Κάθε χρόνο το «Σωματείο Λαζαρέτο» που εδρεύει στην Αθήνα και συστάθηκε το 1976, από επιζώντες θανατοποινίτες και συγγενείς εκτελεσμένων, διοργανώνει την επίσκεψη στον τόπο μαρτυρίου.
"Την ώρα που εκτελούνταν κάποιοι στο Λαζαρέτο πολλαπλάσιοι (370) εκτελούνταν στο Γουδί. Κάποιοι ήταν συγκρατούμενοι στις ίδιες φυλακές και ο υπερπληθυσμός επέβαλε την μετακίνηση τους στην Κέρκυρα. Όσο ζούμε θα τους τιμούμε, ελπίζουμε και οι επερχόμενες γενιές να μην ξεχάσουν και αφήσουν να θεριέψει ο ναζισμός" σημειώνει σε ανάρτησή της η γραμματέας του Σωματείου, συγγραφέας Ξανθίππη Παπαναστασίου, Πατμανίδου.
Αυτός ο μαρτυρικός τοίχος είναι ένα υπόλειμμα παλιού μοναστηριού στο νησάκι Λαζαρετο. Έχει τόσες τρύπες από τις σφαίρες που έριχναν πάνω στους αγωνιστές που εκτελούσαν στον εμφύλιο δεμένους σε κρικέλια. Εμείς επί 40 χρόνια πηγαίνουμε κάθε χρόνο και βάζουμε γαρύφαλλα στη θέση τους. Για να μην ξεχαστεί η θυσία τους. Και μόνο μια υπογραφή τους θα έσωζε την ζωή τους.
Το Λαζαρέτο, το λεπροκομείο του 16ου αιώνα, χρησιμοποιήθηκε στη μεταπολεμική ιστορία στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου 1946-1949 ως τόπος εκτέλεσης έγκλειστων πολιτικών κρατουμένων στις Φυλακές Κέρκυρας, που καταδικάστηκαν με την εσχάτη των ποινών, τη θανατική ποινή.
Από το 1947 μέχρι το 1949 ο εξακριβωμένος ληξιαρχικά αριθμός εκτελεσμένων πολιτικών κρατούμενων ήταν 112 άνδρες από 19 έως 30 ετών. Μαρτυρίες συγγενών των φυλακισμένων, αλλά και όσων γλύτωσαν αναφέρουν πως εκτελέστηκαν περισσότεροι από διακόσιοι πολιτικοί , από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας με αποφάσεις των «Εκτάκτων Στρατοδικείων».
Πρώτος καταγεγραμμένος ήταν ο 23χρονος Πολύβιος Κολοβός, τον Μάιο του 1947, ακολούθησαν έξι Κρητικοί, ενώ μέχρι τον Μάιο του 1948 θανατώθηκαν ακόμη 66, οι εχθροπραξίες που συνεχίστηκαν έφεραν πολλαπλά θύματα. Οι εκτελέσεις γίνονταν μία με δύο φορές τον μήνα και ήταν πάντα ομαδικές.
