Ο Ιούλιος Χίρσμπεργκ «είναι ένας από τους διασημότερους καθηγητές Οφθαλμολογίας της εποχής του, φιλέλληνας σαν Γερμανός, φιλάνθρωπος σαν γιατρός και αυστηρός στις κρίσεις του σαν Πρώσος, αλλά με χιούμορ και πνεύμα, και εβραϊκής καταγωγής». Ετσι προλογίζει τον Ιούλιο Χίρσμπεργκ ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Βιέννης, Π. Ενεπεκίδης σ’ ένα δημοσίευμά του του 1990. Ο Πρώσος οφθαλμίατρος επεσκέφθη την Ελλάδα στο διάστημα από το 1886 ως το 1909 τέσσερις φορές και το 1910 εξέδωσε στη Λειψία το βιβλίο του «Ελληνικά ταξείδια». Συνεδέετο φιλικά με τον πρώτο καθηγητή της Οφθαλμολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, τον εκ Κρήτης καταγόμενο Ανδρέα Αναγνωστάκη, εγγονός του οποίου είναι ο γνωστός δικηγόρος της Αθήνας Ανδρέας Αναγνωστάκης.
Παραθέτω δύο περικοπές από το παραπάνω βιβλίο του, εις το οποίον οι κρίσεις και οι εντυπώσεις του συγγραφέα για την Ελλάδα εξακολουθούν, εν πολλοίς, να χαρακτηρίζουν, επιτυχώς, καταστάσεις της σημερινής Ελλάδας.
Ετσι: «Ενώ η γεωργία στην Ελλάδα χρειάζεται χέρια και οι βιομηχανικές επιχειρήσεις μόλις τώρα βρίσκονται στην αρχή της εξέλιξής τους, ο αριθμός των γιατρών και δικηγόρων είναι υπερβολικά μεγάλος. Το 1886 βρήκα στην Αθήνα 23 οφθαλμιάτρους, δηλ. σχεδόν τόσους όσους είχε και το Βερολίνο, μια πόλη με εκατομμύρια κατοίκους. Για να έχουν οι άνεργοι δικηγόροι απασχόληση ρίχνονται στην πολιτική. Γιατροί και δικηγόροι είναι επίσης δήμαρχοι σε μικρότερα μέρη».
Δεν παραλείπει όμως να πλέξει το εγκώμιο της ελληνικής φιλοξενίας. «Πολύ ζωηρά αναπτύσσεται το αίσθημα της φιλοξενίας. Ισως κληρονομιά από αρχαία εποχή. Ο όρος που ισχύει είναι: ο φιλοξενούμενος του φιλοξενούμενού μας είναι και δικός μας φιλοξενούμενος». Και αναφέρεται στη θερμή φιλοξενία που έτυχε στο Λιανοκλάδι, στην Ανδρίτσαινα, στην Αράχωβα, στην Πάτρα και στον Πύργο Ηλείας.
Αντώνης Ν. Βενετης, Μοναστηράκι Δωρίδος
«…Είμαι νέος, μόλις έκλεισα τα είκοσι. Βλέπω λαούς να ορμούν σε άλλους λαούς χωρίς ούτε κι εκείνοι να ξέρουν το γιατί, υπακούοντας σε αυτούς που τους στέλνουν… Χρόνια ολόκληρα σκοτώναμε μόνο, συτό ήταν το πρώτο μας επάγγελμα στη ζωή». Απόσπασμα από το «Ουδέν νεώτερον από το δυτικό μέτωπο» του Εριχ Μαρία Ρεμάρκ, συνοπτική αποτίμηση του μεγάλου ανθρωποσφαγείου, σε έναν αδηφάγο βωμό παρανοϊκής θυσίας μιας γενιάς. Επάνω, μια εμβληματική στιγμή. Εξεικονίζεται ελληνικό στρατιωτικό τμήμα ενώ παρελαύνει τιμητικά στη λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων (14 Ιουλίου 1919), σε λαμπρό εορτασμό της νίκης των Συμμάχων και της εγκαθίδρυσης (ολιγοετούς) περιόδου ειρήνης.