Τηρώντας το παραδοσιακό έθιμο οι Σφακιανοί γιόρτασαν σήμερα στο γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Αντωνίου στο Λουτρό προσφέροντας τα “ζυμαρένια ανθρωπάκια”

Η παράδοση που επιτάσσει ανήμερα της γιορτής του Αγίου Αντωνίου, να πηγαίνουν στο γραφικό εκκλησάκι οι κάτοικοι των Σφακίων με πρόσφορα που έχουν ζυμωθεί σε σχήματα ανθρώπινων μελών, χάνεται στα βάθη του χρόνου.

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και σήμερα από νωρίς το πρωί, ήχησαν οι καμπάνες στο εκκλησάκι στο Λουτρό καλώντας τους πιστούς στην Θεία Λειτουργία και στην ευλογία των άρτων που προσέφεραν οι κάτοικοι.

Αμέσως μετά όλοι κάθισαν στο παραδοσιακό τραπέζι με κρητικά εδέσματα και κρασί. 

Όπως είχε γράψει από παλαιότερα ο Νίκος Ψυλλάκης :

«Ο Άγιος Αντώνιος θεραπεύει τα σωματικά και τα ψυχικά πάθη, απαλλάσσει τους ανθρώπους από αρρώστιες και πόνους. Ο ναός του είναι μικρός και απέριττος, πιθανότατα αρχαίος τόπος λατρείας αδιερεύνητης. Ένα σπήλαιο σε μια γωνιά της αρχαίας πόλης, στην άκρη του Λιβυκού. Ο νότιος τοίχος χτίστηκε κι εξασφαλίστηκε η προστασία του ιερού από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες. Τίποτ’ άλλο. Μόνο μια αυλή πλακοστρωμένη. Και γκρεμοί. Κι ένα καμπαναριό. ‘Οταν χτυπούν τις καμπάνες ακούνε τ’ αγρίμια και τα κύματα.

Σ’ αυτόν τον Άγιο που γιορτάζει μέσα στο καταχείμωνο οι Σφακιανοί συνήθιζαν να κουβαλούν τα μοναδικά τάματα τους: ψωμιά σε σχήματα ανθρώπων και ανθρωπίνων μελών. Πάνε δεκαετίες από τότε που έφερναν και άρτους ζωόσχημους. Έτσι γιατί σ’ αυτές τις κοινωνίες η οικολογία δεν είναι μόδα αλλά ανάγκη! Ο σεβασμός στο «ζωντανό» είναι σεβασμός στη ζωή. Φτενός ο τόπος, η βοσκή των αιγοπροβάτων εξασφάλιζε τα χρειώδη και, σ’ ένα βαθμό, την επιβίωση.

Παλιότερα, κάθε χρόνο στα μισά του Γενάρη οι Σφακιανοί άναβαν τους φούρνους. Ζύμωναν και φούρνιζαν τα τάματα της χρονιάς. Τα περισσότερα τάματα πλάθονταν σε σχήμα ανθρω¬πίνου σώματος. Ωστόσο, πολλές Σφακιανές έπλαθαν κεφάλια και μάτια, πόδια και χέρια, ακόμη και καρδιές. Αν αρρώσταινε κάποιος τον έταζαν στον Αγιο. Και… τον πήγαιναν. Κάθε πρωί στις 17 του Γενάρη, κάτω από δύσκολες συνήθως συνθήκες (κακοκαιρίες), ο χώρος μπροστά από το τέμπλο μετατρεπόταν σε τόπο εκπλήρωσης του χρέους: δεκάδες ψωμιά ήταν εκεί και περίμεναν τον ιερέα να τα ευλογήσει. Κι ύστερα, στο τέλος, έκοβαν σε κομμάτια τους ανθρωπόσχημους άρτους και πρόσφεραν στο εκκλησίασμα.»

 ήταν εκεί και περίμεναν τον ιερέα να τα ευλογήσει. Κι ύστερα, στο τέλος, έκοβαν σε κομμάτια τους ανθρωπόσχημους άρτους και πρόσφεραν στο εκκλησίασμα.»

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook