Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //
Στα παραμεθόρια χωριά του Πωγωνίου του νομού Ιωαννίνων, τους καλοκαιρινούς κυρίως μήνες με αφορμή τον Δεκαπενταύγουστο στην πλατεία τους ή πιο συνηθισμένα στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας γίνονται τα γνωστά πανηγύρια ή ανταμώματα με γλέντια .
Τα χωριά που τους περισσότερους μήνες είναι «νεκρά» με ελάχιστους κατοίκους να «φυλάττουν Θερμοπύλες» ζωντανεύουν τον Ιούλιο- Αύγουστο , ενώ και πάλι παιδικές φωνές ακούγονται στα γραφικά σοκάκια τους.
Στα μοναδικά τους πανηγύρια – που διοργανώνουν συνήθως οι τοπικοί σύλλογοι σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση- το τσίπουρο και το κρασί ρέουν άφθονα και οι μεζέδες (συνήθως ρύζι με κρέας και γαλοτύρι) δεν σταματούν να βγαίνουν από την κουζίνα.
Όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, φιλιά, αγκαλιές, πειράγματα, αναμνήσεις από άλλες εποχές.
Τα Πωγωνίσια τραγούδια (με το κλαρίνο να δεσπόζει) χαρακτηρίζονται από λεπτές μελωδικές αποχρώσεις, που μέσα τους διυλίζονται όλοι οι πόθοι, τα όνειρα, της ξενιτιάς τα βάσανα και της επιστροφής η νοσταλγία.
Το γλέντι κρατά μέχρι το πρωί και όλοι, μικροί και μεγάλοι σέρνουν τον χορό.
Είχαμε την «τύχη» να παρακολουθήσουμε στην Πωγωνιανή το ετήσιο αντάμωμα (16/8) και στο Δολό, το «Δολιώτικο Αντάμωμα» (17/8) φεύγοντας με την υπόσχεση ότι θα ξαναπάμε!