Το πώς ξεκίνησε «το γλέντι της μίζας» στην υγεία στη χώρα μας περιέγραψε ο Παύλος Πολάκης, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στην εταιρεία Novartis. Όπως είπε μιλώντας στην τηλεόραση του Κόντρα, η αρχή έγινε το 1997 επί Σημίτη, ενώ εξήγησε και ποιες είναι οι ευθύνες των υπουργών Υγείας Ανδρ. Λοβέρδου, Αδ. Γεωργιάδη και Μ. Βορίδη.
«Το σκάνδαλο της φαρμακευτικής δαπάνης είναι παγκόσμιο, ένα τμήμα του είναι η Novartis. Γιατί και η χώρα μας έχει κεντρικό ρόλο μέσα σ΄ αυτήν την ιστορία; Γιατί η τιμή που παίρνει ένα φάρμακο στη χώρα μας, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την τιμή του φαρμάκου σε άλλες 29 χώρες, σε πρώτη φάση, και σε άλλες 50 μετά» εξήγησε ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Υγείας.
"Συνωμοσία σιωπής"
«Το παιχνίδι στήθηκε στην Ελλάδα, αν και έχει ειπωθεί το ξεχνάμε, γιατί υπάρχει μια συνωμοσία σιωπής. Από το 1991 μέχρι το 2010, στο χώρο της Υγείας ξοδεύτηκαν 265 δισ. ευρώ στην Ελλάδα. Από αυτά τα 265 δισ. ευρώ, τα 165 δισ. ευρώ ήταν δημόσια δαπάνη, τα άλλα 100 ήταν ιδιωτική δαπάνη. Όπως υπολογίζει ο κ. Ράνος, από αυτό το ποσό περίπου 85 δισ. ευρώ είναι το παραπάνω χρήμα το οποίο πλήρωσε ο ελληνικός λαός, είναι η υπερτιμολόγηση φαρμάκων, υλικών αντιδραστηρίων κλπ» υπογράμμισε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.
Δηλαδή, συνέχισε, «στα 85 δισ ευρώ παραπάνω που ξοδέψαμε, τα 32 δισ, ευρώ ήταν η υπερτιμολόγηση του φαρμάκου. Αυτό ξεκίνησε το 1997 με μια Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που την υπέγραψε ο Κοσμίδης, κατ΄εντολήν του Σημίτη, καθώς καταργήθηκαν κάποιοι φόροι που ζητούσαν οι φαρμακοβιομηχανίες από το 1992, γνωστοί ως «φόροι υπερ τρίτων». Δεν έγιναν πιο φτηνά τα φάρμακα, ουσιαστικά πριμοδοτήθηκε η φαρμακοβιομηχανία, ντόπια και ξένη, με 20% παραπάνω ρευστότητα. Έτσι, ξεκίνησε το γλέντι της μίζας σε τεράστιο επίπεδο. Εννοείται ότι αυτό το γλέντι δεν μπορούσε να γίνει από τον αγροτικό γιατρό στα Σφακιά, ή από έναν επιμελητή στο νοσοκομείο Καρπενησίου».
Έγκλημα κατά της χώρας ότι δεν υπήρχε από την μεταπολίτευση ως το 2015 Επιτροπή Διαπραγμάτευσης του φαρμάκου
Ο Παύλος Πολάκης τόνισε ότι για να πάει η Novartis να του προτείνει μίζα, έπρεπε να προηγηθούν δύο πράγματα: «Πρώτον, μια πολύ υψηλή τιμή στο φάρμακο για να έχει την ρευστότητα η εταιρεία να το κάνει και δεύτερον, αποζημίωση από τα ασφαλιστικά ταμεία. Έπρεπε να καλύπτεται δηλαδή η δαπάνη του φαρμάκου, από τα ασφαλιστικά ταμεία».
Παράλληλα χαρακτήρισε έγκλημα κατά της χώρας και του λαού το γεγονός ότι από την μεταπολίτευση και μέχρι το 2015 ότι ουδέποτε είχε συγκροτηθεί Επιτροπή διαπραγμάτευσης του φαρμάκου.
«Η φαρμακευτική δημόσια δαπάνη, έφτασε το 2008 - 2009 τα 8,6 δισ. ευρώ δημόσια δαπάνη, συν αυτά που πλήρωσαν οι ασθενείς από την τσέπη τους σαν συμμετοχή, δηλαδή πάνω από το 3% του ΑΕΠ των 260 δισ. ευρώ, τότε. Όταν η φαρμακευτική δαπάνη έπεφτε ετησίως σε κάθε άλλη εταιρεία 20% και 30%, στην Novartis, με στοιχεία, έπεφτε 2%, 3%, 4%. Αυτό είναι το έγκλημα του Λοβέρδου, του Γεωργιάδη και του Βορίδη» κατέληξε.
Συντάκτης: avgi.gr
