Στις 19 Νοεμβρίου 2018, σε ηλικία 78 ετών, έφυγε από τη ζωή μια σπουδαία φυσιογνωμία της λογοτεχνίας και ειδικά του θεάτρου, ο Γιώργος Σκούρτης.
Ο Γιώργος Σκούρτης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου και έζησε όλη τη ζωή του.
Είχε γράψει πολλά θεατρικά έργα, διηγήματα, νουβέλες, μυθιστορήματα, σενάρια, καθώς και στίχους τραγουδιών.
Ο Γιώργος Σκούρτης πρωτοεμφανίστηκε το 1970 στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν με το θεατρικό έργο «Οι νταντάδες», ένα έργο-σταθμό της σύγχρονης δραματουργίας μας.
Ακολούθησαν: Οι μουσικοί, Οι εκτελεστές, Οι ηθοποιοί, Κομμάτια και θρύψαλα, Ο Καραγκιόζης παρά λίγο Βεζύρης, Απεργία, Το θρίλερ του έρωτα, η άπαιχτη ακόμα Ιστορική τριλογία (Η δίκη του Σωκράτη, Η κωμωδία του βασιλιά Ιουγούρθα, Υπόθεση Κ.Κ.), Εφιάλτες και πολλά άλλα, γραμμένα σε μια πρωτόφαντη για το ελληνικό ρεπερτόριο σκληρή και συνάμα αποκαλυπτική γλώσσα, με πολύ χιούμορ, προσωπικές και συλλογικές τραγωδίες.
Τα έργα αυτά, μαζί με τα πεζογραφήματά του (Mπάρμπα-Tζωρτζ, Αυτά κι άλλα πολλά, Ιστορίες με πολλά στρας, Το χειρόγραφο της Ρωξάνης, Το συμπόσιο της Σελήνης, Πήδημα Θανάτου, Ο Κίλερ, Αυτός ο μπάτσος), δημιούργησαν «τομή» στο ελληνικό θεατρικό και το λογοτεχνικό πεδίο, επηρεάζοντας τους νεότερους συγγραφείς, με το καινούργιο ήθος και ύφος γραφής.
Η φωνή του Λάκη Χαλκιά και της Βίκυς Μοσχολιού, σε μελοποίηση του Γιάννη Μαρκόπουλου από τον εμβληματικό κύκλο τραγουδιών “Μετανάστες”, σε στίχους Γιώργου Σκούρτη, θα “μιλήσουν” στο νου και την καρδιά της εργατικής τάξης, με τη “Φάμπρικα” και το ανυπέρβλητο “Μιλώ για τα παιδιά μου”. Και ποιος, άλλωστε, δεν τραγούδησε το “Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί”, σε μελοποίηση του Γιάννη Μαρκόπουλου και ερμηνεία του Νίκου Ξυλούρη.
Στίχους του Γιώργου Σκούρτη μελοποίησαν και πολλοί άλλοι μεγάλοι συνθέτες, όπως οι Σταύρος Ξαρχάκος, Δήμος Μούτσης, Γιάννης Ζουγανέλης, Γιάννης Σπυρόπουλος-Μπάχ, Χρήστος Νικολόπουλος, Γιώργος Κατσαρός, Μίμης Πλέσσας, κ.ά.
Τα θέματα του Γιώργου Σκούρτη έχουν να κάνουν με το «δίδυμο» Πολίτης-Εξουσία, με ξεκάθαρο το στοιχείο της κοινωνικοπολιτικής καταγγελίας, αλλά και την ψυχολογική εμβάθυνση στις διαπροσωπικές σχέσεις και τις υπαρξιακές αγωνίες του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένου ανθρώπου.
Τα δύο ‑μικρά, αλλά πολυδιαβασμένα- βιβλία του Εκποίηση, και Νύχταθλο, είναι μια «εκ βαθέων» καταγραφή στίχων, ερωτικών σπαραγμάτων και νυχτερινών κατανύξεων.