Οι διακοπές του Σεπτεμβρίου κρύβουν την ησυχία του αποκαλόκαιρου, κουβαλούν την κούραση του καλοκαιριού που αφήνει τα ξέφτια του και μια μικρή «κακεντρέχεια» προς όσους επέστρεψαν από τις γεμάτες ένταση διακοπές του Αυγούστου. Υπάρχει, όμως, ένα νησί στο βορειοανατολικό Αιγαίο που δεν καταλαβαίνει από μήνες. Κι ενώ μου το έλεγαν, εγώ επέμενα να κρατώ μικρό καλάθι. Η Θάσος έχει μετατραπεί στον απόλυτο προορισμό τουριστών από την Ελλάδα, τα Βαλκάνια και την Τουρκία.
Τις φετινές διακοπές του Σεπτεμβρίου τις αφιέρωσα στη Θάσο, στο καταπράσινο, γεμάτο δάση νησί με τους διάσπαρτους αρχαιολογικούς χώρους, τα «ανακαινισμένα» χωριά, τις μεγάλες παραλίες, τα καθαρά και φιλικά νερά. Δυο βήματα από την Καβάλα ή την Κεραμωτή, και άλλα τόσα από τις γειτονικές Δράμα και Ξάνθη, η Θάσος είναι η ήρεμη δύναμη του καλοκαιριού στη Βόρεια Ελλάδα. Αυτό που συμβαίνει, όμως, ξεπερνά κάθε φαντασία. Τα πάμπολλα καθημερινά δρομολόγια των φέρι από τα λιμάνια της Καβάλας και της Κεραμωτής, όταν ανοίγουν την καταπακτή τους, απλώνουν στον Πρίνο ή τον Λιμένα αντιστοίχως ένα μεγάλο σεντόνι από τουρίστες και αυτοκίνητα. Σε κάθε δέκα υπερφορτωμένα αυτοκίνητα, τα δύο έχουν ελληνικές πινακίδες και τα υπόλοιπα οκτώ μοιράζονται σε επισκέπτες από τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Σερβία και την Τουρκία.
Καθόλου τυχαίο, όπως μας είπαν ξενοδόχοι και καταστηματάρχες του νησιού, που ο φετινός Σεπτέμβριος τείνει να σπάσει όλα τα ρεκόρ των τελευταίων δεκαετιών σε πληρότητα. Μιλώντας με επαγγελματίες του τουρισμού, διακρίνεις μια ικανοποίηση, η οποία, ωστόσο, συνοδεύεται από μια κάποια γκρίνια. «Είναι χιλιάδες, μας βοηθούν, αλλά δεν ξοδεύουν όπως αλλού. Φανταστείτε, κουβαλούν φαγητά και κρασιά από τον τόπο τους, μέχρι και μπιτόνια με βενζίνη φέρνουν μαζί τους», μας είπε ιδιοκτήτης beach bar στη Σκάλα Ποταμιάς.
Τις ημέρες που βρέθηκα στη Θάσο, ξέσπασε, για άλλη μία φορά, καταστροφική πυρκαγιά. Τα φέρι, που δεν σταμάτησαν στιγμή να φέρνουν τουρίστες, τώρα ήταν γεμάτα με πυροσβέστες και εθελοντές. Τα αεροσκάφη της Πυροσβεστικής πετούσαν πάνω από τις παραλίες, στις οποίες οι ρυθμοί των διακοπών συνεχίζονταν ακάθεκτοι. Και αυτό δεν συνέβη μόνο την πρώτη ή τη δεύτερη μέρα της φωτιάς· και τις επόμενες ημέρες, ο τουρισμός όχι απλώς δεν μειώθηκε, αλλά τα πλοία συνέχιζαν να φέρνουν τουρίστες και τα αυτοκίνητα έπνιγαν το νησί – οι διακοπές είναι, φαίνεται, ιερό πράγμα.
Από τις βόρειες παραλίες της Θάσου έβλεπες τους μαυροκόκκινους καπνούς από την άλλη πλευρά του νησιού, πίνοντας μπίρα, κοκτέιλ ή καφέ, όλα των… τεσσάρων ωρών. Μας το έλεγαν και παράγοντες του νησιού: όπου δεν έχει πιάσει φωτιά οι διακοπές συνεχίζονται σαν να μη συμβαίνει τίποτα· κανένας πανικός, καμία ανασφάλεια. Παράξενο ή όχι, κανείς δεν μπορεί να πει και μάλλον έχει ελάχιστη σημασία η ερμηνεία αυτής της συμπεριφοράς. Η περιγραφή ή η εμπειρία του γεγονότος αρκεί.
Η Θάσος, όμως, ό,τι κι αν της συμβαίνει, παραμένει μια αποκάλυψη, ένα νησί που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τους δημοφιλείς προορισμούς του Νότου, ακόμη και για εμάς που περάσαμε τα μαθητικά μας χρόνια με απανωτές ημερήσιες εκδρομές εκεί. Μπορεί να κάηκε μέρος από τον πράσινο πλούτο της, οι Θασίτες, όμως, θα βρουν και πάλι τον τρόπο να την επαναφέρουν στην προτέρα κατάσταση. Και θέλουν και μπορούν.