Το ταξίδι συνεχίζεται λοιπόν. Θα είμαστε και του χρόνου στη Super League. Άθλος, θρίαμβος, επίτευγμα θα πουν πολλοί. Κι όμως, η ομάδα του νησιού μας πέτυχε κάτι πιο σπουδαίο από όλα αυτά. Από νωρίς παίκτες και τεχνικό τιμ πέταξαν στην θάλασσα την ποδοσφαιρική λογική και ξεκίνησαν μια πορεία χωρίς “πώς” και “γιατί”. Παραμέρισαν σχεδόν απ’ την αρχή κάθε ίχνος προσμονής για επιστροφή, τηρώντας στα αποδυτήρια μια δική τους ομερτά. Αντιμετωπίζοντας την πραγματικότητα που βίωναν με μια δόση καμικαζισμού, έμοιαζαν τις περισσότερες φορές με μαχητές που παλεύουν για κάτι πάνω από το ποδόσφαιρο και τους τρεις βαθμούς της νίκης. Σαν να είχαν κάνει μια βουβή συμφωνία: η ομάδα αυτή πρέπει να παίξει εκεί όπου ανήκει. Αυτό που υπερασπίζονταν ήταν η αξία τους και η τιμή του νησιού μας –την στιγμή που κάποιοι άλλοι μάχονταν για να την αμαυρώσουν. Κέρδισαν, έχασαν μα τα κατάφεραν.
Όλοι τα καταφέραμε. Αυτή η παρέα που ξεκίνησε πριν 4 περίπου χρόνια και που σαν οικογένεια πια βιώνει τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες που προκύπτουν σε αυτή την ομάδα, σαν να ‘ξερε και να “έχτιζε” υπομονή για τούτη τη χρονιά. Τι κι αν στο διάβα μας βρέθηκαν τόσες και τόσες αντιξοότητες· κατορθώσαμε να μείνουμε στην κατηγορία. Χρειάστηκε –όπως συχνά έλεγε ο εμπνευστής αυτής της προσπάθειας, ο πρόεδρός μας– «να γίνουμε σίδερο αλύγιστο, να χαλυβδωθούμε» και το καταφέραμε. Πετύχαμε κάτι παραπάνω από μια παραμονή. Δημιουργήσαμε αποθέματα ψυχής! Αποκτήσαμε καρτερικότητα, σοφία ίσως και λίγη ανοσία στο παράλογο. Γίναμε ακόμη πιο υπερήφανοι γι’ αυτή την ομάδα. Γίναμε ακόμη πιο δυνατοί.
Και τώρα τι; Επιστροφή στο σπίτι. Μια ευκαιρία για όλους ανοίγεται μπροστά μας. Η ομάδα του τόπου μας, της Λέσβου μας, είναι μια ευκαιρία. Ας την αγκαλιάσουμε!
Από το www.aelk.gr
