O Λεωνίδας Γιαννακόπουλος, ένας νέος εικαστικός, με κρητικές ρίζες (Πάνορμο, από την πλευρά της μητέρας του), βρίσκεται στον Άγιο Νικόλαο, με πρόσκληση του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Αγίου Νικολάου προκειμένου να υλοποιήσει μια εικαστική παρέμβαση που συνδέεται με δύο πολιτιστικές παραμέτρους της πόλης μας. Η μία αφορά το θερινό κινηματογράφο «Χριστίνα» και η άλλη, τα εικαστικά δρώμενα με το διακριτικό τίτλο «Το πνεύμα της σκάλας».
Ο Λεωνίδας Γιαννακόπουλος έχει σπουδάσει σχέδιο και ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας με εξειδίκευση στη χαρακτική, ενώ το έργο του έχει γίνει γνωστό από τοιχογραφίες σε κτίρια στην Αθήνα και εκθέσεις έργων του. Παράλληλα έχει ασχοληθεί με την υποκριτική και ομολογεί το έντονο ενδιαφέρον του για τον κινηματογράφο, από το οποίο αντλεί έμπνευση και έχει επηρεάσει μαζί με τη φωτογραφία και τη χαρακτική το προσωπικό ύφος και τη θεματική των έργων που δημιουργεί.
Η γνωριμία του με τον καλλιτεχνικό επιμελητή Θεόφιλο Τραμπούλη, ο οποίος συντονίζει (μαζί με την επιμελήτρια Ελένη Κούκου) το καλλιτεχνικό πρόγραμμα «Το Πνεύμα της σκάλας», η πρόταση που του έκανε, σε συνδυασμό με την επιθυμία του να δημιουργήσει το πρώτο έργο του στην Κρήτη, με καμβά, μάλιστα, τους τοίχους ενός θερινού σινεμά, συνετέλεσαν στο να δεχθεί την πρόκληση αυτή.
Χθες ξεκίνησε να ζωγραφίζει την πρόσοψη του σινεμά «Χριστίνα». Ο θερινός κινηματογράφος θα μεταμορφωθεί πραγματικά. Η κενή, απρόσωπη πρόσοψη του κτιρίου που περικυκλώνεται από ένα όχι και τόσο φροντισμένο αστικό περιβάλλον, θα επενδυθεί με ένα έργο τέχνης, σηματοδοτώντας έναν από τους σημαντικούς χώρους πολιτισμού που καταφέρνει να διατηρεί ζωντανό ο Άγιος Νικόλαος, χαρίζοντας σε ντόπιους και ξένους επισκέπτες ρομαντικές αποδράσεις στον ονειρικό χώρο του κινηματογράφου, κάτω από τον αστερόφωτο ουρανό.
https://www.facebook.com/100000296271933/videos/2504515282901656/
«Το θέμα που διαλέγω, έχει σχέση με τα θέματα που καταπιάνομαι γενικότερα. Είμαι πολύ επηρεασμένος από τον Κινηματογράφο και κυρίως από τον ασπρόμαυρο του George Mellie, του Fritz Lang – γενικότερα τον γερμανικό εξπρεσιονισμό. Πάντα προσπαθώ να αποδώσω μια αίσθηση όπως εγώ τον προσδιορίζω ως «ρετρο-φουτουρισμό», με πάρα πολλά στοιχεία χαρακτικής του 16ου αιώνα ή την ασπρόμαυρη φωτογραφία των αρχών του 20ού αιώνα ή και δικές μου φωτογραφίες. Δημιουργώ συνθέσεις ενός ονειρικού, υπερεαλιστικού κόσμου, που σε αρκετές περιπτώσεις διαδραματίζεται στον αιθέρα. Στα έργα αυτά υπάρχει πάντα μια αιωρίζουσα κατάσταση…», μας είπε ο δημιουργός.
Ο Λεωνίδας Γιαννακόπουλος περιέγραψε τις παραστάσεις που θα αποτυπώσει στην πρόσοψη του «Χριστίνα» επί της οδού Εθνικής Αντιστάσεως αλλά και στον πλευρικό τοίχο του σινεμά επί της οδού Συνταγματάρχη Δαβάκη (όπου ο κινηματογράφος αγγίζει και σε σκάλα.
Τις έχει ήδη επεξεργαστεί ψηφιακά, περιέχουν στοιχεία της ζωγραφικής θεματικής του συνδυάζοντας τα με στοιχεία από παλιές φωτογραφίες. Για τις τοιχογραφίες του χρησιμοποιεί πολύ αραιωμένα ακρυλικά και πλαστικά χρώματα εξωτερικού χώρου, τα οποία απλώνει με την ιδιότυπη τεχνική που έχει επινοήσει και, όπως είπε, απ’ ό,τι μπορεί να γνωρίζει, είναι ο μόνος που τη χρησιμοποιεί σε τοιχογραφίες. Τα βασικά εργαλεία του είναι… η μπατανόβουρτσα και οι σκούπες! «Βουτάω στο χρώμα και απλώνω στον τοίχο με τη βούρτσα και μετά έρχομαι και «ταμπονάρω» στην επιφάνεια δημιουργώντας την εντύπωση ενός «ράστερ» (κόκο). Είναι ο ιδιαίτερος τρόπος που βρήκα, για να μεταφέρω σε μεγαλύτερη κλίμακα ό,τι σχεδιάζω στο χαρτί. Γιατί εγώ δουλεύω τα σχέδιά μου στο χαρτί με μελάνι τελίτσα – τελίτσα, με ραπιδογράφο, σαν μια εξέλιξη του «πουαντιγισμού». Δημιουργώ το σχέδιο με αλλεπάλληλες «στρώσεις» αποδίδοντας τους τόνους με αραιώσεις – πυκνώσεις της γραφής μου (τελεία – τελεία). Χρησιμοποιώ μια κλίμακα «πινέλων» που ξεκινά από μια σκούπα και φτάνει ως και μια οδοντόβουρτσα… Αυτό στην κλίμακα του μεγάλου τοίχου, αντιστοιχεί σε μια κλίμακα από «μύτες» που θα χρησιμοποιούσα αν δούλευα στο χαρτί. Δουλεύω επίσης πινέλο αλλά και σπρέι, στο τέλος. Είναι σίγουρα απαιτητική και σκληρή ίσως τεχνική, αλλά είναι μέθοδος που έχω αναπτύξει και με βοηθά να προχωρώ αρκετά γρήγορα σε μεγάλη κλίμακα…», όπως εξήγησε.
«Drifted away…»!
Ο τίτλος που έχει δώσει στη σύνθεση την οποία θα απλώσει με τα «πινέλα» του ο Λεωνίδας Γιαννακόπουλος στην πρόσοψη του «Χριστίνα» είναι αγγλικός (drifted away) που σε ελεύθερη μετάφραση, όπως ο ίδιος τον αποδίδει, είναι «αφήνομαι και με παρασύρει ελαφρά το ρεύμα του νερού προς μια κατεύθυνση». Η πρόκληση να ζωγραφίσει τους τοίχους του θερινού σινεμά, τον διεγείρει διπλά ως ζωγράφο και ως λάτρη του σινεμά, όπως ομολογεί, παραδεχόμενος την ισχυρή επιρροή του σινεμά στη εικαστική γραφή του. Δεν είναι εξ άλλου ο πρώτος κινηματογράφος που ζωγραφίζει. Προηγήθηκε ο θερινός δημοτικός κινηματογράφος Ελευσίνας, δίπλα στη θάλασσα.
Οι επιφάνειες στις οποίες θα επέμβει ο καλλιτέχνης είναι ουσιαστικά δύο και από μια πλάγια οπτική γωνία, ο θεατής που θα σταθεί επί της οδού Εθνικής Αντιστάσεως όπου αυτή συναντά την οδό Συνταγματάρχη Δαβάκη, μπορεί να τις δει και τις δύο συγχρόνως. Το ένα θέμα «επικοινωνεί» με το άλλο και αποτελούν ενιαίο έργο.
Η εργασία του, δουλεύοντας καθημερινά, στους τοίχους του «Χριστίνα» θα διαρκέσει, όπως εκτιμά, 10 – 15 μέρες, αν το επιτρέψουν και οι καιρικές συνθήκες (και δεν βρέξει).
ΝΙΚΟΣ ΤΡΑΝΤΑΣ