Η πολυκατοικία στην οποία ζω, κατοικείται κυρίως από ανθρώπους μεγάλης ηλικίας, που δεν έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο, που δεν έχουν εκτυπωτή σπίτι τους, που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν το κινητό τους τηλέφωνο παρά μόνο για να κάνουν κλήσεις.

Κάποιοι ζουν μόνοι τους, οι δικοί τους άνθρωποι είναι μακριά. Πρέπει να μείνουν σπίτι, αλλά πρέπει να φροντίσουν και τον εαυτό τους. Να ψωνίσουν, να προμηθευτούν τα απαραίτητα από το φαρμακείο, να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους.

Χθες το απόγευμα, λοιπόν, στα γραμματοκιβώτια της πολυκατοικίας μας, κάποιος συγκάτοικος είχε αφήσει φόρμες βεβαίωσης κατ' εξαίρεση μετακίνησης πολιτών, το «πάσο» μας, δηλαδή για την κυκλοφορία μας στην πόλη.

Μια ελάχιστη πράξη αλληλεγγύης στον καιρό του κορωνοϊού που διευκολύνει έστω λίγο την καθημερινότητα των ενοίκων μεγαλύτερης ηλικίας.

Μια πράξη φροντίδας σε δύσκολους καιρούς.

Γαλανιάδη Εύα