Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πωγωνίσια πανηγύρια

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

panugiri5Στα παρα­με­θό­ρια χωριά του Πωγω­νί­ου του νομού Ιωαν­νί­νων, τους καλο­και­ρι­νούς κυρί­ως μήνες με αφορ­μή τον Δεκα­πε­νταύ­γου­στο στην πλα­τεία τους ή πιο συνη­θι­σμέ­να στον προ­αύ­λιο χώρο της εκκλη­σί­ας γίνο­νται τα γνω­στά πανη­γύ­ρια ή αντα­μώ­μα­τα με γλέντια .

Τα χωριά που τους περισ­σό­τε­ρους μήνες είναι «νεκρά» με ελά­χι­στους κατοί­κους να «φυλάτ­τουν Θερ­μο­πύ­λες» ζωντα­νεύ­ουν τον Ιού­λιο- Αύγου­στο , ενώ και πάλι παι­δι­κές φωνές ακού­γο­νται στα γρα­φι­κά σοκά­κια τους.

panugiri2

panugiri4Στα μονα­δι­κά τους πανη­γύ­ρια – που διορ­γα­νώ­νουν συνή­θως οι τοπι­κοί σύλ­λο­γοι σε συνερ­γα­σία με την τοπι­κή αυτο­διοί­κη­ση- το τσί­που­ρο και το κρα­σί ρέουν άφθο­να και οι μεζέ­δες (συνή­θως ρύζι με κρέ­ας και γαλο­τύ­ρι) δεν στα­μα­τούν να βγαί­νουν από την κουζίνα.

Όλοι γνω­ρί­ζο­νται μετα­ξύ τους, φιλιά, αγκα­λιές, πει­ράγ­μα­τα, ανα­μνή­σεις από άλλες εποχές.

Τα Πωγω­νί­σια τρα­γού­δια (με το κλα­ρί­νο να δεσπό­ζει) χαρα­κτη­ρί­ζο­νται από λεπτές μελω­δι­κές απο­χρώ­σεις, που μέσα τους διυ­λί­ζο­νται όλοι οι πόθοι, τα όνει­ρα, της ξενι­τιάς τα βάσα­να και της επι­στρο­φής η νοσταλγία.

panugiri3

Το γλέ­ντι κρα­τά μέχρι το πρωί και όλοι, μικροί και μεγά­λοι σέρ­νουν τον χορό.

Είχα­με την «τύχη» να παρα­κο­λου­θή­σου­με στην Πωγω­νια­νή το ετή­σιο αντά­μω­μα (16/8) και στο Δολό, το «Δολιώ­τι­κο Αντά­μω­μα» (17/8) φεύ­γο­ντας με την υπό­σχε­ση ότι θα ξαναπάμε!

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο