Quantcast

Το σπήλαιο Αλιστράτης αναδεικνύει σε τουριστικό προορισμό τον Δήμο Νέας Ζίχνης

Με επίκεντρο το σπουδαίο σπήλαιό της η περιοχή Αλιστράτης Σερρών αναδεικνύεται σε αξιόλογο τουριστικό προορισμό.
Με επίκεντρο το σπουδαίο σπήλαιό της η περιοχή Αλιστράτης Σερρών αναδεικνύεται σε αξιόλογο τουριστικό προορισμό.

Η περιοχή της Αλιστράτης διακρίνεται τόσο για την στρατηγική της θέση, η οποία βρίσκεται στο κέντρο τριών νομών και τριών ορεινών όγκων, όσο και από αμέτρητους φυσικούς θησαυρούς, που περικλείει.

Μια ματιά στην ιστορία δείχνει ότι η Αλιστράτη εκτός από την συμβολή της στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, υπήρξε μεγάλος διαμετακομιστικός σταθμός μεταξύ των νομών Σερρών-Δράμας-Καβάλας, αλλά και σπουδαίο μορφωτικό κέντρο με τη λειτουργία της περίφημης κεντρικής σχολής της Αλιστράτης ένα είδος Ανώτερης Σχολής, για δασκάλους τα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Από τότε χρειάστηκε περίπου ένας αιώνας έως ότου με την ανακάλυψη του σπηλαίου της ακουστεί και πάλι η Αλιστράτη ως τουριστικός προορισμός.

Συγκεκριμένα, η περιοχή της Αλιστράτης περιλαμβάνει:

Α) Το απαράμιλλου κάλλους αξιοποιημένο σπήλαιο της Αλιστράτης με τρία χιλιόμετρα διαδρομών και με πανύψηλους σταλακτίτες και σταλαγμίτες, αλλά και τους εκπληκτικούς εκκεντρίτες.

Ήδη από το 2007 λειτουργεί η περιβαλλοντική εκπαίδευση για μαθητές η οποία είναι εγκεκριμένη από το Υπουργείο Παιδείας.

Β) το σπήλαιο Ορφέας (που βρέθηκαν ανθρώπινα οστά και εργαλεία που χρονολογούνται περίπου από το 3500 π.χ).

Γ) Τα σπήλαια Αγ. Γεώργιος, Χάνια, Περιστερώνας.

Δ) Το Φαράγγι του ποταμού Αγγίτη μήκους 9 χλμ, με τις βραχογραφίες του 5ου –6ου αιώνα μ.χ (γίνονται ήδη αγροτουριστικές δραστηριότητες όπως rafting, κανό-καγιάκ, trekking, ορειβασία, αναρρίχηση, κ.α) αλλά και περιήγηση με τουριστικό τρενάκι.

Ε) Τα ορυχεία της περιοχής Λειβαδίστας, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν από την εποχή του Μέγα Αλεξάνδρου και ενδείκνυνται για τουριστικές διαδρομές.

ΣΤ) Τον μακεδονικό τάφο της Αγγίστας με την παραδοσιακή γέφυρα.

Ακόμη στην Αλιστράτη υπάρχουν: λαογραφικό μουσείο, ζωολογικός κήπος και πάρκο κυκλοφοριακή αγωγής.

Το θαυμαστό σπήλαιο

Το σπήλαιο Αλιστράτης βρίσκεται 6 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της κωμόπολης της Αλιστράτης Σερρών, στη θέση «Πετρωτό» και είναι προσβάσιμο τόσο από την Δράμα και την Καβάλα, όσο και από τη Θεσσαλονίκη (μέσω Σερρών ή Ασπροβάλτας).

Στο σπήλαιο Αλιστράτης ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει:

-Τεράστιους σταλακτίτες και σταλαγμίτες σε διάφορους χρωματισμούς.

-Τους σπάνιους εκκεντρίτες. Οι εκκεντρίτες ή ελικτίτες είναι σπάνιοι σχηματισμοί που δημιουργούνται «αψηφώντας» τους νόμους της βαρύτητας και ακολουθώντας ακανόνιστες πορείες.

Κύριο χαρακτηριστικό του σπηλαίου - που το κάνει και μοναδικό στον ελληνικό χώρο - η πολύ μεγάλη ποικιλία εκκεντριτών.

-Ασπίδες ή παλέτες και μαργαριτάρια σπηλαίων

Επίσης, χαρακτηρίζεται από τους μοναδικούς μικροσκοπικούς οργανισμούς (τριών χιλιοστών), που απαντώνται εντός του, όπως η Alistratia Beroni, ένα μοναδικό είδος ισόποδου.

Έχει αξιοποιηθεί και είναι επισκέψιμο από το 1998. Οι επισκέψιμοι διάδρομοι του σπηλαίου έχουν μήκος τριών χλμ. περίπου.

Σε απόσταση αναπνοής από την τεχνική είσοδο του σπηλαίου, βρίσκεται το φαράγγι του ποταμού Αγγίτη όπου γίνεται περιήγηση με τουριστικό τρένο

Το σπηλαίο παρέχει επίσης στους επισκέπτες ξενάγηση σε τέσσερις γλώσσες, όπως και περιβαλλοντικά και εκπαιδευτικά προγράμματα.

Το σπήλαιο Αλιστράτης είναι ανοικτό όλο τον χρόνο και τις αργίες.

Τηλ 2324082045, www.alistraticave.gr

Οι οικισμοί του Δήμου Νέας Ζίχνης

Έδρα του Δήμου είναι η Νέα Ζίχνη, ενώ 19 ακόμα κοινότητες και χωριά συστήνουν έναν τόπο ιδιαίτερης ιστορικής αξίας και φυσικής ομορφιάς.

Νέα Ζίχνη: Βρίσκεται περίπου 30 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από την πόλη των Σερρών.

Με μακραίωνη ιστορία, η Νέα Ζίχνη είχε ανελλιπή παρουσία στα σημαντικά ιστορικά της περιοχής.

Η πρώτη ονομασία της πόλης ήταν «Ζελιάχοβα», προερχόμενο από το ελληνικό «Ζελεία» και το σλαβικό «οβά», δηλώνοντας τη χώρα του αρχαίου λαού Ζαιελέων – γνωστών κατά την αρχαιότητα για τη λατρεία του Ήλιου.

Η άλλη ονομασία «Ζίχνα» υποκρύπτει το όνομα της αρχαίας πόλης των Ιχνών, η οποία μνημονεύεται και από τον Ηρόδοτο. Η πόλη πήρε το όνομά της από τη λέξη «ίχνη».

Το 1329 αναδείχθηκε σε Μητρόπολη και αποτέλεσε τη δεύτερη σημαντικότερη πόλη ύστερα από τις Σέρρες.

Ο πληθυσμός της εμπλουτίστηκε με πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο, οι οποίοι συντέλεσαν στην οικονομική αναγέννηση της περιοχής.

Άγιος Χριστόφορος: Το χωριό βρίσκεται δίπλα στο Γάζωρο και πήρε το όνομά του από το ομώνυμο παρεκκλήσι.

Επί Τουρκοκρατίας ήταν γνωστό το όνομα Χοροβίστα (Χορβίστα), δηλαδή «κλειστό μέρος», καθώς είναι κτισμένο ανάμεσα και πάνω σε λόφους.

Σημαντική ήταν η συνεισφορά του χωριού κατά τη διάρκεια του μακεδονικού αγώνα.

Αγριανή: Ο ορεινότερος οικισμός του Δήμου, βρίσκεται 9 χλμ. Βόρεια της Νέας Ζίχνης και σε υψόμετρο 650 μέτρων.

Η παλιά της ονομασία ήταν Κλεπούσκα, ενώ ονομάστηκε Αγριανή κατά το 1923-1930.

Το όνομα προέρχεται από τους Αγριάνες, Θρακοπαιονικό φύλο με ιδιαίτερες επιδόσεις στην πολεμική τέχνη, που ανήκαν στους επίλεκτους άντρες του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Αναστασιά: Ημιορεινός οικισμός η ίδρυση του οποίου ανάγεται στη Βυζαντινή εποχή.

Πήρε το όνομά του από την εκκλησία της Αγίας Αναστασίας , η οποία είναι προστάτιδα του χωριού.

Την περίοδο του μακεδονικού αγώνα υπήρξε καταφύγιο των μακεδονομάχων. Είναι ιδιαίτερα γνωστή σήμερα για την παραγωγή κερασιών.

Γάζωρος: Πολύ σημαντική αρχαία θρακική πόλη, η οποία κτίστηκε από του Οδόμαντες της αρχαϊκής εποχής.

Κατά τη ρωμαϊκή εποχή γνώρισε μεγάλη άνθηση, γεγονός που συνέβαλλε στο να ταυτοποιηθεί με τους χρόνους εκείνους και να γίνει ευρέως γνωστή η αρχαία ταυτότητα της.

Οι αρχαίες καταβολές της περιοχής περιοχής αποδείχθηκαν σε πρόσφατες ανασκαφές όπου βρέθηκαν ευρήματα του 4ου π.χ αιώνα.

Στην αρχαία Γάζωρο υπήρχε ο γνωστός ναός της Άρτεμης (Γαζωρίτις Αρτεμις).

Η αρχαία Γάζωρος τοποθετείται περίπου μισό χιλιόμετρο από το σύγχρονο οικισμό.

Σήμερα το χωριό, μαζί με την Αναστασιά, είναι ιδιαίτερα γνωστό για τα κεράσια του.

Δήμητρα: Το χωριό Δήμητρα βρίσκεται 6 χλμ. ανατολικά της Νέας Ζίχνης και πήρε το όνομά του από την καλλιέργεια δημητριακών, στην οποία επιδίδονταν οι κάτοικοι του, μετατρέποντας έναν ελώδη τόπο σε εύφορη γη.

Ιδρύθηκε το 1914 από οικογένειες προσφύγων από την Ανατολική Θράκη, ενώ η αρχική του ονομασία ήταν Τεπελτζές(λασπώδης τόπος).

Δραβήσκος: Ο Δραβήσκος ήταν αρχαία πόλη κοντά στην Μύρκινο, η οποία κτίστηκε από του Ηδωνούς το 700π.Χ και υπήρξε πλούσια χάρη στην εγγύτητά της στα μεταλλεία και τα δάση του Παγγαίου.

Το όνομά του ετυμολογικά προέρχεται από τις λέξεις δραβ(ρόδο) και ίσκιος, δηλαδή μέρος με ρόδα όπου το Παγγαίο ρίχνει τη σκιά του τις πρωινές ώρες.

Το αρχαίο όνομα της πόλης σώθηκε και κατά την Τουρκοκρατία, με παραφθορές (Δραβήσκος- Δραβίσκιον- Ασδραβίκιον-Σδραβήκι –Σδραβίκ-Δραβίσκος).

Αρκετοί μακεδονομάχοι κατάγονταν από το Δραβήσκο.

Θολός: Βρίσκεται 3χλμ νότια από το Γάζωρο. Ήδη από τον 14ο αιώνα γίνονται αναφορές στο όνομα αυτό, καθώς ο θολός ήταν κτήμα του Ιωάννη Παλαιολόγου και αργότερα ήρθε στα χέρια αυτοκρατόρων.

Στην περιοχή υπήρχε μεγάλη βυζαντινή έπαυλη και βυζαντινός ναός.

Το 1920 κατοικήθηκε από πρόσφυγες της Ανατολικής Θράκης και της Ανατολικής Ρωμυλίας.

Μαυρόλοφος: Βρίσκεται 15 χιλιόμετρα από τη Νέα Ζίχνη και είναι χτισμένος σε λόφο της απόληξης του Παγγαίου.

Ιδρύθηκε από πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και συγκεκριμένα της Πάρλας Ικονίου, οι οποίοι μετέφεραν την τεχνογνωσία τους, καθιστώντας την περιοχή μεταξύ άλλων γνωστή για τα μάλλινα υφαντά χαλιά της.

Μεσοράχη: Βρίσκεται τρία χιλιόμετρα από τη Νέα Ζίχνη.

Με την παλιά της ονομασία, Ράχωβα, αναφέρεται είδη από την Βυζαντινή εποχή ως οικισμός της αρχαίας Ζίχνας, ενώ το σημερινό τοπωνύμιο υιοθετήθηκε το 1930.

Σύγχρονες ανασκαφές αποκάλυψε αρχαίους τάφους με πλούσια ευρήματα.

Μύρκινος: Η αρχαία Μύρκινος ήταν πρωτεύουσα των Ηδωνών με αμύθητα πλούτη λόγω των μεταλλίων του Παγγαίου.

Ιδρύθηκε και περιτειχίστηκε από τον Ιστιαίο, τύρρανο της Μιλήτου. Το όνομα Μύρκινος σημαίνει χλοερό, ανθισμένο.

Στην Τουρκοκρατία ονομαζόταν Δοξόμπους, ενώ μετά την απελευθέρωση της επανονομάστηκε Μύρκινος.

Μυρρίνη: Κτισμένη κοντά στον Αγγίτη, ήταν παλαιότερα γνωστή με το όνομα Κοτσάκι.

Το σύγχρονο όνομά της προήλθε από τον Μητροπολίτη Ζιχνών Αλέξανδρο, ο οποίος ήλθε από τη Μητρόπολη Μυρίνης της Μικράς Ασίας το 1925.

Η Μυρρίνη έπαιξε σημαντικό ρόλο στον μακεδονικό αγώνα.

Νέα Πέτρα: Παλιά ονομασία του χωρίου ήταν Τσάνος, ενώ επι Τουρκοκρατίας αποτελούσε τσιφλίκι του Φιτά Μπέη.

Οι σύγχρονοι κάτοικοί του ήρθαν από την Ανατολική Θράκη και την Πέτρα της Μικράς Ασίας το 1922.

Σφελινός: Το χωριό ήταν γνωστό κατά την βυζαντινή εποχή με το όνομα Σφολενός.

Κοντά στο χωριό υπάρχουν ερείπια αρχαίου κάστρου που έχει δώσει πλούσια αρχαιολογικά ευρήματα.

Αλιστράτη: Πρωτεύουσα του πρώην Δήμου Αλιστράτης, η Αλιστράτη είναι μια κωμόπολη με ιδιαίτερη μακεδονίτικη αρχιτεκτονική, η οποία διασώζεται σε αρκετά σπίτια.

Κατά μια άποψη, κτίστηκε πάνω στα ερείπια του αρχαίου ναού του Αγίου Ευστράτιου και το όνομά της προέρχεται από την παραφθορά Άγιος Ευστράτιος- Αι Στράτης- Αγί Στράτης –Αλιστράτης- Αλιστράτη.

Παρ’ όλα αυτά, σε επιγραφές και έγγραφα συναντάμε επίσης τα ονόματα Αληστράτη και Αλεστράτη, Αλιστράτιον και Αλέστριον, ενώ υπάρχει και μια θεωρία σύμφωνα με την οποία το όνομα μπορεί να προέρχεται από το λατινικό ALISTRATE (ανάμεσα στις οδούς).

Σημαντική ήταν η παρουσία της Αλιστράτης κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και ιδιαίτερα τον 19ο αιώνα, καθώς υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του ελληνισμού στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, ενώ αποτέλεσε το κέντρο του μακεδονικού αγώνα στην περιοχή της Ζίχνης.

Το 1825 ιδρύθηκε η σημαντικότατη για την εποχή «Κεντρική Ελληνική Σχολή Αλιστράτης», στην οποία φοιτούσαν μαθητές από ολόκληρη την επαρχία Ζίχνης και η οποία ήταν δεύτερη σε σημασία μετά τη Σχολή των Σερρών στην Ανατολική Μακεδονία.

Στις αρχές του 20ου αιώνα μετονομάστηκε σε «Αστική Σχολή Αλιστράτης»

Εκτός της Σχολής υπήρχε Αρρεναγωγείο(1860), Παρθεναγωγείο(1870) και οικοτροφείο(1904), το οποίο συστήθηκε με την οικονομική υποστήριξη του Σωματείου «Συντηρητική Αδελφότης Αμφίπολης»(1850).

Η Αλιστράτη γνώρισε ιδιαίτερη ακμή ως διαμετακομιστικό κέντρο μεταξύ Σερρών, Δράμας, Θεσσαλονίκης και Καβάλας, έως ότου κατασκευάστηκε ο σιδηροδρομικός σταθμός ο οποίος δεν την περιλάμβανε.

Αγιοχώρι: Ιδρύθηκε το 1925 με το όνομα Γράτσιανη, ενώ το 1928 έλαβε το σύγχρονο του όνομα.

Σταθμός Λευκοθέας: Βρίσκεται δίπλα στο Σταθμό Αγγίστας και συστήθηκε ως οικισμός κατά την Τουρκοκρατία με το όνομα Τράτοβα.

Έπαιξε σημαντικό ρόλο κατά το μακεδονικό αγώνα, ενώ το 1922 κατοικήθηκε από πρόσφυγες της Ανατολικής Θράκης.

Μανδήλι: Το Μανδήλι ιδρύθηκε στις αρχές της Τουρκοκρατίας και κατά την παράδοση το όνομά του οφείλεται σε έναν Τούρκο από τη Λευκοθέα, ο οποίος ανέβηκε σε ένα κατάφυτο μέρος στο σημείο που είναι σήμερα το χωριό και άνοιξε ένα μικρό αγρό.

Όταν το είδε ο αδελφός του , είπε ότι μοιάζει σαν μανδήλι.

Το 1923 το χωριό κατοικήθηκε από πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη και τη Μικρά Ασία, ενώ παρουσίασε αξιόλογη δράση κατά το μακεδονικό αγώνα.

Σκοπιά: Η Σκοπιά βρίσκεται στο νότιο μέρος του Μενοικίου όρους και σε υψόμετρο 670 μέτρων.

Έως το 1928 ονομαζόταν Σκρίτζοβο, που σημαίνει κρυφή πεδιάδα.

Χάρη στην προνομιακή τοποθεσία της, η οποία επιτρέπει τον έλεγχο όλου του κάμπου της Δράμας, πήρε τη σημερινή της ονομασία.

Σταθμός Αγγίστης: Οικισμός κοντά στον Αγγίτη, ο οποίος κτίστηκε το 1923 και κατοικήθηκε από τους πρόσφυγες του Πόντου και του Καυκάσου, καθώς πριν τον ερχομό τους εκεί υπήρχε μόνο ο σιδηροδρομικός σταθμός.