Ενα πλήθος και ένα πάθος, φυσιολογικό ξέσπασμα των ανθρώπων που ζουν στο πετσί τους την χειρότερη εκδοχή ενός προβλήματος που, είτε το πεις «προσφυγικό» είτε «μεταναστευτικό», δεν αλλάζει η ουσία του. Και η ουσία είναι ότι οι κάτοικοι των ακριτικών νησιών του Βορείου Αιγαίου, πρωτίστως δε της Λέσβου, έχουν χάσει την ζωή τους. Οχι μόνον την ησυχία τους. Εχει αλλοιωθεί πλήρως η καθημερινότητά τους. Η ποιότητα και της κοινωνικής τους συμβίωσης αλλά ακόμη και της ατομικότητάς τους.
Καθώς έβλεπα στους δέκτες τις εικόνες από αυτή την μεγαλειώδη κινητοποίηση, όχι των απλώς «αγανακτισμένων», αλλά των απηυδισμένων και απελπισμένων, ο νους μου πήγαινε αυτομάτως λίγο πίσω. Σε άλλες εικόνες που είχαν επαρκώς προβληθεί λίγους μήνες ενωρίτερα από τα τηλεοπτικά δίκτυα. Με μερικές δεκάδες «εξεγερμένους» στον Καραβόμυλο, έξω από την Στυλίδα της Φθιώτιδας, οι οποίοι υπερασπίζονταν το «δικαίωμά τους» να μην δημιουργηθεί μια μικρή δομή φιλοξενίας μερικών δεκάδων οικογενειών, που θα μεταφέρονταν από τα νησιά.
Με είχε ενοχλήσει βαθύτατα το ύφος και η επιχειρηματολογία των ευαρίθμων εξεγερμένων. Ασήμαντων μπροστά στην τεράστια λαοθάλασσα της Μυτιλήνης. Που απέκρουαν την απόφαση να φιλοξενηθούν εκεί, σε ένα παλιό στρατόπεδο εν αχρηστία, ελάχιστοι άνθρωποι. Περί τους ογδόντα, όλοι κι όλοι. Για να μην αλλάξει, έλεγαν, η φυσιογνωμία που έχει αυτό το μικρό ρουμελιώτικο ψαροχώρι, γνωστό για τις ψαροταβέρνες του, που ανθούσαν στις εποχές των «παχιών αγελάδων» της οικονομικής «φούσκας». Και είχαν ως «μπροστάρη» στην εξέγερσή τους, κατά της κυβερνητικής απόφασης, την νέα δήμαρχο Στυλίδας, η οποία, αν δεν κάνω λάθος, υποστηρίχθηκε και από το κόμμα που κυβερνά. Αλλά επενδύει, για το πολιτικό της μέλλον, στον υστερικό τοπικισμό. Και δεν είναι, δυστυχώς, η μόνη.
Πώς αλήθεια τον εννοούμε τον πατριωτισμό και την αλληλεγγύη μας προς τους Ακρίτες του Αιγαίου, που ζουν διαρκώς υπό την πίεση των υπερπτήσεων των τουρκικών αεροσκαφών και τις απειλές που εκτοξεύουν, διεκδικώντας το Αιγαίο, πότε ο Ερντογαν και ο σύμμαχός του Μπαχτσελί από τη μια, και πότε, σε επίδειξη διεκδικητικής πλειοδοσίας, ο Κιλιντσάρογλου από την άλλη;
Αν δεν ακούσουμε την φωνή της Λέσβου και δεν ανταποκριθούμε αναλόγως, θα είμαστε γιαλαντζί «πατριώτες».
Γ. Π. Μασσαβέτας
