«Αγάπη μου, αν όμως παίξουν οι Rage...»

Θάνος Σαρρής
«Αγάπη μου, αν όμως παίξουν οι Rage...»
Ο Θάνος Σαρρής θυμάται ένα... προγαμιαίο συμφωνητικό και μετρά αντίστροφα για τις 27 Αυγούστου.

Του Θάνου Σαρρή

Την πρώτη φορά πήγαινα τρίτη γυμνασίου. Στο ξεκίνημα της χιλιετίας, με φρέσκο το Battle of Los Angeles, οι Rage Against the Machine ήρθαν στην Ελλάδα για την Πετρούπολη. Όλα έμοιαζαν κανονισμένα, αλλά για έναν μαθητή της επαρχίας υπήρχε πάντα μια δυσκολία της τελευταίας στιγμής. Γράφαμε, την ημέρα της συναυλίας, κείμενα νεοελληνικής λογοτεχνίας. «Καλύτερα να μην έχω έναν μαθητή μόνο για τον Σεπτέμβριο», είπε η συμπαθέστατη φιλόλογος, που ήταν γενικά τρομερό παιδί και μας έδινε καμιά φορά να ακούσουμε Τρύπες και Active Member. Μπήκε στην κουβέντα η λογική, "πού να επιστρέφεις από νωρίς στο σχολείο για να δώσεις εξετάσεις" και τα "να πας στην Αθήνα να δεις συναυλία, αλλά όχι ενώ έχεις εξετάσεις". Πού να φανταστεί ο πιτσιρικάς τότε ότι τα παιδιά από το Los Angeles που έβαλαν φωτιά στην εφηβεία μας δεν θα ξανάρχονταν Ελλάδα.

Τη δεύτερη φορά, "έτρεχε" το πολύ απαιτητικό μεταπτυχιακό στο Πολιτικό της Νομικής. Ήταν περίπου δέκα χρόνια μετά, όταν οι RATM είχαν επανενωθεί και το show τους στην Αγγλία για την εκτόξευση του Killing In The Name στο νούμερο ένα των charts αναμενόταν «καυτό». Πάλι, όμως, εξετάσεις. Σε ένα μεταπτυχιακό που αν κοβόσουν δύο φορές, έχανες όλο το πρόγραμμα. Και το live έπεφτε πάνω στο πιο απαιτητικό μάθημα. Αυτή τη φορά, με εξασφαλισμένη δημοσιογραφική διαπίστευση. «Άκυρο» για μια ακόμα φορά. «Δεν πειράζει, τώρα που έγινε το reunion θα συνεχίσουν τις συναυλίες. Ποιος ξέρει, μπορεί να έρθουν και Ελλάδα». Αμ δε.

Από τότε, η ελπίδα για μια ακόμα μάζωξη των μουσικών που άλλαξαν την έννοια του πολιτικού τραγουδιού για πάντα γεννιόταν και πέθαινε κάθε χρόνο. Ο Zack όμως είχε αποσυρθεί κι από ό,τι φαινόταν, η επανένωση απομακρυνόταν κάθε φορά και περισσότερο. Τα απωθημένα δεν είναι καλό να υπάρχουν γενικά. Πόσω μάλλον όταν έχουν να κάνουν με την μεγαλύτερη μπάντα στο γαλαξιακό μας σύστημα (γνώμη μου μωρέ, μην βαράτε), ένα συγκρότημα που σημάδεψε την ψυχή ενός πιτσιρικά τρελαμένου με τη μουσική, που έγινε tattoo στο σώμα του. Κι όταν ήρθε η ώρα ο πιτσιρικάς να παντρευτεί, ζήτησε μόνο ένα πράγμα: «Αγάπη μου, αν παίξουν πάλι οι Rage Against the Machine, όπως και να είμαστε, όπου και να παίξουν, εγώ θα πάω». Η θετική απάντηση με το βλέμμα απορίας έμοιαζε περισσότερο ως ένας τρόπος για να ξεφορτωθεί τον αγχωμένο μέλλοντα γαμπρό, αλλά εκείνος το εννοούσε.

