Το απόγευμα της Παρασκευής λάβαμε ένα email από το Υπουργείο Εργασίας το οποίο μας ενημέρωνε πώς βρίσκεται σε διαδικασία υλοποίησης ενός σχεδίου που αφορά την εγκατάσταση νεαρών ζευγαριών Ελληνοκυπρίων και Μαρωνιτών, στα κατεχόμενα χωριά τους.

Σκοπός του Σχεδίου είναι η παροχή οικονομικής βοήθειας σε νεαρά ζευγάρια για εγκατάσταση στα κατεχόμενα χωριά τους και την αναζωογόνηση, διατήρηση και ανάπτυξη των κατεχόμενων χωριών και δικαιούχοι του Σχεδίου είναι νεαρά ζευγάρια Ελληνοκύπριων και μέλη της Μαρωνίτικης Κοινότητας ηλικίας μέχρι 45 ετών που έχουν συνάψει είτε θρησκευτικό, είτε πολιτικό γάμο ή έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης, και πρόκειται να εγκατασταθούν και να διαμένουν μόνιμα ως συγκροτημένη οικογένεια στο κατεχόμενο χωριό τους τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας.

Διαβάζοντας το πιο πάνω απόσπασμα, η πρώτη σκέψη που κάναμε ήταν πως λύσαμε το Κυπριακό και δεν μας ενημέρωσε κανείς ή πως συμφωνήθηκε κάποιο καινούργιο Μέτρο Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο Κοινοτήτων, το οποίο δεν ανακοινώθηκε ποτέ. Διαφορετικά πώς αλλιώς η Κυπριακή Δημοκρατία χρηματοδοτεί με κρατικό χρήμα νεαρά ζευγάρια προσφύγων να επιστρέψουν πίσω στα κατεχόμενα χωριά τους. Σε ποια κατεχόμενα χωριά αναφερόμαστε; Μπορεί ένας πρόσφυγας να επιστρέψει και να εγκατασταθεί, για παράδειγμα, στο σπίτι του στην Ακανθού; Και αν μέσα ζουν άλλοι; Θα φύγουν για να εγκατασταθεί ο νόμιμος ιδιοκτήτης της οικίας -εάν υπάρχει ακόμα- έτσι απλά;

Με αυτά τα ερωτήματα κατά νου, επικοινωνήσαμε με τον εκπρόσωπο της κοινότητας των Μαρωνιτών, κ. Γιαννάκη Μούσα, για να μας διευκρινίσει όσα δεν διευκρινίζονται στην ανακοίνωση του Υπουργείου Εργασίας.

Όπως, λοιπόν, αναφέρει ο κος Μούσας, το Σχέδιο αφορά μόνο 4 χωριά, τα μαρωνίτικα Κορμακίτη και Καρπάσσια, και το Ριζοκάρπασο με την Αγία Τριάδα, τα οποία υπόκεινται σε συγκεκριμένο status.

Συνεπώς, το σχέδιο απευθύνεται σε νεαρά ζευγάρια Ελληνοκύπριων, Μαρωνιτών και μη, κάτω των 45 ετών, οι οποίοι κατάγονται από ένα εκ των τεσσάρων κατεχόμενων αυτών χωριών, με τη διαφορά πως δεν απαιτείται οι γονείς τους ή ακόμα και οι ίδιοι να υπήρξαν εγκλωβισμένοι.

Και τι γίνεται εάν η κατεχόμενη περιουσία του ζευγαριού κατοικείται από τρίτους;

Σε μία τέτοια περίπτωση δεν μπορεί να γίνει κάτι, αφού ο νόμιμος ιδιοκτήτης δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί την περιουσία του. Για παράδειγμα στο μαρωνίτικο χωριό Καρπάσσια, 20 σπίτια κατοικούνται από οικογένειες στρατιωτών. Οι ιδιοκτήτες των περιουσιών αυτών, εάν επιθυμούν να εγκατασταθούν εκεί κάνοντας χρήση του Σχεδίου, αυτό δεν είναι δυνατόν. Το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα 3 χωριά που εμπίπτουν στο Σχέδιο.

Υπήρξε συμφωνία με τις κατοχικές Αρχές πριν την εκπόνηση του Σχεδίου από το Υπουργείο Εργασίας;

Είμαι σε θέση να γνωρίζω πως δεν υπήρξε καμία επαφή ή προσυμφωνία για το εν λόγω Σχέδιο. Ένα παρόμοιοι Σχέδιο που αφορά τους εγκλωβισμένους, υπάρχει εδώ και 10 χρόνια και με βάση αυτού, εκπονήθηκε το καινούργιο Σχέδιο που συζητάμε σήμερα.

Και τι γίνεται εάν οι κατοχικές Αρχές δημιουργήσουν πρόβλημα;

Εάν δημιουργήσουν, θα δημιουργήσουν. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό, δυστυχώς.

Ποιος ο στόχος του σχεδίου

Όπως αναφέρει ο κος Μούσας, τα τελευταία χρόνια έχουν μειωθεί πολύ οι αριθμοί των κατοίκων σε χωριά όπως ο Κορμακίτης και το Ριζοκάρπασο, με τον μέσο όρο ηλικίας των κατοίκων που διαμένουν εκεί σήμερα να είναι 80 με 90 ετών. Το Σχέδιο γίνεται για να κρατηθούν ζωντανά τα χωριά μας δίνοντας κίνητρα σε νέους ανθρώπους να ζήσουν εκεί μόνιμα και να δώσουν νέα πνοή στις κοινότητες που οδεύουν προς εξαφάνιση.