Πάτρα: H "Λυσιστράτη" του Αριστοφάνη στις 4 και 5 Αυγούστου στο Ρωμαϊκό Ωδείο

Ένα από τα σπουδαιότερα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας, σκηνοθετεί ο Τσέζαρις Γκραουζίνις, την κωμωδία του Αριστοφάνη Λυσιστράτη, την μεγαλοφυέστερη σύλληψη αντιπολεμικής κωμωδίας του παγκόσμιου θεάτρου. Οι γυναίκες των αντιπάλων παραστάσεων (Αθηναίοι, Σπαρτιάτες και οι σύμμαχοί τους) αποφασίζουν – σε μια συναρπαστική αρχική σκηνή – να κατέβουν σε ερωτική απεργία, μην επιτρέποντας στους άντρες να τις αγγίξουν. Οι Αθηναίες με πονηριά καταλαμβάνουν την Ακρόπολη, όπου φυλάγεται ο θησαυρός της πόλης και αναλαμβάνουν τη διακυβέρνηση.

Από δω και πέρα ακολουθούν εκρηκτικά κωμικά επεισόδια, άλλοτε με λεπτό χιούμορ και άλλοτε σαν χοντρή φάρσα.

Δε λείπουν πάντως κάποιες «σκιές» που υπενθυμίζουν άμεσα τα ολέθρια δεινά κάθε πολέμου.

Η νέα παραγωγή της Λυσιστράτης επιδιώκει να παρουσιάσει το διαχρονικό αυτό έργο σαν μια δήθεν αυτοσχεδιαστική παράσταση, με «άρωμα» από τις αρχές του 20ου αιώνα.

Στην Αθήνα, την εποχή του Πελοποννησιακού πολέμου, οι γυναίκες αγανακτισμένες με την διαρκή απουσία των αντρών και τα δεινά του πολέμου αναλαμβάνουν δράση. Η Λυσιστράτη, δαιμόνια Αθηναία, παίρνει την πρωτοβουλία. Συγκεντρώνει μυστικά γυναίκες από όλη την Ελλάδα, ανάμεσα τους και η Σπαρτιάτισσα Λαμπιτώ, και τις πείθει να απέχουν από τα «συζυγικά καθηκόντα» τους για να αναγκάσουν τους άντρες να τερματίσουν τον Πελοποννησιακό πόλεμο. Το σχέδιο της περιλαμβάνει και την κατάληψη της Ακρόπολης από τις γυναίκες της Αθήνας, όπου φυλάσσονται τα χρήματα της Αθηναϊκής Ηγεμονίας που χρηματοδοτούν τον πόλεμο. Οι Αθηναίες, κλεισμένες στην Ακρόπολη, δεν παραδίδονται παρά τις προσπάθειες του Πρόβουλου και άλλων αντρών αν και

κάποιες προσπαθούν με διάφορα τεχνάσματα και δικαιολογίες να αυτομολήσουν… έστω και για λίγο. Η ερωτική απεργία όμως καλά κρατεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Μυρρίνη που προκαλεί ερωτικά τον άντρα της Κινησία αλλά τον αφήνει στο τέλος στα κρύα του λουτρού. Οι άντρες είναι απελπισμένοι από την ερωτική στέρηση. Η ίδια κατάσταση επικρατεί και στην υπόλοιπη Ελλάδα και όταν απεσταλμένοι από τη Σπάρτη ζητούν διαπραγματεύσεις μία λύση μόνο απομένει: να γίνει αυτό που θέλουν οι γυναίκες!

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Τα γεγονότα της μεγάλης αθηναϊκής εκστρατείας στη Σικελία (αρχές Αυγούστου του 415 - μέσα Σεπτεμβρίου του 413 π.Χ.) υπήρξαν για την Αθήνα η αρχή του τέλους. Όταν το φθινόπωρο του 413 π.Χ. το δεύτερο εκστρατευτικό σώμα των Αθηναίων στη Σικελία συνετρίβη, η Αθήνα έχασε τις ισχυρότερες στρατιωτικές μονάδες της, σχεδόν ολόκληρο το στόλο της και τους ικανότερους στρατηγούς της. Όσοι από τους Αθηναίους στρατιώτες δεν σκοτώθηκαν πουλήθηκαν ως δούλοι ή δεινοπαθούσαν στα λατομεία των Συρακουσών.

Συγχρόνως οι Σπαρτιάτες και οι σύμμαχοί τους εισέβαλαν στην Αττική και οχύρωσαν τη Δεκέλεια –20 χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα–, όπως τους είχε συμβουλεύσει ο Αλκιβιάδης. Οι συνέπειες θα είναι καταστρεπτικές για την Αθήνα: η πόλη θα στερηθεί οριστικά την ύπαιθρό της και η εισαγωγή σιτηρών και κτηνοτροφικών προϊόντων από την Εύβοια θα πραγματοποιείται στο εξής μόνο με πλοία. Τα μεταλλεία του Λαυρίου θα κλείσουν και οι δούλοι που εργάζονταν σ’ αυτά θα δραπετεύσουν.

Αν και οι περισσότεροι σύμμαχοι είχαν εγκαταλείψει τους Αθηναίους, η Αθήνα συνέχιζε τον πόλεμο με εκπληκτικό σθένος. Οι Σπαρτιάτες, με τη συμβουλή του Αλκιβιάδη, αναζήτησαν συμμαχία με τους Πέρσες.

Την ίδια ώρα η Αθήνα μαστιζόταν από εσωτερικές διαμάχες. Η ήττα της στη Σικελία χρεώθηκε στους δημοκρατικούς, οι οποίοι αποφάσισαν να περιορίσουν τα δικαιώματά τους στη λήψη αποφάσεων. Το χειμώνα του 413 π.Χ. εξελέγη μια επιτροπή από δέκα άνδρες, τους προβούλους, οι οποίοι έλεγχαν τις εισηγήσεις που υποβάλλονταν στην Εκκλησία του Δήμου. Η συνθήκη αυτή αποτέλεσε το πρώτο βήμα περιορισμού της δημοκρατίας και προλείανε το έδαφος για την εξέγερση των ολιγαρχικών το 411 π.Χ.

Η ίδρυση πολιτικών συνδέσμων (εταιρειών), που ακολούθησε, διαμόρφωσε στην Αθήνα έντονο κλίμα αβεβαιότητας και τρόμου. Κανένας δεν τολμούσε να εκφράσει ελεύθερα τη γνώμη του, θεωρώντας πολύ πιθανόν ο συνομιλητής του να είναι μέλος των ολιγαρχικών συνδέσμων. Ο φόβος κρατούσε τους πολίτες σιωπηλούς, αφού όποιος έφερνε αντιρρήσεις δολοφονούνταν με ύπουλο τρόπο, και ο δράστης, ακόμη και αν ήταν γνωστός, έμενε ατιμώρητος.

Η Εκκλησία του Δήμου αποδυναμώθηκε. Το σύστημα που διαμορφώθηκε βασιζόταν στις προσωπικές διασυνδέσεις και προέβλεπε Βουλή τετρακοσίων ανδρών. Το ολιγαρχικό πολίτευμα επικράτησε για λίγο, ωστόσο η δημοκρατία επέστρεψε εκ νέου και οι ηγέτες των ολιγαρχικών θανατώθηκαν ή εξορίστηκαν στη Σπάρτη.

Σ’ αυτή την πολυτάραχη περίοδο, διδάχτηκε στα Λήναια, το 411 π.Χ., η κωμωδία του Αριστοφάνη, "Λυσιστράτη", από τον Καλλίστρατο.

Μετάφραση – Απόδοση: Σπύρος Ευαγγελάτος

Σκηνοθεσία: Τσέζαρις Γκραουζίνις

Σκηνικά – Κοστούμια: Γιώργος Πάτσας

Μουσική: Δημήτρης Θεοχάρης

Φωτισμοί: Σοφία Αλεξιάδου

Ερμηνεύουν οι Μαρία Καβογιάννη, Αντώνης Λουδάρος, Καίτη Κωνσταντίνου, Θανάσης Τσαλταμπάσης, Νάντια Κοντογεώργη, Μαργαρίτα Βαρλάμου.

Τιμές εισιτηρίων

Γενική είσοδος €18

Παιδικό 12 και άνω, Φοιτητικό, ΑΜΕΑ €15

Παιδικό έως 12, Πολύτεκνοι, Συνταξιούχοι, Άνεργοι €12

Αριστοφάνη «ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ»

ΡΩΜΑΙΚΟ ΩΔΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

Δευτέρα 4 & Τρίτη 5 Αυγούστου 2014 – 21:30

ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ 33^ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΑΤΡΑΣ 2014

ΘΕΣΜΟΣ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ

Εισιτήρια προπωλούνται: