Πολλά έχουν γραφεί και ειπωθεί για τα αυθαίρετα και τις υποχρεώσεις των κατόχων με αφορμή την τραγωδία στην Αττική. Ρίχτηκαν ευθύνες, που ανήκουν στο αυθαίρετο Κράτος, στους ιδιοκτήτες των αυθαιρέτων. Άλλοι με περίσσιο θράσος εγκαλούν και απειλούν με κατεδαφίσεις. Αυτοί οι ίδιοι που τα νομιμοποιούν με τους ψηφοθηρικούς και ευνοιοκρατικούς νόμους. Το αναφαίρετο δικαίωμα του εργαζόμενου και της λαϊκής οικογένειας για αναψυχή όπως και η λαϊκή στέγη είναι ένα εμπόρευμα στα χέρια μεγάλων κτηματιών, οικοπεδοφάγων και καταπατητών. Γίνεται επομένως μια ατομική υπόθεση του καθενός με την Πολιτεία σε ρόλο φοροεισπράκτορά και όταν χρειαστεί άτεγκτου εισαγγελέα.
Για να το δούμε ένα.
Ένα εκατομμύριο αιτήσεις για νομιμοποίηση αυθαιρέτου εκκρεμούν αυτή την στιγμή σπην Ελλάδα σύμφωνα με το ΥΠΕΧΩΔΕ. Για παράδειγμα 27.000 στον Νομό Χαλκιδικής που γνωρίζω καλύτερα ένα τμήμα του.
Τριάντα πέντε χιλιάδες αυθαίρετα υπάρχουν μόνο στην περιοχή Καλλικράτεια- Μουδανιά Χαλκιδικής μόνο σε έναν από τους πέντε δήμους της. Ίσως και παραπάνω. Μια πόλη ολόκληρη. Είναι το πεδινό τμήμα της Χαλκιδικής όπου τα χωράφια μετατράπηκαν σε οικισμούς κατατμημένα παράνομα σε οικοπεδάκια 200–300 μέτρων και χτίστηκαν με έναν απίστευτο συνωστισμό. Κυριολεκτικά η μία αυλή πάνω στην άλλη. Ο νόμος του Τρίτση από το ’83 νομιμοποίησε άλλα τόσα. Τα αυθαίρετα είναι πολλαπλάσια αφού όλοι οι αυθαίρετοι δεν έχουν κάνει αίτηση μια και δεν έχουν τα χρήματα.
Αυτά που θα νομιμοποιηθούν δεν θα μπούνε σε κάποιο Πολεοδομικό Σχέδιο με κοινόχρηστους χώρους, δρόμους, Σχέδια διαφυγής, ύδρευση, αποχέτευση κ.ά. αφού δεν υπάρχει. Απλά δεν θα μπορεί κανείς να τα γκρεμίσει. Άλλα είναι μικρά, ένα δωμάτιο και κουζίνα, τα περισσότερα 50–60 τετραγωνικά, άλλα, ένας μικρός αριθμός, βίλες και μέγαρα με πισίνες. Χτίστηκαν τα περισσότερα μικρά τις νύχτες πάνω σε τσιμεντολίθια αφού είχε προηγηθεί η αγορά ενός μικρού οικοπέδου εξ αδιαιρέτου με πολλούς άλλους σε χωράφια πολλών στρεμμάτων. Τα μεγάλα μπορεί νάναι μέσα στο μπαζωμένο ρέμα, στην παραλία, στο δάσος, στα αρχαία, σε προστατευόμενη περιοχή. Δεν πειράζει. Κάποια λύση θα βρεθεί στο τέλος.
Στο μικρό οικοπεδάκι μπήκε πρώτα μια σκηνή, μετά μια παραγκούλα με λαμαρίνες και μετά όπως έκαναν οι υπόλοιποι ένα χτισμένο δωμάτιο. Αφήνεις και ενάμιση μέτρο δρόμο με λίγο χαλίκι, άλλο τόσο ο γείτονας για να πας στην παραλία. Πρώτα μπήκε μια γεννήτρια, μετά από παρακάλια μοιραζόταν το ρεύμα με τον γείτονα και μετά παρόλο που ήταν αυθαίρετο η Βάσω η Παπανδρέου έδωσε δικαίωμα σύνδεσης με την ΔΕΗ. Είχε προηγηθεί ο νόμος Τρίτση που νομιμοποίησε τα τότε αυθαίρετα που συνέχισαν να εμφανίζονται σαν τα μανιτάρια. Αργότερα ήρθαν τροπολογίες νεοδημοκράτικες, σοσιαλδημοκράτικες κ.ά. και νομιμοποιούσαν όσους είχαν να πληρώσουν 5–6 και 10 χιλιάδες ανάλογα το κτίσμα και κονομούσαν και κάνα ψηφαλάκι. Άλλοι, έχοντας πολιτικές και άλλες διασυνδέσεις, έπαιρναν μια δήλωση από τον γιατρό ότι η μάνα τους που μένει τάχα μόνιμα στο σπίτι πάσχει π.χ. από διαβήτη και χρειάζεται ψυγείο. Τότε έπαιρναν σύνδεση ΔΕΗ. Δούλεψαν μέχρι τώρα γι’ αυτό το κομμάτι χωραφιού που το πήραν οι περισσότεροι με 36 μηνιαίες δόσεις ή με το εφάπαξ, ο πρώτος ιδιοκτήτης, ο μεσίτης, ο δικηγόρος, ο συμβολαιογράφος, οι μάντρες υλικών, ο οικοδόμος, το φυτώριο, ο αστυνομικός που τα έβλεπε ή έβλεπε αλλού, οι δημοτικές υπηρεσίες καθαριότητας, η δημοτική αρχή ίσως και ο γιατρός. Εσύ σαν τον σκλάβο έγινες μπογιατζής, οικοδόμος, ηλεκτρολόγος, υδραυλικός, γεωπόνος, πετράς, σκαφτιάς, περιφράχτης και πρωτίστως αυθαίρετος και στην ίδια σου την ακεραιότητά για να το συμμαζέψεις. Τρύπιος κουμπαράς για τον εργαζόμενο . Εκτός από τα μεγάλα κτίσματα με την πισίνα. Εκεί δούλευαν άλλοι ντάλα μεσημέρι και οι Αρχές κοιτούσαν αλλού. Αυτά τα μεγάλα δεν είναι εξ αδιαιρέτου. Αγόρασαν όλο το χωράφι.
Εσύ ο “μικρός” έκανες αίτηση στον Δήμο και πλήρωνες για αποκομιδή σκουπιδιών και σύνδεση νερού αν και αυθαίρετος.
Έκανες αίτηση στην Πολεοδομία και πλήρωνες πρόστιμο διατήρησης αν και αυθαίρετο.
Ο “μεγάλος” όταν δεν είχε δίκτυο νερού και ρεύμα έβγαζε άδεια για “γεωργική” γεώτρηση, στο όνομα του πατέρα, του πεθερού κάπως θα βολευόταν. Πουλούσε και πουλάει και στους γείτονες νερό αν του περισσεύει αφού γεμίσει την πισίνα και ποτίσει τα γκαζόν. Εχει ιδιωτικές εταιρείες νερού νομιμότατες άλλωστε.. Όλοι μέσα στο κόλπο λοιπόν. Δήμος, ΔΕΗ, Αστυνομία, Πολεοδομία, αστοί πολιτικάντες, Κράτος. Για να μπορείς με στερήσεις, μηνύσεις, πρόστιμα, προσωρινότητες και προσωπικές ξεφτίλες να πας παραθέριση τα παιδιά ή να κρατήσεις τα εγγόνια.
Η επόμενη φωτιά θα μας κάψει όλους τους μικρούς είτε στα Νομιμοποιημένα πρώην αυθαίρετα είτε στα μη νομιμοποιημένα, κατόχους και επισκέπτες, θα μας πνίξει η επόμενη μπόρα και θα διαλύσει τα τσιμεντολίθια ο επόμενος σεισμός. Δεν υπάρχει έξοδος κινδύνου για τους μικρούς όπως δεν υπήρχε το 2006 με όλες τις παραλίες χτισμένες από τα μεγάλα συγκροτήματα . Είμαστε και θα παραμείνουμε σαν τα ποντίκια στην φάκα περιμένοντας την επόμενη νομιμοποίηση και την αποζημίωση που στο τέλος δεν είναι σίγουρο ότι θα πάρουν οι κληρονόμοι αν παραμείνουμε στην ίδια πολιτική κατάσταση. Για τους μεγάλους όλο και κάποια λύση θα βρεθεί στο τέλος.
Ο «αυθαίρετος»