Γεννημένος στα Τρίκαλα και μεγαλωμένος σε ένα κοντινό χωριό (Μεγάλα Καλύβια), ο Ευθύμης αναγκάστηκε να μεγαλώσει απότομα, επειδή σε ηλικία 14 ετών, έφτασε τα 2,06! Μοιραία, το μπάσκετ μετατράπηκε σε πρώτη προτεραιότητα και όταν οι ειδικοί συνειδητοποίησαν ότι επρόκειτο για “φλέβα χρυσού”, οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ πρόλαβαν, τον καπάρωσαν και τον έφεραν στην Θεσσαλονίκη (1992) πριν καλά-καλά βγάλει μουστάκι! Η τότε ομάδα του, ο Δαναός Τρικάλων, έγινε γνωστή για την ανάδειξη του μεγαλύτερου ίσως ταλέντου της ηλικίας του, παγκοσμίως, όπως έλεγαν οι Αμερικανοί scouters, που ταξίδευαν συχνά-πυκνά, εκείνα τα χρόνια, στη Νύμφη του Θερμαϊκού για να τον παρακολουθήσουν να παίζει με τη φανέλα του “δικεφάλου του Βορρά”.

Τα γόνατα που του στέρησαν την “απογείωση”!

Η συνέχεια, είναι λίγο-πολύ γνωστή... Ο Ευθύμης Ρεντζιάς, έπαιξε 4 χρόνια στον ΠΑΟΚ και συνολικά μία 9ετία στο εξωτερικό (Μπαρτσελόνα, Φιλαντέλφια 76ers, Σιένα, Ούλκερ και Βαγιαδολίδ), πριν ανακοινώσει το πρόωρο “αντίο” από την ενεργό δράση (σε ηλικία 30 ετών), λόγω των καταπονημένων (από τους τραυματισμούς και τα χειρουργεία) γονάτων του! Αυτός ίσως, ήταν και ο λόγος, που δεν δικαίωσε τις προσδοκίες όλων όσων πίστευαν ότι ο προικισμένος Έλληνας ψηλός, θα αφήσει εποχή! Δεν έκανε και λίγα πράγματα, πάντως, ο “Ρέντζι” στην καριέρα του...

Τα επιτεύγματα

Ως ο κορυφαίος της γενιάς των 76άρηδων, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ παίδων (1993) και τρέλανε το ΝΒΑ με τις εμφανίσεις του, ως ΜVP και παγκόσμιος πρωταθλητής στο Μουντομπάσκετ των εφήβων (1995). Την επόμενη χρονιά επελέγη στον πρώτο γύρο του ντραφτ (νο23) και μέχρι την περυσινή ανάδειξη του Αντετοκούνμπο, κατείχε τα πρωτεία της υψηλότερης επιλογής Έλληνα μπασκετμπολίστα, ενώ αναδείχθηκε 5ος Ολυμπιονίκης στην Ατλάντα με την Εθνική ανδρών. Ως παίκτης του ΠΑΟΚ, αναδείχτηκε Κυπελλούχος Ελλάδας (1995) και “σήκωσε” το πρώτο Κύπελλο Κόρατς (1994). Στην πενταετή θητεία του στην Μπαρτσελόνα, κατέκτησε άλλο ένα Κύπελλο Κόρατς (1999), 2 πρωταθλήματα κι ένα Κύπελλο Ισπανίας, ενώ ως παίκτης της Ούλκερ, αναδείχτηκε Κυπελλούχος Τουρκίας (2004). Είχε προηγηθεί το πέρασμα από το ΝΒΑ και τους Φιλαντέλφια Σίξερς, με τη φανέλα των οποίων έπαιξε συμπαίκτης με τον μεγάλο Άλεν Άϊβερσον.

Ο πιο σημαντικός τίτλος

Ο σπουδαιότερος τίτλος της λαμπερής και με παχυλά συμβόλαια καριέρας του, όμως, έχει να κάνει με την υστεροφημία. Παρά τα συμβόλαια των εκατομμυρίων που υπέγραφε όταν ήταν στα ντουζένια του, ο Ευθύμης δεν άλλαξε ποτέ, έμεινε πάντα ο ίδιος και φυσικά δεν ξέχασε ποτέ τον τόπο του! Έφτιαξε το πατρικό του, στα Μεγάλα Καλύβια, όπου πλέον περνάει τον περισσότερο χρόνο του, “έμεινε” στο μπάσκετ μέσω της “Triple Crown Academy” (ακαδημία μπάσκετ για παιδιά), προσφέροντας στο άθλημα που του “έφτιαξε” τη ζωή και εδώ και τέσσερα χρόνια, ως αντιπεριφερειάρχης Πολιτισμού και Αθλητισμού, φιλοδοξεί να δώσει νέα πνοή στα αθλητικά δρώμενα της Θεσσαλίας. Όλα αυτά, ενώ παράλληλα παραμένει ένα ψηλό παιδί της διπλανής πόρτας! Ένας ψηλός που δεν “ψήλωσε” ποτέ!

Η αναγνώριση από τον τόπο του!

Η πρόσφατη βράβευσή του από την ομάδα μπάσκετ των Τρικάλων, στην οποία δεν έπαιξε ποτέ και από τον ΠΑΟΚ για την κατάκτηση του Κυπέλλου Κόρατς, αποτέλεσαν ένα ύστατο επισφράγισμα της αναγνώρισης ενός πρωταθλητή που δίδαξε ήθος, αρχές και αγωνιστικότητα... Δεν είναι τυχαίο ότι απ' όπου πέρασε, ο Ρεντζιάς, έκανε μόνο φίλους. Στον ΠΑΟΚ και την Μπαρτσελόνα, αποτελεί έναν από τους πιο αγαπημένους παλαίμαχους παίκτες, ενώ στο ΝΒΑ, ο ήπιος και μετριοπαθής χαρακτήρας του “κέρδισε” ακόμη και τον εκκεντρικό Άλεν Άϊβερσον, που τον πήρε αμέσως υπό την προστασία του... Πραγματικά, αποτελεί απορίας άξιο, πως σε μία εποχή που το ελληνικό μπάσκετ έχει ανάγκη από καθαρά πρόσωπα με εμπειρία, κύρος και γνώση, ο Τρικαλινός ψηλός δεν έχει αξιοποιηθεί ακόμη...