Άνοιξε ο "Μώμος ο Πατρεύς" με αφιέρωμα στο σχήμα "Ρεφενέ" -ΦΩΤΟ

Με μια συγκινησιακά φορτισμένη βραδιά και με μια παράσταση που η απόσταση σκηνής και πλατείας θεάτρου μηδενίστηκε και τα ηχηρά γέλια και το ολόθερμο χειροκρότημα του κοινού επιβράβευσε τον γνήσιο ερασιτεχνισμό και εθελοντισμό στην τέχνη, άνοιξε με ιδανικό τρόπο το βράδυ της Παρασκευής 16 Φεβρουαρίου στο Πάνθεον  το 11^ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Σάτιρας Ερασιτεχνικών Θιάσων «Μώμος ο Πατρεύς», που διοργανώνει η Κοινωφελής Επιχείρηση του Δήμου Πατρέων «Καρναβάλι Πάτρας» σε συνεργασία με το Ερασιτεχνικό Σχήμα Πάτρας «Ρεφενέ» και τελεί υπό την αιγίδα της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων Μουσικοσυνθετών και Μεταφραστών..

Όπως συνηθίζεται κάθε χρόνο στην πρώτη βραδιά του φεστιβάλ τιμάται και μια ερασιτεχνική θεατρική ομάδα. Φέτος ήταν η χρονιά του Ερασιτεχνικού Σχήματος Πάτρας «Ρεφενέ», του εμπνευστή και ψυχής του φεστιβάλ, που συμπλήρωσε είκοσι χρόνια ερασιτεχνικού πάθους και ξεχωριστής προσφοράς στην Πάτρα και στον πολιτισμό της.

Ανοίγοντας με τον χαιρετισμό του το φεστιβάλ ο πρόεδρος της Κοινωφελούς Επιχείρησης του Δήμου Πατρέων «Καρναβάλι Πάτρας» Νίκος Χρυσοβιτσάνος τόνισε την προσφορά του ΕΣΠ «Ρεφενέ» και την προσπάθεια του Δήμου Πατρέων να στηρίξει το Φεστιβάλ Σάτιρας με όσες δυνάμεις διαθέτει, ενώ καλωσόρισε τις ομάδες από όλη την Ελλάδα υπογραμμίζοντας τη συνδρομή καθεμίας από αυτές στο Πατρινό Καρναβάλι μέσω της σάτιρας. Επίσης επισήμανε τη φετινή επιλογή του θέματος του Πατρινού Καρναβαλιού «Το Καρναβάλι που γράφει ιστορία και αναμνήσεις», το οποίο χαρακτηρίζει τις φετινές δράσεις και εκδηλώσεις.

Ο Γιάννης Γεωργακάκης, ο άνθρωπος που συνδέθηκε όσο κανείς όλα αυτά τα χρόνια με την πορεία των «Ρεφενέδων» παρουσίασε τις προσκεκλημένες ομάδες και έκανε μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία του ΕΣΠ Ρεφενέ από το 1999 που ιδρύθηκε από παρέες, οι οποίες δραστηροποιούνταν στο Πατρινό Καρναβάλι. Με συγκομιδή 27 θεατρικών έργων, 14 εκ των οποίων γραμμένων από μέλη της ομάδας, το ΕΣΠ Ρεφενέ έχει αφήσει έντονο το αποτύπωμά του και έχει αγκαλιαστεί από την πατρινή κοινωνία. Αναφέρθηκε σε χαρακτηριστικά στιγμιότυπα όπως στην πορεία ειρήνης που είχαν κάνει οι Ρεφενέδες ενάντια στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας συναντώντας τότε έντονη αντίδραση από ανθρώπους που υποστήριζαν ότι οι άνθρωποι του Καρναβαλιού δεν έπρεπε να δραστηριοποιούνται με τέτοιου είδους πρωτοβουλίες αλλά να παραμένουν μόνο στα τύμπανα της διασκέδασης. Κάλεσε τους Νίκο Πραγιάννη και Κατερίνα Λειβαδά και μέσα από αυτούς ευχαρίστησε όλα τα μέλη που έδωσαν την ψυχή τους όλα αυτά τα χρόνια για το «Ρεφενέ».

Ακολούθησε προβολή βίντεο με απόσπασμα από παράσταση των Ρεφενέδων στο Αρχαίο Ωδείο το 1999, χρονιά που είχε πρωτοδημιουργηθεί ο ΦΠΑ (Φαρδύς, Πλατύς και Άχαρος κατά το σατιρικό δαιμόνιο των Ρεφενέδων στην παράσταση), όπου τα έσοδα είχαν δοθεί στη Μέριμνα, όπου είχε προσεγγιστεί, μεταξύ των άλλων το θέμα της ανύπαρκτης οικονομικής συνεισφοράς των ιδιοκτητών των κέντρων διασκέδασης της Πάτρας στο Πατρινό Καρναβάλι (π.χ. δημιουργία ενός άρματος) από το οποίο κέρδιζαν σημαντικά ποσά.

Ακολούθησε βίντεο αναδρομής με την αναφορά όλων των παραστάσεων του ΕΣΠ Ρεφενέ από το 1999 έως σήμερα και όλων των διοργανώσεων του Μώμου, υπό τους ήχους μνήμης και νοσταλγίας της φανταστικής ορχήστρας και με τους χορούς των ζευγαριών μελών της ομάδας.

Ακολούθησε η εξαιρετική φετινή παράσταση του σχήματος «Ω, τι κουτοί, κουτοί» σε προσαρμοσμένη διασκευή από το «Δείπνο Ηλιθίων» (1998) του Γάλλου αρμένικης καταγωγής Francis Veber σε σκηνοθεσία Γιάννη Γεωργακάκη. Mια παράσταση που προκάλεσε αυθόρμητο, γνήσιο γέλιο και κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον και τη διαρκή συμμετοχή του κοινού.

Παρέα εκκεντρικών πλουσίων, διασκεδάζει στήνοντας εβδομαδιαία δείπνα όπου έκαστος προσκαλεί κι από έναν κουτό με σκοπό να βγάλουν τον “πρωταθλητή της βραδιάς”. Αυτή είναι η αρχική η ιδέα της ιστορίας, ωστόσο μέσα από τις ξεκαρδιστικές καταστάσεις, τις ανατροπές και τις γκάφες του Αιμίλιου Ντόκου ανατρέπονται οι ρόλοι, ο ηλίθιος χάνει την ταυτότητά του. Ο ηλίθιος είναι ο καλεσμένος ή ο εκδότης, ο εμπνευστής του δείπνου; Τίποτα δεν είναι όπως αρχικά φαίνεται. Οι μεταμορφώσεις διαρκείς.

Για μια ακόμη φορά η Κατερίνα Λειβαδά στον ρόλο του Αιμίλιου Ντόκου απέδειξε την σπάνια υποκριτική της φλέβα. Με εξαιρετική εκφραστική άνεση και εκπληκτικό οπλοστάσιο από χειρονομίες και γκριμάτσες καθήλωσε τους θεατές βγάζοντας την πηγαία και γνήσια λειτουργία του κωμικού. Ηθοποιός, που ξεφεύγει από τα καθιερωμένα πλαίσια της πόλης, η πρόεδρος του Ρεφενέ τιμά κάθε φορά την πόλη και αφήνει το ίχνος της στο θεατή. Εξαιρετικά πλαισιώθηκε από τον Αντώνη Παπαγεωργίου, που ενσάρκωσε τον οικοδεσπότη Βαλέριο Μποζά, ενώ πολύ καλές ερμηνείες κατέθεσαν οι Ζωή Κοκολιού, Κωνσταντίνος Σταματόπουλος, Ελένη Αγγελοπούλου, Θεόδωρος Σίδερης, Θεόδωρος Στεφανίδης, Θεοφάνης Γιαλυψός, Ουρανία Αναστασοπούλου και Ευδοκία Διαμαντοπούλου.

Ήταν μια βραδιά που, τόσο στο τιμητικό της μέρος που συνδέθηκε με το παρελθόν του Ρεφενέ όσο και με το σήμερα μέσα από την εξαιρετική παράσταση, συνοψίστηκε με τον καλύτερο τρόπο στα λόγια του Γιάννη Γεωργακάκη: «Ο ερασιτεχνισμός και ο εθελοντισμός είναι ο πραγματικός κρυμμένος θησαυρός της Πάτρας».