Ιρανικό σινεμά εντός και εκτός συνόρων

 Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 8:00μμ, Πάρνηθος 21

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΒΛΕΠΟΥΜΕ, ΣΥΖΗΤΑΜΕ, ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ  από και για το ΣΙΝΕΜΑ
3ος ΧΡΟΝΟΣ
Κινηματογραφική Γεωγραφία
Συνάντηση 3η
Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 8:00μμ, Πάρνηθος 21
Θέμα:  Ιρανικό σινεμά εντός και εκτός συνόρων: «Ίσως το πιο ενδιαφέρον εθνικό σινεμά στον σημερινό κόσμο»  (Αμπάς Κιαροστάμι, Τζαφάρ Παναχί, Ασγκάρ Φαραντί).
Μεθυσμένα Άλογα, Τα παιδιά του παραδείσου, Ο Κύκλος, Τη μέρα που έγινα γυναίκα, Ένας Χωρισμός, Τι απέγινε η Έλι, Το σπίτι είναι μαύρο,
Πυροτεχνήματα την Τετάρτη, Που είναι το σπίτι του φίλου μου, Ο άνεμος θα μας πάρει, Χαναάν, Διαζύγιο αλά Ιρανικά,  Βροχή, Αγελάδα, Και οι χελώνες μπορούν να πετάξουν, Ο εμποράκος, Είμαστε ο Μισός Ιρανικός Πληθυσμός, Ποιος φοβάται τις γάτες της Περσίας, Γυναικείες Φυλακές, Οφσάιντ, Γυναίκες χωρίς άντρες, Κοτόπουλο με Δαμάσκηνα, Περσέπολις,  είναι μόνον μερικοί, ελάχιστοι από τους τίτλους ιρανικών ταινιών που στο άκουσμα τους συγκινείται κάθε σινεφίλ σε ολόκληρο τον κόσμο και την Ελλάδα. Αμπάς Κιαροσταμί, Ασγκάρ Φαραντί, Δαρίους Μερζουί, Φαρούχ Φαρουκσάντ, Τζαφάρ Παναχί, Μαριάν Σατραπί, Μοσέν Μαχαλμπάφ, Μεσκινί, Μπαμπάκ Παγιαμί, Μπαχμάν Γκομπαντί, Μαζίντ Μαζιντί είναι μερικά, ελάχιστα μόνον από τα ονόματα των Ιρανών σκηνοθετών που ζουν και δουλεύουν στις δύσκολες συνθήκες της πατρίδας τους ή στην υπερορία που τους υποχρεώνει το θεοκρατικό αντιδημοκρατικό καθεστώς της χώρας τους, που ακούγοντας τα οποιοσδήποτε αγαπά το σινεμά ξέρει  ότι κάτι καλό έχει να περιμένει.
  Σκηνοθέτες που οι ταινίες  τους  έχουν διαγράψει πολύ πετυχημένη διαδρομή. Συνάντησαν το κοινό τους και γνώρισαν την αποδοχή από τους θεατές και κριτικούς όχι γιατί διαφημίστηκαν με χολιγουντιανή επιμονή, ούτε γιατί προέρχονται από ένα τριτοκοσμικό, εξωτικό σινεμά, αλλά γιατί συγκινούν το θεατή και διεγείρουν το μυαλό και τη σκέψη του.  Σήμερα  είναι γενικά παραδεκτό πως ο  Ιρανικός κινηματογράφος είναι το πιο ενδιαφέρον κινηματογραφικό ρεύμα από την εποχή του Γαλλικού Νέου Κύματος. Σινεμά που με τα χρόνια, διαμόρφωσε κάποια χαρακτηριστικά, όπως εμμονή στην αφήγηση απλών και κατανοητών ιστοριών, σκηνοθετική λιτότητα, χωρίς καμία απολύτως επιτήδευση, έντονο συναίσθημα, ανθρωπισμός και πολύ ισχυρή πίστη στον άνθρωπο. Αυτός ο ανθρωποκεντρισμός αποτέλεσε και το στοιχείο που καταρχήν γοήτευσε το δυτικό κοινό που  ανακάλυψε στις ιρανικές ταινίες το συναίσθημα και την αθωότητα, που είχαν χαθεί από τις δυτικές υπερπαραγωγές, θυσία στο κέρδος.
Η θέση των παιδιών ως πρωταγωνιστών σ' αυτές τις ταινίες, αλλά και η παρουσία πολλών ερασιτεχνών ηθοποιών δημιούργησε μια κινηματογραφική σχολή όπου η αυτοπροβολή του ηθοποιού σταρ και η προσποίηση στην υποκριτική απουσιάζει. Έτσι ο θεατής έρχεται αντιμέτωπος, όχι με την λαμπερή και απατηλή γοητεία ενός σταρ αλλά με την αθωότητα και την αλήθεια του ανθρώπινου προσώπου.


Με αυτό το σινεμά θα ασχοληθούμε την Δευτέρα 4/11 στην 3η  συνάντηση του 3ου χρόνου διαλέξεων που με το γενικό τίτλο «Βλέπουμε, Ακούμε, Μαθαίνουμε από και για το Σινεμά» και με υπότιτλο «Κινηματογραφική Γεωγραφία» οργανώνει και φέτος, με ιδιαίτερη πρέπει να αναφέρουμε επιτυχία η Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine- Δράση στο στέκι της Πάρνηθος 21