Σύμφωνα με το άρθρο 126 ΠΚ η αξιόποινη πράξη που τελέστηκε από ανήλικο ηλικίας οκτώ έως δεκαπέντε 15 ετών δεν καταλογίζεται σε αυτόν ενώ επιβάλλονται σε αυτόν μόνον αναμορφωτικά μέτρα μέσα στα οποία δεν προβλέπει ο νομοθέτης τον περιορισμό του σε ειδικό κατάστημα κράτησης.

Έτσι η αποτρόπαια όσο και καταδικαστέα πράξη του ανήλικου δράστη της ανθρωποκτονίας του συνομήλικου φίλου του στην Θεσ/νίκη θα αποτελέσει περισσότερο θέμα έρευνας εγκληματολόγων και ψυχολόγων λιγότερο δε νομικών και δικαστικών  κύκλων.  

Το τραγικό όμως συμβάν αυτό αναμοχλεύει ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα της εποχής μας. «Κάθε λάθος του ανηλίκου αιτία έχει ένα αντίστοιχο σφάλμα του γονέα» υποστήριζε  ο μεγάλος ψυχολόγος Αλφρεντ Αντλερ.

Οι ανήλικοι υποφέρουν εξίσου από  την αδιαφορία  όσο και από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό των γονιών τους. Και άλλα μέν  παιδιά, ως αντίδραση, εκδηλώνουν ωμή βία άλλα δε εκδηλώνουν «επιεικώς» σοβαρή κατάθλιψη που μπορεί να φθάσει και στην αυτοκτονία.

Σε κάθε όμως περίπτωση αποτελεί ανάγκη για τον πολιτισμένο κόσμο ο επαναπροσδιορισμός της οικογένειας, αποτελεί ανάγκη για εμάς τους γονείς η αναθεώρηση των προτεραιοτήτων μας προσφέροντας περισσότερο χρόνο και λιγότερο χρήμα στα παιδιά μας, τέλος αποτελεί ανάγκη για το σχολείο [την 2η οικογένεια του παιδιού] να θυμηθεί τον λόγο του Πλούταρχου «όπως το έδαφος, όσο και αν είναι γόνιμο, αδυνατεί να παράγει κάτι δίχως καλλιέργεια, έτσι και ο νους του ανθρώπου: δίχως την εκπαίδευση αδυνατεί να δώσει τους αναμενόμενους καρπούς».

 

Δημήτριος Λ & Π Λαμπράκης Δικηγόρος

 

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΑΡΘΡΩΝ

Go to top