Βγαίνοντας από την πόλη της Θεσσαλονίκης, με προορισμό την Χαλκιδική, στο 10 χιλιόμετρο περίπου συναντήσαμε μια έξοδο στα δεξιά μας, η οποία μας έστειλε στους Ταγαράδες, ένα χωριό το οποίο είναι 5 χιλιόμετρα περίπου από την Μονή στην οποία είναι το κοιμητήριο του Αγίου Παϊσίου.
Περνώντας τους Ταγαράδες, το επόμενο χωριό στα 2-3 χιλιόμετρα περίπου, είναι η Αγία Παρασκευή και αμέσως μετά την Αγία Παρασκευή, δεξιά, είδαμε τη σήμανση η οποία μας οδήγησε στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννη Θεολόγου Σουρωτής – Μοναστήρι Αγίου Παϊσίου. ( Η απόσταση από το κέντρο της Θεσσαλονίκης είναι περίπου 28 χιλιόμετρα ενώ από το αεροδρόμιο περίπου 17 χιλιόμετρα.)
Φτάνοντας σε αυτό το σημείο, περάσαμε μια διαδρομή ενός χιλιομέτρου που αμέσως καταλάβαμε ότι βρισκόμασταν στον ΓΈΡΟΝΤΑ. Ένας ήσυχος δρόμος, στις άκρες του έχει ομοιόμορφα λιγούστρα και αμέσως μας έφερε ηρεμία. Όταν φτάσαμε έξω από το μοναστήρι, τα αυτοκίνητα των προσκυνητών παρκαρισμένα όλα με τάξη και απόλυτη ησυχία. Εκεί συναντήσαμε και την πρώτη μοναχή. Καθόταν έξω και έδινε κάποια “ριχτάρια” σε όσες και όσους δεν είναι ντυμένοι ευπρεπώς για την εισβολή τους στο μοναστήρι.
Μπαίνοντας μέσα στο μοναστήρι σιγή! Ακούγαμε μόνο το κελάηδισμα των πουλιών! Γαλήνη ψυχής! Νιώθεις την ηρεμία Του, την Γαλήνη Του. Προχωρώντας λίγο υπάρχει το κέρασμα και μια πηγή για δροσερό νερό! Ποιο θα μπορούσε να ήταν το κέρασμα? Ο ΓΈΡΟΝΤΑΣ κερνούσε τους επισκέπτες λουκουμάκια, το ίδιο ακολουθούν και οι μοναχές. Προχωρήσαμε ανεβήκαμε τα σκαλοπάτια και εκεί υπάρχει ο τάφος του Γέροντα. Είναι τόσο ταπεινός με τα πιο ελάχιστα μα έχει τόση ομορφιά…
Βλέπετε και μόνοι σας πόσο προσεγμένο τον έχουν οι μοναχές, όπως του αξίζει! Αυτό που μας έκανε πραγματικά εντύπωση, καμία μοναχή δε βρίσκεται στο χώρο για να επισημαίνει για ησυχία. Σπάνιο. Όλοι οι προσκυνητές ο ένας πίσω από τον άλλον, χωρίς να μιλάει κανείς μεταξύ τους περιμένουν τη σειρά τους. Δεν ακούγεται καμία φωνή, τίποτα. Ένας ένας πιστός προσκυνάει ακουμπώντας στο κόκκινο χαλάκι που έχουν τοποθετήσει οι μοναχές για να γονατίζουν οι πιστοί. Κάποιοι είχαν ένα σακουλάκι και έπαιρναν λίγο χώμα από το τάφο του Γέροντα. Πεντακάθαρος όπως και όλο το μοναστήρι, περιτριγυρισμένος με βασιλικούς και άλλα διάφορα λουλούδια.
Μείναμε και κοιτάξαμε λίγο κάτω από το τάφο του Γέροντα, ένα τεράστιο καταπράσινο δάσος! Υπέροχο!
Κατεβαίνοντας κάτω πήγαμε στο ναό. Πάλι ησυχία κανείς δε μιλούσε. Όλοι οι προσκυνητές μόνο προσεύχονταν και πιστεύω πως θαύμαζαν το ίδιο με εμάς…Ένα ‘ταπεινό’ μοναστήρι αλλά τόσο Πλούσιο! Περιμένοντας τη σειρά μας για να ανάψουμε το κερί μας, εκεί είδαμε μία μοναχή που υπενθυμίζει ότι παίρνουμε ένα κεράκι μόνο. Και το σημαντικότερο δεν χρειάζεται να αφήσεις χρήματα!
Θέλαμε να πάρουμε λίγο λαδάκι και αγιασμό, αλλά δεν βλέπαμε κανέναν να κρατάει, έτσι απευθυνθήκαμε στις μοναχές! Μα τι ηρεμία! Τι ξεχωριστές! Τις ρωτήσαμε λοιπόν πως μπορούμε να προμηθευτούμε και μας είπαν ότι αγιασμό δεν δίνουν γιατί ο Άγιος δεν έχει “αγιάσει”. Αλλά λαδάκι μας έδωσαν οι ίδιες σε λίγο βαμβάκι αλλά δεν το δίνουν σε πληθώρα γιατί όπως είπα το μοναστήρι έχει μόνο τα άκρως απαραίτητα. Όπως καταλαβαίνετε ναι δεν αγοράσαμε κανένα μπουκαλάκι για να βάλουμε το λάδι μόνοι μας!
Πήγαμε στην έκθεση για κομποσχοίνια και εικονίτσες! Και εκεί υπήρχε τάξη και ησυχία. Και η μοναχή που ήταν εκεί έλεγε ευγενικά όποιος τελείωνε να αποχωρήσει από την αίθουσα για να υπάρχει η πρέπουσα ησυχία!
Έχουμε δει μοναχές και μοναχές! Φυσικά και έχουμε ξαναδεί καλές, έχουμε δει όμως και μοναχές να απευθύνονται κάπως άσχημα στους πιστούς για μοναχές!
Θέλω να μείνω λιγάκι εδώ. Σε αυτό το μοναστήρι οι μοναχές φαίνονται σαν να είναι όλες διαλεγμένες από το Γέροντα θα έλεγα. Όλες είναι τόσο γαλήνιες, χαμογελαστές και όταν σου απευθύνονται νιώθεις σκίρτημα στη καρδιά. Βγαίνοντας έξω εκεί που είναι η μοναχή που δίνει τα “ριχτάρια” έπιασα λίγο διάλογο μαζί της. 5 λεπτά που μιλήσαμε ήταν χαμογελαστή, μου μιλούσε με τα πιο απλά λόγια χωρίς περιττά λόγια στις προτάσεις της. Θα μπορούσα να μείνω όλη μέρα να κουβεντιάσω μαζί της, τόσο ηρεμία έβγαζε.
Ερώτηση: Μοναχή το μοναστήρι πότε κάνει τη Θεία Λειτουργία?
Μοναχή: Κάνουμε τη Θεία Λειτουργία κάθε Σάββατο βράδυ. Αλλά οι πόρτες κλείνουν παιδί μου μου λέει.
Ερώτηση: Τι εννοείται μοναχή?
Μοναχή: Η Θεία Λειτουργία ξεκινά στις 21.45 το βράδυ, όσοι πιστοί θέλουν να εκκλησιαστούν είναι εδώ μπαίνουν μέσα και αμέσως οι πόρτες κλείνουν και ανοίγουν πάλι στις 4.45 που έχει τελειώσει για να βγουν οι πιστοί.
Στη συνέχεια ρωτήσαμε: Μπορώ μοναχή να πάω στο δάσος?
Μοναχή: Σήμερα κάνει πολύ ζέστη, αλλιώς θα στο πρότεινα. Ο περίπατος στο δάσος σου αφαιρεί τους λογισμούς.
Αυτό που θέλω να σας δώσω να καταλάβετε είναι ότι οι μοναχές έχουν κρατήσει το μοναστήρι όπως θα το ήθελε ο Γέροντας. Δείτε πως κάνουν τη Λειτουργία. «Κεκλεισμένων των Θυρών»! Εμείς προσωπικά δεν το έχουμε ξαναδεί. Κακά τα ψέμματα όλοι γνωρίζουμε τι γίνεται σε πολλά μοναστήρια. Οχλαγωγία και πολλές φορές φιλοκέρδεια. Σε αυτό το μοναστήρι δεν υπάρχει αυτό. Υπάρχει η τάξη, η καθαριότητα, ησυχία, γαλήνη, ταπεινότητα, όλα όσα πρέπει στα μοναστήρια.
Αξίζει να επισκεφθείτε έστω μία φορά τον Γέροντα, ύστερα θα θέλετε να πηγαίνετε συνέχεια…
Πριν κλείσουμε θα ήθελα να σας πω δυο λόγια ακόμα για τον Άγιο. Ο Άγιος Παϊσίος είναι από τους νεότερους Αγίους αφού κοιμήθηκε 12 Ιουλίου το 1994 και αγιοποιήθηκε 13 Ιανουαρίου το 2015. Έκτοτε τον γιορτάζουμε στις 12 Ιουλίου και κάθε χρόνο στις 11 προς 12 Ιουλίου, στην επέτειο της κοίμησής του, τελείται αγρυπνία στο Ιερό Ησυχαστήριο, με συμμετοχή χιλιάδων πιστών. Εντωμεταξύ τελευταία όλο και συχνότερα βλέπουμε την εικόνα του στις εκκλησίες και η Πάτρα τίμησε τον Άγιο φτιάχνοντας δίπλα από τον Άγιο Νικόλαο ένα μικρό εκκλησάκι Του Αγίου Παϊσίου και συχνά φέρνει ένα κομμάτι πλεκτό που ήταν από το ζωνάρι του και το κομποσχοίνι του Γέροντα για να το προσκυνήσουν οι πιστοί.
Ο Άγιος λένε ότι είχε τέτοια διορατικότητα που με το που έβλεπε κάποιον καταλάβαινε το πρόβλημά του και του έδινε τη λύση, αμέσως. Όπως και αν κάποιος είχε κάποιο πρόβλημα υγείας προσευχόταν να φύγει από τον πιστό και να πάει η ασθένεια σε αυτόν. Δύναμη ψυχής, αγάπη για τον συνάνθρωπο λέγεται αυτό. Έδωσε όλη του την αγάπη, όλη του τη ζωή για τον συνάνθρωπό του και τώρα γεύεται τους καρπούς του.
Η ευχή του Γέροντα. Αξίζει να την ακούσετε:
Οι ώρες λειτουργίας του μοναστηριού:
Χειμερινή Ώρα: 10 π.μ. – 1 μ.μ. και 4 μ.μ. – 6 μ.μ.
Θερινή Ώρα: 10 π.μ. – 1 μ.μ. και 5 μ.μ. – 7 μ.μ.
Την Κυριακή το ωράριο είναι:
Χειμερινή Ώρα: 11 π.μ. – 1 μ.μ. και 4 μ.μ. – 6 μ.μ.
Θερινή Ώρα: 11 π.μ. – 1 μ.μ. και 5 μ.μ. – 7 μ.μ.
Το τηλέφωνο της Μονής είναι 23960-41320. Απαντά Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο 10 π.μ. – 2 μ.μ.
Το Ιερό Ησυχαστήριο είναι κλειστό Δευτέρα – Τετάρτη – Παρασκευή
Οι προσκυνητές δεν μπορούν να παρακολουθήσουν
τις Ακολουθίες της Μεγ. Εβδομάδος
ούτε την Αγρυπνία της Αναστάσεως
Φωτογραφικό υλικό από την Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννη Θεολόγου-Κοιμητήριο Αγίου Παϊσίου
Σε ευχαριστούμε Γέροντα! – ΑmfLife.Gr
Add Comment