Από τον σπόρο στο τραπέζι

2' 6" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σιτάρι «Σαρίτσαμ», αρακάς Αντισσας, ντομάτα «κρασουλιά», ξινόμηλα Αγιάσου, αχλάδια «κουντουρέλια», κυδώνια, σύκα, φασόλια, κολοκύθα και λεσβιακό ελαιόλαδο βιοδυναμικής γεωργίας δοκίμασαν μαγειρεμένα με μια σύγχρονη αντίληψη ντόπιοι παραγωγοί και Μυτιληνιοί κατά την ημέρα παραδοσιακών γεύσεων που διοργάνωσε το Δίκτυο για τη Βιοποικιλότητα και την Οικολογία στη Γεωργία ή αλλιώς «Αιγίλοπας» (άγριο στάρι). Ολα τα προϊόντα παραδοσιακών ποικιλιών της Λέσβου, καλλιεργημένα με πολύ κόπο, συνδυάστηκαν με τη σωστή διαχείριση και δημιουργική διάθεση από τον σεφ Βαγγέλη Ψαραδέλλη στο μεζεδοπωλείο «Μπόμπιρας». Το μενού «απογειώθηκε» και δικαίωσε την προσπάθεια του «Αιγίλοπα» για τη γεφύρωση και επικοινωνία παραγωγών, επαγγελματιών εστίασης και καταναλωτών μέσα από προϊόντα που συνδυάζουν τις παραδοσιακές καλλιέργειες και τη συλλογική προσπάθεια από τον σπόρο στο τραπέζι.

Πίσω από την οργανωτική προσπάθεια και την εύρεση των ντόπιων παραγωγών που καλλιεργούν τις παραδοσιακές και τοπικές ποικιλίες είναι η εκπρόσωπος του «Αιγίλοπα», Ραλλού Τσίγγου, γεωπόνος. «Οι τοπικές ποικιλίες δεν είναι εύκολο να διατηρηθούν, γιατί αν οι καλλιεργητές τους δεν έχουν κίνητρο, σιγά σιγά τις εγκαταλείπουν, ειδικά όταν είναι μεγάλης ηλικίας. Ετσι χάνονται ο σπόρος αλλά και όλη η παραδοσιακή γνώση που αυτοί κουβαλούν», εξηγεί στην «Κ».

Η κ. Τσίγγου γνώρισε την οργάνωση το 2011, όταν η τότε Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, νυν Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου, πραγματοποιούσε μέσω ευρωπαϊκού προγράμματος μία πιλοτική δράση για την καταγραφή των τοπικών ποικιλιών της Λέσβου. Το πρόγραμμα έκλεισε το 2012, αλλά ο «Αιγίλοπας» συνέχισε και η κ. Τσίγγου εντάχθηκε στην ΑΜΚΕ, αναλαμβάνοντας το εστιακό σημείο της Λέσβου.

Ανέκαθεν τα προϊόντα της γης ήταν κοσμοπολίτικα, όπως διαπιστώνει: «Για παράδειγμα, στη Λέσβο δεν είχαμε την ντομάτα, είχαμε την ελιά. Τα προϊόντα μετακινούνται και εξελίσσονται, όταν μπορούν να προσαρμοστούν σε ένα διαφορετικό μικροκλίμα και η προσαρμογή είναι πολύ σημαντική, στο πλαίσιο της κλιματικής αλλαγής». Και εξηγεί ότι πέρυσι έκανε διάλεξη στο μάθημα κατάρτισης των νέων γεωργών: «Μία κοπέλα που καλλιεργεί μία ντόπια ντομάτα στον Μόλυβο μου είπε ότι αυτή η ντόπια ποικιλία ήταν η μόνη που δεν της εμφάνιζε πρόβλημα έλλειψης ασβεστίου, την ξηρή εμφάνιση της ντομάτας. Από την άλλη, όμως η ίδια ποικιλία, η λεγόμενη “κρασουλιά” εμφάνιζε πρόβλημα μετασυλλεκτικό, δηλαδή κατά τη μετακίνησή της στην πρωτεύουσα του νησιού, χαλούσε πολύ πιο εύκολα και εντέλει δύσκολα έφτανε στην αγορά της Μυτιλήνης».   

Και καταλήγει: «Οι παραγωγοί θέλουν να παράγουν και τα προϊόντα τους κάποιος να τα αγοράζει, δεν μπορούν να είναι ταυτόχρονα έμποροι, αυτό πρέπει να καταλάβουμε. Οτι πρέπει να γίνει ένα είδος τυπικού ή άτυπου συνεταιρισμού μεταξύ παραγωγών και καταναλωτών, ώστε οι δεύτεροι να χρηματοδοτούν τους πρώτους και να καλλιεργήσουν σχέσεις εμπιστοσύνης, κι αυτό μέχρι τώρα η κρίση έπρεπε να μας το έχει διδάξει».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή