Τι έπρεπε να γίνει και δεν έγινε; Δεν ξέρω, και στο κάτω κάτω δεν είμαι και ο κατάλληλος για να το βρω. Αν θεωρούσα ότι ήξερα τι θα μπορούσε να γίνει, αντί να αρθρογραφώ θα είχα επιδιώξει να γίνω διοικητής της Πυροσβεστικής. Εκείνο που ξέρω είναι τι έγινε και δεν έπρεπε να γίνει. Ας πούμε βρίσκω εντελώς λογικό όταν κάποιος βλέπει τις φλόγες να τον πλησιάζουν να αφήνει τα πάντα και να αρχίσει να τρέχει πανικόβλητος για να γλιτώσει όπου τον βγάλει ο δρόμος. Αυτό που δεν είναι λογικό είναι ότι αυτός ο άνθρωπος είναι μόνος του και αβοήθητος όχι επειδή η χώρα βομβαρδίζεται από ναπάλμ αλλά επειδή αυτοί που θα όφειλαν να τον βοηθήσουν, αυτοί που είναι ο ρόλος τους να τον βοηθήσουν, είναι εξίσου πανικόβλητοι και φοβισμένοι με αυτόν. Μία ακόμη φορά προχθές είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε, όσοι ευτυχώς δεν υπέστημεν την καταστροφή, ότι η ακριβοπληρωμένη μας πολιτεία όταν έχει να αντιμετωπίσει ένα πραγματικό πρόβλημα τα χάνει.
Στην αρχή κάνει πως δεν βλέπει. Πόσες ώρες χρειάστηκε να περάσουν ώσπου οι αρμόδιοι, υπηρεσιακοί παράγοντες, υπουργοί και λοιπά κοκοράκια να αντιληφθούν το μέγεθος της απειλής; Και πόσο πολύτιμες υπήρξαν αυτές οι ώρες για να προλάβουν να εκκενώσουν τις περιοχές που απειλούνταν; Πριν κλείσουν οι δρόμοι από εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα που εμπόδιζαν τα πυροσβεστικά και τα ασθενοφόρα να περάσουν. Απέδιδαν τις ειδήσεις περί νεκρών σε υπονομευτές – αλήθεια τι χρειάζονται οι υπονομευτές, ξένοι και ντόπιοι, για να υπονομευτεί αυτή η πολιτεία; Είχαν τον χρόνο να καταγγείλουν την αντιπολίτευση που φθονεί την ομορφιά και το ήθος του Πολάκη, δεν έκριναν όμως σκόπιμο να καθοδηγήσουν τους εγκλωβισμένους οδηγούς στην Εθνική Οδό.
Είναι μάχες που χάνονται διότι ο αντίπαλος είναι ισχυρότερος. Η προχθεσινή ήταν μία απ’ αυτές. Ομως και ο ηττημένος κρίνεται από τον τρόπο που έδωσε τη μάχη. Θα κριθεί εντελώς διαφορετικά αν την έδωσε συντεταγμένα, αν εξάντλησε τις δυνατότητές του και τις δυνάμεις του και τελείως διαφορετικά αν υπέκυψε στον πανικό διότι δεν είχε ο ίδιος εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του. Το τρομαγμένο ύφος του κ. Τσίπρα στην πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση μετά την καταστροφή –θα ακολουθήσουν κι άλλες πολλές– ήταν η ζωντανή έκφραση αυτού του πανικού. Είναι μάλλον προφανές ότι οι άνθρωποι, παρά την αλαζονεία τους, γνωρίζουν ότι ο μηχανισμός τους είναι διαλυμένος.
Ασύμμετρη απειλή; Μία ακόμη φορά θα περίμενα να μας εξηγήσει ο κ. Τσίπρας, στα ελληνικά ή στα αγγλικά, τι ακριβώς σημαίνει η έκφραση. Μία ακόμη σαχλαμάρα που του φάνηκε βαρύγδουπη και την πετάει για να ξεφύγει. Υπάρχει βέβαια και η ασύμμετρη πολιτεία, πιο απειλητική από την ίδια την απειλή.