Σχεδόν σε όλα τα Ελληνικά βουνά, ακόμη και σε αυτά που βρίσκονται σε νοτιότερες ξηροθερμικές περιοχές, συναντά κανείς ορεινές φυσικές υδατοσυλλογές, μικρές λίμνες, οι περισσότερες από τις οποίες εξαφανίζονται αργά το καλοκαίρι ή το φθινόπωρο όταν δεν έχουν νερό, αναμένοντας να γεμίσουν πάλι με νερό από τις βροχές και τα χιόνια του χειμώνα. Ορεινές λίμνες στην χώρα μας υπάρχουν είτε φυσικές (π.χ. Πρέσπες), είτε ως αποτέλεσμα δημιουργίας τεχνητών φραγμάτων σε ποτάμια (π.χ. Αώος, Ταυρωπός, Μόρνος, Εύηνος). Άλλες πάλι λίμνες σε ορεινές περιοχές έχουν επίσης δημιουργηθεί από κατολισθήσεις στα πρανή ορεινών ποταμών (π.χ. λίμνη Τσιβλού στην Αχαΐα, Στεφανιάδας στα Τρίκαλα).
Ως Δρακόλιμνες, αναφέρονται οι αλπικές και υποαλπικές εποχικές στην πλειονότητά λίμνες που βρίσκονται στην οροσειρά της Πίνδου, κυρίως στα βουνά της Ηπείρου και Δ. Μακεδονίας. Αν και πολύ μικρές, είναι από τις πλέον γνωστές φυσικές ορεινές λίμνες. Οι λίμνες αυτές φορτωμένες με μύθους, παράξενα πλάσματα και δοξασίες (π.χ. κατοικίες των δράκων του βουνού, υπερβολές για το βάθος τους και την υπόγεια επικοινωνία τους) από τους κτηνοτρόφους και τους άλλους κατοίκους αυτών των περιοχών, αποτελούν τα τελευταία χρόνια πόλο έλξεως επισκεπτών. Αλλά, είναι και περιοχές με μοναδική και ευαίσθητη οικολογική ισορροπία, καθώς οι ακραίες καιρικές συνθήκες και οι φυσικές καταστροφές μπορούν να εξαφανίσουν τα λιγοστά αυτά οικοσυστήματα. Ωστόσο, ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από ανθρώπινες δραστηριότητες, καθώς στην περιοχή των Δρακολιμνών, μετά το λυώσιμο των χιονιών, οι βοσκοί φέρνουν στην περιοχή χιλιάδες αιγοπρόβατα για να βοσκήσουν και να ποτιστούν. Το αποτέλεσμα, της πληθώρας συγκέντρωσης των αιγοπροβάτων μπορεί να είναι καταστρεπτικό για τους ευαίσθητους αλπικούς τρίτωνες που ενδημούν εκεί., καθώς υπάρχει αρκετός φόρτος από περιττώματα και ούρα στην περιοχή, τα οποία και μπορεί να εισρεύσουν στις μικρές αυτές υδατοσυλλογές με καταστρεπτικά αποτελέσματα.
Στις Δρακόλιμνες διαβιεί ο ελληνικός Αλπικός Τρίτωνας (Mesotriton alpestris sub.veluchiensis) ή Τρίτωνας του Βελουχιού που είναι συνώνυμο παλαιότερων ονομασιών (Triturus alpestris ή Ichthyosaurus alpestris). Συνήθως προτιμά υψόμετρα από 1.200 έως 2.200m. , έχει μέγεθος έως 12cm ή και περισσότερο. Τα θηλυκά άτομα που είναι μεγαλύτερα από τα αρσενικά γεννούν 250-300 αυγά μέχρι το τέλος της αναπαραγωγικής περιόδου. Τη χειμερινή περίοδο και αυτός ο τρίτωνας πέφτει σε χειμέρια νάρκη.
Η οροσειρά της Πίνδου στην αρχαιότητα ήταν ιερή, αφιερωμένη στον Απόλλωνα και τις Μούσες. Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Μακεδόνας, γιός του Δία ή του Αίολου, είχε τρεις γιούς, ο ένας από αυτούς ήταν ο Πίνδος. Κάποτε τα αδέρφια του τον φθόνησαν και αποφάσισαν να τον σκοτώσουν. Αυτός καθώς το έμαθε, έφυγε και κρύφτηκε πάνω στα βουνά της Πίνδου. Εκεί ζούσε με το κυνήγι και είχε ένα φίλο το δράκο Λύγκο. Κάποτε, τα αδέρφια του ανακάλυψαν τον τόπο που έμενε. Έστησαν καρτέρι και κάποια στιγμή που έλειπε ο δράκος σκότωσαν τον Πίνδο. Επιστρέφοντας ο δράκος αναζήτησε το φίλο του και το βρήκε νεκρό. Από τα δάκρυα του δράκου, σχηματίστηκαν μικρές λίμνες οι Δρακόλιμνες, ενώ τα εκεί βουνά πήραν το όνομα Πίνδος για να θυμούνται όλοι το φίλο του. Μια άλλη εκδοχή λέει ότι τα τρία αδέρφια, γιοί του Μακεδόνα, μεταμορφώθηκαν σε τρεις δράκοντες. Ο ένας έπιασε το βουνό Περιστέρι-Λάκμο, ο άλλος την Τύμφη-Γκαμήλα και ο Πίνδος το Σμόλικα. Όμως μεταξύ τους άνοιξαν πόλεμο, πετώντας μεγάλους βράχους. Κάποτε οι άλλοι δύο, κατάφεραν και σκότωσαν τον Πίνδο. Έτσι λέγεται και εξηγείται από τους ντόπιους το γεγονός ότι στη Δρακόλιμνη του Σμόλικα συναντάμε λευκούς βράχους αν και η περιοχή έχει μόνο μαύρα και σκουρόχρωμα πετρώματα και στη Δρακόλιμνη της Γκαμήλας βλέπουμε μαύρους και σκουρόχρωμους βράχους σε αντίθεση με τα λευκά πετρώματα που έχει το βουνό αυτό.
Από τις Δρακόλιμνες της Πίνδου, οι πλέον γνωστές είναι η Δρακόλιμνη του Σμόλικα ή Λύγκα, η Δρακόλιμνη της Τύμφης ή Γκαμήλας, οι αλπικές λίμνες της Φλέγκας στο Μαυτροβούνι στη βόρεια Πίνδο, η αλπική λίμνη Γκίστοβα του Γράμμου (υψόμετρο 2365μ.), η αλπική λίμνη Βερλίγκα ή Βρίγκα σε υψόμετρο 2200μ.,στο όρος Περιστέρι ή Λάκμο, η Μόσια στις πηγές του ποταμού Ασπροπόταμου-Αχελώου. Στις γύρω από αυτές τις λίμνες περιοχές θα συναντήσει κανείς σπάνια αλπικά φυτά, όπως, βιόλες, αγριομενεξέδες, ορχιδέες, κρίνους καθώς επίσης και πουλιά, σκουλήκια, έντομα και θηλαστικά…..(για περισσότερα)
Οι λίμνες αυτές, τροφοδοτούνται με νερό από τα χιόνια που σκεπάζουν τις γύρω εκτάσεις το χειμώνα και λιώνουν την άνοιξη. Βρίσκονται σε απομονωμένες περιοχές, είναι μικρές σε μέγεθος με απλούστερα τροφικά πλέγματα-αλυσίδες, σε σχέση με τις πεδινές λίμνες. Αυτό οφείλεται στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους όπως είναι μεταξύ των άλλων οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, τα περιορισμένα θρεπτικά συστατικά, η έλλειψη ηλιακής ακτινοβολίας για αρκετούς μήνες ή η έντονη ηλιακή ακτινοβολία. Τα χαρακτηριστικά αυτά καθιστούν τις ορεινές λίμνες μοναδικά οικοσυστήματα, με πολύτιμο υλικό για την κατανόηση των οικολογικών διεργασιών, ενώ εξαιτίας της μεγάλης ευαισθησίας που παρουσιάζουν στις αλλαγές του φυσικού περιβάλλοντος μπορούν να χρησιμεύσουν ως «οικολογικοί δείκτες» για την κατάσταση του περιβάλλοντος της ευρύτερης περιοχής.
