Back to Top
#TAGS ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ Αιγιάλεια Νάσος Νασόπουλος Ρούλα Πισπιρίγκου Βασιλιάς Κάρολος της Αγγλίας Κέιτ Μίντλετον
Αγγελίες
Μην ψάχνεις, βρες στο
THE BEST

ΑΠΟΨΕΙΣ

/

Ενόψει της πενταμερούς: Οι «πατριώτες», οι «ενδοτικοί» και το Κυπριακό

Ενόψει της πενταμερούς: Οι «πατριώτες», ...

Του Δημήτρη Αβραμίδη

Καθώς το Κυπριακό έχει μπει για μια ακόμα φορά σε κρίσιμη φάση, με την επικείμενη πενταμερή διάσκεψη, αξίζει τον κόπο να θυμηθούμε μερικές συνιστώσες του. Το καλοκαίρι του 1974 υπέστημεν μια στρατιωτική ήττα.

Η Τουρκία επενέβη στο νησί στρατιωτικά και νίκησε στο πεδίο της μάχης. Από αυτό το σημείο ξεκινάει η σύγχρονη διαπραγμάτευση για το Κυπριακό. Μια διαπραγμάτευση που γίνεται, κάτι που αρνούμαστε συστηματικά να το δούμε, μεταξύ νικητή και ηττημένου.

Την ίδια περίοδο αναπτύσσονται παράλληλα, σε Αθήνα και Λευκωσία, δύο προσεγγίσεις.

Η πρώτη προσέγγιση θεωρεί το Κυπριακό πρόβλημα εισβολής και κατοχής και επιμένει στο αίτημα της αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων. Οι οπαδοί αυτής της προσέγγισης γνωρίζουν πολύ καλά ότι ουδέποτε οι συνέπειες μιας στρατιωτικής ήττας αίρονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και πως η Άγκυρα δεν πρόκειται να αποσύρει το στρατό της από το νησί.

Ωστόσο, αντιμετωπίζουν εχθρικά κάθε σχέδιο επίλυσης του Κυπριακού αφού πιστεύουν ότι η μη λύση του προβλήματος είναι προτιμότερη από κάθε συμβιβαστική λύση. Τέλος, οι οπαδοί αυτής της προσέγγισης, παραπέμπουν για τη λύση του προβλήματος σε ένα άδηλο μέλλον, κατά το οποίο ο συσχετισμός των δυνάμεων μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας θα είναι ευνοϊκός για εμάς.

Η δεύτερη προσέγγιση θεωρεί ότι τα γεγονότα του 1974 έχουν δημιουργήσει μια τετελεσμένη κατάσταση. Τούτου δοθέντος αναζητούνται λύσεις συμβιβαστικού χαρακτήρα. Από το εδαφικό ζήτημα και το προσφυγικό έως τον ομοσπονδιακό χαρακτήρα του ενιαίου κράτους σε όλες του τις πτυχές. Οι οπαδοί αυτής της άποψης αντιλαμβάνονται επίσης ότι ο τουρκικός στρατός δεν θα φύγει από την Κύπρο με ψηφίσματα του ΟΗΕ και ότι ο χρόνος κυλάει σε βάρος της ελληνοκυπριακής πλευράς.

Συνεπώς οποιαδήποτε λύση που θα αποκαθιστά τον ενιαίο χαρακτήρα της Κυπριακής Δημοκρατίας συνιστά επείγουσα ανάγκη ενώ είναι προφανές ότι η λύση αυτή θα έχει συμβιβαστικό περιεχόμενο.

Είναι ολοφάνερο ότι οι δύο προσεγγίσεις είναι μεταξύ τους ασύμβατες. Οι ρεαλιστές της δεύτερης προσέγγισης εύκολα κατηγορούνται από τους οπαδούς της πρώτης για εθνική μειοδοσία και μειωμένο πατριωτικό αίσθημα. Τα ζήσαμε, τελευταία φορά το 2004, με το δημοψήφισμα επί του σχεδίου Ανάν και, απ’ ότι φαίνεται, είμαστε έτοιμοι να τα ξαναζήσουμε. Κι από κοντά έχουμε και μια κοινή γνώμη βαρέως εθισμένη στη δωρεάν τουρκοφαγία και στους πατριωτικούς ανένδοτους, βλέπε και την περιπέτεια με την ονομασία των Σκοπίων.

Κι ούτε είναι τυχαίο που ο Αντώνης Σαμαράς έσπευσε να υπερασπιστεί τον Νίκο Κοτζιά στην τελευταία εμπλοκή του Κυπριακού. Είναι βλέπετε και οι δύο τους της «πατριωτικής γραμμής», κόντρα στους «ενδοτικούς».

Υ.Γ. Οι οπαδοί της «πατριωτικής» μη λύσης ας ωθήσουν τη σκέψη τους στα ακραία της όρια. Οι συνέπειες μιας στρατιωτικής ήττας, εν τέλει, αίρονται με μια στρατιωτική νίκη. Εισηγούνται προετοιμασία προς τούτο; Σκέπτονται τον πόλεμο;

Ε, τότε ας πάνε προσώρας να κάνουνε παρέα με τον Καμμένο που όταν, πέρυσι, επισκέφθηκε στην Κύπρο το προσωπικό της ΕΛΔΥΚ τους είπε ότι είναι «η μονάδα που θα σηκώσει και πάλι τη σημαία της λευτεριάς στα κατεχόμενα εδάφη». Με τον Καμμένο και, τώρα τελευταία, με τη Χρυσή Αυγή.

Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr

* Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Απόψεις» του thebest.gr απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του portal.

Απόψεις