"'Οψεις του φανταστικού"-Φεστιβάλ σε Αστακό,Πάτρα,Αγρίνιο

Το φεστιβάλ «ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ 2017 - Δυτική Ελλάδα» 
θα διοργανωθεί στις παρακάτω πόλεις:

Στον Αστακό
Την Παρασκευή, 31 Μαρτίου, από τις 7 το απόγευμα,
στο Δημαρχείο Αστακού, στην αίθουσα εκδηλώσεων

Στην Πάτρα
Το Σάββατο, 1 Απριλίου, από τις 6.15 το απόγευμα,
στο Ghetto Bar and Live Stage
Ευμύλου 8


Στο Αγρίνιο
Την Κυριακή, 2 Απριλίου, από τις 6.30 το απόγευμα,
στο πρώην Δημοτικό καφενείο Veggera - 
τωρινό, Veggera Cafe-Restaurant 
Πλατεία Δημοκρατίας


Όλοι μαζί κάναμε τις Όψεις του Φανταστικού το ένα και μοναδικό μεγάλο Πανελλαδικό Φεστιβάλ για τη λογοτεχνία του φανταστικού και θα συνεχίσουμε πόλη με πόλη στην Ελλάδα και στην Κύπρο φέρνοντας παντού τους συγγραφείς και τα βιβλία μας και αγκαλιάζοντας τον κόσμο της κάθε πόλης!



ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΛΗΡΩΣΕΙΣ ΜΕ ΠΛΟΥΣΙΑ ΔΩΡΑ!

Κατά τη διάρκεια των φεστιβάλ θα διατίθενται προς πώληση όλα τα βιβλία των εκδόσεων που θα γίνουν παρουσίαση και μια μεγάλη επιλογή από τα υπόλοιπα. Επίσης θα υπάρχει διαθέσιμο ενημερωτικό και διαφημιστικό υλικό των Εκδόσεων ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ. 

Το φεστιβάλ διοργανώνεται από το τμήμα «Αυτοέκδοση για συγγραφείς» των Εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές. Σε όλη τη διάρκεια των φεστιβάλ θα μπορείτε να ενημερωθείτε για την Αυτοέκδοση από τους συνεργάτες μας.

Η είσοδος και τις τρεις ημέρες είναι ελεύθερη για όλους.

Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, στηρίζουμε τους συγγραφείς με πράξεις και έργα! 
Πρόγραμμα του Φεστιβάλ:

Όψεις του Φανταστικού! 
Η γιορτή της Λογοτεχνίας του Φανταστικού που έγινε θεσμός!



Αστακός
Παρασκευή, 31 Μαρτίου


19:00 «Είπαμε πολλά και σώνει» της Νένας Μπούρα
Παρουσίαση του βιβλίου από τη συγγραφέα 

19:20 «Το μεγάλο ερώτημα» της Σοφίας Ζαρκαλή
Παρουσίαση του βιβλίου από τη συγγραφέα

19:40 Ενημέρωση για τις υπό έκδοση ανθολογίες του εκδοτικού 
και για την υπηρεσία αυτοέκδοση για συγγραφείς

19:50 «Κλωθώ: Στο ξημέρωμα του χρόνου» της Ευσταθίας Γαλάνη
Θα μιλήσουν οι:
Ευσταθία Γαλάνη (συγγραφέας) 
Παρασκευή Καλαϊτζίδου(φιλόλογος) 
Θεοδώρα Παπανικολάου (φιλόλογος)
Αποσπάσματα του βιβλίου θα διαβάσουν οι μαθήτριες: 
Κατσάνου Χριστίνα και Καρανίκα Έλενα


Πάτρα
Σάββατο, 1 Απριλίου

18:15 «Οι ορίζοντες των γεγονότων» του Νίκου Ζαρειφόπουλου
Παρουσίαση του βιβλίου από τον συγγραφέα 

18:30 Σύντομη παρουσίαση των ανθολογίων 
Το ξύπνημα: Η πρώτη ανθολογία ελληνικού διηγήματος με ζόμπι
Θα μιλήσει ο Παναγιώτης-Αναστάσιος Κομνηνός
Κόκκινος θάνατος: Ιστορίες εμπνευσμένες απο το έργο του Ε.Α.Πόε
Η πτώση των θεών, ανθολογία διηγημάτων εμπνευσμένων από το έργο του Φ.Χ. Λάβκραφτ

18:40 «Η αρχή του απείρου» του Γιάννη Παπαθανασίου
Παρουσίαση του βιβλίου από τον συγγραφέα 

18:55 «Φώο Σπόετ» του Γιάννη Καμπουρόπουλου
Παρουσίαση του βιβλίου από τον συγγραφέα 

19:10 «Κ.» του Γιώργου Μπιλικά
Παρουσίαση του βιβλίου από τον συγγραφέα 

19:25 1η Κλήρωση 

19:30 «Όνειρα χρυσαφένια, όνειρα τενεκεδένια» της Ιφιγένειας Κυργιώ
Παρουσίαση του βιβλίου από τη συγγραφέα 

19:45 «Κλωθώ: Στο ξημέρωμα του χρόνου» της Ευσταθίας Γαλάνη
Παρουσίαση του βιβλίου από τη συγγραφέα 

20:00 «Η ψηφιακή επιπολαιότητα του έρωτα του Γιώργου Περισανίδη
Παρουσίαση του βιβλίου από τον συγγραφέα 

20:15 «Το μεγάλο ερώτημα» της Σοφίας Ζαρκαλή
Παρουσίαση του βιβλίου από τη συγγραφέα 

20:30 Ενημέρωση για τις υπό έκδοση ανθολογίες του εκδοτικού 
και για την υπηρεσία αυτοέκδοση για συγγραφείς

20:40 «Ψυχές από Ατσάλι Βιβλίο Α'
Το ταξίδι στο Βορρά Τόμος Α'» της Μ. Γκοσιμίδα
Παρουσίαση του βιβλίου από τη συγγραφέα 

2η Κλήρωση 



Αγρίνιο
Κυριακή, 2 Απριλίου


18:30 «Ψυχές από Ατσάλι Βιβλίο Α'
Το ταξίδι στο Βορρά Τόμος Α'» της Μ. Γκοσιμίδα
Παρουσίαση του βιβλίου από τη συγγραφέα 

18:45 «Το μεγάλο ερώτημα» της Σοφίας Ζαρκαλή
Παρουσίαση του βιβλίου από τη συγγραφέα 

19:00 «Η ψηφιακή επιπολαιότητα του έρωτα του Γιώργου Περισανίδη
Παρουσίαση του βιβλίου από τον συγγραφέα 

19:15 Runner's High του Γιώργου Θεμελή
Παρουσίαση του βιβλίου από τον συγγραφέα 

19:30 Σύντομη παρουσίαση των ανθολογίων 
Το ξύπνημα: Η πρώτη ανθολογία ελληνικού διηγήματος με ζόμπι
Κόκκινος θάνατος: Ιστορίες εμπνευσμένες από το έργο του Ε.Α.Πόε
Η πτώση των θεών, ανθολογία διηγημάτων εμπνευσμένων από το έργο του Φ.Χ. Λάβκραφτ

19:40 Κλωθώ: Στο ξημέρωμα του χρόνου της Ευσταθίας Γαλάνη
Παρουσίαση του βιβλίου από τη συγγραφέα 

19:55 «Φώο Σπόετ» του Γιάννη Καμπουρόπουλου
Παρουσίαση του βιβλίου από τον συγγραφέα 

20:10 Ενημέρωση για τις υπό έκδοση ανθολογίες του εκδοτικού 
και για την υπηρεσία αυτοέκδοση για συγγραφείς

20:20 «Είπαμε πολλά και σώνει» της Νένας Μπούρα 
Παρουσίαση του βιβλίου από τη συγγραφέα

Ψυχές από Ατσάλι, Βιβλίο Α’ – Το ταξίδι στο Βορρά, Τόμος Α’ της Μαρίας Γκοσιμίδας

Συνέντευξη της συγγραφέως των Εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές, Μαρίας Γκοσιμίδας, που δίνεται με την ευκαιρία του Φεστιβάλ  «Όψεις του Φανταστικού 2017 – Δυτική Ελλάδα» που θα διοργανωθεί στις παρακάτω πόλεις, 31 Μαρτίου Αστακός – 1 Απριλίου Πάτρα – 2 Απριλίου Αγρίνιο και τη συμμετοχή της συγγραφέως σε αυτό. 

Γεια σου, Μαρία. Εδώ κανονικά ρωτάνε πως νιώθεις για το πρώτο σου βιβλίο, πως ένιωσες όταν το έπιασες στα χέρια σου και ότι έχει να κάνει γενικά με την αίσθηση του βιβλίου. Θα σου κάνω ίσως την ίδια ερώτηση αλλά σίγουρα όχι με τον ίδιο σκοπό. 
Αυτό που θέλω να μάθουμε είναι πως νιώθεις που γράφεις. 
Για την ακρίβεια πως νιώθεις που επιτέλους γράφεις. Νιώθεις ελευθερία, καταπίεση, άγχος, πίεση; 
Ή απλά, ίσως πάντοτε, νιώθεις μόνο την ατέλειωτη ελευθερία, έχοντας στα χέρια σου ένα εργαλείο έκφρασης που δεν λογοδοτεί σε κανέναν;
Μίλησες μας, για σένα και την συγγραφή, και την ιδέα της συγγραφής, και τι εκφράζει για σένα.   

Για μένα η συγγραφή είναι προπαντώς μία μορφή έκφρασης κι αποθεραπείας θα έλεγα, αφού εικόνες, λόγια και ιδέες που σχηματίζονται στο μυαλό μου μεταφέρονται στο χαρτί και παίρνουν σάρκα και οστά. Για μένα προσωπικά, είναι και ένα είδος ψυχοθεραπείας, αφού ένιωθα ευεξία κάθε φορά που τελείωνα το γράψιμο. Το ότι έφτασα και στο σημείο να δω ένα βιβλίο μου να εκδίδεται με γεμίζει με τεράστια χαρά και ευγνωμοσύνη και μου δημιουργεί τόσα πολλά συναισθήματα, που θα χρειαζόμουν πολύ χρόνο για να τα αναλύσω!

Σίγουρα μια από τις πιο κλασσικές ερωτήσεις είναι να μας πεις κάποια πράγματα για το βιβλίο σου ή γιατί θα πρότεινες σε κάποιον να το αγοράσει. Θα σου κάνω και εγώ την ίδια ερώτηση αλλά όχι με το κλασσικό τρόπο, γιατί θέλω οι αναγνώστες να γνωρίσουν και εσένα και το βιβλίο σου. 
Θέλω να διαλέξεις ένα απόσπασμα από το βιβλίο σου, ένα πολύ χαρακτηριστικό απόσπασμα, να το παραθέσεις εδώ και μετά να το σχολιάσεις. Πιστεύω ότι είναι ίσως ο καλύτερος δυνατός τρόπος για να μπορέσεις να αποκαλύψεις σε κάποιον αυτό που νιώθεις και πιστεύεις πραγματικά για το βιβλίο σου. 

Ναι, πιστεύω ότι η εισαγωγή που βρίσκεται στην αρχή της ιστορίας είναι το πιο κατατοπιστικό κομμάτι για να κατανοήσει ο αναγνώστης το βιβλίο. Η ιστορία έχει πολλούς χαρακτήρες και πλοκές, παρ’ όλα αυτά, θεωρώ ότι η εισαγωγή χρωματίζει το κεντρικό θέμα και ίσως προοικονομεί και το τέλος της ιστορίας μας, έστω και αινιγματικά. (εισαγωγή..) Όπως καταλαβαίνουμε, έχουμε έναν αφηγητή, έναν ηλικιωμένο άνθρωπο, ο οποίος μας καταγράφει τις εμπειρίες του από κάποιον συγκεκριμένο πόλεμο που έγινε κάποια χρόνια πρίν και, όπως ο δικός μας Μακρυγιάννης, θέλει με όσο το δυνατόν πιο άμεσο και αυθεντικό τρόπο, να μεταφέρει τα ιστορικά γεγονότα στις επόμενες γενιές. Το περιβάλλον, όπως θα διαπιστώσατε, θυμίζει έναν ομηρικό κόσμο, εφόσον έχουμε μια ομάδα θεοτήτων, οι οποίοι κυβερνούν τον κόσμο και επεμβαίνουν κατά το δοκούν στα ανθρώπινα δρώμενα. Οι ήρωες είναι πολλοί και με τεράστιες διαφορές ως προς τις ιδιότητές τους ο ένας από τον άλλο, όλοι όμως θα παίξουν κάποιο ρόλο στο ξετύλιγμα της ιστορίας μας, όπως κυρίως τη βλέπει ο αφηγητής μας..

Ο σκοπός μας σαν Εκδόσεις ήταν και είναι να φέρουμε τους συγγραφείς στο προσκήνιο και σίγουρα τους συγγραφείς δίπλα στους αναγνώστες, μέσα στην κοινωνία. Με τις Όψεις του Φανταστικού και τις ανθολογίες μας πιστεύουμε ότι σε μεγάλο βαθμό το έχουμε καταφέρει. Πως βλέπεις την συμμετοχή σου στις Εκδηλώσεις Όψεις του Φανταστικού και γενικά τις δραστηριότητες των Συμπαντικών Διαδρομών όλα αυτά τα χρόνια; Πιστεύεις ότι τελικά θα καταφέρουμε να φέρουμε τους συγγραφείς και την λογοτεχνία στο προσκήνιο; 
Φυσικά κι έχετε καταφέρει να φέρετε τους συγγραφείς και τα έργα τους στο προσκήνιο, εφόσον τους δίνετε την ευκαιρία να διαφημιστούν και να μιλήσουν για τα έργα τους, αφού ποιος μπορεί να μιλήσει με μεγαλύτερο πάθος για το έργο του, από τον ίδιο τον δημιουργό; Η καινοτόμα κίνηση των εκδηλώσεων «Όψεις του Φανταστικού» που περιοδεύουν σε όλη την Ελλάδα, δίνει την ευκαιρία σε ακόμα περισσότερο κόσμο να γνωρίσει τον οίκο, τους εκπροσώπους και τα βιβλία του, όπως και στους ίδιους τους συγγραφείς να προωθήσουν με άμεσο τρόπο τα δημιουργήματα τους!

Ένα σίγουρα μεγάλο ερώτημα για κάθε αναγνώστη που λατρεύει έναν συγγραφέα είναι πως θα είναι σαν απλός άνθρωπος, τι συνήθειες θα έχει. Τι τρώει, τι μουσική του αρέσει, που ταξίδεψε και πολλά άλλα πράγματα. 
Θα προσπαθήσω να κάνω απλή αλλά αναγκαστικά και περίπλοκη ταυτόχρονα την ερώτηση. 
Πες μας, που θα ήθελες να ταξιδέψεις για να απαγγείλεις κάποιο κείμενο σου και όταν θα το έκανες αυτό, τι μουσική θα ήθελες να ακούγεται, τι ποτό να γεμίζει το ποτήρι μπροστά σου και ποια αγαπημένη νοστιμιά να σε περιμένει στο πιάτο σου;

Μιας και το βιβλίο μου ανήκει στην κατηγορία της ιστορικής φαντασίας, θεωρώ ότι τα πιο αποδοτικά μέρη για να διαβάσω κάποιο απόσπασμα θα ήταν η Αμερική και η Μ. Βρετανία, αφού αυτές οι χώρες διαθέτουν ένα μεγάλο κοινό από θαυμαστές και λάτρεις του είδους. Επίσης θα ήθελα να πάω σε όλη την Ευρώπη, αφού η γηραιά ήπειρος αποπνέει τόση ιστορία και πολιτισμό που με συναρπάζει. Από μουσική θα ήθελα μια απαλή μουσική στα σίγουρα και με όμορφο, στρωτό ρυθμό. Όσον αφορά το ποτό και το φαγητό, το μόνο που θα απαντήσω είναι ότι θα προτιμούσα ένα ποτήρι μοσχάτο κι ένα σοκολατένιο και κρεμώδες γλύκισμα για λιχουδιά.

Κάτι ευχάριστο, όμορφο και γλυκό που θα ήθελες να μοιραστείς με τους αναγνώστες μας; Μέσα σε αυτόν τον σκληρό, βίαιο και απάνθρωπο κόσμο και μέσα σε αυτή την απρόσωπη κοινωνία υπάρχει κάτι που σε κρατάει, σου δίνει δύναμη;
Ίσως το όνειρο να γράψεις κάτι καινούργιο, να ζωγραφίσεις στην άμμο του χρόνου ένα καινούργιο όνειρο, ένα καινούργιο μύθο;  

Θεωρώ ότι ο κόσμος μας δεν είναι μόνο βίαιος, απρόσωπος και απάνθρωπος, παρ’ολο που η αλληγορική κοινωνία του δικού μου έργου εμφανίζεται έτσι…. Πιστεύω ότι αυτά τα χαρακτηριστικά τα αποκτά εξαιτίας μας, εμείς είμαστε εκείνοι που διαμορφώνουμε τον κόσμο στον οποίο ζούμε, με τη συμπεριφορά, τις επιλογές και τη στάση που κρατάμε απέναντι στους συνανθρώπους μας. Αν επιλέξουμε να είμαστε πιο αισιόδοξοι και ίσως πιο δεκτικοί στα μηνύματα που θέλει να μας περάσει η ζωή, τότε θα βλέπαμε ότι ο κόσμος που ζούμε είναι πολύχρωμος, γεμάτος φαντασία και ένα σωρό θαυμαστά πράγματα. Αυτό το νόημα προσπαθώ να περάσω κι εγώ μέσα στο βιβλίο μου. Ότι όσα και να συμβούν σε κάποιον, όσο προδιαγεγραμμένα και να φαίνονται κάποια πράγματα, πάντα κάπου υπάρχει ένα μικρό παραθυράκι που μπορεί να ανατρέψει τα πάντα και να φέρει δικαίωση σε αυτόν που αγωνίζεται και μάχεται, χωρίς ταξικές και κοινωνικές διακρίσεις. Η φύση κι ο κόσμος είναι φτιαγμένη το ίδιο για όλους και μας ανήκει με τον ίδιο τρόπο και όποια παραβίαση έχει γίνει οφείλεται αποκλειστικά και μόνο σε εμάς, οπότε είναι στο χέρι μας το αν θα αναπαράγουμε τις σκοτεινές πλευρές του ή το αν θα κάνουμε ένα μικρό βήμα για να τον χρωματίσουμε και να τον αλλάξουμε… 


Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σου. Κάτι τελευταίο που θα ήθελες να πεις στους αναγνώστες μας; 

Σας ευχαριστώ για την ανοχή σας και το χρόνο σας, ελπίζω να μη σας κούρασα! Χαίρομαι που βλέπω τόσο κόσμο να διαβάζει στη σημερινή εποχή, γιατί το βιβλίο, πέρα από ξεκούραση και διαφυγή, προσφέρει και τροφή στον εγκέφαλο. Ακόμα και από το χειρότερο βιβλίο, κάτι θα προσκομίσει ο αναγνώστης. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω όποιον μου κάνει την τιμή να διαβάσει και το δικό μου βιβλίο και να του μεταφέρω μέσα από την καρδιά μου, τη βαθιά μου ευγνωμοσύνη που με επέλεξε και μου χάρισε τον πολύτιμό του χρόνο..!

Κλωθώ, στο ξημέρωμα του χρόνου  της Ευσταθίας Γαλάνη




Συνέντευξη της συγγραφέως των Εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές, Ευσταθίας Γαλάνη, που δίνεται με την ευκαιρία του Φεστιβάλ  «Όψεις του Φανταστικού 2017 – Δυτική Ελλάδα» που θα διοργανωθεί στις παρακάτω πόλεις, 31 Μαρτίου Αστακός – 1 Απριλίου Πάτρα – 2 Απριλίου Αγρίνιο και τη συμμετοχή της συγγραφέως σε αυτό.


Ερώτηση: Γεια σου, Ευσταθία. Εδώ κανονικά ρωτάνε πως νιώθεις για το πρώτο σου βιβλίο, πως ένιωσες όταν το έπιασες στα χέρια σου και ότι έχει να κάνει γενικά με την αίσθηση του βιβλίου. Θα σου κάνω ίσως την ίδια ερώτηση αλλά σίγουρα όχι με τον ίδιο σκοπό.
Αυτό που θέλω να μάθουμε είναι πως νιώθεις που γράφεις.
Για την ακρίβεια πως νιώθεις που επιτέλους γράφεις. Νιώθεις ελευθερία, καταπίεση, άγχος, πίεση;
Ή απλά, ίσως πάντοτε, νιώθεις μόνο την ατέλειωτη ελευθερία, έχοντας στα χέρια σου ένα εργαλείο έκφρασης που δεν λογοδοτεί σε κανέναν;
Μίλησες μας, για σένα και την συγγραφή, και την ιδέα της συγγραφής, και τι εκφράζει για σένα.   


Απάντηση: Σίγουρα, είναι μεγάλη χαρά και ηθική ικανοποίηση, όταν κρατάς στα χέρια σου το πρώτο σου «πνευματικό» παιδί. Η συγγραφή δεν είναι κάτι πρόσκαιρο για μένα, ούτε κάτι που ανακάλυψα ότι μπορώ να κάνω πρόσφατα. Από τότε που έμαθα γραφή και ανάγνωση, γεννήθηκε μέσα μου η ανάγκη να δημιουργήσω κάτι δικό μου. Κι αυτό έκανα. Έγραφα θεατρικά από το δημοτικό, ποιήματα και διηγήματα φαντασίας. Στο Πανεπιστήμιο έγραψα και τα πρώτα μεστά ποιήματά μου, αποσπάσματα απ’ τα οποία υπάρχουν στο βιβλίο μου «Κλωθώ, Στο Ξημέρωμα του Χρόνου». Το πρώτο μυθιστόρημα που αποφάσισα να το στείλω για δημοσίευση είναι οι «Μοίρες» που κυκλοφορεί απ’ τις εκδόσεις Ιωλκός.
Η συγγραφή είναι για μένα ψυχοθεραπεία. Συνήθως ξεκινώ το γράψιμο ύστερα από μια πολύ δύσκολη περίοδο στη ζωή μου, όπου αναζητώ διέξοδο, διαφυγή. Και τη βρίσκω σε μια πλαστή πραγματικότητα, αυτή των έργων μου.
Το κάνω πρώτα για μένα και αν πιστεύω ότι τα μηνύματά του έχουν καθολικό χαρακτήρα, τότε τα δημοσιεύω. Δηλαδή η συγγραφή είναι κομμάτι του εαυτού μου που με γεμίζει και με ολοκληρώνει. Δεν θα έγραφα ποτέ ένα έργο «κατά παραγγελία» και ελπίζω να μην χρειαστεί να το κάνω αυτό, γιατί δεν θα είμαι «εγώ». Ο συγγραφέας χρειάζεται χρόνο, ανάπαυση για να ανασυγκροτηθεί κι έπειτα αρχίζει το γράψιμο.

Ερώτηση: Σίγουρα μια από τις πιο κλασσικές ερωτήσεις είναι να μας πεις κάποια πράγματα για το βιβλίο σου ή γιατί θα πρότεινες σε κάποιον να το αγοράσει. Θα σου κάνω και εγώ την ίδια ερώτηση αλλά όχι με το κλασσικό τρόπο, γιατί θέλω οι αναγνώστες να γνωρίσουν και εσένα και το βιβλίο σου.
Θέλω να διαλέξεις ένα απόσπασμα από το βιβλίο σου, ένα πολύ χαρακτηριστικό απόσπασμα, να το παραθέσεις εδώ και μετά να το σχολιάσεις. Πιστεύω ότι είναι ίσως ο καλύτερος δυνατός τρόπος για να μπορέσεις να αποκαλύψεις σε κάποιον αυτό που νιώθεις και πιστεύεις πραγματικά για το βιβλίο σου.


Απάντηση: «Όποιος νομίζει ότι ο κόσμος μας αποτελείται μόνο από γη, νερό, φωτιά κι αέρα, πλανάται πλάνη οικτρά.  Όποιος έχει το θράσος να πιστεύει ότι μπορεί να εμπιστεύεται τις αισθήσεις του για να ερμηνεύει αυτόν τον κόσμο και να πορεύεται, βρίσκεται ήδη μέσα σε έναν σκοτεινό λαβύρινθο με καθρέπτες ολόγυρά του να αντανακλούν το λιγοστό φως που μπαίνει μέσα από ένα παράθυρο καθιστώντας την έξοδό του αδύνατη, αδιανόητη.  Όποιος πάλι κρατά σφαλιστά τα μάτια του κοιτώντας γύρω του με τα μάτια της ψυχής του, μόνο αυτός βλέπει το φως της αλήθειας, την πραγματικότητα γυμνή και τέλεια, όπως ακριβώς τη βλέπουν οι Θεοί, αιώνια και νέα».

Στο βιβλίο μέσα υπάρχουν πολλοί συμβολισμοί, αλλά και ολόκληρο αποτελεί μια αλληγορία. Οι δυνάμεις του κόσμου, αυτές που μας δημιούργησαν είτε τις λέμε Αλλάχ, Βούδα, Άγιο Πνεύμα ή κάτι άλλο, είναι κάτι που αφορά τον καθένα ξεχωριστά. Σίγουρα από κάπου ήλθαμε, όμως το ζητούμενο είναι «τι προσφέρουμε» σ’ αυτόν τον κόσμο που μας φιλοξενεί, τι θα αφήσουμε στις επόμενες γενιές. Στο βιβλίο οι θεοί «εκδικούνται» τους ανθρώπους για την αλαζονεία τους, την Ύβρη, την ασέβεια που υπέδειξαν στον κόσμο μας, αλλά και στους ίδιους. Είναι φρικτό να ξεχνάς ποιος σε γέννησε και να δείχνεις αχαριστία. Αν πάλι αποφασίσεις να μάθεις από που προήλθες, ίσως να μην χαρείς με την ανακάλυψή σου. Ίσως μάθεις ότι κατάγεσαι από… τους θεούς και γι’ αυτό τρομάξεις περισσότερο!

Ερώτηση: Ο σκοπός μας σαν Εκδόσεις ήταν και είναι να φέρουμε τους συγγραφείς στο προσκήνιο και σίγουρα τους συγγραφείς δίπλα στους αναγνώστες, μέσα στην κοινωνία. Με τις Όψεις του Φανταστικού και τις ανθολογίες μας πιστεύουμε ότι σε μεγάλο βαθμό το έχουμε καταφέρει. Πως βλέπεις τη συμμετοχή σου στις Εκδηλώσεις Όψεις του Φανταστικού και γενικά τις δραστηριότητες των Συμπαντικών Διαδρομών όλα αυτά τα χρόνια; Πιστεύεις ότι τελικά θα καταφέρουμε να φέρουμε τους συγγραφείς και τη λογοτεχνία στο προσκήνιο;


Απάντηση: Πιστεύω πως οι εκδηλώσεις, αλλά και οι ανθολογίες είναι ό, τι καλύτερο για τους συγγραφείς που θέλουν -και οι συνθήκες τους το επιτρέπουν- να προωθήσουν τη δουλειά τους, το έργο τους. Είναι πολύ αισιόδοξο που υπάρχουν στην σημερινή ελληνική πραγματικότητα άνθρωποι που κοπιάζουν για να αναδείξουν στη σκηνή νέους δημιουργούς με όρεξη και πάνω απ’ όλα αγάπη για το καλό βιβλίο. Όλα είναι θέμα παιδείας. Αν θα επιτευχθεί ο στόχος αυτός είναι στο χέρι της ελληνικής κοινωνίας να μάθει να ξεχωρίζει το αυθεντικό και το σημαντικό απ’ το λαμπερό «πυροτέχνημα».

Ερώτηση: Ένα σίγουρα μεγάλο ερώτημα για κάθε αναγνώστη που λατρεύει έναν συγγραφέα είναι πως θα είναι σαν απλός άνθρωπος, τι συνήθειες θα έχει. Τι τρώει, τι μουσική του αρέσει, που ταξίδεψε και πολλά άλλα πράγματα.
Θα προσπαθήσω να κάνω απλή αλλά αναγκαστικά και περίπλοκη ταυτόχρονα την ερώτηση.
Πες μας, που θα ήθελες να ταξιδέψεις για να απαγγείλεις κάποιο κείμενο σου και όταν θα το έκανες αυτό, τι μουσική θα ήθελες να ακούγεται, τι ποτό να γεμίζει το ποτήρι μπροστά σου και ποια αγαπημένη νοστιμιά να σε περιμένει στο πιάτο σου;

Απάντηση: Είμαι ένας απλός άνθρωπος, ΜΑΝΑ, πάνω απ’ όλα, γυναίκα, σύζυγος, εργαζόμενη, συγγραφέας. Δεν χρειάζεται να πω μέρος, όπως λέει και το τραγούδι: Δεν έκανα ταξίδια μακρινά, ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει….
Αφού ρωτάτε, όμως… Απ’ το μαγικό μου σπίτι, στην Καλλίπολη, στον Πράσινο Γιαλό, στην ξύλινη βεράντα…. με ένα ποτήρι λευκό κρασί, σκέτο, και να ακούγεται το…  «χάρτινο το φεγγαράκι… ψεύτικη η ακρογιαλιά… αν με πίστευες λιγάκι …θα ‘ταν όλα αληθινά».

Ερώτηση: Κάτι ευχάριστο, όμορφο και γλυκό που θα ήθελες να μοιραστείς με τους αναγνώστες μας; Μέσα σε αυτόν τον σκληρό, βίαιο και απάνθρωπο κόσμο και μέσα σε αυτή την απρόσωπη κοινωνία υπάρχει κάτι που σε κρατάει, σου δίνει δύναμη;
Ίσως το όνειρο να γράψεις κάτι καινούργιο, να ζωγραφίσεις στην άμμο του χρόνου ένα καινούργιο όνειρο, ένα καινούργιο μύθο;  


Απάντηση: Η ανάσα του πιο τρυφερού, αληθινού, όμορφου πλάσματός μου. Ο γιος μου!  Και γενικότερα η μητρότητα (αλλά και η πατρότητα ) είναι αυτό που κινεί τον μάταιο τούτο κόσμο. Μανάδες και πατεράδες έχουν στα χέρια τους το πιο σπουδαίο έργο, τη μεγαλύτερη ευθύνη. «Ζωή δώσε, για να πάρεις ζωή,» όπως αναφέρω και στην «Κλωθώ». Και πάνω απ’ όλα «Συγχώρεσε».
Μόνο τότε θα νιώσεις ελεύθερος απ’ όλα! Πάθη, μίση, μικρότητες, ασημαντότητες.


Ερώτηση: Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σου. Κάτι τελευταίο που θα ήθελες να πεις στους αναγνώστες μας;



Απάντηση: «Μην ξεχνάς από που ήλθες και που πηγαίνεις».

Είπαμε πολλά και σώνει…  της Νένας Μπούρα

                         

Συνέντευξη της συγγραφέως των Εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές, Νένας Μπούρα, που δίνεται με την ευκαιρία του Φεστιβάλ  «Όψεις του Φανταστικού 2017 – Δυτική Ελλάδα» που θα διοργανωθεί στις παρακάτω πόλεις, 31 Μαρτίου Αστακός – 1 Απριλίου Πάτρα – 2 Απριλίου Αγρίνιο και τη συμμετοχή της συγγραφέως σε αυτό. 

Ερώτηση: Γεια σου, Νένα. Εδώ κανονικά ρωτάνε πως νιώθεις για το πρώτο σου βιβλίο, πως ένιωσες όταν το έπιασες στα χέρια σου και ότι έχει να κάνει γενικά με την αίσθηση του βιβλίου. Θα σου κάνω ίσως την ίδια ερώτηση αλλά σίγουρα όχι με τον ίδιο σκοπό. 

Αυτό που θέλω να μάθουμε είναι πως νιώθεις που γράφεις. 

Για την ακρίβεια πως νιώθεις που επιτέλους γράφεις. Νιώθεις ελευθερία, καταπίεση, άγχος, πίεση; 

Ή απλά, ίσως πάντοτε, νιώθεις μόνο την ατέλειωτη ελευθερία, έχοντας στα χέρια σου ένα εργαλείο έκφρασης που δεν λογοδοτεί σε κανέναν;

Μίλησες μας, για σένα και τη συγγραφή, και την ιδέα της συγγραφής, και τι εκφράζει για σένα.   

Απάντηση: Ένιωσα απέραντη χαρά όταν άγγιξα για πρώτη φορά το πρώτο μου ΄΄πνευματικό παιδί΄΄ το πρώτο μου βιβλίο «Είπαμε πολλά και σώνει». Ήταν το συναίσθημα το μητρικό που αγγίζεις κάτι που είναι δικό σου, δημιούργημά σου. Πάντοτε έγραφα, σκάλιζα μικρά στιχάκια, μικρές ιστορίες σε χαρτάκια, σε παλιά τετράδια. Μέσα από τις γραμμές που γέμιζαν με λέξεις απελευθέρωνα τον εαυτό μου.  Ήταν κάτι το λυτρωτικό. Έγραφα τις δικές μου σκέψεις και αργότερα έγραφα πράγματα που μου έκαναν εντύπωση. Μέσα σε αυτά ήταν ιστορίες, παραμύθια και δημοτικά τραγούδια που άκουγα από τους παππούδες μου.  Η αφορμή να δω πιο σοβαρά τη συγγραφή ήταν, όταν ως δασκάλα πια διαπίστωσα πως τα παιδιά όσο περνάνε τα χρόνια απομακρύνονται από το βιβλίο και τα παραμύθια. Υπάρχει μια επικράτηση ότι «δεν χρειάζεται να διαβάζουμε παραμύθια γιατί μεγαλώσαμε». Το ακούω συχνά και από μικρά παιδιά. Θλιβόμουν πολύ και έτσι αποφάσισα αυτά τα παραμύθια, τα παραδοσιακά να τα μοιραστώ με άλλους, γιατί είναι κομμάτι της παράδοσης μας που δεν πρέπει να χάσουμε. Είναι η συνέχεια μας και αυτό προσπαθώ να μεταφέρω και στους αναγνώστες.

Ερώτηση: Σίγουρα μια από τις πιο κλασσικές ερωτήσεις είναι να μας πεις κάποια πράγματα για το βιβλίο σου ή γιατί θα πρότεινες σε κάποιον να το αγοράσει. Θα σου κάνω και εγώ την ίδια ερώτηση αλλά όχι με το κλασσικό τρόπο, γιατί θέλω οι αναγνώστες να γνωρίσουν και εσένα και το βιβλίο σου. 

Θέλω να διαλέξεις ένα απόσπασμα από το βιβλίο σου, ένα πολύ χαρακτηριστικό απόσπασμα, να το παραθέσεις εδώ και μετά να το σχολιάσεις. Πιστεύω ότι είναι ίσως ο καλύτερος δυνατός τρόπος για να μπορέσεις να αποκαλύψεις σε κάποιον αυτό που νιώθεις και πιστεύεις πραγματικά για το βιβλίο σου. 

Απάντηση: Το βιβλίο μου είναι μια συλλογή λαϊκών παραμυθιών όπου απευθύνεται σε μεγάλους και μεγάλα παιδιά. Ένας παράξενος ταξιδιώτης, που είναι το παραμύθι προσωποποιημένο, κουβαλάει μια παράξενη πραμάτεια. Συναντάει ένα βασιλόπουλο,  όπου ασθενεί ψυχικά. Μέσα από την πραμάτεια του αυτή το βασιλόπουλο γιατρεύει την ψυχή του. Αποκτά την παραμυθία, την παρηγοριά, όπως άλλωστε είναι και η ετυμολογία της λέξης παραμύθι. Παραθέτω ένα απόσπασμα του βιβλίου μου. 

«… Εκείνη την ώρα ακούστηκε ένα αηδονάκι στο βάθος του βασιλικού κήπου. Το βασιλόπουλο άνοιξε τα μάτια του. Τον είχε πάρει γλυκά ο ύπνος. Ο άντρας με την πραμάτεια του τον κοιτούσε στοργικά. Ο νεαρός άντρας σηκώθηκε. Πήγε στο γραφείο του, άνοιξε το ντουλάπι του και πήρε ένα σακουλάκι με φλουριά.

«Παρτο, είναι η αμοιβή σου ταξιδιώτη».

«Όχι, βασιλόπουλο, η αμοιβή μου είναι να μεγαλώσεις, να κάμεις παιδιά και να πεις σε αυτά τις ιστορίες μου κι αυτά στα δικά τους  παιδιά. Η αποστολή μου τελειώνει εδώ».

«Είπαμε πολλά και σώνει και ας λαλήσει κι άλλο αηδόνι, βασιλόπουλο μου» είπε ο παράξενος ταξιδιώτης και χάθηκε από τα μάτια του…» 

Αυτή ακριβώς θα είναι και η επιτυχία της συνέχειας του παραμυθιού. Το μοίρασμα από ένα στόμα σε ένα αυτί και από το αυτί στο στόμα. Για αυτό άλλωστε το παραμύθι έφτασε ως τις μέρες μας, γιατί υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που το αγαπούν.

                         

Ερώτηση: Ο σκοπός μας σαν Εκδόσεις ήταν και είναι να φέρουμε τους συγγραφείς στο προσκήνιο και σίγουρα τους συγγραφείς δίπλα στους αναγνώστες, μέσα στην κοινωνία. Με τις Όψεις του Φανταστικού και τις ανθολογίες μας πιστεύουμε ότι σε μεγάλο βαθμό το έχουμε καταφέρει. Πως βλέπεις τη συμμετοχή σου στις Εκδηλώσεις Όψεις του Φανταστικού και γενικά τις δραστηριότητες των Συμπαντικών Διαδρομών όλα αυτά τα χρόνια; Πιστεύεις ότι τελικά θα καταφέρουμε να φέρουμε τους συγγραφείς και τη λογοτεχνία στο προσκήνιο; 

Απάντηση: Ναι, οι Συμπαντικές Διαδρομές προσπαθούν να αναδείξουν συγγραφείς που έχουν σπουδαία έργα, οι οποίοι είναι άγνωστοι ή δεν έχουν τις γνωριμίες ή ακόμα και τα χρήματα για να προωθήσουν τα έργα τους. Μέσα από όλα αυτά τα φεστιβάλ, τις παρουσιάσεις, τις γιορτές της φανταστικής λογοτεχνίας  και όλη την προώθηση δίνουν το βήμα σε όλους τους συγγραφείς να γίνουν γνωστοί αλλά και να πλησιάσουν και τους αναγνώστες. Να τους δουν από κοντά, να συζητήσουν μαζί τους και να γνωριστούν καλυτέρα με το κοινό τους. Είμαι τυχερή που είμαι κι εγώ μέσα σε αυτή την συγγραφική ΄΄αγκαλιά΄΄ των Συμπαντικών Διαδρομών και μου δίνεται η ευκαιρία να γνωριστώ με ανθρώπους που έχουμε κοινή αγάπη τα παραμύθια.

Ερώτηση: Ένα σίγουρα μεγάλο ερώτημα για κάθε αναγνώστη που λατρεύει έναν συγγραφέα είναι πως θα είναι σαν απλός άνθρωπος, τι συνήθειες θα έχει. Τι τρώει, τι μουσική του αρέσει, που ταξίδεψε και πολλά άλλα πράγματα. 

Θα προσπαθήσω να κάνω απλή αλλά αναγκαστικά και περίπλοκη ταυτόχρονα την ερώτηση. 

Πες μας, που θα ήθελες να ταξιδέψεις για να απαγγείλεις κάποιο κείμενο σου και όταν θα το έκανες αυτό, τι μουσική θα ήθελες να ακούγεται, τι ποτό να γεμίζει το ποτήρι μπροστά σου και ποια αγαπημένη νοστιμιά να σε περιμένει στο πιάτο σου;

Απάντηση: Ωραία αλλά ταυτόχρονα δύσκολη ερώτηση. Δεν θα ήθελα να είμαι σε κάποιο σπουδαίο μέρος. Θα μου άρεσε να είμαι σε μια ακρογιαλιά μια ξάστερη καλοκαιρινή βραδιά με ανθρώπους γύρω μου να ακούνε τις ιστορίες μου και να ακούγεται ο ήχος των κυμάτων. Ή πάλι θα ήθελα να κάθομαι μια χειμωνιάτικη βραδιά δίπλα στο τζάκι και να με παρακολουθούν να τους αφηγούμαι ιστορίες για δράκους και για νεράιδες. Να φαίνονται οι σκιές από την φωτιά στο τοίχο και να ταξιδεύουν στα μαγικά μέρη που θα τους λέω. Δεν θα χρειάζονταν ούτε να πίναμε ούτε να τρώγαμε και μόνο τα παραμύθια είναι αρκετά για να χορταίνει η καρδιά μας και να γεμίζει η ψυχή μας από ηρεμία.

Ερώτηση: Κάτι ευχάριστο, όμορφο και γλυκό που θα ήθελες να μοιραστείς με τους αναγνώστες μας; Μέσα σε αυτόν τον σκληρό, βίαιο και απάνθρωπο κόσμο και μέσα σε αυτή την απρόσωπη κοινωνία υπάρχει κάτι που σε κρατάει, σου δίνει δύναμη;

Ίσως το όνειρο να γράψεις κάτι καινούργιο, να ζωγραφίσεις στην άμμο του χρόνου ένα καινούργιο όνειρο, ένα καινούργιο μύθο;  

Απάντηση: Θα ήθελα να πω ότι δεν είναι κακό καμία φορά να μπλέκουμε στις καθημερινότητα μας και τους δράκους και τα ξωτικά και όλα αυτά τα παραμυθιακά στοιχεία. Σίγουρα ξέρουμε ότι δεν υπάρχουν αλλά κακό δεν είναι το παραμύθι, κακό είναι το παραμύθιασμα. Αν διαβάζουμε παραμύθια θα μπορέσουμε να αντέξουμε τις δυσκολίες τις ζωής άλλωστε όσο κι αν είμαστε αδύναμοι μπορούμε να νικήσουμε το δράκο. Τα παραμύθια μας το δείχνουν. Αυτό που με κρατάει και μου δίνει δύναμη είναι το χαμόγελο των παιδιών, το οποίο όσο το ενισχύουμε τόσο πιο γερές βάσεις βάζουμε στην κοινωνία μας. Ας μεγαλώσουμε ευτυχισμένους ανθρώπους εύχομαι.

Ερώτηση: Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σου. Κάτι τελευταίο που θα ήθελες να πεις στους αναγνώστες μας; 

Απάντηση: Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ. Θα ήθελα να πω στους γονείς ότι είναι σημαντικό να διαβάζουν παραμύθια στα παιδιά τους γιατί όπως είπε και ο Αϊνστάιν, είναι το βασικό για να γίνουν έξυπνα! Τέλος θέλω να πω σε όλους, να έχουμε χαμόγελο και αισιοδοξία στη ζωή μας κι έτσι ας πορευτούμε.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ
Καραγάτση 27, 41221, Λάρισα, 2410-236110,

www.universepaths.com
universe-pathways.blogspot.com
www.facebook.com/Universe.Pathways.Editions
universepaths@yahoo.com