Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος»: λογίδρια και νέες ΠΑΣΟΚιές Τσίπρα…

Μια ζωή (συνή­θως προ­ε­κλο­γι­κά, αλλά όχι μόνο) μας «στρι­μώ­χνουν» σε ψευ­το­δι­λήμ­μα­τα, από εκεί­νο το πριν 90 χρό­νια «Βασι­λιάς ή Βενι­ζέ­λος», στο «Παπά­γος ή Πλα­στή­ρας», «ΕΡΕ ή Κέντρο», «γέρων της δημο­κρα­τί­ας ή…»«Καρα­μαν­λής ή τανκς», «ΠΑΣΟΚ ή “Δεξιά”», «ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ»


✔️ Με τελευ­ταίο το λογί­δριο Τσί­πρα, (συνέ­ντευ­ξη στην ΕΡΤ3) που αφού ξεπα­τί­κω­σε τις γνω­στές ΠΑΣΟ­Κιέςξεπλέ­νο­ντας Συρι­ζα στην κολυμ­βή­θρα του Σιλω­άμ («η δια­φο­ρά της Ελλά­δας του 2014 με την Ελλά­δα του 2019 είναι η μέρα με τη νύχτα»), αλλά και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, (μας) ζητά­ει από πάνω τα ρέστα.
✔️ Κου­νώ­ντας (μας) με θρά­σος το δάχτυ­λο δεν δίστα­σε να επι­τε­θεί στο ΚΚΕ κατα­λο­γί­ζο­ντάς του ότι τον ταυ­τί­ζει με τον Σαμα­ρά και τον Μητσο­τά­κη… «Η λογι­κή του ”τι Πλα­στή­ρας, τι Παπά­γος” ήταν μια επι­ζή­μια λογι­κή για το κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα, για το κομ­μου­νι­στι­κό κόμ­μα και για την Αρι­στε­ρά» (sic!)
✔️ Εκεί­νο που δεν είπε είναι ότι προ­στέ­θη­καν 10άδες ακό­μη μνη­μο­νια­κοί νόμοι οι οποί­οι παρα­μέ­νουν σε συν­θή­κες «μετα­μνη­μο­νια­κής κανο­νι­κό­τη­τας», ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ κατά­φε­ρε να στεί­λει στον κανα­πέ έναν κόσμο που οργι­ζό­ταν από τις πολι­τι­κές των προη­γού­με­νων κυβερνήσεων. 
Σ΄ότι αφο­ρά την ουσία τα είπε όλα ο Νίκος Μότ­τας

|> Σε αυτές τις επιζήμιες λογικές, σε αυτήν την πολιτική χυδαιότητα, στα κάλπικα διλήμματα και τις αυταπάτες που σκορπούν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, πρέπει να απαντήσει ο λαός στις 7 Ιουλίου. Να γυρίσει την πλάτη και στους δυο και να κάνει ένα βήμα μπροστά, στηρίζοντας τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ. Για το δίκιο και την λαϊκή αντεπίθεση. Για να δυναμώσει η ελπίδα.

|> Η ιστο­ρι­κή ανα­δρο­μή που ακο­λου­θεί, είναι αφιε­ρω­μέ­νη στους έχο­ντας μνή­μην «ασθε­νή» (και συνή­θως επιλεκτική)

Ο Πλαστήρας φέρνει τον Παπάγο στην εξουσία

Όσοι χρε­ώ­νουν το σύν­θη­μα «Τι Πλα­στή­ρας, τι Παπά­γος» στο ΚΚΕ ανα­φέ­ρο­νται στις εκλο­γές της 16ης Νοεμ­βρί­ου του 1952 που τις έχα­σε το «Κέντρο» (ο συνα­σπι­σμός, δηλα­δή, των κομ­μά­των της ΕΠΕΚ του στρα­τη­γού Ν. Πλα­στή­ρα, των Φιλε­λευ­θέ­ρων του Σ. Βενι­ζέ­λου, του ΣΚΕΛΔ των Σβώ­λου — Τσι­ρι­μώ­κου κά.) και στην κυβερ­νη­τι­κή εξου­σία ανήλ­θε το «συντη­ρη­τι­κό — δεξιό» κόμ­μα «Ελλη­νι­κός Συνα­γερ­μός», ηγέ­της και ιδρυ­τής του οποί­ου ήταν ο στρα­τάρ­χης Αλέ­ξαν­δρος Παπάγος.
Απο­δί­δο­ντας στο ΚΚΕ την κατη­γο­ρία ότι θεω­ρού­σε ίδιους τον Πλα­στή­ρα και τον Παπά­γο ουσια­στι­κά το εγκα­λούν, για­τί δε συνέ­στη­σε σε κεί­νες τις εκλο­γές στους ψηφο­φό­ρους του να ψηφί­σουν τα συνα­σπι­σμέ­να κόμ­μα­τα του Κέντρου και για­τί τάχθη­κε υπέρ της αυτό­νο­μης εκλο­γι­κής καθό­δου του (μέσω ΕΔΑ) με συν­δυα­σμούς σε όλη τη χώρα. Αν, λένε, το ΚΚΕ (η ΕΔΑ) παραι­τού­νταν της εκλο­γι­κής καθό­δου και οι αρι­στε­ροί και κομ­μου­νι­στές ψηφο­φό­ροι της ψήφι­ζαν τα συνα­σπι­σμέ­να κόμ­μα­τα του Κέντρου, ο δεξιός Παπα­γι­κός «Ελλη­νι­κός Συνα­γερ­μός» δε θα κέρ­δι­ζε την κυβερ­νη­τι­κή εξου­σία. Κι ενώ τα λένε αυτά, κρύ­βουν επι­με­λώς κάποιες βασι­κές λεπτομέρειες.
✔️ Στις εκλο­γές του 1952 το εκλο­γι­κό σύστη­μα που εφαρ­μό­στη­κε ήταν το πλειο­ψη­φι­κό. Ένα εκλο­γι­κό σύστη­μα που η κυβέρ­νη­ση Πλα­στή­ρα έφε­ρε και ψήφι­σε στη Βου­λή — παρά την αντί­θε­τη γνώ­μη της πλειο­ψη­φί­ας των βου­λευ­τών της ΕΠΕΚ, των Φιλε­λευ­θέ­ρων και ολό­κλη­ρης της ΕΔΑ — ύστε­ρα από δημό­σια απαί­τη­ση των Αμε­ρι­κα­νών και του δια­βό­η­του πρε­σβευ­τή τους Πιου­ρι­φόι. Με άλλα λόγια ο Πλα­στή­ρας είχε τη δυνα­τό­τη­τα να απο­τρέ­ψει την άνο­δο της Δεξιάς στην κυβέρ­νη­ση, επα­να­φέ­ρο­ντας την απλή ανα­λο­γι­κή. Πράγ­μα που δεν έκα­νε, έχο­ντας πλή­ρη επί­γνω­ση των συνεπειών. 
✔️ Το γεγο­νός αυτό είναι το πρώ­το που ξεχνούν όσοι, δια­στρε­βλώ­νο­ντας την ιστο­ρία, κατα­φέ­ρο­νται ενα­ντί­ον του ΚΚΕ, απο­δί­δο­ντάς του την κύρια ευθύ­νη που ο Παπα­γι­κός “Ελλη­νι­κός Συνα­γερ­μός” ανήλ­θε στην εξουσία.
✔️ Το δεύ­τε­ρο που ξεχνούν είναι η προ­κλη­τι­κή άρνη­ση του Πλα­στή­ρα να συνά­ψει ισό­τι­μη εκλο­γι­κή συνερ­γα­σία με την ΕΔΑ, αν και η τελευ­ταία εξά­ντλη­σε κάθε περι­θώ­ριο για να το πετύχει. 
✔️ Το ΚΚΕ μάλι­στα διά στό­μα­τος του τότε ΓΓ της ΚΕ του Ν. Ζαχα­ριά­δη (βλέ­πε εφη­με­ρί­δες 30/10/1952) υπο­γράμ­μι­ζε: «Ας σηκώ­σει θαρ­ρα­λέα ο Πλα­στή­ρας τη σημαία της δημο­κρα­τι­κής ενό­τη­τας, της ανε­ξαρ­τη­σί­ας, της ειρή­νης και της δημο­κρα­τί­ας και όλη η Ελλά­δα θα τον ακο­λου­θή­σει. Και τότε και ο Παπά­γος θα ταφεί ορι­στι­κά και ανε­πι­στρε­πτί. Και ο Πιου­ρι­φόι μετά τους τόσους εξευ­τε­λι­σμούς και τις ταπει­νώ­σεις που μας επι­βάλ­λει θα λου­φά­ξει».
✔️ Όμως ο Πλα­στή­ρας δεν ήθε­λε συνερ­γα­σία με την ΕΔΑ — και κατ’ επέ­κτα­ση με το ΚΚΕ (που δού­λευε μέσα σ’ αυτή, αφού το ίδιο ήταν στην παρα­νο­μία) — αλλά την αυτο­διά­λυ­σή της, την πολι­τι­κή της αυτο­κτο­νία και συνε­πώς τη λεη­λα­σία των ψήφων της. Γι’ αυτό και ζητού­σε από την ΕΔΑ να μην κατέ­βει στις εκλο­γές, να τον ψηφί­σει και αυτός ως αντάλ­λαγ­μα (μεγά­λη η χάρη του!) θα δεχό­ταν στους εκλο­γι­κούς συν­δυα­σμούς του Κέντρου «πέντε όχι πολύ γνω­στά πρό­σω­πα της Αρι­στε­ράς» Γι’ αυτό, επί­σης, όχι μόνο αρνή­θη­κε τη συνερ­γα­σία, αλλά και πήρε όλα τα μέτρα ώστε να μην προ­ω­θη­θεί αυτή από τα κάτω. 
✔️ Έτσι, για παρά­δειγ­μα, διέ­γρα­ψε από την ΕΠΕΚ τον βου­λευ­τή Δ. Γαλη­νό, επει­δή αυτός πρω­το­στά­τη­σε στη Λέσβο ώστε να συγκρο­τη­θεί μει­κτός εκλο­γι­κός συν­δυα­σμός από ΕΔΑϊ­τες και ΕΠΕ­Κι­κούς, με την επω­νυ­μία «Πατριω­τι­κή Ενω­σις Λαού Λέσβου». 
✔️ Από την άλλη, όμως, δέχτη­κε να συνερ­γα­στεί με μεγα­λο­πα­ρά­γο­ντες της Δεξιάς, όπως τον Κ. Τσαλ­δά­ρη και τον τετραυ­γου­στια­νό Θ. Τουρκοβασίλη.
✔️ Πρέ­πει, τέλος, να σημειω­θεί ότι τη μέρα που δημο­σιεύ­ο­νταν στον Τύπο οι παρα­πά­νω δηλώ­σεις του Ν. Ζαχα­ριά­δη, ο Πλα­στή­ρας δήλω­νε για τον Παπά­γο και το κόμ­μα του: «Ο Ελλη­νι­κός Συνα­γερ­μός επι­διώ­κει, ως πιστεύω, να πρά­ξη το καλύ­τε­ρον, διά να ωφε­λή­ση τον τόπον και να απο­δεί­ξη εαυ­τόν, ως κόμ­μα, άξιον εκτι­μή­σε­ως. Εις τον Ελλη­νι­κόν Συνα­γερ­μόν υπάρ­χουν αρκε­τά ικα­νά στε­λέ­χη και ο αρχη­γός του εμφο­ρεί­ται από τας καλύ­τε­ρας δια­θέ­σεις διά τον τόπον του. Τού­το μου δίδει τη βεβαιό­τη­τα ότι οι αντί­πα­λοι ημών θα εργα­σθούν ώστε να δημιουρ­γη­θή μετα­ξύ μας η ευγε­νής εκεί­νη άμιλ­λα της δημιουρ­γί­ας καλύ­τε­ρου έργου προς θετι­κο­τέ­ραν εξυ­πη­ρέ­τη­σιν του λαού» (|> “Ελλη­νι­κή Ημέ­ρα”, 30/10/1952).
✔️ Αυτός ήταν ο «αγώ­νας» που έκα­νε ο Πλα­στή­ρας ενα­ντί­ον του Παπά­γου. Έχει, άρα­γε, κανέ­νας αμφι­βο­λία ότι η κύρια στό­χευ­ση αυτού του «αγώ­να» ήταν ενα­ντί­ον του ΚΚΕ και κατά συνέ­πεια ενα­ντί­ον και του προ­ο­δευ­τι­κού, δημο­κρα­τι­κού, λαϊ­κού κινή­μα­τος; Και υπάρ­χει, μήπως, λογι­κός άνθρω­πος που να θεω­ρεί ότι κακώς το ΚΚΕ αμύν­θη­κε απέ­να­ντι στη δια­λυ­τι­κή σε βάρος τους τακτι­κή του Πλα­στή­ρα, την πολέ­μη­σε και υπε­ρά­σπι­σε την υπό­στα­σή του κατε­βαί­νο­ντας αυτό­νο­μα (μέσω της ΕΔΑ) στις εκλο­γές, έχο­ντας πάντο­τε, ως και την τελευ­ταία στιγ­μή, ανοι­χτή την πόρ­τα της ισό­τι­μης δημο­κρα­τι­κής συνερ­γα­σί­ας; Αυτή είναι η ουσία του ζητήματος.
Το «τι Πλα­στή­ρας, τι Παπά­γος»! ξανά και ξανά (και «πονη­ρά»!) απο­τέ­λε­σε δια­χρο­νι­κά ανα­πό­σπα­στο μέρος της προ­πα­γάν­δας του ΠΑΣΟΚ ‑στην προ και μετά Αντρέα επο­χή, καθώς και των παρα­κλα­διών του, που χρη­σι­μο­ποί­η­σε και ο πρώ­τος διδά­ξας Γεώρ­γιος Παπαν­δρέ­ου, για να εξη­γή­σει το για­τί πήγε στα ψηφο­δέλ­τια του Παπά­γου, ενώ ανή­κε στην ίδια παρά­τα­ξη, τη φιλε­λεύ­θε­ρη, με τον Πλα­στή­ρα… Και επα­νήλ­θε το σύν­θη­μα, με σκο­πό να χτυ­πη­θεί το ΚΚΕ, που διά­φο­ρες πλευ­ρές δεν ανέ­χο­νται καν την ιδέα, ότι μπο­ρεί να ασκεί αυτο­τε­λής πολι­τι­κή, ενα­ντί­ον των αστι­κών κομ­μά­των κάθε από­χρω­σης, αλλά θα το ήθε­λαν να είναι ένα συμπλή­ρω­μα της δια­χεί­ρι­σης των συμ­φε­ρό­ντων της πλου­το­κρα­τί­ας, ώστε τα ψευ­το­δι­λήμ­μα­τα, να γίνο­νται πιο εύπεπτα.
✔️ Πολ­λές φορές, από παρά­γο­ντες της «δεξιάς» αστι­κής δια­χεί­ρι­σης δια­τυ­πώ­νε­ται, σαν «παρά­πο­νο», το εξής: «Φορ­τώ­νε­τε», λένε στους κομ­μου­νι­στές, «σε μας, τα πάντα! Αν το σκε­φτεί­τε πιο καλά, τα κόμ­μα­τα του “Κέντρου” σάς έχουν κυνη­γή­σει περισ­σό­τε­ρο από τα δικά μας, της “Δεξιάς”»!
🧐 Από την πλευ­ρά μας, για να μην …αδι­κή­σου­με ούτε τη «Δεξιά», ούτε το «Κέντρο», θα δεχτού­με ότι στα εγκλή­μα­τα που και οι δυο έχουν δια­πρά­ξει κατά του ΚΚΕ, κατά του ΕΑΜ, κατά του λαϊ­κού κινή­μα­τος γενι­κό­τε­ρα, το μερί­διο που τους ανα­λο­γεί είναι 50%50%.
Τι Πλαστήρας Τι Παπάγος
✔️ Από τη στιγ­μή που δημιουρ­γή­θη­κε το ΚΚΕ. Από τη στιγ­μή που εμφα­νί­στη­κε το οργα­νω­μέ­νο σε συν­δι­κά­τα εργα­τι­κό κίνη­μα. Από τον και­ρό του Ελ. Βενι­ζέ­λου και του Αλ. Παπα­να­στα­σί­ου. Από τον και­ρό της Κατο­χής και σε συνέ­χεια. Και στον Εμφύ­λιο. Και μετά απ’ αυτόν. Και είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό ότι πάντα, στις πιο κρί­σι­μες στιγ­μές και απο­φά­σεις, στην κυβέρ­νη­ση βρι­σκό­ταν το «Κέντρο», για να «ρεγου­λά­ρει» τα πράγ­μα­τα (Συμ­φω­νί­ες Λιβά­νου, Καζέρ­τας, Δεκέμ­βρης 1944, Συμ­φω­νία Βάρ­κι­ζας, Εμφύ­λιος, αξιο­ποί­η­ση απο­στα­σί­ας Τίτο, πόλε­μος Κορέ­ας, έντα­ξη της Ελλά­δας στο ΝΑΤΟ κλπ.)! Γι’ αυτό και ο μακα­ρί­της Κ. Τσά­τσος, ηγε­τι­κή προ­σω­πι­κό­τη­τα της «Δεξιάς», έγρα­ψε: «Παντού η μέθο­δος του αντι­κομ­μου­νι­στι­κού αγώ­να είναι μει­κτή. Και η μόνη πραγ­μα­τι­κή δια­φο­ρά βρί­σκε­ται στο μεγα­λύ­τε­ρο ή μικρό­τε­ρο ποσο­στό ή επι­βο­λής ή πει­θούς που κάθε φορά χρη­σι­μο­ποιεί­ται. Κάθε χώρα και κάθε χρο­νι­κή περί­ο­δος έχει τα ορθά ποσο­στά της. Εκεί και μόνο εκεί εντο­πί­ζε­ται η δια­φω­νία μέσα στην αντι­κομ­μου­νι­στι­κή παρά­τα­ξη, μετα­ξύ εκεί­νων που ανή­κουν στο λεγό­με­νο “Κέντρο” και των άλλων που το πολε­μούν. Είναι φυσι­κό όμως σε έναν πολι­τι­κόν αντα­γω­νι­σμό, το κάθε κόμ­μα που βλέ­πει να μην εφαρ­μό­ζε­ται εκεί­νο που θεω­ρεί ως την ορθή μέθο­δο, να ασκή πολε­μι­κή ενα­ντί­ον εκεί­νου που υπο­στη­ρί­ζει την εσφαλ­μέ­νη. Αφύ­σι­κο και επι­ζή­μιο όμως είναι να παρου­σιά­ζε­ται η δια­φω­νία αλλιώ­τι­κη από ό,τι είναι και να παίρ­νη στα λόγια μιαν έκτα­ση που δεν έχει στα πράγ­μα­τα». (|> Κ. Τσά­τσου, «Ελλη­νι­κή Πορεία», σελ. 183, εκδό­σεις «ΕΣΤΙΑ»).
✔️ Στις εκλο­γές του 1952 (Νοέμ­βρης), που έγι­ναν με το πλειο­ψη­φι­κό σύστη­μα, νίκη­σε ο Παπά­γος. Μέχρι τότε βρι­σκό­ταν στην κυβέρ­νη­ση το «Κέντρο», με πρω­θυ­πουρ­γό τον στρα­τη­γό Πλα­στή­ρα. Είχε προη­γη­θεί η δολο­φο­νία του Νίκου Μπε­λο­γιάν­νη, επί κυβέρ­νη­σης Πλα­στή­ρα (Μάρ­της 1952), ενώ το «Κέντρο» υπερ­ψή­φι­σε στη Βου­λή το πλειο­ψη­φι­κό σύστη­μα, ελπί­ζο­ντας ότι με αυτόν τον τρό­πο θα εξε­βί­α­ζε τους ψηφο­φό­ρους του ΚΚΕ και της ΕΔΑ.
✔️ Από τις εικό­νες της εκτέ­λε­σης του Μπε­λο­γιάν­νη δεν έλει­ψε ποτέ η προ­βο­λή του στρα­το­δί­κη Γ. Παπα­δό­που­λου (του αρχι­δι­κτά­το­ρα), δηλα­δή της «Δεξιάς». Όμως έλει­πε πάντα η εικό­να του Πλα­στή­ρα, δηλα­δή του «Κέντρου», αν και αυτός ήταν ο πρω­θυ­πουρ­γός! Στο μετα­ξύ, η δικαιο­λό­γη­ση της στά­σης του ήταν …απλή: Δεν ήθε­λε, αλλά του το επέ­βα­λαν οι ΗΠΑ και η «Δεξιά»! Έτσι συμ­βαί­νει πάντα: Η μεν «Δεξιά» και θέλει και κάνει αυτό που θέλει. Το δε «Κέντρο» (το ΠΑΣΟΚ παλιό­τε­ρα και ο Συρι­ζα σήμε­ρα) δε θέλει, αλλά τι να κάνει; Κάνει ό,τι και η «Δεξιά», για­τί δεν μπο­ρεί να κάνει διαφορετικά!!
✔️ Ψηφί­στε, λοι­πόν, Σύρι­ζα την «3η φορά αρι­στε­ρά», που «δε θέλει», αλλά..
✔️ σίγου­ρα «μπο­ρεί» να σας σκά­ψει (πάλι) το λάκ­κο!

 

Το θέμα λοι­πόν δεν είναι αν τα αστι­κά κόμ­μα­τα έχουν μετα­ξύ τους δια­φο­ρές- αυτές σε επί­πε­δο δια­χεί­ρι­σης υπάρ­χουν, αν και τελευ­ταία συγκλί­νουν σε σημείο να έχουν σχε­δόν εξα­φα­νι­στεί. Το θέμα είναι, ότι πρό­κει­ται για αστι­κά κόμ­μα­τα που ο χαρα­κτή­ρας τους δεν καθο­ρί­ζε­ται από την κοι­νω­νι­κή έντα­ξη των ψηφο­φό­ρων τους, αλλά από τα συμ­φέ­ρο­ντα που εκπρο­σω­πούν, το πρό­γραμ­μα και την πρα­κτι­κή τους, στο­χεύ­ο­ντας στην υπο­τα­γή και ενσω­μά­τω­ση της εργα­τι­κή τάξης, της αγρο­τιάς, των μεσαί­ων στρω­μά­των, της δια­νό­η­σης κλπ. 
🚩 Το θέμα είναι, οι λαϊ­κές μάζες, που τ’ ακο­λου­θούν, να απο­βά­λουν τις αυτα­πά­τες και να συσπει­ρω­θούν με τους κομ­μου­νι­στές, με το ΚΚΕ
✔️ Έχει προ­βλη­θεί και η άπο­ψη ότι η κυβέρ­νη­ση της ΕΠΕΚ και των Φιλε­λευ­θέ­ρων, με πρω­θυ­πουρ­γό τον Ν. Πλα­στή­ρα, ήταν μια κυβέρ­νη­ση ανί­σχυ­ρη. Μια κυβέρ­νη­ση, που «ήθε­λε» να πραγ­μα­το­ποι­ή­σει φιλο­λαϊ­κό έργο, αλλά «δεν την άφη­ναν». Ότι, επει­δή ο έλεγ­χος και η πραγ­μα­τι­κή εξου­σία βρί­σκο­νταν στα χέρια των Ανα­κτό­ρων, του ΙΔΕΑ και της «Δεξιάς», η κυβέρ­νη­ση του «Κέντρου» δεν μπο­ρού­σε να εφαρ­μό­σει το φιλο­λαϊ­κό της πρό­γραμ­μα. Και ότι, ενώ εξήγ­γει­λε μέτρα φιλο­λαϊ­κά, συνά­ντη­σε μεγά­λες αντι­δρά­σεις, με απο­τέ­λε­σμα να υπο­νο­μευ­τεί και να χάσει τελι­κά την κυβερ­νη­τι­κή εξουσία. 

Τέτοιες από­ψεις -δυστυ­χώς, εκφρά­στη­καν και μέσα στις γραμ­μές του ΚΚΕ (και φυσι­κά ‑κατά μεί­ζο­να λόγο της ΕΔΑ). Πρα­κτι­κή έκφρα­ση αυτής της αντί­λη­ψης ήταν, ότι το ΚΚΕ και η Αρι­στε­ρά θα έπρε­πε να στη­ρί­ξουν την πολι­τι­κή του Πλα­στή­ρα και να προ­σαρ­μο­στούν απο­κλει­στι­κά στην αξιο­ποί­η­ση των νόμι­μων δυνα­το­τή­των, εγκα­τα­λεί­πο­ντας τους παρά­νο­μους μηχα­νι­σμούς και άλλες αδιέ­ξο­δες λογι­κές, που εξ αντι­κει­μέ­νου υπο­νό­μευαν την κυβέρ­νη­ση Πλα­στή­ρα και ζημί­ω­ναν τη δημο­κρα­τι­κή εξέ­λι­ξη και την Αρι­στε­ρά!… Αυτές οι από­ψεις έγι­ναν πιο έντο­νες μετά τις βου­λευ­τι­κές εκλο­γές του Μάρ­τη 1950 και ιδί­ως μετά την ίδρυ­ση της ΕΔΑ, την 1η Αυγού­στου 1951.

Το γεγο­νός ότι το ΚΚΕ δεν είχε κατα­φέ­ρει να βγά­λει σωστά και ολο­κλη­ρω­μέ­να συμπε­ρά­σμα­τα από την πεί­ρα της ταξι­κής πάλης κατά τη δεκα­ε­τία του 1940, παρά τις σημα­ντι­κές αλλά δίχως απο­τέ­λε­σμα προ­σπά­θειες που έκα­νε στα χρό­νια 1949–1953, είχε αφή­σει κενό στη δια­μόρ­φω­ση της στρα­τη­γι­κής του, το οποίο κάλυ­πταν «ποι­κί­λες» άλλες εκδο­χέςΣτο έδα­φός τους κατα­κε­ραυ­νώ­θη­κε ως σεχτα­ρι­στι­κό και το σύν­θη­μα «Τι Πλα­στή­ρας, τι Παπά­γος»

✔️ Προ­βάλ­λε­ται επί­σης η άπο­ψη, ότι οι ΗΠΑ δεν ήθε­λαν τον Πλα­στή­ρα και προ­τι­μού­σαν τον Παπά­γο. Ο στρα­τη­γός Βαν Φλιτ φεύ­γο­ντας από την Ελλά­δα (Ιού­λης 1950) έστει­λε μια επι­στο­λή στο βασι­λιά Παύ­λο, στην οποία μετα­ξύ άλλων ανέ­φε­ρε και τα εξής: «Εφό­σον φοβό­μα­στε γενι­κό πόλε­μο, εξαι­τί­ας της Κορέ­ας, η κατά­στα­ση στην Ελλά­δα δεν είναι καθό­λου ασφα­λής με την παρού­σα κυβέρ­νη­ση Πλα­στή­ρα. Σε περί­πτω­ση διε­θνών περι­πλο­κών η κυβέρ­νη­ση αυτή θα απο­τε­λέ­σει ουσια­στι­κά μια πέμ­πτη φάλαγ­γα του εχθρού. Οι ένο­πλες δυνά­μεις και τα σώμα­τα ασφα­λεί­ας έχουν αρχί­σει ραγδαί­ως να απο­συ­ντί­θε­νται. Τέλος, νομί­ζω ότι την κατά­στα­ση θα έσω­ζε μόνο μια κυβέρ­νη­ση υπό τον στρα­τάρ­χη Παπά­γο…» («ΑΥΓΗ» 12/4/1998).
Δε θα στα­θού­με στις σκό­πι­μες, κατά τη γνώ­μη μας, υπερ­βο­λές του Αμε­ρι­κα­νού στρα­τη­γού περί απο­σύν­θε­σης (!) και πέμ­πτης φάλαγ­γας (!). Πρό­κει­ται για την ίδια τακτι­κή που κάθε μη βασι­λό­φρο­να τον ονο­μά­τι­ζε κομ­μου­νι­στή, προ­κει­μέ­νου να διευ­ρύ­νει την εμβέ­λεια της τρο­μο­κρα­τι­κής πολι­τι­κής της, με την προ­βο­λή του κομ­μου­νι­στι­κού «μπα­μπού­λα» και να δικαιο­λο­γή­σει κάθε αντι­δη­μο­κρα­τι­κό μέτρο χτυ­πή­μα­τος του λαϊ­κού κινή­μα­τος. Μπο­ρού­με, ίσως, να σκε­φτού­με το ζήτη­μα από μια άλλη σκοπιά.
Χρειά­στη­κε να περά­σουν πάνω από 14 χρό­νια μέχρι το δικομ­μα­τι­κό σύστη­μα να στα­θε­ρο­ποι­η­θεί πλή­ρως. Τότε, όμως, ο χώρος του «Κέντρου» ήταν πολυ­δια­σπα­σμέ­νος, όπως και ο χώρος της «Δεξιάς». Οι προ­σω­ρι­νές συμ­μα­χί­ες των δια­φό­ρων τμη­μά­των τους δια­δέ­χο­νταν η μία την άλλη, εν μέσω συγκρού­σε­ων των κέντρων εξου­σί­ας. Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό — και από αυτή την άπο­ψη — το στρα­τιω­τι­κό κίνη­μα που επι­χει­ρή­θη­κε — αλλά τελι­κά ματαιώ­θη­κε — τη νύχτα της 30 προς 31 Μαΐ­ου 1951, με πρω­τα­γω­νι­στή τον ΙΔΕΑ, ο οποί­ος είχε το πάνω χέρι μέσα στο στρα­τό και επη­ρέ­α­ζε τις πολι­τι­κές εξελίξεις. 
✔️ Χαρα­κτη­ρι­στι­κή, από την ίδια άπο­ψη, είναι και η «σύγκρου­ση» που ξέσπα­σε εκεί­νο τον και­ρό, ανά­με­σα στο Παλά­τι και στον Παπά­γο. Αν και το κόμ­μα που ηγεί­το ο Αλ. Παπά­γος ήρθε πρώ­το στις εκλο­γές του 1951, με ποσο­στό 36,5% ο σχη­μα­τι­σμός κυβέρ­νη­σης ανα­τέ­θη­κε στους Πλα­στή­ρα-Βενι­ζέ­λο! Το Παλά­τι αρνή­θη­κε να δεχτεί το αίτη­μα του στρα­τάρ­χη για διε­ξα­γω­γή νέων εκλο­γών με το πλειο­ψη­φι­κό σύστη­μα, ενώ ο Παπά­γος αρνή­θη­κε να συμπρά­ξει με την ΕΠΕΚ (Πλα­στή­ρας) και τους «Φιλε­λεύ­θε­ρους» (Σοφ. Βενι­ζέ­λος), όπως ζητού­σε το Παλά­τι. Απ’ την άλλη, στις εκλο­γές του 1952 ο Γ. Παπαν­δρέ­ου και άλλοι παρά­γο­ντες του «Κέντρου» (Τσου­δε­ρός, Μαλ­λιά­κας, Λύχνος, Μερ­κού­ρης κά.) πήγαν στους συν­δυα­σμούς του Παπά­γου.
Αν, λοι­πόν, ο Βαν Φλιτ έγρα­φε στον Παύ­λο για τον Πλα­στή­ρα, τα όσα παρα­πά­νω ανα­φέρ­θη­καν, τι να πού­με για τον Αμε­ρι­κα­νό πρέ­σβυ στην Αθή­να, Γκραί­η­ντυ, που ήρθε σε σύγκρου­ση ακό­μη και με τα Ανά­κτο­ρα, προ­κει­μέ­νου να υπο­στη­ρι­χτεί για την πρω­θυ­πουρ­γία ο Πλα­στή­ρας, και που δήλω­νε για τον Ν. Πλα­στή­ρα στο «ΒΗΜΑ» την 22α Απρι­λί­ου 1950: «Μου έκα­μεν εντύ­πω­σιν η ενερ­γη­τι­κό­της του πρω­θυ­πουρ­γού και των συνερ­γα­τών του, η εκ μέρους των κατα­νό­η­σις των ελλη­νι­κών προ­βλη­μά­των και η από­φα­σίς των να προ­χω­ρή­σουν εις το έργον της ανα­συ­γκρο­τή­σε­ως. Ιδιαι­τέ­ραν εντύ­πω­σιν μου επρο­ξέ­νη­σεν η εκ μέρους των Ελλή­νων επι­σή­μων κατα­νό­η­σις του πνεύ­μα­τος και των αρχών επί των οποί­ων βασί­ζε­ται η αμε­ρι­κα­νι­κή πολι­τι­κή βοη­θεί­ας, ως και η ισχυ­ρά από­φα­σίς των να λάβουν τα ανα­γκαία μέτρα διά να κατα­στή­σουν απο­δο­τι­κήν την βοή­θεια»

✔️ Η κυβέρ­νη­ση Πλα­στή­ρα απέρ­ρι­ψε το αίτη­μα της γενι­κής αμνη­στί­ας. Ο Γ. Παπαν­δρέ­ου, μιλώ­ντας στη Βου­λή (ο Πλα­στή­ρας απου­σί­α­ζε στο Παρί­σι), είπε: «… μόνον υπό μίαν θεω­ρη­τι­κήν προ­ϋ­πό­θε­σιν θα ήτο ωφέ­λι­μος και ενδε­δειγ­μέ­νη η γενι­κή αμνη­στία, εάν υπήρ­χε παγκό­σμιος κατευ­να­σμός, εάν η Κομιν­φόρμ εγκα­τέ­λει­πε την επί­θε­σιν, εάν το κομ­μου­νι­στι­κό κόμ­μα έπαυε να είναι Πέμ­πτη Φάλαγξ και Τμή­μα του Διε­θνούς Επα­να­στα­τι­κού Στρα­τού. Αλλά αυτή η προ­ϋ­πό­θε­σις, εάν απο­τε­λεί ευχήν όλων των ανθρώ­πων, δεν απο­τε­λεί δυστυ­χώς και πραγ­μα­τι­κό­τη­τα».


«Παπαν­δρέα παπα­τζή χίτης ήσου­να κι εσύ»
Αυτό φώνα­ζε ο αδού­λω­τος λαός της Αθή­νας το Δεκ του 44 στον Γεώρ­γιο Παπαν­δρέ­ου, όταν σαν Πρω­θυ­πουρ­γός ‑υπη­ρέ­της του Σκό­μπυ και των Άγγλων ιμπε­ρια­λι­στών, πήρε ενερ­γό μέρος στο έγκλη­μα του μακε­λέ­μα­τος του λαού μας.
Τα μνη­μεία υπο­κρι­σί­ας του άπει­ρα από το «πιστεύ­ο­μεν και εις την λαο­κρα­τί­αν» που εκστό­μι­σε στην απε­λευ­θε­ρω­μέ­νη Αθή­να, συνέ­χεια εκεί­νων της αλή­στου μνή­μης Μαυ­ρο­για­λού­ρων προ­κα­τό­χων του – Θα σας φτιά­ξου­με γεφύ­ρια! …«Μα, δεν έχου­με ποτά­μια» Θα σας φτιά­ξου­με και ποτά­μια! Θα σας χτί­σου­με σχο­λεία!, στους πύρι­νους λόγους κατά «του συρ­φε­τού των αλη­τών του ΚΚΕ» (κατά σύμ­πτω­ση από το ίδιο βήμα, με δια­φο­ρά λίγων χρό­νων), από την έντα­ξη στο κόμ­μα του Παπά­γου, το 1952 για να μη μεί­νει εκτός Βου­λής στην απο­δο­χή του κλί­μα­τος «βίας και νοθεί­ας» του ’61 εκτι­μώ­ντας ότι θα τον ευνο­ού­σε εκλο­γι­κά, …εμπνευ­στής του «διμέ­τω­που» στη συνέ­χεια (που ουσια­στι­κά υπήρ­ξε «μονο­μέ­τω­πος» κατά του λαϊ­κού κινή­μα­τος), που παρέ­δω­σε την κυβερ­νη­τι­κή εξου­σία στο Παλά­τι, το 1965, με τα τρα­γι­κά επα­κό­λου­θα (χού­ντα κλπ)
✔️ Ο εμφύ­λιος έχει τελειώ­σει πριν τρία, σχε­δόν, χρό­νια και «ο γέρων», τα ‘χει βάλ­λει με την κυβέρ­νη­ση Πλα­στή­ρα – εκεί­νης της επο­χής – ζητώ­ντας περισ­σό­τε­ρο αίμα, με τη μετα­βά­πτι­ση των κομ­μου­νι­στών σε… κατα­σκό­πους! Το αναί­σχυ­ντο, εγκλη­μα­τι­κό… αίτη­μα, δια­τυ­πώ­νε­ται σε πρω­το­σέ­λι­δο της «Καθη­με­ρι­νής» την 1/6/1952, καθώς ο… γέρων, εξα­κο­λου­θη­τι­κά συνέ­πλεε – με την «επά­ρα­τον» – στην αντι­κομ­μου­νι­στι­κή δρά­ση, που στοί­χι­σε τόσα στο λαό και στον τόπο μας.
«Ερω­τώ­μεν την κυβέρ­νη­σιν (Νικο­λά­ου Πλα­στή­ρα): Είχεν αναγ­γεί­λει ότι, μετά την πρώ­την δίκην του Μπε­λο­γιάν­νη θα επη­κο­λού­θει δίκη της δευ­τέ­ρας σει­ράς των κατα­σκό­πων; Εχουν παρέλ­θει ήδη τρεις μήνες και η νέα δίκη δεν έγι­νε. Δια­τί; Η κυβέρ­νη­σις δεν απα­ντά. Και είμε­θα ηνα­γκα­σμέ­νοι!! να απα­ντή­σω­μεν ημείς διά λογα­ρια­σμόν της. Δεν έγι­νε η νέα δίκη των κατα­σκό­πων διό­τι η κυβέρ­νη­σις υφί­στα­ται εκβια­σμόν από την Πέμ­πτη Φάλαγ­γα της “συνο­δοι­πο­ρί­ας” η οποία δρα εντός της κυβερ­νη­τι­κής παρα­τά­ξε­ως (…) «Ερω­τώ­μεν πάλιν: Είχεν αναγ­γεί­λει η κυβέρ­νη­σις ότι εκ των αρχεί­ων της κρύ­πτης του Βαβού­δη διε­πι­στώ­θη η συνε­νο­χή της ΕΔΑ εις την κατα­σκο­πεί­αν (!!) Και ότι απε­φά­σι­σεν τη διά­λυ­σίν της (…) Και όμως η διά­λυ­σις της ΕΔΑ δεν έγι­νε. Δια­τί; Διό­τι η κυβέρ­νη­σις υπέ­στη τον εκβια­σμόν της Πέμ­πτης Φάλαγ­γος…» (κλπ)

✔️ Το σύνθημα “τι Πλαστήρας, τι Παπάγος”, είναι πλέον ιστορικά δικαιωμένο.

pdfΝ Ζαχα­ριά­δης Τι Παπά­γος – Τι Πλα­στή­ρας — για μια πραγ­μα­τι­κή δημο­κρα­τι­κή αλλαγή

Ομι­λία στο ΡΣ. “Ελεύ­θε­ρη Ελλά­δα”, στις 14 Νοέμ­βρη 1952 & Δημο­σί­ευ­μα, στο περιο­δι­κό Νέος Κόσμος, επί­ση­μο θεω­ρη­τι­κό και πολι­τι­κό όργα­νο της ΚΕ του ΚΚΕ


Με πλη­ρο­φο­ρί­ες από |> Ριζο­σπά­στη, |> ΚΟΜΕΠ & |> (Σπ. Λιναρ­δά­του) “Από τον Εμφύ­λιο στη Χού­ντα”, επί­σης |> εδώ <|

 header Τώρα ξέρεις Το 2019 δεν είναι 2015Η δύναμή σου την επόμενη μέρα
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο