυχικό κόσμο των γυναικών και να αποτυπώσουν εξαιρετικά εύστοχα την ενοχή. Μεγαλώνουμε μαθαίνοντας ότι η ζωή είναι μόνον υποχρέωση, ευθύνη. Ξεχνάμε την ομορφιά, παραμελούμε την προσωπική μας ευτυχία. Οι οικογένειές μας είναι σίγουρα ασφαλές καταφύγιο, αλλά οι υποχωρήσεις μας ως άτομα μέσα σε αυτές δεν μπορούν να μας οδηγούν στον μαρασμό και τον συναισθηματικό θάνατο, πολύ πριν πεθάνουμε σωματικά. Με αυτό το πολυεπίπεδο σεναριακό εύρημα οι σκηνοθέτες δημιουργούν μια συγκινητική σπουδή πάνω στον έρωτα, τη μνήμη, την απώλεια, τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες και τα αόρατα νήματα που ενώνουν τις ζωές των ανθρώπων. Η ταινία τους είναι εξαίσια κινηματογραφημένη, οι τρεις πρωταγωνίστριες ερμηνεύουν εξαιρετικά τους ρόλους τους, η μουσική εκφράζει υπέροχα την μελαγχολική νότα της κάθε σκηνής και η φωτογραφία τονίζει την συνολική μελαγχολία της ταινίας. Αλλά η τελική αίσθηση, αυτό που μένει στο θεατή, δεν είναι μελαγχολικό. Γιατί τα λουλούδια κάνουν τις ηρωίδες να νιώθουν ότι βαθιά μέσα τους ανθίζουν συναισθήματα που είχαν ξεχάσει εδώ και καιρό.
Και κάτι ακόμα. Οι γνώσεις των περισσοτέρων από εμάς για τους Βάσκους περιορίζονται στην αυτονομιστική οργάνωση ΕΤΑ, άντε και τώρα τελευταία στο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία από την Ισπανία και τις περιπέτειες του πρώην προέδρου Κάρλας Πουτσδεμόν. Τίποτε άλλο για αυτούς δεν ξέρουμε, έτσι η ταινία λειτουργεί ως ευκαιρία να γνωρίσουμε αυτό το λαό ως ανθρώπους στην καθημερινή τους ζωή, στα πάθη τους, τις ελλείψεις τους, τις προσμονές τους, τα δράματα τους. Και αυτή η πρώτη επαφή με έναν άγνωστο κόσμο είναι μια αποκάλυψη συναισθημάτων, νοοτροπιών εκφρασμένη στη δική τους γλώσσα. Η ηρωίδα, από την οποία ξεκινά το δράμα, είναι σίγουρα μια Βάσκα, αλλά στην περίπτωση της θα αναγνωρίσουμε στοιχεία κάθε γυναίκας, όπου γης.
Τα «Λουλούδια» είχαν 24 υποψηφιότητες και κατέκτησαν 8 Βραβεία από τα οποία ξεχωρίζουν η Ειδική Μνεία στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν (2014) και στο Palm Springs International Film Festival (2015) για τους Τζον Γαράνιο και Χοσέ Μαρί Γενάγα κ.ά.
Ισπανία 2014. Διάρκεια: 99'.Σκηνοθεσία: Jon Garaño, José Mari Goenaga. Σενάριο: Jon Garaño, José Mari Goenaga, Aitor Arregi. Πρωταγωνιστούν: Nagore Aranburu, Itziar Ituño, Itziar Aizpuru, Josean Bengoetxea, Egoitz Lasa, Ane Garabain, José Ramón Soroiz, Jox Berasategi.
Εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=DwXYAalFOjo το trailer
