Στέκεσαι μπροστά στα έργα του 24χρονου Δημήτρη Αγγελόπουλου και αισθάνεσαι το κάλεσμα του ζωγράφου. Τα ανθρωποκεντρικά έργα του έχουν βάθος και θερμότητα, και το κυριότερο, αποπνέουν στοιχεία γνησιότητας και εντιμότητας. Αυτήν την περίοδο, ο Δημήτρης Αγγελόπουλος παρουσιάζει έργα του στην πρώτη του ατομική στην kaplanon5 με τίτλο «Still Life», αλλά ήδη έχει μια καταγεγραμμένη πορεία σε ομαδικές. Είναι ένας νέος ζωγράφος που εξαρχής προκάλεσε το ενδιαφέρον των συλλεκτών.
Ισως να μην έπρεπε να γράφονται όλα αυτά για έναν ανερχόμενο καλλιτέχνη. Αλλά ο Δημήτρης Αγγελόπουλος έχει μια συγκινητική τιμιότητα και σεμνότητα, ένα δικό του εσωτερικό υλικό από σπάνιο κοίτασμα. «Δεν είχα καμία σχέση με τη ζωγραφική», λέει ο ίδιος. «Δεν ήξερα ότι μπορεί να έχω κάποια κλίση. Ηθελα όμως να ασχοληθώ με κάτι δημιουργικό και γι’ αυτό αποφάσισα να δοκιμάσω να σπουδάσω γραφιστική που περιλαμβάνει και πιο εφαρμοσμένες μορφές έκφρασης. Εκεί ήρθα σε επαφή με το ελεύθερο σχέδιο και τη ζωγραφική. Εκεί κατάλαβα ότι μπορώ να σχεδιάσω και ήθελα αυτό να το εξελίξω».
Ο Δημήτρης Αγγελόπουλος είναι ένας ζωγράφος που τολμάει και τη μεγάλη χειρονομία. Στην έκθεσή του δεσπόζει ένα μεγάλων διαστάσεων έργο με τριπλό πορτρέτο γυναίκας με βλέμματα που κοιτούν κατά μέτωπον. Οχι πάντα. Αλλά κατά κανόνα, στα έργα του Δημήτρη Αγγελόπουλου, με αναγνωρίσιμα ήδη μοντέλα, υπάρχει ένταση και υπόγειος αναβρασμός μέσα σε εσωτερικά φαινομενικής ηρεμίας βυθισμένα σε έντονα πράσινα και δαμασκηνά, με μιαν αχλύ τρυφηλότητας και ερωτισμού. Είναι ζωγραφική από ένα σημείο βρασμού.
«Στη σχολή γνώρισα τον μετέπειτα καθηγητή μου στη ζωγραφική Αχιλλέα Πιστώνη, ο οποίος είδε σε εμένα κάτι και με έπεισε να αλλάξω ειδικότητα και να σπουδάσω ζωγραφική», λέει ο ίδιος. «Μαθαίνοντας τη δουλειά του, η οποία αποτέλεσε την πρώτη μου επιρροή, με προέτρεψε να ακολουθήσω και εγώ την ανθρωποκεντρική παραστατική ζωγραφική. Ανακάλυψα έναν χώρο μεγάλων και σπουδαίων καλλιτεχνών που με βοήθησαν να εξελιχθώ και να αγαπήσω περισσότερο τη ζωγραφική, όπως ο Στέφανος Δασκαλάκης (που είναι από τους αγαπημένους μου), ο Γιώργος Ρόρρης, ο Εδουάρδος Σακαγιάν, ο Αχιλλέας Παπακώστας, ο Paul Fenniak, η Jenny Saville κ.ά.».
Ο Δημήτρης Αγγελόπουλος παρουσιάζει την πρώτη ατομική του έκθεση.
Με τον δάσκαλό του Αχιλλέα Πιστώνη (που τώρα γράφει το εισαγωγικό κείμενο στον κατάλογο της έκθεσης) έκαναν, πριν από έναν χρόνο, μια διπλή έκθεση στην ena contemporary gallery ως ένα διάλογο μεταξύ τους. Ο Αχιλλέας Πιστώνης, ζωγράφος με δική του και άξια πορεία, ήταν ένας από τους καλλιτέχνες των kaplanon galleries.
«Με το που τελείωσα τις σπουδές μου, είδε τη δουλειά μου η κυρία Νίκη Βλασσιώτου Παπαδάκη, και από τότε ξεκίνησε η συνεργασία μου με τις αίθουσες τέχνης που διατηρεί (ena contemporary art gallery, kaplanon5). Oλο αυτό το διάστημα με έχουν στηρίξει – εμπιστευθεί συλλέκτες και άλλοι άνθρωποι του χώρου και αυτό μου έχει δώσει θάρρος, δύναμη και ενέργεια ώστε να γίνομαι καλύτερος και να προσπαθώ όλο και περισσότερο».
Ο Δημήτρης Αγγελόπουλος μοιάζει να έχει έναν μακρύ δρόμο να διανύσει. Εχει προσηλωθεί στη ζωγραφική με έναν τρόπο συγκινητικό. Αναδύθηκε μέσα στη σκληρή και άχαρη εποχή μας, και μέσα σε αυτό το γεμάτο αντιφάσεις τοπίο επιχειρεί να ορίσει ένα προσωπικό ύφος. «Θα ήθελα η δουλειά μου να συνεχίσει να εξελίσσεται όπως γίνεται μέχρι σήμερα, να συνεχίσω να βελτιώνομαι και ως ζωγράφος και ως Δημήτρης, να δω πράγματα και να μαθαίνω όσα περισσότερα μπορώ και όπου με οδηγήσει αυτό μέσα από πολλή δουλειά, κόπο και αγάπη για τη ζωγραφική», λέει.
Το μεγάλων διαστάσεων έργο που δεσπόζει στην αίθουσα τέχνης kaplanon5 με τίτλο «Το διάλειμμα της πόζας».
Στην έκθεσή του «Still Life», παρουσιάζει πορτρέτα γυναικών και εσωτερικά. Σε ένα από τα πορτρέτα, από τα πιο τρυφερά, είναι η γιαγιά του, σε άλλα αγαπημένα του πρόσωπα και μοντέλα. Είναι ένα σύμπαν που σε καλεί. Ασκεί μια έλξη. Υπάρχει μια υπόσχεση.
Η πρώτη ατομική έκθεση του Δημήτρη Αγγελόπουλου στην αίθουσα τέχνης kaplanon5 θα μεταφερθεί στην 3η Art Thessaloniki (22-25/11).
Kaplanon5, Καπλανών και Μασσαλίας, έως 17/11.