Η είδηση του θανάτου του γέμισε με θλίψη τους πολλούς συγγενείς φίλους του στον Τύρναβο, τη Λάρισα αλλά και την αγαπημένη Σαμαρίνα από όπου καταγόταν. Ο Στέλιος Ντόβας υπήρξε ένας γνήσιος αγωνιστής του συνδικαλιστικού Κινήματος και στέλεχος του ΚΚΕ και της ΚΝΕ από τα πρώτα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση του 1974 και την πτώση της Χούντας. Στην περιοχή της Λάρισας συνέβαλλε με την αγωνιστικότητά του στη δυνάμωση της ΚΝΕ στο ξεκίνημά της το 1975 ως εργαζόμενος στο κλάδο υφαντουργίας της ΒΙΟΚΑΡΠΕΤ.
Σύμφωνα με στοιχεία που μας παραχώρησε ο κ. Γιάννης Χώτος, ο Στέλιος Ντόβας, στο πλαίσιο της συνδικαλιστικής του δράσης με άλλους συντρόφους δημιούργησαν ένα πλατύ ψηφοδέλτιο το 1975 όπου κέρδισαν τις εκλογές στο Σωματείο Κλωστοϋφαντουργών «Η Πηνελόπη» και είχαν την πλειοψηφία στη διοίκηση. Στη συνέχεια ξεκίνησαν τη μαζική εγγραφή μελών και από 22 εργάτες των κλωστοϋφαντουργείων, τα μέλη μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα έφτασαν τα 2.500. Επίσης προετοίμαζε τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις για αύξηση του μεροκάματου και βελτίωση των συνθηκών εργασίας ως πρόεδρος του συνδικάτου.
Ο Στέλιος Ντόβας ήταν μέλος του Δ.Σ. του Εργατικού Κέντρου Λάρισας από το 1975 μέχρι που έφυγε για τη Γαλλία. Όλα τα χρόνια δραστηριοποιούνταν μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ και του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Υπήρξε ένας γνήσιος λαϊκός αγωνιστής που πάλευε για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Ακόμα και στη Γαλλία ανέπτυξε συνδικαλιστική δράση.
Ήταν παντρεμένος με την Τυρναβίτισσα Σταυρούλα Παπαϊωάννου με την οποία απέκτησε δύο γιους, τον Δημήτρη και τον Σωτήρη.
Η κηδεία του θα γίνει αύριο Παρασκευή στο Παρίσι.
Παθολογική ήταν η αγάπη του για τη Σαμαρίνα. Δεν απομένει να του αφιερώσουμε δύο στίχους από τον ποιητή του βουνού και της στάνης Κώστα Κρυστάλλη:
«Παρακαλώσε σταυραετέ για χαμηλώσου λίγο
Και άπλωσε τις φτερούγες και πάρε με μαζί σου.
Πάρε με πάνω στα βουνά τι θα με φάει ο κάμπος».

ΤΥΡΝΑΒΟΣ (Γραφείο «Ε»)
Του Κώστα Τσόλα