Κι έρχεται το 2016, με τα Social Media να έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας. Οι Rage Against the Machine έδωσαν στη δημοσιότητα ένα νέο site με τίτλο prophetsofrage.com, στο οποίο είχε ξεκινήσει μια αντίστροφη μέτρηση. Στο Λος Άντζελες ξεφύτρωσαν αφίσες, οι οποίες είχαν το όνομα του site και σε κόκκινο φόντο ανθρώπους να διαδηλώνουν με υψωμένη τη γροθιά. Στο twitter ξεκίνησαν αναρτήσεις με hashtag #TakeThePowerBack. Αμόκ. Η ώρα της εκπλήρωσης του προγαμιαίου συμβολαίου έμοιαζε να πλησιάζει. Εκείνο που ακολούθησε όμως ήταν διαφορετικό. Είχε τους RATM στην καρδιά του, αλλά δεν ήταν RATM. Οι Αμερικανοί μουσικοί ρεπόρτερ έμαθαν σύντομα ότι κάτι... ψήνεται ανάμεσα στους στα σκληρά παιδιά του Λ.Α, τους Public Enemy και τους Cypress Hill, με τους οποίους οι Rage είχαν συνεργαστεί πάνω στη σκηνή, ενώ είχαν διασκευάσει και το How I Could just Kill a man στο Renegades.

Το αποτέλεσμα ήταν λοιπόν οι Prophets of Rage. Ο κιθαρίστας, ο ντράμερ και ο μπασίστας των Rage Against the Machine με τον θρύλο της παγκόσμιας rap σκηνής Chuck D και τον ηγέτη των επίσης ιστορικών Cypress Hill, B Real στα φωνητικά. Η νέα superband, που έκανε σύνθημα το «Make America Rage Against» ήρθε ως μουσική απάντηση στον Ντόναλντ Τραμπ και σύντομα με τα live και τις δράσεις της προκάλεσε αίσθηση. Το 2017 κυκλοφόρησε τον πρώτο της δίσκο, ο οποίος ήταν πάρα πολύ καλός, καμία σχέση με ξεπέτες και εμπορικές κυκλοφορίες. Εννοείται έγινε παραγγελία του συλλεκτικού bandle με το βινύλιο και ξεκίνησε η έρευνα για τους προορισμούς τους στην Ευρώπη. Πριν έρθει το καλοκαίρι, τσεκάραμε τον Τσίγκα, τον master of videos του gazzetta, σοβαρά την προοπτική να πάμε να τους δούμε στη Σλοβακία, όπου θα είχαμε και σπίτι να μείνουμε. Λίγοι οι οικογενειακές, λίγο οι επαγγελματικές υποχρεώσεις, το αφήσαμε.

Ξαφνικά, την Πέμπτη, 18/4 στο facebook group της high priority promotions ξεκίνησε να αναβοσβήνει ένα κόκκινο αστέρι και μια υψωμένη γροθιά. Παροξυσμός. Σε ένα καλοκαίρι γεμάτο δυνατές συναυλίες, όλα τα άλλα πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. Σίγουρα, όταν ακούς την εισαγωγή του Bombtrack, του Killing, του Wake up και όλων των άλλων υπερκομματιών και δεν ακολουθεί η φωνή του Zack, δεν είναι το ίδιο. Δεν είναι Rage Against the Machine, πράγματι. Οι Prophets of Rage όμως δεν παύουν να αποτελούν μια ιστορική συνύπαρξη που εκτινάσσει την αδρεναλίνη στο όριο.

Ο Zack δεν θα είναι στο Τάεκβοντό στις 27 Αυγούστου, αλλά θα είναι εκεί ο Tom, ο Tim, o Brad. Τα 3/4 των RATM, όλη η μουσική τους. Θα δούμε τον Morello να σκρατσάρει στην κιθάρα, να σολάρει με το βύσμα του ενισχυτή, να σολάρει κραυγάζοντας από καυ... από πάθος. Και στη φωνή δύο ατομάρες που έχουν γράψει ιστορία στο παγκόσμιο hip hop, απογειώνοντας μαζί με την μπάντα το rapcore. Συν τον DJ Lord, με επίσης μεγάλη πορεία. Και θα ακούσουμε όλα εκείνα τα τραγούδια που σημάδεψαν την εφηβεία μας, μαζί με το νέο υλικό που έκαναν τους Ρεπουμπλικανούς να τρέχουν και να μην φτάνουν. Ένα κράμα από Rage, Cypress Hill και Public Enemy στην Αθήνα. Τι να λέμε τώρα; Μάλλον πάμε για μεταγαμιαίο συμβιβασμό. Η... διάδοχος θα καταλάβει γιατί ο μπαμπας θα λειπει όλη την ημέρα, στις 27 Αυγούστου. Όταν μένουν οι δυο τους, άλλωστε, το βινύλιο γρατζουνίζεται περισσότερο από ό,τι συνήθως.

Clear the way for the Prophets of Rage, λοιπόν. Ξεκινήστε γυμναστική.