Σε μια κατάμεστη αίθουσα την Τρίτη, στην Αρχιτεκτονική Μουσική σκηνή στο Γκάζι, παρουσιάστηκε το βιβλίο του μέλους της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιου ευρωβουλευτή Πάνου Λάμπρου. Πάνω από 400 πολίτες όλων των ηλικιών άκουσαν τους καλεσμένους στην παρουσίαση να μιλούν για το βιβλίο και τον Πάνο.
Ο Νίκος Βούτσης ανέφερε πως «το βιβλίο του Πάνου είναι συγκλονιστικό, είναι εξαιρετικό, είναι κάτι το εντελώς ιδιαίτερο. Μέσα στο βιβλίο βρίσκεται η ζωή του Πάνου, το αποτύπωμα της πορείας του από μικρό παιδί μέχρι τώρα».
Ο Πρόεδρος της Βουλής αναφέρθηκε και στη μακρά κοινή του πορεία. «Είχα την τύχη να ξέρω τον συγγραφέα από μικρό και έτσι μπορώ μέσα από τις γραμμές να διακρίνω κάθε στιγμή αυτής της διαδρομής. Αν έγραφα κάτι σαν βιβλίο θα ήταν κάπως έτσι. Μάλιστα, είχα συμπεριλάβει αυτήν την οπτική στον εναρκτήριο μου λόγο ως Πρόεδρος της Βουλής διότι πιστεύω πως αυτή η πλευρά της πολιτικής μας ως αριστερά, η δικαιωματική είναι πολύ σημαντική που εγγράφεται και στην ταυτότητα και στο αποτύπωμα και στις συγκρούσεις που γίνονται […] Ήμουν αυτός που πήραν στο τηλέφωνο όταν είχε συλληφθεί έξω από το γήπεδο του Απόλλωνα, ήμασταν μαζί στο Πεκίνο και τη Σαγκάη στην επίσημη αντιπροσωπεία του Ρήγα Φεραίου και την επίσημη συνάντηση με το ΠΓ του ΚΚΚ το 1983. Ο Πάνος ήταν παρών παντού. Σαν τώρα θυμάμαι τα τηλέφωνα που ανταλλάσαμε για μια συγκέντρωση στη Νέα Κίο. Ήμασταν μαζί και στη μεγάλη συναυλία στα προπύλαια για τα δικαιώματα των κρατουμένων, στην πρόγευση των Δεκεμβριανών του 2008. Παρακολουθούσα τη δραστηριότητα του μέσα από την Εποχή, το Κελί, την Πρωτοβουλία», συμπλήρωσε ο κ. Βούτσης».
Στη συνέχεια χειροκροτήθηκε έντονα όταν τόνισε πως ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο πρώτο που στοχοποιήθηκε: «έχει σημασία που ένας άνθρωπος από τα πολύ μικρά του μέχρι τώρα να είναι σα μια γραμμή ισοδύναμη, μέσα στις ίδιες αξίες. Τον τιμά και μας τιμά με την παρουσία και τη διαδρομή και τους αγώνες του σε όλα αυτά τα χρόνια […]Η πρώτη επιχείρηση δολοφονίας χαρακτήρα που έγινε επί των ημερών μας ήταν για τον Πάνο Λάμπρου. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάει κανείς μας. Ήμουν Υπουργός Εσωτερικών και είχα συνεργαστεί με τον Πάνο. Ήρθε στην επιφάνεια και διαμορφώθηκε μια ατζέντα ευεπίφορη στην προσωπική στοχοποίηση. Εκεί, η πρώτη δοκιμή αυτού που ζούμε σήμερα, προσωποποιήθηκε ο «δαίμονας», συγκεντρώθηκαν τα πυρά πάνω του».
Ο Υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος τόνισε στην αρχή της ομιλίας του ότι είναι μεγάλη του χαρά και τιμή να μιλάει στην παρουσίαση βιβλίου «Η χώρα των κλουβιών» .
Έπειτα αναφέρθηκε στις μεταμορφώσεις, σύμφωνα με την Ορέστεια του Αισχύλου: «Πρώτον, έχουμε Δικαιοσύνη που δεν βασίζεται στην εκδίκηση, αλλά σε νόμους και σε ανθρώπους με κατανόηση των προβλημάτων. Δεύτερον, ελευθερώνεται ο δημόσιος χώρος, χωρίς την ανάγκη ο Ευκλείδης να εκδικείται τον Πάνο για κάποιο κακό που του έχει κάνει και άρα και ο προσωπικός χώρος απελευθερώνεται από την εκδίσηση. Θυμοί πάντα θα υπάρχουν αλλά νομίζω πως αυτό που λέει ο Αισχύλος είναι πως όταν φεύγουμε από τη βαρβαρότητα όλα αλλάζουν. Νομίζω πως ο Αισχύλος θα ήταν φαν του Πάνου Λάμπρου μιας και ο τρόπος που αντιμετωπίζει τις φυλακές και τους ανθρώπους μέσα στις φυλακές είναι αυτός, ο ανθρώπινος τρόπος. Οι φυλακές δεν είναι για εκδίκηση».
Αργότερα αναφέρθηκε στην κοινή πολιτική πορεία που έχουν με το συγγραφέα: «Τον Πάνο τον ξέρω πολλά χρόνια. Τότε που ήμασταν μαζί στο κομμουνιστικό κίνημα, στο ΚΚΕ εσωτερικού, δεν ήταν ούτε σε μας προφανές ότι θα μπορούσαμε να ενσωματώσουμε το φιλελεύθερο και το εναλλακτικό. Δεν ήταν μόνος. Υπήρχε και η μεγαλύτερη γενιά, όπως ο Αλέκος Φλαμπουράρης, που στήριξαν νέους ανθρώπους όταν ήταν σαφές πια ότι έπρεπε το ΚΚ να μην είναι μόνο για την εργατική τάξη αλλά θα έπρεπε να μιλήσει για το φεμινισμό, για την ομοφυλοφιλία, το ρατσισμό».
Υπουργός Οικονομικών αναρωτήθηκε στο τέλος από πού προκύπτουν οι αξίες και η αξία της Αριστεράς: «Από μελέτες, από θεωρητικές αναλύσεις, από φιλοσοφικές συζητήσεις για την ισότητα, την αλληλεγγύη. Προκύπτουν και από τα κινήματα και το τι μαθαίνουμε στην πράξη για την συνεργασία. Προκύπτουν και από τους ανθρώπους που εκτιμάμε. Χωρίς τους ανθρώπους που εκτιμάμε, δε θα μπορούσε νομίζω κανένας από μας σε αυτό το πάνελ να είμαστε αυτοί που είμαστε. Εγώ δε θα μπορέσω ποτέ να βγω από το σωστό δρόμο της Αριστεράς γιατί δε θα μπορούσα να δω τον Πάνο Λάμπρου στα μάτια. Και άλλους περίπου 10-15 άνθρωποι που με έχουν επηρεάσει, αλλά δε θα μπορούσα να το κάνω αυτό. Και αυτό μας κρατάει όλους. Για μένα, είναι τιμή που τον γνώρισα, είναι τιμή που ήμασταν μαζί τόσα χρόνια και θα είναι τιμή να συνεργαστούμε ως αριστεροί στο μέλλον».
Ο Πέτρος Δαμιανός, διευθυντής στο γυμνάσιο και το λύκειο των φυλακών Αυλώνα μίλησε για το βιβλίο: «Ο Πάνος γράφει ένα βιβλίο για όλα όσα έχει ζήσει, για την εμπειρία του, για τις επαφές του με τους κρατούμενους. Η αίσθηση που είχα όταν ξεκίνησα να το διαβάζω πριν από μερικές ημέρες ήταν ότι θα έχει πολύ μεγάλο πλούτο στοιχείων. Η αίσθηση που είχα όμως ότι εκτός από αυτό είναι μια υπέροχη πένα. Έχει περιγράψει όλα αυτά τα στοιχεία και τις καταθέσεις ανθρώπων με τους οποίους συζήτησε με έναν όμορφο, αριστοτεχνικό τρόπο, που πραγματικά το διαβάζει μονορούφι. Δε θα χρειαστείτε πολλές βδομάδες για να το διαβάσετε γιατί θα σας παρασύρει.
Αντίκρισε τη φυλακή και καταγράφει τη φωνή των αόρατων ανθρώπων που δεν έχουν φωνή και που ο Πάνος τους τη δίνει όχι μόνο με το βιβλίο αλλά χρόνια τώρα μέσα από τη δουλειά, μέσα από το έργο του. Η χώρα των κλουβιών είναι μια κανονική χώρα και την περιγράφει με όλα όσα μπορείς να συναντήσεις: τα σύνορα της, τις πύλες της, τα χωρία της, την πρωτεύουσα της, τους προύχοντες, το λαό της χώρας, είναι όλα αυτά κεφάλαια του βιβλίου. Την περιγράφει από τη σκοπιά των δικαιωμάτων, περιγράφει τις αποδράσεις, τον έρωτα, των θανάτων μέσα στη φυλακή.
Ο Βασίλης Παπαστεργίου, δικηγόρος και μέλος του ΔΣΑ, στην δική του ομιλία στην παρουσίαση είπε πως «το κεντρικό του στοιχείο είναι οι ιστορίες των κρατουμένων. Είναι σαν ο Πάνος να έχει εγκαταστήσει ένα μαγνητόφωνο και να έχει καταγράψει τις συνομιλίες που έκανε με τους κρατούμενους όλον αυτό τον καιρό. Ταυτόχρονα είναι σα να έχει τοποθετήσει μια κρυφή κάμερα και να περιφέρεται με αυτή στους χώρους των φυλακών. Το βιβλίο είναι σα να μεταφέρει και τις αισθήσεις: τους ήχους της φυλακής, τα ουρλιαχτά, τα τριξίματα στις πόρτες των κελιών, των ήχο των κλειδιών, αλλά και τις μυρωδιές της φυλακής, την κλεισούρα και τη δυσοσμία της. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Ο Πάνος έχει ταξιδέψει στη χώρα των κλουβιών, στην πρωτεύουσα της στον Κορυδαλλό και στις περιφέρειες της, στις φυλακές όλης της χώρας».
Η Ρόζα Κοβάνη, επιμελήτρια κειμένων, συγκινημένη είπε πως, "το διάβασα με μια ανάσα, είναι συγκλονιστικό. Ήμουν διαρκώς σε μια κατάσταση συγκίνησης και για αυτά που γράφει και για τον άνθρωπο που το γράφει». Συνέχισε λέγοντας πως: «θα μπορούσα να πω πολλά για το συγγραφέα. Αν και δεν έχει υπάρξει ποτέ κρατούμενος θα σας κάνει διαβάζοντας το βιβλίο να δείτε με τα μάτια των κρατουμένων, να ακούσετε σκέψεις τους, θα σας κάνει να νιώσετε την απόλυτη αποστέρηση που βιώνουν. Θα τα κάνει αυτά όχι επειδή τα ξέρει καλά αυτά, επειδή είναι καλός παρατηρητής ή επειδή ακούει όταν του μιλάνε, αλλά επειδή πραγματικά τα νιώθει, νιώθει ένας από τους κρατουμένους και πραγματικά απεχθάνεται τη στέρηση της ελευθερίας".
