Γιώργος Ζωγράφος, αξέχαστος για τις ξεχωριστές του ερμηνείες σε σπουδαία τραγούδια

Αθό­ρυ­βα όπως έζη­σε έτσι «έφυ­γε» στις 12 Αυγού­στου 2015 ένας από τους γνη­σιό­τε­ρους εκφρα­στές του «Νέου Κύμα­τος», ο Γιώρ­γος Ζωγρά­φος , ο τρα­γου­δι­στής που με τη φωνή του ζέσται­νε την «καρ­διά» μιας δύσκο­λης επο­χής, ο άνθρω­πος που μιλού­σε με το τρα­γού­δι του για όσα η γενιά του υπέ­φε­ρε, ονει­ρεύ­τη­κε και πάλε­ψε. Οι συν­θή­κες θανά­του του Γιώρ­γου Ζωγρά­φου (βρέ­θη­κε νεκρός στο σπί­τι του μετά από δεκα­πέ­ντε μέρες) κατα­δει­κνύ­ουν για άλλη μια φορά την αδιά­φο­ρη και σκλη­ρή κοι­νω­νία που κατα­δι­κά­ζει τον άνθρω­πο στη μονα­ξιά, στην απομόνωση.

Εκεί­νου η καρ­διά δε ζεστά­θη­κε σχε­δόν ποτέ, η ζωή τού επι­φύ­λασ­σε πολ­λά προ­βλή­μα­τα από μικρό παι­δί. Αν και κατα­ξιώ­θη­κε μέσα από το τρα­γού­δι που υπη­ρέ­τη­σε, η μονα­ξιά, η ανέ­χεια, τα οικο­νο­μι­κά προ­βλή­μα­τα των τελευ­ταί­ων χρό­νων «φόρ­τω­σαν» βαριά την καρ­διά του. Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό του συστή­μα­τος να πετά­ει έξω κάποιους ανθρώ­πους κι εκεί­νοι ανή­μπο­ροι να κάνουν κάτι άλλο κατα­δι­κά­ζο­νται σε έναν αργό θάνατο.

Εναν τέτοιο θάνα­το ζού­σε πολ­λά χρό­νια πριν «φύγει» ο Γιώρ­γος Ζωγρά­φος , ο οποί­ος περί­με­νε μάταια την τιμη­τι­κή σύντα­ξη που όλοι του είχαν υπο­σχε­θεί, αλλά δεν του έδω­σαν ποτέ. Από τι πέθα­νε, λοι­πόν, ο Γιώρ­γος Ζωγρά­φος ; Από αυτό που πεθαί­νουν πολ­λοί άνθρω­ποι… από ψυχι­κό μαρα­σμό που δημιουρ­γεί η φτώ­χεια. Κάπο­τε… τρα­γου­δού­σε… «όταν η βαρυ­χει­μω­νιά μού πάγω­νε τα χέρια, στον ουρα­νό τα σήκω­να να ζεστα­θούν στ’ αστέ­ρια». Πόσο μπο­ρεί όμως να αντέ­ξει ένας άνθρω­πος με τη «ζέστα» μόνο των αστε­ριών, χωρίς την ανθρώ­πι­νη έγνοια, την κοι­νω­νι­κή ευαι­σθη­σία; «Πού να χωρέ­σει το όνει­ρο» όταν οι καρ­διές είναι αδεια­νές και οι κοι­νω­νί­ες αφιλόξενες;

Ο Γιώρ­γος Ζωγρά­φος γεν­νή­θη­κε στην Αθή­να στις 4 Αυγού­στου του 1936. Ηταν γιος της ηθο­ποιού Αλί­κης Ζωγρά­φου. Ξεκί­νη­σε την καριέ­ρα του ως ηθο­ποιός, από­φοι­τος της Δρα­μα­τι­κής Σχο­λής του Θεά­τρου Τέχνης Καρό­λου Κουν. Πρω­το­τρα­γού­δη­σε στην μπουάτ «Θαλά­μη» της Μυκό­νου και στη συνέ­χεια για δύο δεκα­ε­τί­ες εμφα­νί­στη­κε στις ιστο­ρι­κές μπουάτ της Πλά­κας. Συνερ­γά­στη­κε με πολ­λούς συν­θέ­τες όπως ο Διο­νύ­σης Σαβ­βό­που­λος, ο Δήμος Μού­τσης, Ο Νότης Μαυ­ρου­δής («Ακρη δεν έχει ο ουρα­νός»), ο Γιάν­νης Μαρ­κό­που­λος («Πέρα από τη θάλασ­σα»), ο Μάνος Χατζι­δά­κις («Ο Ιρλαν­δός και ο Ιου­δαί­ος»), ο Μίκης Θεο­δω­ρά­κης («Μαουτ­χά­ου­ζεν»), ο Νίκος Μαμα­γκά­κης («Συλ­λο­γή ποι­η­τών») κ.ά.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης