Ο προηγούμενος πρόεδρος της Βενεζουέλας, ο χαρισματικός Ούγκο Τσάβες, είχε την τυφλή στήριξη του στρατού από τις τάξεις του οποίου προερχόταν και ο ίδιος. Τη στήριξη αυτή μπορούσε πάντα να την εξαγοράζει με τα τεράστια έσοδα από το πετρέλαιο. Ο Μαδούρο δεν έχει την ίδια τύχη. Η οικονομική κατάσταση που αντιμετωπίζει είναι καταστροφική. Πρέπει λοιπόν να βρει άλλους τρόπους για να εξασφαλίσει την υποστήριξη του στρατού, ο οποίος αριθμούσε το 2015 κάπου 365.000 άτομα περιλαμβανομένης της εθνοφρουράς, που είναι ιδιαίτερα δραστήρια στην καταστολή των διαδηλώσεων.

Ενας από αυτούς, λέει στη «Libération» η διευθύντρια της ΜΚΟ ControlCiudadano (Ελεγχος από τους Πολίτες) Ροσίο Σαν Μιγκέλ, είναι η τοποθέτηση στρατιωτικών στην κυβέρνηση: από τους 29 υπουργούς οι 10 έχουν γαλόνια. Ενας άλλος είναι η δημιουργία της ανώνυμης στρατιωτικής εταιρείας βιομηχανιών μεταλλευμάτων, πετρελαίου και φυσικού αερίου, με αποστολή την εξερεύνηση και εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων για πενήντα χρόνια. Η ίδια η φύση αυτής της επιχείρησης είναι προβληματική γιατί αποστολή του στρατού με βάση τον νόμο είναι η προστασία του περιβάλλοντος και όχι η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων.

Η άλλη αποστολή του στρατού, ιδιαίτερα δύσκολη στις παρούσες συνθήκες, είναι ο εφοδιασμός του πληθυσμού με τρόφιμα. Ο υπουργός Επισιτισμού είναι εν ενεργεία στρατιωτικός και ο υπουργός Αμυνας έχει ειδικά καθήκοντα στον τομέα αυτόν. Αλλά το δομικό πρόβλημα της κατανομής τροφίμων δεν μπορεί να λυθεί με τέτοια μέτρα. Η χώρα εισάγει το 97% των τροφίμων που καταναλώνει. Και η αγορά αυτών των τροφίμων στο εξωτερικό τροφοδοτεί ένα τεράστιο σύστημα διαφθοράς.

Ο Νικολάς Μαδούρο μπορεί να είναι σήμερα βέβαιος μόνο για την υποστήριξη των υψηλόβαθμων στρατιωτικών, επισημαίνει η Ροσίο Σαν Μιγκέλ. Ολόκληρο το στρατιωτικό οικοδόμημα πλήττεται από την τριπλή κοινωνική, οικονομική και πολιτική κρίση. Οι στρατιωτικοί δεν είναι απομονωμένοι από τον υπόλοιπο πληθυσμό και τα προβλήματά του.

Τελευταία Νέα