Από τους κορυφαίους τερματοφύλακες του ποδοσφαίρου μας υπήρξαν ο Νίκος Ελευθεριάδης της Ομόνοιας και ο Ανδρέας Φιλώτας του Ολυμπιακού, που ξεχώρισαν όχι μόνο με τις ομάδες του στις δεκαετίες ’60 και ’70, αλλά και υπερασπιζόμενοι την εστία της Εθνικής μας ομάδας.

Πρέπει να ομολογήσουμε πως εκείνα τα παλιά και ρομαντικά χρόνια του ποδοσφαίρου μας υπήρχαν και αξιόλογοι τερματοφύλακες, τους οποίους παρουσιάσαμε πριν από λίγο καιρό. Και αναφερόμαστε στους Μάκη Αλκιβιάδη (ΕΠΑ), Φάνο Στυλιανού (Ανόρθωση, ΠΟΛ) Βαρνάβα Χριστοφή (Ν. Σαλαμίνα, Ολυμπιακό), Ανδρέα Κωνσταντίνου (ΑΣΙΛ) και Δήμο Κωνσταντίνου (Ένωση).

ΝΙΚΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗΣ
Οι πιο παλιοί φίλαθλοι τον θυμούνται με νοσταλγία και θαυμασμό. Οι εντυπωσιακές εμφανίσεις του με την Ομόνοια και τη Μεικτή (τότε) Κύπρου τον καταξίωσαν ως έναν από τους κορυφαίους τερματοφύλακες. Ο Νίκος Ελευθεριάδης έπαιξε από το 1956 μέχρι το 1968 στην Ομόνοια, με την οποία πανηγύρισε δύο πρωταθλήματα (1960-61 και 1965-66) και ένα κύπελλο (1964-65). Έχει οκτώ επίσημες εμφανίσεις με την Εθνική σε μια εποχή που οι αγώνες του εθνικού μας συγκροτήματος δεν ήταν και πολλές.
Ο Ν. Ελευθεριάδης είχε μεράκι για την μπάλα και από πολύ μικρός μαζί με φίλους και συμμαθητές του έπαιζαν σε διάφορε αλάνες. Η συνέχεια ήταν σαν παραμύθι για τον νεαρό μαθητή, που έπαιζε τερματοφύλακας. Έκανε κατ' αρχάς προσπάθεια να εγγραφεί στην Ομόνοια, αλλά δεν καρποφόρησε. Όμως δεν τα έβαλε κάτω. Ξεχώρισε στη Σχολή Σαμουήλ, όπου φοιτούσε. Λες και ήθελε να αποδείξει ότι άδικα κάποιοι του έκοψαν -προσωρινά- τα φτερά. Ο μεγάλος δάσκαλος Κιούνσλερ ανακάλυψε το ταλέντο του και εισηγήθηκε την απόκτησή του από την Ομόνοια. Αυτήν τη φορά πραγματοποιήθηκε το όνειρό του, ενώ η Ομόνοια βρήκε τον ιδανικό τερματοφύλακα και για 12 χρόνια η Εθνική μας τον φύλακα άγγελό της.
Ο Ν. Ελευθεριάδης ντύθηκε στα πράσινα σε ηλικία 16 χρονών και στα 17 του πήρε θέση κάτω από τα δοκάρια του «τριφυλλιού». Παίκτης διορατικός ο Νίκος είχε τα χάρισμα να ψυχολογεί τους αντίπαλους κυνηγούς και να αντιδρά έγκαιρα στις κινήσεις που μεθόδευαν. Έπεφτε γρήγορα προς την πορεία της μπάλας και απέκρουε με ευχέρεια βολίδες από κοντινές αποστάσεις. Συνεχώς βελτιωνόταν μέσα από τις σκληρές προπονήσεις και ήταν αυτός που είχε ηγετικό ρόλο στην άμυνα, καθοδηγώντας τους συμπαίκτες του. Ο Ν. Ελευθεριάδης έπαιξε από το πρώτο επίσημο παιχνίδι της Μεικτής Κύπρου (1960 με Ισραήλ). Στο εκτός έδρας παιχνίδι με την Εθνική Δυτικής Γερμανίας μπορεί να χάσαμε 5-0, όμως ο Νίκος έκανε φανταστικές αποκρούσεις, έπαιξε και με δεμένο κεφάλι (αφού κτύπησε) και στο τέλος κέρδισε τα εγκωμιαστικά σχόλια του γερμανικού Τύπου.
