Μακρόν και Λεπέν προσπαθούν να πείσουν τους… «άπιστους» να καταλαγιάσουν – Έτοιμο για κόμμα το κίνημα που συντάραξε τη Γαλλία

Ύστερα από την περίοδο της μετα-κρίσης, η Ευρώπη και γενικότερα ο κόσμος παλεύει να κατανοήσει τι μέλλει γενέσθαι με τα κινήματα που γεννήθηκαν ως «αντίδραση» στις αδικίες που παράγει ο καπιταλισμός σε περιβάλλον παγκοσμιοποίησης.

Με εμφανή τα στοιχεία ροπής προς τα άκρα στην αρχή – ή καλύτερα την έντονη προσπάθεια καπήλευσης των αντίστοιχων κινήσεων από τα κόμματα των άκρων – και μια ευρωσκεπτικιστική και ορισμένες φορές εθνικιστική ρητορική, τα κινήματα αυτά είναι εδώ και αναζητείται τρόπος ενσωμάτωσής τους και ένταξής τους σε mainstream αντιλήψεις και πολιτικούς χώρους.

Αυτή την προσπάθεια ενσωμάτωσης των «Κίτρινων Γιλέκων» έχουν αναλάβει στη Γαλλία – ο καθένας με τη δική του ατζέντα φυσικά – ο Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν και η ηγέτιδα του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λεπέν.

Το κίνημα, που είναι απλοϊκά ασαφές και περισσότερο κίνημα ανατροπής του Μακρόν – και ό,τι αυτός εκπροσωπεί – και ιδρύθηκε στη γαλλική περιφέρεια με αφορμή την αύξηση της τιμής των καυσίμων, συνεχίζει να κάνει έντονη την παρουσία του με επεισοδιακές διαδηλώσεις.

 

«Νέο συμβόλαιο με το έθνος»

Ο Μακρόν επιθυμεί να κάνει δημόσιο διάλογο με αφορμή τα «Κίτρινα Γιλέκα» και απολογισμό αυτής της διαβούλευσης στις 15 Μαρτίου, σύμφωνα με επιστολή που διέρρευσε στον Τύπο.

«Θέλω να μετατρέψω μαζί σας την οργή σε λύσεις» δηλώνει στο τέλος της επιστολής του, την οποία είχε αναγγείλει κατά το μήνυμά του για το νέο έτος εν μέσω της κρίσης των «Κίτρινων Γιλέκων». Προτείνει η διαβούλευση να διεξαχθεί βάσει 35 ερωτήσεων επί τεσσάρων θεμάτων που έχουν ήδη καθοριστεί και είναι η δημοκρατία, η οικολογική μετάβαση, η φορολογία, η μετανάστευση.

«Οι προτάσεις σας θα επιτρέψουν λοιπόν τη σύνταξη ενός νέου συμβολαίου για το έθνος, την οικοδόμηση της δράσης της κυβέρνησης και του Κοινοβουλίου, αλλά επίσης τη διαμόρφωση των θέσεων της Γαλλίας σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο» εξηγεί ο Μακρόν.

Ενδεικτικές ερωτήσεις αποτελούν κάποιες από τις ακόλουθες:

● «Ποιοι φόροι θεωρείτε ότι πρέπει να μειωθούν κατά προτεραιότητα;».

● «Πρέπει να καταργηθούν ορισμένες δημόσιες υπηρεσίες που είναι ξεπερασμένες ή πολύ δαπανηρές σε σχέση με τη χρησιμότητά τους;».

● «Ποιες συγκεκριμένες προτάσεις θα κάνατε για την επιτάχυνση της περιβαλλοντικής μετάβασης;».

● «Πρέπει να ενισχυθεί η προσφυγή σε δημοψηφίσματα;».

Δεν ξεχνά να αναφερθεί και στη μετανάστευση θέτοντας μια βασική προϋπόθεση: «Όταν θα έχουν εκπληρωθεί οι υποχρεώσεις μας ως προς το άσυλο, θα θέλατε να έχουμε τη δυνατότητα να ορίζουμε ετήσιους στόχους που θα προσδιορίζονται από το Κοινοβούλιο;».

«Δεν θα ανακαλέσουμε μέτρα που έχουμε λάβει για να ενθαρρύνουμε τις επενδύσεις και για να καταστήσουμε την απασχόληση πιο προσοδοφόρα» τονίζει ο Μακρόν, χωρίς να αναφερθεί ειδικά στον Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας (ISF), του οποίου την επαναφορά ζητάει το κίνημα. «Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε τη μείωση των φόρων χωρίς να μειώσουμε το συνολικό επίπεδο των δημοσίων δαπανών» προειδοποιεί.

 

«Μαζικό όχι στην Ε.Ε.»

Σε πλήρη ευθυγράμμιση με τη γραμμή του τραμπισμού, η Λεπέν «μεταφράζει» το άμορφο κίνημα των «αγανακτισμένων» ως επιβεβαίωση της παγκόσμιας ακροδεξιάς ατζέντας περί μιας θυμωμένης παραμελημένης κοινωνικής τάξης που αντιδρά στον «ευρωμονόδρομο» και την παγκοσμιοποίηση και, πάντα σύμφωνα με την ηγέτιδα του Εθνικού Μετώπου, αποτελεί το απόλυτο όχημα για τον εξαναγκασμό του Μακρόν σε παραίτηση.

Η προίκα των «Κίτρινων Γιλέκων» ελκύει τις mainstream πολιτικές παρατάξεις που επιθυμούν διακαώς να το εντάξουν και να το μετατρέψουν από «ενοχλητικό απολιτικό κύμα» σε μια θεσμοθετημένη ατζέντα που θα διαμορφώσει το πολιτικό κλίμα στη Γαλλία.

 

«Κίτρινοι… Αγανακτισμένοι»

Τα «Κίτρινα Γιλέκα» γίνονται κόμμα δίνοντας, για την ώρα, έμφαση στη συνωμοσιολογία, τον λαϊκισμό, την υπεραπλούστευση και την καταγγελία. Η νοικοκυρά, οργανοπαίκτης ακορντεόν και εποχική πυροσβέστης Ζακλίν Μουρό, η οποία πρωταγωνίστησε στις κινητοποιήσεις τους, θέλει τώρα να γίνει αυτή που θα εκφράσει τον πολιτικό φορέα του κινήματος.

Μιλώντας στη «Figaro» δηλώνει τις προθέσεις της να λανσάρει ένα κόμμα με την επωνυμία «Οι αναδυόμενοι» («Les Emergents»). «Το όνομα μπορεί να αλλάξει, αλλά το νέο κόμμα θα προτείνει μια εναλλακτική λύση στους Γάλλους – και όχι μόνο στα ‘‘Κίτρινα Γιλέκα’’». «Είναι πολύ φρέσκα όλα αυτά. Δεν έχουμε ακόμη καταθέσει καταστατικό, αλλά θα το κάνουμε άμεσα» δηλώνει η Μουρό, από τα πρώτα στελέχη των «Κίτρινων Γιλέκων».

«Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που ενδιαφέρονται. Μου γράφουν στο Facebook, έχω πολλή δουλειά κάθε βράδυ!» σχολιάζει. Προς το παρόν επιθυμεί να διοργανώσει μια «μεγάλη συνάντηση» με όσους Γάλλους ενδιαφέρονται για ένα νέο κόμμα, ώστε να βρουν μαζί μια ονομασία, αλλά κυρίως για να καταγράψουν τις βασικές αρχές του.

Αμέσως έβαλε όρια στη μία πλευρά των άκρων. «Η δημιουργία του κόμματός μας δεν θα αρέσει στην Ανυπότακτη Γαλλία και τον Ζαν Λυκ Μελανσόν. Θα τους πάρουμε τους ψηφοφόρους» δηλώνει για τον νεοκομμουνιστή ηγέτη που ζητάει την κατάργηση της Ε.Ε. Δηκτικά κάποιοι επισημαίνουν ότι δεν αναφέρεται καθόλου στη Λεπέν και δεν κρύβει τη συμπάθειά της στον Βλαντίμιρ Πούτιν.

Εν ολίγοις, σε αυτή την πραγματικότητα – στην οποία επικρατεί στη δημόσια σφαίρα το Facebook των fake news και των ρωσικών bots και τα κινήματα χτίζονται πάνω στον λαϊκίστικο εντυπωσιασμό – το ερώτημα παραμένει: Το τέλος της πολιτικής προκαλεί το τέλος της δημοκρατίας – όπως την ξέραμε – ή το αντίστροφο;