Πέτρος Κόκκαλης στη «Ροδιακή»: Η Ευρώπη οφείλει να πορευτεί μαζί. Αλλιώς θα καταστραφεί ξεχωριστά

Μιχάλης Μαστής

Για την απόφασή του να συστρατευθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ ως υποψήφιος Ευρωβουλευτής, τις δυσκολίες και τους κινδύνους που σήμερα υπάρχουν στην Ευρώπη, την κρισιμότητα των Ευρωεκλογών, τον ρόλο των νέων ανθρώπων στα δεδομένα που διαμορφώνονται, αλλά και τα τεράστια προβλήματα που καταγράφονται σήμερα, μίλησε στη “ΡΟΔΙΑΚΗ” ο κ. Πέτρος Κόκκαλης.

Κύριε Κόκκαλη, γιατί υποψήφιος Ευρωβουλευτής και γιατί με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Όσοι με γνωρίζουν δεν εξεπλάγησαν από τη συνεργασία μου με τον ΣΥΡΙΖΑ -ανήκω στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο εδώ και χρόνια. Γι’ αυτό και ανταποκρίθηκα θετικά στο κάλεσμα του κ. Τσίπρα, διότι εκτιμώ πως η σημερινή εποχή απαιτεί ευρύτερες συγκλίσεις προοδευτικών δυνάμεων που θα έχουν ως στόχο την υπεράσπιση της δημοκρατίας, την αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής, την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και την προώθηση ενός μοντέλου βιώσιμης ανάπτυξης. Είναι μια δύσκολη και απαιτητική μάχη, αλλά αν δεν δράσουμε άμεσα και αποτελεσματικά απέναντι στον νεοφιλελεύθερο δογματισμό που εξουθενώνει κοινωνίες και οδηγεί πολλούς ανθρώπους στην ακροδεξιά πλάνη, μας περιμένει όλους ένα σκοτεινό μέλλον. Η επόμενη δεκαετία θα κρίνει τη φυσιογνωμία και τα χαρακτηριστικά της Ε.Ε, ενώ η επόμενη Ευρωβουλή θα κληθεί να καθορίσει αλλά και να σχεδιάσει τι θα κάνει η Ευρώπη μπροστά στις μεγάλες προκλήσεις μέχρι το 2030. Θα δημιουργήσουμε μια κλειστή Ευρώπη-φρούριο ή μια ανοιχτή Ευρώπη της ελπίδας και της αλληλεγγύης και της προόδου;

Πόσο κρίσιμες για τη χώρα μας είναι αυτές οι Ευρωεκλογές;
Οι πιο κρίσιμες από καταβολής Ε.Ε. Αν δεν κινηθούμε με σύνεση, σχέδιο και προσοχή, τότε η Ε.Ε., το σημαντικότερο πείραμα δημοκρατικής και οικονομικής συνεργασίας στην ανθρώπινη ιστορία, φοβάμαι πως θα αποτύχει παταγωδώς. Για εμάς ο δρόμος είναι μόνο ένας: εκείνος της βιώσιμης ανάπτυξης και προόδου, των νέων τεχνολογιών και των νεοφυών επιχειρήσεων, της συνεργασίας, της αξιοπρέπειας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της αλληλεγγύης και όχι εκείνος του συντηρητισμού, της οπισθοδρόμησης, του ατομισμού και του ακραίου νεοφιλελευθερισμού.

Πόσο δύσκολα είναι τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί πλέον στην Ευρώπη σε ό,τι αφορά την ίδια τη συνοχή της, εξαιτίας των τεράστιων προβλημάτων που καταγράφονται από φωνές, ευρωσκεπτικιστών, ακραίων και πολλών άλλων, που ουδέποτε είδαν με καλό μάτι την Ενωμένη Ευρώπη;
Πάρα πολύ δύσκολα δεδομένου ότι βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν πια -εάν τα επόμενα χρόνια δεν σεβαστούμε τα όρια του πλανήτη και δεν υιοθετήσουμε άμεσα μια νέου τύπου οικονομία, η οποία να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες προκλήσεις που θέτει η κλιματική αλλαγή και η δημογραφική έκρηξη, τότε έχει χαθεί το παιχνίδι. Η επόμενη δεκαετία απαιτεί γενναίες αποφάσεις -θα πρέπει η Ε.Ε να διαμορφώσει ένα σχέδιο δράσης για την υλοποίηση των παγκόσμιων στόχων έως το 2030, αλλά και να προωθήσει τη στρατηγική «Clean Planet For All» για μια οικονομία μηδενικού άνθρακα ως το 2050. Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα οφείλει να προχωρήσει άμεσα στην υλοποίηση του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Κλιματική Αλλαγή, το οποίο μεταξύ άλλων περιλαμβάνει αύξηση των ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) από 18% σε 31%.

Μιλάμε για επενδύσεις ύψους 32 δισ. τα επόμενα χρόνια, οι οποίες θα συμβάλλουν σημαντικά στην ενδυνάμωση της ελληνικής οικονομίας και ειδικά στη δημιουργία χιλιάδων ποιοτικών θέσεων εργασίας. Πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουμε ότι η πρόκληση της κλιματικής αλλαγής είναι ταυτόχρονα και μια ευκαιρία για τη χώρα μας, καθώς η Ελλάδα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα στους σχετικούς τομείς της πράσινης και γαλάζιας οικονομίας.

Οι ευρωσκεπτικιστές και οι ακραίοι ενδιαφέρονται μόνο για τοπικά μικροσυμφέροντα, νομίζουν ότι αρκεί να διαφυλάξουν το «χωραφάκι» τους και όλα καλά. Δεν έχουν ιδέα πόσο αλληλένδετα είναι όλα μεταξύ τους, πως είτε θα πορευτούμε όλοι μαζί, είτε θα καταστραφούμε χωριστά.

Τι είδους μάχες μπορεί να δώσει και τι μπορεί να κερδίσει, ένας Έλληνας Ευρωβουλευτής, με ή χωρίς την πολιτική ομάδα του, σε μια Ευρώπη και ένα Ευρωκοινοβούλιο που βλέπουμε (και τρομάζουμε) πολλές φορές, στο οποίο κουμάντο κάνουν οι «δυνατές οικονομίες»;
Πολλές, καθημερινές και εξόχως σκληρές μάχες για ριζοσπαστική αλλαγή της κοινωνίας, για κοινούς στόχους με διαφάνεια και συνεργασία, για αειφορία, περισσότερη καινοτομία, αλληλεγγύη, προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της βιώσιμης ανάπτυξης. Θα παλέψουμε να εισαχθεί στον πολιτικό διάλογο ένα σχέδιο για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, της κοινωνικής ανισότητας και της φτώχειας και παράλληλα μία μέθοδος πολιτικής με μετρήσιμα αποτελέσματα.

Είναι εύκολο; Όχι, σε καμία περίπτωση. Αλλά δεν αισθανόμαστε μόνοι -έχουμε αξιόλογους συμμάχους στην Ευρώπη, στην Αριστερά, στην Κεντροαριστερά και στους Πράσινους. Όλοι μαζί θα αντιπαρατεθούμε στην αύξηση της εθνικιστικής δεξιάς και των ακραίων οικονομικών πολιτικών λιτότητας που έχουν φέρει τον πλανήτη και τους ανθρώπους του στα όρια της εξαθλίωσης.

Οι νέοι; Ποιος είναι ο ρόλος τους σήμερα και πόσο τους «υπολογίζει» σήμερα η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση;
Το θέμα είναι πώς τους αντιμετωπίζει η χώρα μας σε πρώτη φάση. Τα νέα παιδιά πέρασαν τα παιδικά τους χρόνια εν μέσω μιας παγκόσμιας οικονοµικής κρίσης και βίωσαν τα δεινά της ύφεσης στην Ελλάδα των μνημονίων. Είδαν τους γονείς τους να μένουν άνεργοι, τα χρέη τους να εκτοξεύονται, τη λιτότητα να συντρίβει την ελπίδα τους. Όλα αυτά τα γεγονότα τους έκαναν να απομυθοποιήσουν πλήρως την παραδοσιακή πολιτική. Είναι μια γενιά πραγματιστών, η πρώτη γενιά χωρίς προψηφιακή ζωή.

Καθώς, λοιπόν, η χώρα βρίσκεται σε μια φάση ψηφιακού μετασχηματισμού, έστω και καθυστερημένα, αυτά είναι τα παιδιά που χρειαζόμαστε περισσότερο, να δώσουν πνοή με το δημιουργικό ταλέντο τους. Έχω γνωρίσει πολλούς νέους και έχω πειστεί πως είναι γρήγοροι, ευέλικτοι και επεξεργάζονται τις πληροφορίες ταχύτερα από κάθε άλλη γενιά. Πιστεύω βαθιά μέσα μου πως μπορεί να αποτελέσουν τη «γενιά της μεγάλης ανατροπής».

Έχουν μπροστά τους, βέβαια, ένα Γογλοθά -το νέο εργασιακό τοπίο που έχει διαμορφωθεί με τη γενίκευση της ευέλικτης εργασίας και τις χαμηλές αμοιβές, την ανασφάλιστη εργασία, με μισθούς που ισοδυναμούν με χαρτζιλίκι, τη διαρκή ανασφάλεια, τα περιορισμένα δικαιώματα, τις απλήρωτες υπερωρίες. Συνθήκες που έχουν δημιουργήσει μια νέα κατηγορία εργαζομένων, που αμείβεται κοντά στο όριο της φτώχειας. Αυτό πρέπει να σταματήσει άμεσα, διότι μας οδηγεί στη μετανάστευση.

Στις ηλικίες 20-44 ετών, από το 2011 έως το 2018, υπάρχει μια απώλεια ανθρώπινου δυναμικού 430.000 ανθρώπων.

Μιλάμε για καταστροφή, είναι σαν να αποκοπτόμαστε από το μέλλον. Γιατί αυτά τα παιδιά είναι το αύριο της χώρας. Το σημαντικότερο στοίχημα για το μέλλον της Ευρώπης είναι η δυναμική συμμετοχή των νέων στις Ευρωεκλογές, αλλά γενικότερα στις εξελίξεις στην Ευρώπη γιατί είναι αυτοί που τους αφορούν περισσότερο, αλλά και αυτοί που μπορούν να συμβάλλουν καθοριστικά στην υπέρβαση των σύγχρονων προκλήσεων.

Αν σας ζητούσα να ιεραρχήσετε σήμερα, το μεγαλύτερο πρόβλημα με το οποίο βρίσκονται αντιμέτωποι οι πολίτες των Ευρωπαϊκών Χωρών, ποιο θα ήταν αυτό;
Αναμφίβολα η κλιματική αλλαγή, διότι συνδέεται σχεδόν με τα πάντα. Από την οικονομία και την προσφυγική κρίση, μέχρι την άνοδο της ακροδεξιάς και τον άκρατο φιλελευθερισμό που αρνείται να δει τον κοινωνικό και περιβαλλοντικό του αντίκτυπο. Η μεταστροφή της οικονομίας σε οικονομία χωρίς άνθρακα, η αντιμετώπιση της αύξησης της θερμοκρασίας στον πλανήτη, η κυκλική οικονομία κι η κατεύθυνση της τεχνολογίας και της νοητής νοημοσύνης, είναι οι μάχες του σήμερα και απαιτούνται ευρύτερες συγκλίσεις.

Υπάρχει ελπίδα; Για τη χώρα μας, για τους νέους μας, για τους ανθρώπους που έμειναν εδώ γαντζωμένοι στα νησιά μας, να αγωνίζονται και σε πείσμα των καιρών να μην εγκαταλείπουν;
Εννοείται! Αρκεί να είμαστε επινοητικοί και δραστήριοι. Τα νησιά μπορούν να είναι πρωτοπόρα σε πολλούς τομείς όπως για παράδειγμα η γαλάζια οικονομία, η προώθηση της κυκλικής οικονομίας, η ανάπτυξη ενεργειακών κοινοτήτων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας κοκ.

Απαιτούνται όμως συγκεκριμένες δράσεις, σχέδιο, συνέργειες και αποφασιστικότητα. Να συνδυάσουμε την απαραίτητη τεχνογνωσία με τη διαφάνεια, τον συλλογικό σχεδιασμό και τη λογοδοσία στο πλαίσιο μιας σύγχρονης αντίληψης χάραξης και υλοποίησης πολιτικής. Είναι στο χέρι μας, αρκεί να ξεπεράσουμε τις παθογένειες που μας κρατούν καθηλωμένους, ενώ έχουμε τεράστιες δυνατότητες, τόσο σε όλη την Ελλάδα όσο και στα νησιά μας.