Στον πρώτο ιστορικά τίτλο της Ομόνοιας το 1960-61, ο Ν. Ελευθεριάδης είχε για συμπαίκτες τους Τ. Αντωνίου, Αντ. Κυριάκου, Κακουλλή, Κώστα, Έσσο, Α. Πάκκο, Βατυλιώτη, Κ. Χριστοφόρου, Π. Τσιελεπή, Πόντζιο, Αντ. Γρηγορίου, Π. Τρικούππη, Α. Ασσιώτη, ενώ στους άλλους τίτλους συναντούμε και τους Άκη, Δρόσο, Κάττο, Μελή, Πλουτή, Ρένο, Ροτσίδη κ.ά.
Αποχώρησε στα 28 του χρόνια λόγω επαγγελματικών προβλημάτων, όμως ο Ν. Ελευθεριάδης καταξιώθηκε όχι μόνο στη συνείδηση των φιλάθλων της Ομόνοιας αλλά και όλης της Κύπρου. Μπορεί να μην ήταν ιδιαίτερα ψηλός, αλλά ξεχώριζε για την εντυπωσιακή αλτικότητά του, την ικανότητα και τις αποκρούσεις του.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΦΙΛΩΤΑΣ
Άλλος ένας μεγάλος τερματοφύλακας της δεκαετία του ’70 ήταν ο Ανδρέας Φιλώτας του Ολυμπιακού, που πρόφερε και στη Μεικτή Κύπρου.
Ο Φιλώτας έχει συνδέσει το όνομά του με τις κορυφαίες στιγμές του Ολυμπιακού όλων των εποχών. Ο ταλαντούχος τερματοφύλακας ήταν ο φύλακας άγγελος των «μαυροπρασίνων» από το 1960 μέχρι το 1975, όταν τερμάτισε την καριέρα του. Ο Α. Φιλώτας είχε μια συνεχή παρουσία κάτω από τα δοκάρια του ακριτικού σωματείου με μια θαυμαστή σταθερότητα. Ενέπνεε εμπιστοσύνη στους αμυντικούς του, ήταν πραγματικός ηγέτης με πολύ καλές εξόδους αλλά και θαυμαστή αντίδραση κάτω από τα δοκάρια της εστίας του.
Τελειόφοιτος μαθητής ο Ανδρέας, πάει στον Ολυμπιακό μετά από εισήγηση του μ. Πάμπου Αβρααμίδη, που ήταν προπονητής της ομάδας. Λίγες ημέρες μετά την υπογραφή του συμβολαίου του ο Φιλώτας θα κληθεί να παίξει λόγω τραυματισμού του Μουττά, που ήταν ο βασικός τερματοφύλακας της ομάδας. Ήταν ένα κρίσιμο παιχνίδι με την ΕΠΑ στο ΓΣΠ, όπου ο 18χρονος τερματοφύλακας θα αποκρούσει δύο πέναλτι και η ομάδα του θα κερδίσει 2-1. Ήταν το ιδανικό ξεκίνημα για τον Φιλώτα και η αρχή για μια μεγάλη καριέρα.
Ο Ολυμπιακός θα πάρει τρία πρωταθλήματα - το 1967, τα 1969 και το 1971, σε μια περίοδο που οι «μαυροπράσινοι» μεσουρανούσαν στο ποδόσφαιρό μας. Παράλληλα η ομάδα θα παίξει ως πρωταθλήτρια τρεις φορές στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Α’ Εθνικής, όπου ο Φιλώτας πραγματοποιεί εντυπωσιακές εμφανίσεις, κερδίζει το χειροκρότημα και δέχεται προτάσεις από ομάδες της Ελλάδας, όμως θα τις απορρίψει για επαγγελματικούς λόγους. Ο Α. Φιλώτας (που έχει δύο συμμετοχές στην Εθνική) έγραψε ιστορία γιατί ήταν ο πρώτος χρονικά τερματοφύλακας που σκόραρε στην Α’ Εθνική σε αγώνα πρωταθλήματος από το σημείο του πέναλτι εναντίον του Πανσερραϊκού, την περίοδο 1967-68.
Σ’ αυτήν τη μεγάλη πορεία του Ολυμπιακού βρίσκουμε και τους Π. Ευθυμιάδη, Κ. Πιερίδη, Σωτηράκη, Μ. Μάρκου, Μ. Αργυρού, Σαββάκη, Λ. Αβρααμίδη, Α. Ασσιώτη, Κεττένη, Λυμπουρή, Μάιλο, Κάτζιη, Γ. Αριστείδου, Π. Παρτασίδη, Ξυπολητά, Π. Αργυρού κ.ά.
Ο Α. Φιλώτας, που δικαίως θεωρείται από τους κορυφαίους τερματοφύλακες, ήταν παρών στην πρώτη επίσημη νίκη τη Μεικτής Κύπρου εναντίον της Ελβετίας (2-1 το 1968).