Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Επίδαυρος — Καλοκαίρι 2019 — Το πρόγραμμα

Παρα­στά­σεις αρχαί­ου δρά­μα­τος από νέους ταλα­ντού­χους σκη­νο­θέ­τες που κάνουν το «ντε­μπού­το» τους στο αρχαίο θέα­τρο της Επι­δαύ­ρου, αλλά και κατα­ξιω­μέ­νων σκη­νο­θε­τών, μας επι­φυ­λάσ­σει για φέτος το καλο­καί­ρι το πρό­γραμ­μα των παρα­στά­σε­ων στην Επίδαυρο.

Η εναρ­κτή­ρια παρά­στα­ση είναι στις 21 και 22 Ιού­νη ο «Οιδί­πους».

Ο Ρόμπερτ Γουίλ­σον ακο­λου­θεί την ιστο­ρία του Οιδί­πο­δα χρο­νο­λο­γι­κά, χωρίς να συμπί­πτει απο­λύ­τως με τον «Οιδί­πο­δα Τύραν­νο» του Σοφο­κλή. Δύο «μάρ­τυ­ρες», ένας άντρας και μια γυναί­κα, μας μετα­φέ­ρουν αυτά που βλέ­πουν: Από τη στιγ­μή της γέν­νη­σής του και της εγκα­τά­λει­ψής του ως βρέ­φους, μέχρι τη στιγ­μή της τύφλω­σής του, αφού έχουν προη­γη­θεί οι φρι­κτές αποκαλύψεις.

Στις 28 και 29 Ιού­νη θα παρου­σια­στεί η πρώ­τη παρά­στα­ση του Εθνι­κού Θεά­τρου. Τρεις σκη­νο­θέ­τι­δες στην πρώ­τη τους εμφά­νι­ση στην Επί­δαυ­ρο παρου­σιά­ζουν σε ενιαία παρά­στα­ση την «Ορέ­στεια» του Αισχύ­λου, τη μονα­δι­κή σωζό­με­νη τρι­λο­γία του αρχαί­ου δρά­μα­τος, με την ίδια δημιουρ­γι­κή ομά­δα ηθο­ποιών και συντε­λε­στών. Τον «Αγα­μέ­μνο­να» σκη­νο­θε­τεί η Ιώ Βουλ­γα­ρά­κη, τις «Χοη­φό­ρους» η Λίλ­λυ Μελε­μέ και τις «Ευμε­νί­δες» η Γεωρ­γία Μαυραγάνη.

Στις 5 και 6 Ιού­λη θα ανέ­βουν οι «Ικέ­τι­δες» του Ευρι­πί­δη σε σκη­νο­θε­σία Στά­θη Λιβα­θη­νού, σε συμπα­ρα­γω­γή του Εθνι­κού Θεά­τρου με τον Θεα­τρι­κό Οργα­νι­σμό Κύπρου. Οι μητέ­ρες των Αργεί­ων στρα­τη­γών που έχα­σαν τη ζωή τους στη Θήβα προ­σφεύ­γουν στον βασι­λιά της Αθή­νας, Θησέα, ζητώ­ντας τη βοή­θειά του, για­τί οι Θηβαί­οι κρα­τούν τους νεκρούς και δεν επι­τρέ­πουν την ταφή τους. Η τρα­γω­δία, γραμ­μέ­νη το 422 π.Χ., φέρ­νει τον από­η­χο αλη­θι­νού γεγο­νό­τος, όταν οι Θηβαί­οι νίκη­σαν τους Αθη­ναί­ους σε μάχη δύο χρό­νια πριν και για μέρες δεν τους επέ­τρε­παν να θάψουν τους νεκρούς τους.

Στις 12 και 13 Ιού­λη, ο Κων­στα­ντί­νος Μαρ­κου­λά­κης σκη­νο­θε­τεί την τρα­γω­δία «Οιδί­πους Τύραν­νος» του Σοφο­κλή. Μία από τις πλέ­ον υπο­δειγ­μα­τι­κές αρχαί­ες τρα­γω­δί­ες ξεκι­νά με ένα μυστή­ριο. Η Θήβα πλήτ­τε­ται από λοι­μό και ο βασι­λιάς Οιδί­πο­δας ζητά να εξα­κρι­βώ­σει το λόγο. Ο χρη­σμός του Απόλ­λω­να παραγ­γέλ­νει ότι για να καθα­ρί­σει η πόλη πρέ­πει πρώ­τα να τιμω­ρη­θεί ο φόνος του Λάιου. Ο βασι­λιάς απο­φα­σί­ζει να εξι­χνιά­σει το αίνιγμα…

Στις 19 και 20 Ιού­λη θα παρου­σια­στεί η «Ιφι­γέ­νεια εν Αυλί­δι» του Ευρι­πί­δη, σε σκη­νο­θε­σία Γιάν­νη Καλα­βρια­νού και παρα­γω­γή του ΚΘΒΕ. Από τα οψι­μό­τε­ρα έργα του Ευρι­πί­δη, η «Ιφι­γέ­νεια εν Αυλί­δι» γρά­φτη­κε μετα­ξύ 408 και 406 π.Χ. και παρου­σιά­στη­κε μετά το θάνα­τό του στα Μεγά­λα Διο­νύ­σια, όπου και κέρ­δι­σε το πρώ­το βρα­βείο. Πρό­κει­ται για ένα έργο ‑σημειώ­νει ο σκη­νο­θέ­της- «μετα­πτώ­σε­ων και συνε­χό­με­νων διλημ­μά­των, γεμά­το ειρω­νεία και ανα­πά­ντε­χες κωμι­κές στιγ­μές. Ένα κεί­με­νο που, αν και ανε­βαί­νει αρκε­τά συχνά, συνε­χί­ζει να τρο­φο­δο­τεί πλη­θώ­ρα φιλο­λο­γι­κών, δρα­μα­το­λο­γι­κών και θεα­τρο­λο­γι­κών συζητήσεων».

Την «Ηλέ­κτρα» και τον «Ορέ­στη» του Ευρι­πί­δη θα ανε­βά­σει στις 26 και 27 Ιού­λη ο πιο παλιός εν ενερ­γεία θία­σος του κόσμου, η «Κομε­ντί Φραν­σέζ», ιδρυ­θεί­σα το 1680 από ηθο­ποιούς του Μολιέ­ρου, σε σκη­νο­θε­σία Ιβό Βαν Χόβε.

Στις 2 και 3 Αυγού­στου, ο Δημή­τρης Καρα­τζάς σκη­νο­θε­τεί τις «Νεφέ­λες» του Αρι­στο­φά­νη. Η κωμω­δία παρου­σιά­στη­κε το 423 π.Χ. στα Μεγά­λα Διονύσια.

Ο «Προ­μη­θέ­ας Δεσμώ­της», σε σκη­νο­θε­σία Σταύ­ρου Τσα­κί­ρη και παρα­γω­γή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, κλεί­νει το φετι­νό πρό­γραμ­μα στις 9 και 10 Αυγού­στου. Ο σκη­νι­κός χώρος είναι ένα έρη­μο, παγω­μέ­νο τοπίο, όπου δεσπό­ζει ένας κόκ­κι­νος στύ­λος πάνω στον οποίο είναι δεμέ­νος ο Προ­μη­θέ­ας. Γύρω του ένας δεκα­ο­κτα­με­λής θία­σος, με προ­ε­ξάρ­χο­ντα έναν αφη­γη­τή, ανα­βιώ­νει τα πάθη του ήρωα με ελπί­δα να κρα­τή­σει ζωντα­νό το μύθο του. «Η φωτιά που έκλε­ψε ο Προ­μη­θέ­ας είναι το φως που συνε­χί­ζει να καί­ει», σημειώ­νει ο Στ. Τσακίρης.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο