Live τώρα    
23°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
21.1°C25.3°C
3 BF 46%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
23 °C
20.2°C24.2°C
2 BF 48%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
19 °C
18.8°C21.0°C
3 BF 64%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
22 °C
19.3°C21.8°C
2 BF 68%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
25 °C
24.5°C24.5°C
3 BF 40%
Μια ευφρόσυνη (!) ιστορία από τα χρόνια της Δικτατορίας
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Μια ευφρόσυνη (!) ιστορία από τα χρόνια της Δικτατορίας

Του Φαίδωνα Χατζηδημητρίου*

Από 21/4/1967 καταζητούμενος από την Ασφάλεια της Αθήνας. Αλλάζω σπίτια. Τέλη Ιουνίου 1968 κρύβομαι στην Αγιάσο, στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς μου. Η ασφάλεια μαθαίνει ότι είμαι στη Μυτιλήνη. Σήμα. Έρχονται στο σπίτι τής Μυτιλήνης, δεν με βρίσκουν, έρχονται στην Αγιάσο. Αγιάσος - Μυτιλήνη, με κατεβάζουν με τζιπ, διανυκτέρευση στο Β΄ αστυνομικό τμήμα, το πρωί με μπαρκάρουν για Πειραιά.

Ανεβαίνει στο πλοίο ο πατέρας μου να με αποχαιρετήσει, συνοδευόμενος από τον φίλο του -μακαρίτη πια- Αλέκο Χαϊτόγλου, επαγγελματία (έμπορο), από τις γνωστότερες και αγαπητότερες προσωπικότητες της Μυτιλήνης. Δεν ανήκε στην Αριστερά, αψήφησε τον κίνδυνο για να συμπαρασταθεί στον φίλο του. Πάντα τον θυμάμαι.

Στο πλοίο με συνοδεύουν δύο χωροφύλακες. Ο ένας πολύ νέος, ντροπαλός, δεν με πλησίασε καθόλου, έκανε ότι δεν με ήξερε. Ο άλλος, μεσήλικος, παλιά καραβάνα, μου κόλλαγε μέχρι τα μεσάνυχτα -οπότε απελπίστηκε και έγειρε να κοιμηθεί- να πληρώσω τη διαφορά των εισιτηρίων που δικαιολογούσε η υπηρεσία και να πάμε από το κατάστρωμα σε καμπίνα. Το πρωί, με υπηρεσιακό αυτοκίνητο μεταφερθήκαμε στο Μεταγωγών Πειραιά, απ’ όπου θα ερχόταν άλλο υπηρεσιακό της Ασφάλειας για να μας ανεβάσει στην Αθήνα. Στο Μεταγωγών, ανοιχτά κελιά, ελάχιστοι κρατούμενοι μέσα, οι πολλοί περιφέρονται στην αυλή. Με πλησιάζει ένας καμιά τριανταπενταριά χρονώ. "Έχεις ένα τσιγάρο;". Του δίνω. Το πιάνει ανάμεσα στους καρπούς των κομμένων του χεριών, το βάζει στο στόμα, του δίνω φωτιά και τον ρωτάω (γαμώτο μου): "Και εσείς πολιτικός;" (κρατούμενος). Ο άνθρωπος κατεβάζει το κεφάλι, "εε, όχι, να μωρέ, ένα τσιγαράκι" (τον έπιασαν για ένα "τσιγαράκι"). Μέχρι τώρα θέλω ν’ ανοίξει η γη να με καταπιεί. Κάποια στιγμή ανοίγει η εξώπορτα και βάζουν μέσα έναν καινούργιο. "Υπάρχει κανένας πολιτικός;" "Εγώ", του φωνάζω και πάω κοντά. "Δούκας", μου λέει. Είναι ο βουλευτής της ΕΔΑ στην Καβάλα. Με ρωτάει λίγα πράγματα για μένα, μου εύχεται κουράγιο. Τι ανακούφιση!

Με βγάζουν από το Μεταγωγών. Απ’ έξω περιμένει η μάνα μου, που βρισκόταν στην Αθήνα. Την έχει ειδοποιήσει ο πατέρας μου ότι με έχουν στο Μεταγωγών. Δεν θυμάμαι σίγουρα, νομίζω ότι το υπηρεσιακό της Ασφάλειας έχει καθυστερήσει. Η μάνα μου κι εγώ απορροφημένοι στην κουβέντα μας. Και τότε, ο μεσήλικος χωροφύλακας που ήθελε καμπίνα, παίρνει περίλαμπρη ρεβάνς, με νικά κατά κράτος, "στο υπηρεσιακό", λέει, "η μάνα σου δεν μπορεί να μπει. Αν θέλεις να έρθει μέχρι την Ασφάλεια να μιλήσετε, θα πληρώσεις ένα ταξί, να την πάρουμε μαζί". Με συνέτριψε! "Όχι", λέω, αλλά η μάνα μου παίρνει την κατάσταση στα χέρια της. Μπαίνουμε, η μάνα μου, εγώ και οι χωροφύλακες στο ταξί.

Στην Μπουμπουλίνας με ανεβάζουν στον Καραπαναγιώτη. Σηκώνεται, παίρνει φόρα στρέφοντας τον κορμό και μου ρίχνει ένα χαστούκι που το χάρηκε η ψυχή του. Έβαλε μετά τον δείκτη του χεριού στον κρόταφό του, σε μια κίνηση "θυμάσαι;" και κάθισε. Ο άθλιος, παρά τις "δουλειές" που είχε, δεν έβγαλε από το μυαλό του ένα συμβάν του Μαρτίου 1967, έναν μήνα πριν από τη δικτατορία. Καθιστός τώρα, άρχισε μια πρόχειρη ανάκριση και διέταξε έναν να φέρει χαρτί και στυλό και να τα αποθέσει μπροστά μου. "Πάρε το στυλό και γράφε ό,τι σου λέω". Δεν το έπιασα, μου το βάζανε στο χέρι, το χέρι χαλαρό, το στυλό έπεφτε, κ.λπ. Είχαν κι άλλες δουλειές οι άνθρωποι. "Πάρ' τον κάτω", με πήγαν στο 11. Ένιωθα χαρά που δεν έπιασα το στυλό. Χαρά. Μεγάλη χαρά. Τρελή χαρά πλημμύριζε τα σωθικά μου.

* Ο Φαίδων Χατζηδημητρίου είναι μέλος του ΣΦΕΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL