Της Ανθής Παζιάνου από το ΣΤΟ-ΝΗΣΙ
Τους γνώρισε μια μέρα στα ψώνια της στο σούπερ- μάρκετ. Ένα ζευγάρι Αφγανών, με μια κόρη και ένα αγοράκι στο καροτσάκι. Κανάκεψε την κορούλα και αφού μίλησαν με τη μαμά της, τους έδωσε το τηλέφωνό της: «Να έρθετε μια μέρα σπίτι να κάτσουμε να τα πούμε» τους προέτρεψε. Εκείνοι ντράπηκαν, δεν πήραν τηλέφωνο. Τους ξαναείδε μια μέρα στο δρόμο. Τους είπε «Μα γιατί καλέ δεν πήρατε τηλέφωνο να έρθετε σπίτι;». Ζήτησε το τηλέφωνό τους και πριν από λίγες ημέρες αντάμωσαν σπίτι της. Έδωσε ρούχα από τα εγγόνια, έκατσαν μαζί μίλησαν, συγκινήθηκαν και έγιναν καλοί φίλοι.
Η κ. Νίκη Ασμάνη είναι ο άνθρωπος που δεν σταμάτησε να προσφέρει σε κάθε ανήμπορο και κατατρεγμένο. Την πρωτοχρονιά του 2016, κι ενώ οι περισσότεροι στόλιζαν το γιορτινό τραπέζι, θυμόμαστε χαρακτηριστικά την κ. Νίκη να πηγαίνει στις ακτές να μαζεύει ρούχα, κάλτσες και παπούτσια για να τα πλύνει και να τα μοιράσει.
Ρεκόρ έχει καταγράψει και στα αβγά. Σε μια μέρα μόνο έβρασε και μοίρασε 360 αβγά! Παράλληλα, πού και πού τη βλέπαμε με θερμός. Κουβαλούσε τσάι και το σέρβιρε στους προσφυγικούς καταυλισμούς. Μα, «να δούλευε σε κάποια ΜΚΟ;» προβληματίζονταν κάποιοι. «Όχι βέβαια, εθελόντρια είμαι» απαντούσε με καμάρι.
«Να τους πάρετε σπίτι σας»
«Ναι τους παίρνω ακόμα σπίτι μου και θα τους παίρνω πάντα» μας λέει με απόλυτη φυσικότητα. Κι αυτή η ξεκάθαρη απάντηση είναι βάλσαμο σε όσους χρησιμοποιούν ως βρισιά ή κατάρα προς τους εθελοντές και τους αλληλέγγυους το «να τους πάρετε σπίτι σας»
Η κ. Νίκη εξηγεί ότι ο καθένας διαλέγει τον τρόπο που θέλει να ζήσει. «Εγώ έχω ανοιχτή την πόρτα μου σε κάθε κατατρεγμένο και πονεμένο άνθρωπο αφού και η ίδια πόνεσα πολύ στην ζωή μου. Έτσι χαμογέλασα και στον Αμιρ Αμπας, ο οποίος ανταποκρίθηκε με πολλά γέλια», λέει για την πρόσκληση που έκανε στο ζευγάρι των Αφγανών.
«Τους είδα να έρχονται κρατώντας και την γλάστρα με τα κυκλάμινα . Περάσαμε παρά πολύ ωραία με τον Σετ Αλί ,την Ζακιρα,την Μελέκ Φατιμά και τον μικρο Αμιρ Αμπας από το Αφγανιστάν. Ευγενικοί όσο κανείς άλλος, μάθαμε για την δύσκολη ζωή στην πατρίδα τους, η δε Μελεκ Φατιμά με τα εγγόνια μου δεν σταμάτησαν να παίζουν ούτε λεπτό. Όταν σηκώθηκαν να φύγουν τους είπαμε ότι το σπίτι μας είναι ανοικτό και τους περιμένουμε να έρχονται τακτικά».
Σε μια περίοδο που ξεσαλώνουν οι ρήτορες μίσους και οργανώνουν πάρτυ με χοιρινά σουβλάκια έξω από προσφυγικούς καταυλισμούς, η κ. Νίκη είναι όαση ανθρωπιάς, και μας θυμίζει τη Λέσβο που γνώρισε όλη η Ευρώπη, ως Λέσβο της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης.
«Ήθελα να τους κάνω το τραπέζι, αλλά νηστεύουν αυτή την περίοδο οι Αφγανοί. Γι’ αυτό αυτά τα γουρούνια οργάνωσαν εκδήλωση με σουβλάκια τις προάλλες, τόσο απάνθρωποι είναι» σχολίασε.
Η κ. Νίκη γεννήθηκε στον Τρύγωνα. Έμεινε ορφανή από μητέρα όταν ήταν 18 μηνών, για να εισπράξει ως μωρό, νήπιο και κοριτσάκι όλες τις δεισιδαιμονίες: «Ένιωσα ρατσισμό, ότι δεν με θέλουν, ότι είμαι πρόβλημα, απλώς επειδή υπάρχω. Γι’ αυτό κι εγώ δεν ξεχνώ. Μια καλημέρα, ένα χαμόγελο, ένα πιάτο φαϊ και λίγα ρούχα όλοι μπορούμε να προσφέρουμε»…