-Δρακολίμνη του Σμόλικα ή Λύγκα (γνωστή στα βλάχικα και ως Ντιβιρλίγκα):: Βρίσκεται σε υψόμετρο 2200μ., κάτω από την κορυφή του Σμόλικα, έχει επιφάνεια 3-4 στρέμματα, καρδιοειδές σχήμα, σχετικά μεγάλο βάθος και περίμετρο περίπου 115 μέτρα. Ο πυθμένας στις παρυφές της είναι ερυθρωπός, ενώ η λίμνη γενικά έχει γαλάζιο χρώμα, γι’ αυτό και στα βλάχικα αποκαλείται ‘’Λάκου-Βίνιτου’’ δηλαδή ‘’ Γαλάζια Λίμνη’’. Εδώ, στα νερά της λίμνης διαβιούν οι ‘’Αλπικοί Τρίτωνες΄΄ που τρέφονται κυρίως με μικρά ασπόνδυλα-έντομα μέσα και έξω από το νερό.
Η συντομότερη πρόσβαση σε αυτή τη Δρακολίμνη γίνεται συνήθως από το χωριό Κεράσοβο-Αγ.Παρασκευή. Το μονοπάτι με νότια κατεύθυνση, περνώντας από πανέμορφα δάση Μαύρης Πεύκης, Μακεδονίτικου Έλατου, Οξιάς και Ρόμπολου και αρκετά ξέφωτα, μας οδηγεί μετά από περίπου 4 ώρες πεζοπορία σε άδενδρη περιοχή, όπου κυριαρχεί το πέτρωμα σερπεντίνης με τις πρασινοκαστανές αποχρώσεις του. Συνεχίζοντας την ανάβαση φθάνουμε σε πλάτωμα και αντικρίζουμε τη Δρακόλιμνη του Σμόλικα, τα πράσινα λιβάδια που την περιβάλλουν και ψηλότερα υπάρχουν πολύ αραιές συστάδες με ρόμπολα.. Η περίσσεια των νερών της λίμνης ρέει προς την κοιλάδα του Κεράσοβου.
Ο θρύλος συνδέει την ύπαρξη ενός δράκου και με αυτή τη λίμνη, ο οποίος είχε αντίπαλο ένα άλλο δράκο, αυτό της Γκαμήλας, του βουνού δηλαδή που βρίσκεται στα νότια, απέναντι από το Σμόλικα. Εδώ λένε, ότι νικητής βγήκε ο δράκος του Σμόλικα, ενώ το αντίθετο υποστηρίζουν στην περιοχή της Γκαμήλας. Ο δράκος του Σμόλικα νίκησε με τέχνασμα, διότι δεν πετούσε βράχια όπως εκείνος της Γκαμήλας αλλά μεγάλους σβώλους από αλάτι, τους οποίους κατάπινε ο αντίπαλός του και έτσι, φοβερά διψασμένος, ήπιε τόσο πολύ νερό που πέθανε. Σύμφωνα με άλλη παράδοση της περιοχής, στην Δρακόλιμνη κατοικεί από πολύ παλιά ένα κακό πνεύμα που πρώτα ήταν τσομπάνος, ο οποίος μετά από ένα άτυχο έρωτα πνίγηκε μαζί με το κοπάδι του στη λίμνη. Άλλος μύθος αναφέρεται σε ένα χρυσό κριάρι που έβγαινε από τα νερά της λίμνης και ζευγάρωνε κρυφά με τις προβατίνες των γειτονικών κοπαδιών. Οι νεαροί τσομπάνηδες της περιοχής στην προσπάθειά τους να το πιάσουν έπεσαν και πνίγηκαν στη λίμνη.
-Μια άλλη αλπική λίμνη του Σμόλικα, είναι η Δρακόλιμνη της Μόσιας (στα βλάχικα σημαίνει γριά). Η ευκολότερη πρόσβαση είναι από το χωριό Σαμαρίνα. Ανηφορίζουμε στο πευκοδάσος που υπάρχει πάνω και δυτικά του χωριού. Μετά από πορεία 2 ωρών περίπου σε καλό μονοπάτι φθάνουμε σε πηγή και μετά σε γυμνή περιοχή. Φθάνουμε σε διάσελο ανάμεσα από τις κορυφές Καπετάν Τσεκούρας και Μπογδάνι. Ένας σταυρός σχηματισμένος με πέτρες εκεί λέγεται ότι δείχνει τον τάφο κάποιου Μακεδονομάχου, ίσως του Καπετάν Τσεκούρα. Συνεχίζουμε την πορεία σε ιδιαίτερα σκληρό και άγονο τοπίο, αλλά ταυτόχρονα πλούσιο σε πανέμορφα άνθη της γεντιανής και της τουλίπας. Μετά από περίπου 3.5 ώρες πορεία νοτιοδυτικά, προς τα αριστερά, χωρίς μονοπάτι, βρισκόμαστε στη Δρακόλιμνη της Μόσιας σε υψόμετρο 2150μ.
-Δρακολίμνες της Τύμφης: Στον ορεινό όγκο της Τύμφης και σε υψόμετρο μεταξύ 1500-2050 μ., υπάρχουν 11 μικρές ορεινές, αλπικές ή υποαλπικές λίμνες, που η διάμετρός τους δεν ξεπερνά τα 100-200 μέτρα. Η πλέον γνωστή είναι η Δρακολίμνη της Τύμφης ή Γκαμήλας. Βρίσκεται σε ένα οροπέδιο, σε υψόμετρο περίπου 2.000μ., στα ριζά της κορυφής Πλόσκος (2.377μ.) και δίπλα στο γκρεμό που βλέπει προς τον Αώο ποταμό. Έχει επιφάνεια περίπου 5-8 στρέμματα, σχήμα ελλειψοειδές, περίμετρο περίπου 120 μ. και βάθος που δεν ξεπερνά τα 3μ. Και σε αυτήν τη Δρακόλιμνη ζει το αμφίβιο με ουρά, ο ‘’Αλπικός Τρίτωνας’’ σε αφθονία.
Η ευκολότερη πρόσβαση για τη Δρακολίμνη της Γκαμήλας, ξεκινά από το χωριό Μικρό Πάπιγκο, στα Ζαγοροχώρια. Το μονοπάτι οδηγεί στο ορειβατικό καταφύγιο –περνώντας από 4 πηγές – μετά από 3 ώρες πορεία. Από το καταφύγιο κατηφορίζουμε με αριστερή κατεύθυνση προς την λάκκα όπου σχηματίζεται μια εποχιακή και ρηχή λίμνη η ‘’Ξερόλουτσα’’ ή ‘’Λάκκα του Τσουμάνη’’ σε υψόμετρο 1750 μ. Σε αυτό το κοίλωμα της περιοχής υπάρχουν πολλές πηγές και άλλες μικρότερες εποχικές λίμνες. Κατόπιν διασχίζουμε ένα ομαλό λιβάδι, συναντάμε ένα μικρό ρέμα και ανηφορίζουμε με ευδιάκριτο μονοπάτι μέχρι την κύρια δρακόλιμνη της Τύμφης.
Σύμφωνα με την παράδοση των χωριών της περιοχής στα βάθη αυτής της Δρακόλιμνης ζούσε ένας δράκος, που, πετούσε βράχια σε εκείνον το Δράκο του Σμόλικα. Ο Δράκος του Σμόλικα αναφέρουν ότι πετούσε πεύκα και ρόμπολα, γι’ αυτό και η βορεινή πλευρά της Γκαμήλας είναι πολύ δασωμένη. Από τους κορμούς που έπεσαν στη λίμνη βγήκαν μαύρα πρόβατα, ενώ από τις πέτρες που έπεσαν στην Δρακόλιμνη του Σμόλικα βγήκαν άσπρα κριάρια, τα οποία μόλις συνάντησαν στην βοσκή με τα μαύρα πρόβατα ζευγαρώθηκαν. Τα αρνιά που γεννήθηκαν ήσαν καταραμένα και πνίγηκαν στη λίμνη και έτσι νίκησε ο Δράκος της Γκαμήλας. Οι άσπρες πέτρες γύρω από την Δρακόλιμνη του Σμόλικα, σε αντίθεση με τους πρασινόλιθους που επικρατούν στη Τύμφη, είναι λένε η απόδειξη για την αλήθεια του μύθου. Επίσης, οι ντόπιοι λένε ότι η Δρακόλιμνη αυτή δεν έχει πυθμένα και ότι επί Τουρκοκρατίας ένας Μπέης έβαλε ένα πολύ καλό κολυμβητή από την Πρέβεζα να καταδυθεί και να μετρήσει το βάθος της. Αυτός χάθηκε στο εσωτερικό της λίμνης για 10 λεπτά και αφού κατάφερε να βγει ζωντανός, κατατρομαγμένος άφησε εντολή να μην επιχειρήσει κανείς το ίδιο εγχείρημα, γιατί στα βάθη της ‘’παραμόνευε’’ ο δράκος της λίμνης.
-Οι Κολυμπήθρες του Πάπιγκου: Ανάμεσα στο Μεγάλο και το Μικρό Πάπιγκο, υπάρχει ένα μικρό φαράγγι που διασχίζει το ρέμα Ποτίστρες-Ρογκοβού σχηματίζοντας λιμνούλες, τις ‘’Κολυμπήθρες’’. Είναι, μεγάλες φυσικές πισίνες, που οι ντόπιοι ονομάζουν οβίρες και που περιβάλλονται από επίπεδες πλάκες σχιστόλιθου. Η στάθμη των λιμνών ελέγχεται από τεχνητά φράγματα τα οποία διαθέτουν και “πόρτα”, δηλαδή άνοιγμα που μπορεί να κλείνει ή να ανοίγει έτσι ώστε να δημιουργούνται μεγαλύτερες λίμνες, κατάλληλες για κολύμπι τους καλοκαιρινούς μήνες.
-Οι Δρακόλιμνες στην Κεντρική Πίνδο: Στα υποαλπικά υψίπεδα του Μαυροβουνίου, στο όρος Λύγκος, στον Εθνικό δρυμό της Πίνδου, τη Βάλια Κάλντα και σε υψόμετρα περίπου 1960-1940μ. και λίγο κάτω και βορείως της γειτονικής κορυφής του εκεί βουνού Φλέγκα, βρίσκονται δυο φυσικές ορεινές λίμνες της Πίνδου. Είναι οι δίδυμεςΔρακόλιμνες της Φλέγκας Η πρόσβαση σε αυτές γίνεται μέσω του δρόμου που με βορειοδυτική κατεύθυνση φθάνει από το Μέτσοβο στο καταφύγιο της Φλέγκας και από εκεί σε οροπέδιο, όπου και τερματίζει ο δρόμος. Βαδίζοντας στις βορεινές πλαγιές της κορυφής ‘’Καπετάν Κλήδης’’ ανεβαίνουμε στην κορυφή Φλέγκα (2.159μ.), απόπου η ομορφιά των δυο αυτών μικρών λιμνών που αντικρίζουμε είναι μοναδική. Τα νερά της επάνω λίμνης (υψόμετρο 1960μ.) τρέχουν σε μικρό ρυάκι και συνδέονται με την κάτω λίμνη (υψόμετρο 1940μ.) και, εάν υπάρχει περίσσεια νερού, αυτό συνεχίζει να ρέει προς την κοιλάδα του Αρκουδορέματος, στον Εθνικό Δρυμό «Βάλια Κάλντα». Ο μύθος λέει ότι ο γιος του Μακεδόνα, Πίνδος, αφού τον έδιωξαν τα αδέρφια του πήγε στις λίμνες με το ελάφι του και το δράκοντα Λύγκο από του οποίου τα δάκρυα, μετά το θάνατο του Πίνδου, δημιουργήθηκαν οι δύο λίμνες.
-Στο βουνό Λάκμος ή Περιστέρι, νότια του Μετσόβου και σε υψόμετρο 2050 μ. υπάρχει η Δρακόλιμνη Βερλίγκα ή Βουρλίγκα ή Ντιβερλίγκα ή Βρίγγα (στα βλάχικα σημαίνει κύκλος). Είναι στρογγυλή και καταλαμβάνει έκταση περίπου 10 στρεμμάτων. Η ευκολότερη πρόσβαση είναι από το χωριό Χαλίκι και παίρνοντας το χωματόδρομο με κατεύθυνση βορειοδυτική. Φθάνουμε στην βρύση Καρβελού και από εκεί με μονοπάτι οδηγούμαστε στη Δρακόλιμνη. Ουσιαστικά δεν πρόκειται για λίμνη, αλλά για περίπου δέκα ‘’νεροσυρμές’’ μορφής φιδιού, που αποτελούν την αρχή του Ασπροπόταμου-Αχελώου ποταμού, εκεί είναι οι πηγές του. Κατά την παράδοση υπήρχε και εδώ δράκος με την μορφή φιδιού, που βγήκε από το βράχο και έρποντας για ένα διάστημα, βυθίστηκε πάλι στην Γή, στο μέρος όπου τα νερά χάνονται. Από εκεί που βγήκε ο δράκος ξεπήδησε νερό το οποίο ακολουθεί την οφιοειδή πορεία του.
-Λίμνη Γαλανή: Στο νομό Γρεβενών κοντά στο χωριό Σμίξη, σε υψόμετρο περίπου2000μ υπάρχει μια μεγάλη ορεινή λίμνη με πολύ νερό όλο το χρόνο και καταλαμβάνει έκταση περίπου 3000 τμ. Είναι κρυμμένη ανάμεσα σε πεύκα και έλατα, σε κατάφυτους λόφους. Με τους σεισμούς του 1995 στην περιοχή των Γρεβενών, υπέστη ρήγμα και τα νερά της απείλησαν το χωριό Σμίξη.
-Οι ορεινές λίμνες του Γράμμου: Στο βουνό Γράμμος υπάρχουν αρκετές ορεινές λίμνες από τις οποίες η γνωστότερη είναι η Γκιστόβα, που βρίσκεται σε υψόμετρο 2.350μ. και που είναι η πιο ψηλή Δρακόλιμνη της χώρας μας. Βρίσκεται καθ’ ολοκληρία στην Ελληνική επικράτεια και πλησιάζει στο ένα της άκρο στα σύνορα με την Αλβανία. Στην περιοχή αυτή μπορείτε να δείτε το παρθένο δάσος Μπαρούγκα, ένα μικτό δάσος οξιάς, ελάτης και μαύρης πεύκης με ανοιχτούς βοσκότοπους, που παρουσιάζει ιδιαίτερη οικολογική, επιστημονική και αισθητική αξία και έχει ανακηρυχθεί σε Μνημείο της Φύσης. Οι κτηνοτρόφοι της περιοχής διηγούνται ότι παλαιότερα κάποιοι προσπάθησαν με όρυγμα να μεταφέρουν τα νερά της λίμνης στην γειτονική χώρα. Με αξίνες λοιπόν και άλλα εργαλεία άρχισαν να σκάβουν, αλλά πριν τελειώσουν και ενώ ο καιρός ήταν μέχρι τότε πολύ καλός, σύννεφα ξαφνικά έκλεισαν τον ουρανό και οι κεραυνοί που έπεσαν σκότωσαν τους επίδοξους δράστες. Από τότε κανείς δεν έχει τολμήσει να επαναλάβει το εγχείρημα αυτό.
Η ευκολότερη πρόσβαση στη λίμνη γίνεται από το χωριό Γράμμος, που βρίσκεται σε υψόμετρο 1380μ. και απέχει 39 χιλιόμετρα από το Επταχώρι του Ν. Καστοριάς. Από το χωριό ακολουθείς το μονοπάτι-δρόμο που πηγαίνει παράλληλα με τα σύνορα και ανεβαίνοντας διασχίζοντας υπέροχα χορταριασμένα λιβάδια φθάνεις μετά από περίπου 2,5 ώρες στη Δρακόλιμνη Γκιστόβα. Στο σημείο που η λίμνη πλησιάζει την συνοριακή γραμμή παρατηρούμε όρυγμα σαν αυλάκι που φθάνει σχεδόν την γραμμή αυτή, δίνοντας ίσως υπόσταση στο περιστατικό που αναφέρθηκε προηγουμένως.
-Εξάλλου, από το χωριό Γράμμος και πολύ πριν το χωριό Χρυσή και με κατεύθυνση δεξιά οδηγούμαστε στην ορεινή λίμνη Μουτσάλια-Κάτω Αρένες που είναι αρκετά μεγάλη, τροφοδοτείται με το νερό της γειτονικής βρυσομάνας και είναι περιτριγυρισμένη με οξιές.
-Στον Γράμμο, υπάρχουν και άλλες ορεινές λίμνες, όπως εκείνες που βρίσκονται σε επίπεδη έκταση και σε υψόμετρο 2.000μ. βόρεια της κορυφής Πάνω Αρένα (Αρίνα στα βλάχικα σημαίνει χώμα και άμμος). Αυτές είναι 3 μικρές ορεινές εποχικές λίμνες και η πρόσβασή τους γίνεται συνήθως από το χωριό Αετομηλίτσα από μονοπάτι για περίπου δυο ώρες, με ανατολική κατεύθυνση. Κοντά στο χωριό Αετομηλίτσα υπάρχουν δυο ακόμη Δρακόλιμνες. Η μία είναι αρκετά κοντά στο χωριό και είναι πολύ μικρή είναι το ‘’Δάκρυ του Δράκου’’, ενώ η άλλη είναι αρκετά πιο μακριά και είναι μεγαλύτερη. Αυτή τη μεγαλύτερη Δρακόλιμνη που οι ντόπιοι τη θεωρούν άπατη, την αντικρίζεις πολύ πριν φθάσεις στο διάσελο, ανάμεσα από τις κορυφές Κιάφα και Περήφανο. Και οι ντόπιοι διηγούνται ότι πολύ παλιά στο χωριό υπήρχε ένας δράκος, ο οποίος παρά την φοβερή του όψη ήταν καλόκαρδος και μόνο καλό έκανε στους κατοίκους. Παρόλα αυτά όμως αυτοί αποφάσισαν να τον διώξουν. Έτσι λοιπόν με ξύλα, πέτρες και με πολλή φασαρία κατορθώνουν να τον οδηγήσουν μακριά από το χωριό, ψηλά προς τις κορυφές του Γράμμου. Ο δράκος πικραμένος, διωγμένος βάναυσα από τους ανθρώπους, που τόσο αγαπούσε, παρακάλεσε λίγο να ξεκουραστεί και εκεί πάνω από το αγαπημένο του χωριό έβγαλε ένα δάκρυ που αποτέλεσε την πρώτη μικρή Δρακόλιμνη. Οι άνθρωποι όμως δεν συγκινήθηκαν καθόλου και συνέχισαν να τον διώχνουν έως ότου πολύ πιο πάνω, εκεί απ’ όπου ο δράκος δεν θα μπορούσε πλέον να αντικρίσει ποτέ πιά το χωριό, παρακάλεσε να σταματήσει για λίγο και εκεί είναι που έβγαλε ένα ακόμη πιο μεγάλο αυτή την φορά δάκρυ. Είναι αυτό που αποτελεί από τότε την μεγαλύτερη Δρακόλιμνη πολύ πάνω και μακριά από το χωριό. Σε αυτή τη Δρακόλιμνη, καθώς λέγουν οι περιγραφές υπάρχει άφθονη υδρόβια βλάστηση από ψαθιά, δεν υπάρχουν τρίτωνες, αλλά μόνο γυρίνοι από βατράχια, κολεόπτερα και οδοντόγναθα έντομα, αλλά και υπολείμματα από καβούρια. Λέγεται ότι παλαιότερα εμπλουτίστηκε η λίμνη με πέστροφες, οι οποίες δεν υπάρχουν σήμερα.
-Ορεινές λίμνες άλλων ελληνικών βουνών: Στις νοτιότερες περιοχές της Ελλάδος, υπάρχουν πολλές φυσικές υδατοσυλλογές που όμως είναι όλες σχεδόν εποχιακού χαρακτήρα, ενώ δεν υπάρχουν θρύλοι σχετιζόμενοι με δράκους. Μεταξύ αυτών αξίζει να αναφερθούν οι πιο κάτω ορεινές λίμνες εποχικού χαρακτήρα.
Στην Οίτη, στο οροπέδιο Λιβαδιές δίπλα στον δρόμο που συνδέει τα χωριά Καστανιά και Παύλιανη υπάρχουν δυο πανέμορφες, μόνιμες, μικρές λίμνες που επίσης φιλοξενούν Αλπικούς Τρίτωνες. Στο ίδιο βουνό την άνοιξη στο οροπέδιο της Καταβόθρας, αλλά και αλλού, σχηματίζονται επίσης άλλες εποχιακές μικρές λίμνες με αφθονία υδρόβιων φυτών και με υπέροχους νάρκισσους στις όχθες τους.
Στη Γκιώνα, στην τοποθεσία Βαθιά Λάκκα κάτω από την υψηλότερη κορυφή Πυραμίδα (2.510 μ.) σχηματίζεται, στο τέλος του χειμώνα με το λιώσιμο των χιονιών, μια εποχιακή λίμνη, η οποία αργότερα δίνει την θέση της σε ανθισμένο χαλί από τον κρίνο Crocus velouchensis.
Στα Βαρδούσια, σε υψόμετρο 1650μ. περίπου, στην αρχή του οροπεδίου Πιτιμάλικο, στην θέση Σταυρός, πάνω από το χωριό Αθανάσιος Διάκος, σχηματίζεται άλλη εποχιακή λίμνη, που τροφοδοτείται από τα ρυάκια που δέχονται τα νερά των χιονιών που λιώνουν από τις γύρω πλαγιές.
Στο Καλλίδρομο, σε οροπέδιο κοντά στο ορειβατικό καταφύγιο όχι πολύ μακρυά από το χωριό Ελευθεροχώριο, σχηματίζεται την άνοιξη ορεινή λίμνη, η οποία περιβαλλόμενη από έλατα.
Στον Ελικώνα, σε μικρό οροπέδιο νοτιοδυτικά της κορυφής Παλιοβούνα, σχηματίζεται την άνοιξη εποχιακή λίμνη που ξεδιψά τα ζώα που βόσκουν εκεί στο άνυδρο αυτό βουνό.
Στη νότια πλευρά του Παρνασσού, σε οροπέδιο, κοντά στο χωριό Δεσφίνα, δεξιά του δρόμου που συνδέει το Δίστομο με την Ιτέα, σχηματίζεται εποχιακή λίμνη την άνοιξη.
Στα Αροάνεια όρη (Χελμός), αρκετά επάνω από τα περίφημα ύδατα της Στυγγός, στην πορεία από το χωριό Περιστέρα προς τη ψηλότερη κορυφή (2.333 μ.), υπάρχει η ονομαστή Μαυρόλιμνη, που πάλι σχηματίζεται πρόσκαιρα από το λιώσιμο των χιονιών. Η λίμνη αυτή σε υψόμετρο 2050 μ. είναι η μοναδική αλπική λίμνη στην Πελοπόννησο.
Στην Κρήτη, ορεινές εποχικές λίμνες υπάρχουν στον Ομαλό της Σαμαριάς (μία μικρή λίμνη στο Σεληνιώτικο Γύρο) και πολλές μικρές στο οροπέδιο του Λασιθίου στον Ομαλό Βιάννου.
(Πηγή: http://envifriends.blogspot.com)
