Το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα μετά το τέλος του 1972 μπαίνει σε διαφορετική φάση ανάπτυξης και δυναμικής. Είναι περίοδος μαζικοποίησης, συγκεντρώσεων, διαδηλώσεων και καταλήψεων. Την άνοιξη του 1972, μετά τις προσφυγές στα Πρωτοδικεία για την υποχρέωση διεξαγωγής των εκλογών από τους φοιτητικούς συλλόγους, γίνεται η πρώτη δημόσια διαδήλωση στα Προπύλαια για την επέτειο της 21ης Απριλίου. Ακολουθούν συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις και πορείες στην Αθήνα αλλά και σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Γιάννενα.
Το φθινόπωρο του 1972, με το άνοιγμα των πανεπιστημίων, γίνονται συνελεύσεις στις σχολές για εκλογές και εκλογές επιτροπών. "Εκλογές" στους φοιτητικούς συλλόγους με τρομοκρατία και νοθεία από τη χούντα και τους διορισμένους στο Δ.Σ. Ακολουθούν διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις και αποχές στις σχολές, κυρίως για τις στρατεύσεις φοιτητών.
Το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου είναι η οργάνωση του κινήματος και των φοιτητικών αγώνων με βάση και γύρω από τις Φοιτητικές Επιτροπές Αγώνα (ΦΕΑ). Κύριος στόχος των υποχρεωτικών στρατεύσιμων (χουντικός νόμος 1347/73) είναι μέλη των ΦΕΑ.
Η κατάληψη της Νομικής, τον Φεβρουάριο του 1973, είναι η πρώτη μεγάλη μαζική φοιτητική πράξη αντίστασης στη χούντα, που σηματοδοτεί τη νέα περίοδο. Η κατάληψη ξεπερνά το φοιτητικό πλαίσιο και αυξάνει την πολιτική βαρύτητα του φοιτητικού κινήματος, αφού ενεργοποιούνται και πολίτες. Έσπασε ο φόβος της τρομοκρατίας. Αναδείχθηκαν οι δυνατότητες της μαζικής δράσης.
Εννέα μήνες αργότερα, τον Νοέμβριο του 1973, έχουμε την κατάληψη και εξέγερση του Πολυτεχνείου. Έχουν προηγηθεί πολλά. Αυτό όμως που αποτέλεσε καταλύτη για το μαζικό φοιτητικό κίνημα ήταν η λειτουργία των ΦΕΑ. Η συμβολή του Ρήγα Φεραίου στη συγκρότηση των Φοιτητικών Επιτροπών Αγώνα υπήρξε καθοριστική. Οι αντιδικτατορικές οργανώσεις που δημιουργήθηκαν μετά την επιβολή της δικτατορίας, τον Απρίλιο του 1967, με την πρωτοβουλία μελών της Νεολαίας Λαμπράκη και άλλων προδικτατορικών οργανώσεων, διαμόρφωσαν συνειδήσεις και είχαν καίρια συμβολή στην αντίσταση και τον αγώνα για δημοκρατία. Κλιμάκια των οργανώσεων όμως συλλαμβάνονται, δικάζονται και καταδικάζονται από τη χούντα. Πολλά στελέχη και μέλη του αντιδικτατορικού Ρήγα βρίσκονται στις φυλακές. Η νέα γενιά των φοιτητών, από το 1967 και μετά, δεν έχει γνώση και εμπειρία συμμετοχής σε προδικτατορικές οργανώσεις. Αναζητεί όμως τρόπους δράσης και συμμετοχής στον αγώνα κατά της χούντας. Η δημιουργία των ΦΕΑ ανά σχολή και η συγκρότηση του Διασχολικού των ΦΕΑ, στις αρχές του 1972, έχει κρίσιμο ρόλο στην ανάπτυξη του φοιτητικού κινήματος. Σιγά - σιγά και σταθερά "χτίζεται" ένα ευρύτερο δίκτυο που επιτρέπει με ενωτική και μαζική μορφή να δράσει δυναμικά το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα.
Η συμβολή του Ρήγα Φεραίου σε αυτή τη διαδικασία ήταν αποφασιστική. Όπως και στις πρώτες περιόδους της δικτατορίας, όταν λίγοι τολμούσαν. Το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα της περιόδου 1972-1973, με κορυφαία εκδήλωση την εξέγερση του Πολυτεχνείου, δεν "γεννήθηκε" ξαφνικά. Προηγήθηκαν αγώνες δύσκολοι, σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, που χρειαζόταν θάρρος, τόλμη και γενναιότητα. Ο Ρήγας Φεραίος ιδρύθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 1967. Τα πρώτα χρόνια της αντιδικτατορικής δράσης του, με τον "Θούριο" να εκδίδεται ασταμάτητα μέχρι το 1970, με προκηρύξεις, αφίσες, πανό, συνθήματα, συμβολικές δράσεις, δίνει σταθερά μηνύματα αγώνα και αντίστασης. Και έχει σημασία να αναφερθούμε εδώ στις μεγάλες δίκες του Ρήγα Φεραίου, μέχρι το 1971.
Οι δίκες του Ρήγα Φεραίου
* Η πρώτη δίκη του Ρήγα. Νοέμβριος του 1968
Δικάστηκαν οι:
Θανάσης Αθανασίου (21 χρόνια), Νίκος Κιάος (21 χρόνια), Παύλος Κλαυδιανός (21 χρόνια), Νίκος Γιανναδάκης (21 χρόνια), Κώστας Καρυωτάκης (16 χρόνια), Κωστής Γιούργος (16 χρόνια), Ανδρέας Σαββάκης (14 χρόνια), Αντώνης Μαργαρίτης (14 χρόνια), Γιώργος Μποτζάκης (10 χρόνια), Αριστείδης Θεοδωρίδης (10 χρόνια), Νικηφόρος Σταματάκης (5 χρόνια), Φρίντα Λιάππη (6 χρόνια με αναστολή), Νίκος Μαργαρίτης (5 χρόνια με αναστολή), Βασίλης Σβαννάς (3 χρόνια με αναστολή).
* Νέα δίκη του Ρήγα. Ιανουάριος του 1969
Δικάστηκαν οι: Μίμης Δαρειώτης, Πόπη Τζεμπελίκου, Τίτος Μυλωνόπουλος. Ο εισαγγελέας πρότεινε θάνατο για Μ. Δαρειώτη και Π. Τζεμπελίκο. Καταδικάστηκαν σε 15 χρόνια.
* Δίκη ΠΑΜ-Ρήγα Φεραίου - Ιανουάριος του 1969
Σε αυτή τη δίκη ο εισαγγελέας πρότεινε θάνατο για τους Μίμη Δαρειώτη (δεύτερη φορά), Σωτήρη Αναστασιάδη, Χρήστο Ρεκλείτη και Γιάννη Πετρόπουλο. Καταδικάστηκαν σε 16 χρόνια φυλακή ο καθένας. Μαζί τους οι Μαρία Καλλέργη (16 χρόνια) και Νίκος Αρμάος, Κώστας Μανταίος, Μπούλη Θεοφυλακτοπούλου, Μάγδα Πίτακα σε μικρότερες ποινές.
* Δίκη Ρήγα Φεραίου. Λάρισα, Μάιος του 1969
Καταδικάζονται οι Λ. Τσίλογλου (15 χρόνια), Μαργαρίτα Γιαραλή (10 χρόνια), Πόπη Τζεμπελίκου (10 χρόνια). Μαζί τους δικάζεται ο Γιάννης Μπανιάς που μετά πηγαίνει εξορία.
* Δίκη Ρήγα Φεραίου - ΠΑΜ. Θεσσαλονίκη, Μάιος του 1969
Καταδικάστηκαν οι Αργύρης Μπάρας, Αλέξης Παπαλεξίου, Σωκράτης Στεφανίδης (σε ισόβια), Μιχάλης Σπυριδάκης, Θεόδωρος Καζέλης, Γιάννης Γρηγοριάδης, Λεωνίδας Χατζηπροδρομίδης (20 χρόνια), Πολύδωρος Βοϊτσίδης, Σωτήρης Τσιακμάνης, Δημήτρης Παπαλεξίου (10 χρόνια), Κώστας Τόμτσης, Ισμήνη Τσούτσια, Γιάννης Γκιρκούδης, Γιώργος Αναστασίου, Μπάμπης Ζιώγας (8 χρόνια), Γιάννης Πίτυρης, Περικλής Τερζής, Λάκης Προγκίδης, Θωμάς Βασιλειάδης, Βλαδίμηρος Γραμματικόπουλος (5-6 χρόνια), Γιώργος Μπιβολάρης, Γαρ. Δελιγκάς, Γιώργος Δρανδάκης (με αναστολή).
* Δίκη Ρήγα Φεραίου. Αθήνα, Ιούλιος 1970
Καταδικάστηκαν οι: Γιάννης Καούνης (12 χρόνια), Μπάμπης Κοβάνης (5 χρόνια), Μπάμπης Γεωργούλας (4 χρόνια), Μαρία Αγγελάκη (4 χρόνια).
* Δίκη Ρήγα Φεραίου στο Εφετείο Αθηνών (Αύγουστος του 1971)
Καταδικάζονται οι: Κώστας Κωσταράκης (3 χρόνια), Φώτης Προβατάς (2 χρόνια), Γιώργος Σπηλιώτης (2 χρόνια). Μαζί τους δικάστηκαν οι: Γιάννης Ρέγκας, Δημήτρης Μαρκάκης, Λυκούργος Φλέσσας, Χρήστος Ηλιόπουλος, Ανδρέας Χριστόπουλος, Γιάννης Μπαλάφας, Ελένη Γεωργίκου, Δήμητρα Γεωργίκου, Νίκη Νιανιάρα, Μίλτος Λειβαδίτης.
