ΕΥΡΗΜΑΤΑ, ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
Μετά την παταγώδη αποτυχία των εταιρειών δημοσκοπήσεων σε όλο τον κόσμο να προβλέψουν σωστά τα αποτελέσματα διαφόρων εκλογικών αναμετρήσεων, είναι ιδιαίτερα επισφαλές να εμπιστευθεί κάποιος τα ευρήματά τους. Παρόλ' αυτά πέραν από το σκέλος που αφορά τα κόμματα, τους προέδρους, τις παραστάσεις νίκης, υπάρχουν και τα υπόλοιπα ερωτήματα που καταγράφουν τον σφυγμό της κοινωνίας.
Στην τελευταία δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας υπήρχαν αρκετά ενδιαφέροντα ερωτήματα σχετικά με το πως βλέπουν οι πολίτες το νέο έτος, αν προσδοκούν να βελτιωθεί οικονομικά η ζωή τους, αν τα πράγματα κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση. Οι απαντήσεις είναι αποστομωτικές. Πολύ πάνω από τους μισούς ερωτηθέντες βλέπουν τα πράγματα να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, μην αφήνοντας καμία υποψία αμφισβήτησης.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι πέραν των δύσκολων οικονομικών συγκυριών, συμβαίνει και κάτι ακόμα πολύ χειρότερο. Οι πολίτες δεν περιμένουν τίποτα, δεν προσδοκούν τίποτα, δεν ελπίζουν τίποτα, χωρίς να νιώθουν ελεύθεροι όπως θα έλεγε και ο Καζαντζάκης. Και είναι χειρότερο γιατί ένας λαός που δεν έχει να χάσει τίποτα, είναι ικανός για όλα. Ακόμα και να στραφεί σε πολύ χειρότερες επιλογές από εκείνες που τον οδήγησαν μέχρι εδώ.
Δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο λαμβάνουν υπόψη τα επιτελεία των κομμάτων αυτά τα ποιοτικά ερωτήματα και τα συμπεράσματα που απορρέουν από αυτά, όμως εκεί ακριβώς βρίσκεται η ουσία της πολιτικής. Εκεί βρίσκονται οι πραγματικές προκλήσεις και από εκεί φαίνεται η ικανότητα των πολιτικών. Τι να την κάνει κάποιος την αναγνωρισιμότητα και την καταλληλότητα μεταξύ ομοίων όταν ο λαός δείχνει να στενάζει από τα αποτελέσματα των λανθασμένων κινήσεων και τακτικών;
Προφανώς η φιλαρέσκεια και η ματαιοδοξία των αρχόντων δεν τους αφήνει να δουν πέραν των ερωτημάτων που τους ενισχύει ακόμα περισσότερο αυτά τα χαρακτηριστικά. Πιθανόν να έχουν μείνει στις εποχές που έμπαιναν στα καφενεία και αποτελούσε είδηση η παρουσία τους, αφού ο τρόπος με τον οποίο πολιτεύονται ακόμα αυτό φανερώνει. Φλύαρα φιλάρεσκα δελτία τύπου, φωτογραφίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τους κλακαδόρους να σιγοντάρουν με διθυραμβικά σχόλια, ανούσιες στομφώδεις ομιλίες με διογκωμένους απολογισμούς και εξωγαλαξιακές υποσχέσεις.
Η χώρα διανύει μια από τις χειρότερα κοινωνικά περιόδους της, με το καλύτερο δυναμικό της να εγκαταλείπει τα πάτρια εδάφη μη βλέποντας ελπίδα πουθενά και με αυτούς που μένουν να ψάχνουν τρόπο να αντιμετωπίσουν την καθημερινότητα. Κι όμως κανένας δεν τολμά να εφαρμόσει έστω και τα αυτονόητα προκειμένου να βελτιώσει τη ζωή των πολιτών αυτής της χώρας. Αντ' αυτού σερβίρουν τρόμο στα ΜΜΕ με τις απειλές των δανειστών, τα χαράτσια που θα έρθουν, τις αρρώστιες που θα αντιμετωπίσουμε στο μέλλον και ό,τι άλλο μπορεί να μαυρίσει τη ζωή μας ακόμα περισσότερο.
Κατορθώσαμε ως έθνος το εξής παράδοξο. Να ζούμε μέσα στον παράδεισο με συνθήκες που παραπέμπουν σε κόλαση. Σε μια χώρα που τη λούζει ο ήλιος σχεδόν καθόλη τη διάρκεια του έτους, με ασύλληπτη ομορφιά, με όλες τις ευλογίες του κόσμου, να βλέπουμε τη ζωή μας μαύρη. Οι κάτοικοι μιας κεντροαφρικανικής χώρας δηλαδή τι θα έπρεπε να σκέφτονται;
Μήπως πέραν των αντικειμενικών δυσκολιών, έχουμε κι εμείς κάπως εγκαταλείψει την προσπάθεια κι έχουμε αφήσει τα ασκέρια της μετριότητας να κάνουν ό,τι θέλουν στη χώρα και πάνω μας; Μήπως θα έπρεπε να οργανωθούμε ως πολίτες και να απαιτήσουμε αυτά που πιστεύουμε ότι μας αξίζουν; Μήπως τελικά η πηγή της μελαγχολίας μας είναι αυτή η παθητικότητα με την οποία δεχόμαστε τα γεγονότα;
--
Από τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
