Εφτασε ξανά σε αυτό που θεωρούσε ότι το είχε αφήσει στο παρελθόν. Μετά και την οριστικοποίηση της μη άδειας από την ΕΕΑ ο Πανιώνιος θα ξεκινήσει την σεζόν με -6 και περιορισμό στις μεταγραφές. Μπορεί να μην είναι το σημείο μηδέν, αλλά είναι μια επιστροφή στην προ επταετίας εποχή που επίσης δεν είχε καταφέρει να εξασφαλίσει άδεια και να έχει πάλι περιορισμό στις μεταγραφές.

Πολλοί θεωρούσαν πως οι εποχές αυτές είχαν παρέλθει ανεπιστρεπτί, ειδικά βλέποντας τα επόμενα χρόνια έναν Πανιώνιο όχι μόνο να εξασφαλίζει ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο, αλλά και κάποια στιγμή να φτάσει να διεκδικεί το πρωτάθλημα κάνοντας κάποιες επικές νίκες κόντρα στους διεκδικητές του τίτλου με δεκαπλάσια και βάλε μπάτζετ.

Η αλήθεια είναι όμως ότι οι χρονιές αυτές ήταν υπερβατικές για τους «κυανέρυθρους» και μάλλον λειτούργησαν ως στάχτη στα μάτια για τα πραγματικά προβλήματα που ταλανίζουν τον σύλλογο. Υπερβατικές όχι γιατί δεν το άξιζε – το άξιζε και με το παραπάνω με την ποδοσφαιρική Ελλάδα να υποκλίνεται στην ομάδα – αλλά γιατί λοξοδρόμησε τον Πανιώνιο από τον δρόμο της εξυγίανσης. Και η περσινή χρονιά ήταν τα αποτελέσματα αυτής της παρέκκλισης με λάθος επιλογές σε όλα τα επίπεδα.

Στην χρονιά που ολοκληρώθηκε ο Πανιώνιος έκανε βήματα προς τα πίσω σε όλα τα επίπεδα. Και αν το οικονομικό είναι γνωστό και θα συνεχίσει να υπάρχει αφού οι Ζαμάνης – Δάρας δεν είχαν και δεν έχουν την δυνατότητα με μια κίνηση να καθαρίσουν τα χρέη (είναι γνωστό ότι οι συγκεκριμένοι μπήκαν μπροστά σε μια δύσκολη εποχή και μοναδικό γνώμονα την αγάπη και το δέσιμο με τον σύλλογο), είδαμε να δοκιμάζεται αυτό που ήταν το πιο αγνό και κρατούσε ενωμένη την ομάδα. Η σχέση μεταξύ της διοίκησης και του κόσμου.

Αυτό που είχε καταφέρει η διοίκηση Ζαμάνη – Δάρα τα τελευταία χρόνια δεν συγκρινόταν με μια εφήμερη χαρά των τριών βαθμών. Ο Πανιώνιος είχε καταφέρει να μπει ξανά στην καρδιά του κόσμου, να κολλήσει ξανά τον ιστό με την πόλη και τους ανθρώπους της, αυτό τον ιστό που τόσο άδοξα είχε χαθεί. Η ομάδα απέκτησε ξανά την περηφάνια της, συσπείρωσε τους φιλάθλους και όλοι μια γροθιά συνέχιζαν δίπλα στον ιστορικότερο σύλλογο της Ελλάδας.

Φέτος αυτά τα συστατικά έλειψαν και ορισμένες φορές έφεραν γκρίνια. Στην χώρα μας υπάρχουν μικρόκοσμοι που σκοτώνουν συλλόγους. Οι μικρόκοσμοι καταστρέφουν οργανισμούς κυρίως όταν δεν είσαι σε θέση να ξεφύγεις από αυτούς. Για τον λόγο αυτό η σεζόν που θα ξεκινήσει τον Αύγουστο είναι κρίσιμη και αυτή που μπορεί να φέρει ξανά αυτό το δέσιμο.

Ο περιορισμός στις μεταγραφές φέρνει ξανά στην Πλατεία το μοντέλο των νεαρών Ελλήνων ποδοσφαιριστών που θα διψάνε και θα αποτελεί τιμή τους που θα φορέσουν την κυανέρυθρη φανέλα. Και το πρώτο βήμα άρχισε να γίνεται με το παιδομάζωμα. Το επόμενο; Να χτιστεί ξανά ή σχέση της διοίκησης και του κόσμου μια σχέση που θα διέπεται από ειλικρίνεια και άσπιλη αγάπη για το σήμα. Από τη μία η ΠΑΕ να αποβάλει τα όποια σύννεφα μαζεύτηκαν πάνω της και οι όποιες πράξεις και κινήσεις της να διέπονται από απόλυτη ειλικρίνεια και εξωστρέφεια, και την ίδια ώρα ο κόσμος να σταματήσει να ζητάει πράγματα που είναι ανέφικτα για την τωρινή ομάδα.

Γιατί ένα ποσοστό των φίλων του Πανιωνίου (όχι οι οργανωμένοι) τα τελευταία χρόνια λόγω των επιτυχιών έχουν διαβρωθεί κι έχουν μετατραπεί πλέον σε οπαδούς της νίκης. Και ίσως είναι η ευκαιρία να κάνουν την αυτοκριτική τους και να συνειδητοποιήσουν πως τα στοιχεία που έκαναν το συναισθηματικό δέσιμο μεταξύ κόσμου και ομάδας να είναι ισχυρό ήταν η άρνηση της όποιας ανταμοιβής και νίκης, γιατί αγαπάς έναν σύλλογο χωρίς όρους και χωρίς να κερδίζει κάτι. Αν το καταφέρει αυτό τότε ο Πανιώνιος θα είναι νικητής ανεξαρτήτου τελικού αγωνιστικού αποτελέσματος.

ΥΓ. Τέσσερα είναι τα σημεία αναφοράς της Νέας Σμύρνης που την συνδέουν με την Σμύρνη. Ένα από αυτά είναι και ο Πανιώνιος και όσο και αν δεν πρέπει να μπλέκουμε την πολιτική με το ποδόσφαιρο ο Πανιώνιος θα έπρεπε να αποτελεί από τις βασικές προτεραιότητες της κάθε δημοτικής αρχής και να είναι στο πλευρό του συλλόγου στα καλά και στα άσχημα και να μην τον θυμούνται και να μην τον χρησιμοποιούν μόνο όταν έρχεται ο καιρός για προεκλογικούς λόγους. Για τον λόγο αυτό προσωπικά θεωρώ ότι θα πρέπει να υπάρξει «κυανέρυθρο» χρώμα στις δημοτικές εκλογές. Όσοι μένουν και ψηφίζουν στη Νέα Σμύρνη να ψηφίσουν τους ανθρώπους αυτούς που θα πάρουν πρωτοβουλίες και θα βάλουν και αυτοί το χεράκι τους για να αναδείξουν ξανά τον ρόλο του Πανιωνίου στη πόλη. Άλλωστε Πανιώνιος και Νέα Σμύρνη είναι έννοιες ταυτόσημες. Και οι δημότες γνωρίζουν καλά ποιος πραγματικά ενδιαφέρεται για τον σύλλογο.

ΥΓ1. Για τα μεταγραφικά και τις ανανεώσεις θα ακολουθήσει κείμενο με όλα τα νέα από όλα τα μέτωπα.