Κύριε διευθυντά,
η ολοκλήρωση της καταστροφής και της μεταβολής της Ελλάδας από χώρα σε χώρα προχωράει σε πολλαπλά επίπεδα.
Στα εθνικά θέματα, η κυβέρνηση ξεπούλησε τη Μακεδονία, επειδή έτσι θέλει το ΝΑΤΟ, δέχτηκε τις θέσεις της Αγκυρας στη Θράκη, ενώ επί των ημερών της οι Τούρκοι προσάρτησαν επισήμως τα Ιμια.
Στην οικονομία, η συνεχής εκπτώχευση των λαϊκών στρωμάτων, η βαριά φορολογία και η ανυπαρξία σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα εμπεδώνουν τη διάλυση της κοινωνίας, ωθούν τους πληβείους των (συνεχιζόμενων βεβαίως) μνημονίων στην εξάρτησή τους από τις ελεημοσύνες της κυβέρνησης, και τους νέους στην ξενιτειά.
Αλλά για να διαλυθεί εντελώς η πατρίδα, πρέπει η κυβέρνηση, εκτελώντας τις εντολές αυτών που την κρατούν στην εξουσία, να χτυπήσει και τη συνοχή του κοινωνικού ιστού στις γειτονιές και το δέσιμο του λαού με τον τόπο του. Το πρώτο, το πετυχαίνει με τη μετανάστευση και τα ανοιχτά σύνορα. Το δεύτερο με το να στερήσει το λαό από το σπίτι του.
Οι πλειστηριασμοί είναι πια ο σύγχρονος τρόπος αγοράς ακινήτων.
Τα λαϊκά στρώματα, καταχρεωμένα και κατασυκοφαντημένα, βλέπουν τα ακίνητά τους να πουλιούνται εκπλειστηριαζόμενα, χάνοντας έτσι το δεσμό με το χωριό, τη γειτονιά, την πόλη τους. Πλέον είναι ανέστιοι, “ελεύθεροι” να φύγουν, κόβοντας το δεσμό με την πατρίδα. Αυτό το εξέφρασε και ο Αρης Βελουχιώτης στο λόγο της Λαμίας:
«Ενώ εμείς, το μόνο που διαθέτουμε είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;»
Τα σπίτια που θα πουληθούν σε πλειστηριασμό θα τα πάρουν ξένα συμφέροντα. Οι Έλληνες δεν έχουν χρήματα. Και τα ξένα συμφέροντα θα συνεργαστούν με την κυβέρνηση και τους κατακτητές, προσφέροντάς τα για εγκατάσταση μεταναστών, ώστε να διαλυθεί η κοινωνική συνοχή και να μεταβληθεί η Ελλάδα στην αποθήκη ψυχών μιας Ευρώπης που σφυρίζει αδιάφορα.
Οι κατοχικές δυνάμεις και η κυβέρνηση επενδύουν στους πλειστηριασμούς για την αποδόμηση της μικρομεσαίας δομής της κοινωνίας, που καθένας έχει ένα σπίτι και πολλοί μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση. Αλλωστε, η κοινοτική μικρομεσαία ελληνική ιδιαιτερότητα είναι από καιρό καρφί στο μάτι της παγκοσμιοποίησης και των Δανειστών, που τώρα έχουν και μια πρόθυμη κυβέρνηση ώστε να τη διαλύσουν. Και δεν είναι τυχαίο ότι αυτό το έργο το επωμίστηκαν οι εθνομηδενιστές της κυβέρνησης, αφού έχουν και την ιδεολογική προδιάθεση να το κάνουν: Τους κοσμοπολίτες ηγέτες μιας χώρας της οποίας τον λαό και την παράδοσή του περιφρονούν, που νιώθουν κομπλεξικοί απέναντι στη Δύση και απαξιούν και τη γλώσσα τους να μιλήσουν στα διεθνή φόρα, δεν τους ενδιαφέρει ο λαός, ούτε ταυτίζονται μαζί του. Ταυτίζονται με τις Βρυξέλλες και τη Δύση, με σχέση υποτέλειας. Αυτούς που λοιδορούν, μαζί με το παρακράτος τους, τον εκπτωχευμένο λαό ως νοικοκυραίους πνιγμένους στα χρέη, πράγμα για το οποίο επιχαίρουν, τους νοιάζει πρωτίστως να προλάβουν να ολοκληρώσουν το έργο που τους ανατέθηκε.
Η ματαίωση των πλειστηριασμών είναι ένα από τα πάρα πολλά που πρέπει να κάνουμε για να πάρουμε την πατρίδα μας πίσω.
Πότε όμως θα αντιστρέψουμε αυτή την κατάσταση; Πότε θα βάλουμε τέρμα στον δρόμο προς την καταστροφή, πότε θα πάρουμε ξανά τις τύχες μας στα χέρια μας; Ο καθρέφτης μας θα μας απαντήσει στον καθένα ξεχωριστά και σ’ όλους μαζί. Δεν είμαστε στο παρά πέντε, είμαστε στο και τέταρτο.
Αντίσταση ή Εξαφάνιση!
Μανώλης Εγγλέζος Δεληγιαννάκης
