Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο φαύλος κύκλος των αυθαιρέτων!

Πολ­λά έχουν γρα­φεί και ειπω­θεί για τα αυθαί­ρε­τα και τις υπο­χρε­ώ­σεις των κατό­χων με αφορ­μή την τρα­γω­δία στην Αττι­κή. Ρίχτη­καν ευθύ­νες, που ανή­κουν στο αυθαί­ρε­το Κρά­τος, στους ιδιο­κτή­τες των αυθαι­ρέ­των. Άλλοι με περίσ­σιο θρά­σος εγκα­λούν και απει­λούν με κατε­δα­φί­σεις. Αυτοί οι ίδιοι που τα νομι­μο­ποιούν με τους ψηφο­θη­ρι­κούς και ευνοιο­κρα­τι­κούς νόμους. Το ανα­φαί­ρε­το δικαί­ω­μα του εργα­ζό­με­νου και της λαϊ­κής οικο­γέ­νειας για ανα­ψυ­χή όπως και η λαϊ­κή στέ­γη είναι ένα εμπό­ρευ­μα στα χέρια μεγά­λων κτη­μα­τιών, οικο­πε­δο­φά­γων και κατα­πα­τη­τών. Γίνε­ται επο­μέ­νως μια ατο­μι­κή υπό­θε­ση του καθε­νός με την Πολι­τεία σε ρόλο φοροει­σπρά­κτο­ρά και όταν χρεια­στεί άτεγ­κτου εισαγγελέα.

Για να το δού­με ένα.

Ένα εκα­τομ­μύ­ριο αιτή­σεις για νομι­μο­ποί­η­ση αυθαι­ρέ­του εκκρε­μούν αυτή την στιγ­μή σπην Ελλά­δα σύμ­φω­να με το ΥΠΕΧΩΔΕ. Για παρά­δειγ­μα 27.000 στον Νομό Χαλ­κι­δι­κής που γνω­ρί­ζω καλύ­τε­ρα ένα τμή­μα του.

Τριά­ντα πέντε χιλιά­δες αυθαί­ρε­τα υπάρ­χουν μόνο στην περιο­χή Καλ­λι­κρά­τεια- Μου­δα­νιά Χαλ­κι­δι­κής μόνο σε έναν από τους πέντε δήμους της. Ίσως και παρα­πά­νω. Μια πόλη ολό­κλη­ρη. Είναι το πεδι­νό τμή­μα της Χαλ­κι­δι­κής όπου τα χωρά­φια μετα­τρά­πη­καν σε οικι­σμούς κατα­τμη­μέ­να παρά­νο­μα σε οικο­πε­δά­κια 200–300 μέτρων και χτί­στη­καν με έναν απί­στευ­το συνω­στι­σμό. Κυριο­λε­κτι­κά η μία αυλή πάνω στην άλλη. Ο νόμος του Τρί­τση από το ’83 νομι­μο­ποί­η­σε άλλα τόσα. Τα αυθαί­ρε­τα είναι πολ­λα­πλά­σια αφού όλοι οι αυθαί­ρε­τοι  δεν έχουν κάνει αίτη­ση μια και δεν έχουν τα χρήματα.

Αυτά που θα νομι­μο­ποι­η­θούν δεν θα μπού­νε σε κάποιο Πολε­ο­δο­μι­κό Σχέ­διο με κοι­νό­χρη­στους χώρους, δρό­μους, Σχέ­δια δια­φυ­γής, ύδρευ­ση, απο­χέ­τευ­ση κ.ά. αφού δεν υπάρ­χει. Απλά δεν θα μπο­ρεί κανείς να τα γκρε­μί­σει. Άλλα είναι μικρά, ένα δωμά­τιο και κου­ζί­να, τα περισ­σό­τε­ρα 50–60 τετρα­γω­νι­κά, άλλα, ένας μικρός αριθ­μός, βίλες και μέγα­ρα με πισί­νες. Χτί­στη­καν τα περισ­σό­τε­ρα μικρά τις νύχτες πάνω σε τσι­με­ντο­λί­θια αφού είχε προη­γη­θεί η αγο­ρά ενός μικρού οικο­πέ­δου εξ αδιαι­ρέ­του με πολ­λούς άλλους σε χωρά­φια πολ­λών στρεμ­μά­των. Τα μεγά­λα μπο­ρεί νάναι μέσα στο μπα­ζω­μέ­νο ρέμα, στην παρα­λία, στο δάσος, στα αρχαία, σε προ­στα­τευό­με­νη περιο­χή. Δεν πει­ρά­ζει. Κάποια λύση θα βρε­θεί στο τέλος.

Στο μικρό οικο­πε­δά­κι μπή­κε πρώ­τα μια σκη­νή, μετά μια παρα­γκού­λα με λαμα­ρί­νες και μετά όπως έκα­ναν οι υπό­λοι­ποι ένα χτι­σμέ­νο δωμά­τιο. Αφή­νεις και ενά­μι­ση μέτρο δρό­μο με λίγο χαλί­κι, άλλο τόσο ο γεί­το­νας για να πας στην παρα­λία. Πρώ­τα μπή­κε μια γεν­νή­τρια, μετά από παρα­κά­λια μοι­ρα­ζό­ταν το ρεύ­μα με τον γεί­το­να και μετά παρό­λο που ήταν αυθαί­ρε­το η Βάσω η Παπαν­δρέ­ου έδω­σε δικαί­ω­μα σύν­δε­σης με την ΔΕΗ. Είχε προη­γη­θεί ο νόμος Τρί­τση που νομι­μο­ποί­η­σε τα τότε αυθαί­ρε­τα που συνέ­χι­σαν να εμφα­νί­ζο­νται σαν τα μανι­τά­ρια. Αργό­τε­ρα ήρθαν τρο­πο­λο­γί­ες νεο­δη­μο­κρά­τι­κες, σοσιαλ­δη­μο­κρά­τι­κες κ.ά. και νομι­μο­ποιού­σαν όσους είχαν να πλη­ρώ­σουν 5–6 και 10 χιλιά­δες ανά­λο­γα το κτί­σμα και κονο­μού­σαν και κάνα ψηφα­λά­κι. Άλλοι, έχο­ντας πολι­τι­κές και άλλες δια­συν­δέ­σεις,  έπαιρ­ναν μια δήλω­ση από τον για­τρό ότι η μάνα τους που μένει τάχα μόνι­μα στο σπί­τι πάσχει π.χ. από δια­βή­τη και χρειά­ζε­ται ψυγείο. Τότε έπαιρ­ναν σύν­δε­ση ΔΕΗ. Δού­λε­ψαν μέχρι τώρα γι’ αυτό το κομ­μά­τι χωρα­φιού που το πήραν οι περισ­σό­τε­ροι με 36 μηνιαί­ες δόσεις ή με το εφά­παξ, ο πρώ­τος ιδιο­κτή­της, ο μεσί­της, ο δικη­γό­ρος, ο συμ­βο­λαιο­γρά­φος, οι μάντρες υλι­κών, ο οικο­δό­μος, το φυτώ­ριο, ο αστυ­νο­μι­κός που τα έβλε­πε ή έβλε­πε αλλού, οι δημο­τι­κές υπη­ρε­σί­ες καθα­ριό­τη­τας, η δημο­τι­κή αρχή ίσως και ο για­τρός. Εσύ σαν τον σκλά­βο έγι­νες μπο­για­τζής, οικο­δό­μος, ηλε­κτρο­λό­γος, υδραυ­λι­κός,  γεω­πό­νος, πετράς, σκα­φτιάς, περι­φρά­χτης και πρω­τί­στως αυθαί­ρε­τος και στην ίδια σου την ακε­ραιό­τη­τά για να το συμ­μα­ζέ­ψεις. Τρύ­πιος κου­μπα­ράς για τον εργα­ζό­με­νο . Εκτός από τα μεγά­λα κτί­σμα­τα με την πισί­να. Εκεί δού­λευαν άλλοι ντά­λα μεση­μέ­ρι και οι Αρχές κοι­τού­σαν αλλού. Αυτά τα μεγά­λα  δεν είναι εξ αδιαι­ρέ­του. Αγό­ρα­σαν όλο το χωράφι.

Εσύ ο “μικρός” έκα­νες  αίτη­ση στον Δήμο και πλή­ρω­νες για απο­κο­μι­δή σκου­πι­διών και σύν­δε­ση νερού αν και αυθαίρετος.

Έκα­νες αίτη­ση στην Πολε­ο­δο­μία και πλή­ρω­νες πρό­στι­μο δια­τή­ρη­σης αν και αυθαίρετο.

Ο “μεγά­λος” όταν δεν είχε δίκτυο νερού και ρεύ­μα έβγα­ζε άδεια για “γεωρ­γι­κή” γεώ­τρη­ση, στο όνο­μα του πατέ­ρα, του πεθε­ρού κάπως θα βολευό­ταν. Που­λού­σε και που­λά­ει και στους γεί­το­νες νερό αν του περισ­σεύ­ει αφού γεμί­σει την πισί­να και ποτί­σει τα γκα­ζόν. Εχει ιδιω­τι­κές εται­ρεί­ες νερού νομι­μό­τα­τες άλλω­στε.. Όλοι μέσα στο κόλ­πο λοι­πόν. Δήμος, ΔΕΗ, Αστυ­νο­μία, Πολε­ο­δο­μία, αστοί πολι­τι­κά­ντες, Κρά­τος. Για να μπο­ρείς με στε­ρή­σεις,  μηνύ­σεις, πρό­στι­μα, προ­σω­ρι­νό­τη­τες και προ­σω­πι­κές ξεφτί­λες να πας παρα­θέ­ρι­ση τα παι­διά ή να κρα­τή­σεις τα εγγόνια.

Η επό­με­νη φωτιά θα μας κάψει όλους τους μικρούς είτε στα Νομι­μο­ποι­η­μέ­να πρώ­ην αυθαί­ρε­τα είτε στα μη νομι­μο­ποι­η­μέ­να, κατό­χους και επι­σκέ­πτες, θα μας πνί­ξει η επό­με­νη μπό­ρα και θα δια­λύ­σει τα τσι­με­ντο­λί­θια ο επό­με­νος σει­σμός. Δεν υπάρ­χει έξο­δος κιν­δύ­νου για τους μικρούς όπως δεν υπήρ­χε το 2006 με όλες τις παρα­λί­ες χτι­σμέ­νες από τα μεγά­λα συγκρο­τή­μα­τα . Είμα­στε και θα παρα­μεί­νου­με σαν τα ποντί­κια στην φάκα περι­μέ­νο­ντας την επό­με­νη νομι­μο­ποί­η­ση και την απο­ζη­μί­ω­ση που στο τέλος δεν είναι σίγου­ρο ότι θα πάρουν οι κλη­ρο­νό­μοι αν παρα­μεί­νου­με στην ίδια πολι­τι­κή κατά­στα­ση. Για τους μεγά­λους όλο και κάποια λύση θα βρε­θεί στο τέλος.

Ο «αυθαί­ρε­τος»

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο