Νομίζω πως οι περισσότεροι από εμάς, δύσκολα μπορούμε να διαφωνήσουμε με τις προβλέψεις που έχει ο νέος κώδικας οδικής κυκλοφορίας. Στις συζητήσεις που κάνουμε κατά καιρούς οι ίδιοι έχουμε αντίστοιχες προτάσεις. Ενίοτε και πιο σκληρές. Αλλά αυτές είναι συζητήσεις του καφενείου, της καφετέριας και της ταβέρνας. Αφορούν τους άλλους, όχι εμάς που είμαστε σωστοί…
Λίγο μετά σηκωνόμαστε από το τραπέζι, λέμε «την υγειά μας να ‘χουμε» κι αφού έχουμε πιει κάμποσα κρασάκια, πατάμε το γκάζι για να μην καθυστερήσουμε να επιστρέψουμε στο σπίτι. Άλλωστε το «μικρό» ήδη γκρινιάζει γιατί θέλει να κοιμηθεί, δεν κάθεται στο καθισματάκι του. Κοντά είμαστε άλλωστε, «δυο γκαζιές δρόμος».
Κι εκεί έρχεται ο φίλος μας ο τροχονόμος και μας σταματά. Ποια παράβαση θα βεβαιώσει πρώτα; Τη μέθη, τις ζώνες που ξεχάσαμε; Το καθισματάκι του παιδιού; Την ταχύτητα; Ποια θα αφήσει για να είναι «ανθρώπινος»; Κι αν βεβαιώσει έστω μία, τι γίνεται; Δεν θα έχει κάνει καλά τη δουλειά του ή θα είναι φιλάνθρωπος; Ή μήπως πρέπει να μας αφήσει να φύγουμε;
Αν διαβάσετε το θέμα με τις αλλαγές στον κοκ, θα διαπιστώσετε πως ότι και να κάνει ο τροχονόμος, ο νέος κώδικας είναι φωτιά και λάβρα. Θα μας χαλάσει τον ύπνο και την συζήτηση της ταβέρνας. Γιατί δεν αφορά μόνο τους άλλους Έλληνες, όπως όταν «νομοθετούμε» στην καφετέρια και στην ταβέρνα. Αυτή τη φορά, μας αφορά όλους. Και δεν έχει διόλου οίκτο ο νομοθέτης. Ούτε στη Γερμανία να ήμασταν. Εκεί σε περνούν από ψυχολογικά τεστ, δίνοντας μια ευκαιρία για μεταμέλεια όταν τρέχεις πολύ. Έχει και «point system». Εδώ, Nein! Ποιος θα μας το έλεγε πως θα ξεπερνούσαμε τους Γερμανούς στην πειθαρχία!
Αμετροέπεια
Κι όμως το κάναμε, υπηρετώντας την αμετροέπεια που μας χαρακτηρίζει ως λαό. Από το ένα άκρο στο άλλο. Πάντα θεωρούσα πως ως λαός, ακόμα και σε φιλοσοφικό επίπεδο, ανακαλύψαμε την έννοια του μέτρου (παν μέτρον άριστον) επειδή κινούμαστε διαρκώς στα άκρα. Άλλωστε μόνο έτσι μπορεί να αναγνωρίσει κάποιος την αξία της «μεσότητας». Το ίδιο κάνουμε και στην περίπτωση αυτή.
Αλήθεια: Ποιος και πως θα εφαρμόσει ένα τέτοιο κώδικα, σε μια χώρα που δεν έχει οργάνωση, επαρκή αστυνόμευση και κράτος να λειτουργεί με αποτελεσματικότητα; Ο κώδικας είναι υπερβολικά αυστηρός. Ίσως όχι για ένα ευρωπαϊκό κράτος δικαίου. Αυτό σημαίνει πως κινδυνεύει να μείνει στα χαρτιά. Η πιο σημαντική κίνηση πρέπει να γίνει στο χώρο της παιδείας. Αλλά εκεί χρειάζεται χρήμα. Εδώ η νομοθεσία είναι ανέξοδη.
Ο τρόπος του ελέγχου
Θέλω να σταθώ όμως σε τρία πράγματα θετικά που έχουν ενδιαφέρον. Καταρχήν, στη λειτουργία του συστήματος ελέγχου όπου θα ακολουθείται η εξής διαδικασία: Ο τροχονόμος βεβαιώνει την παράβαση και ακολούθως αυτή αποστέλλεται στην ΑΑΔΕ που θα ελέγχει το ετήσιο ατομικό εισόδημα κάθε παραβάτη και θα βεβαιώνει το σχετικό πρόστιμο που θα καλείται να πληρώσει ο παραβάτης. Κι εκεί θα βρουν τους εισοδηματίες που δεν έχει πιάσει η Εφορία και θα πληρώσουν τριπλάσιο.
Ηλεκτρονική καταχώρηση
Ηλεκτρονική καταχώρηση σημαίνει πως τόσο τα πρόστιμα όσο και οι αφαιρέσεις των διπλωμάτων θα γίνεται μέσω του ειδικού συστήματος που διαθέτει ήδη η αστυνομία. Αν δηλαδή κάποιος οδηγώντας στα Χανιά το 2018 του επιβλήθηκε πρόστιμο για υπερβολική ταχύτητα, θα μπορεί ο τροχονόμος που τον σταματά δύο χρόνια μετά στον Άγιο Νικόλαο, να δει την παράβαση που έχει υποπέσει και να βεβαιώνει την δεύτερη. Αναρωτιέμαι τι θα συμβεί με τον τρίτο κατά το 2021, που θα πρέπει κατευθείαν να του αφαιρέσει το δίπλωμα και μάλιστα για πάντα!
Ηλικιωμένοι
Τελευταία σοβαρή πρόβλεψη, οι ηλικιωμένοι. Υπάρχει μια σοβαρή προσαρμογή. Οποιαδήποτε κατηγορία διπλώματος κι αν έχει κάποιος οδηγός όταν συμπληρώσει τα 74 χρόνια, θα υποχρεούται σε δοκιμασία προσόντων και συμπεριφοράς για να μπορεί ν’ ανανεώσει το δίπλωμα του. Όσοι έχουν συμπληρώσει τα 80 έτη θα υποχρεούνται στα δύο έτη να κάνουν την αντίστοιχη διαδικασία ανανέωσης.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΤΣΑΛΑΚΗΣ