*

Men of War: Assault Squad 2 - Cold War

Men of War: Assault Squad 2 - Cold War Review

Ένα ψυχρό-ψυχρό... cashgrab.

2.0 Fair
Men of War: Assault Squad 2 - Cold War Review - Men of War: Assault Squad 2 - Cold War
2.0 Fair

Επιγραμματικά

Μια ατελής δημιουργία που υποφέρει από κάθε πρόβλημα που μπορεί να φανταστεί κανείς.
Προτεινόμενη τιμή 21,99€

Αν θα έπρεπε να τοποθετηθεί κάπου το franchise του Men of War αυτό θα ήταν κάπου ανάμεσα στο Company of Heroes και το Commandos, με μάχες σχετικά μεγάλης κλίμακας, αλλά με την ικανότητα ελέγχου κάθε ξεχωριστού στρατιώτη. Η σειρά αυτή έχει περάσει από διάφορα πολεμικά settings, δημιουργώντας ίσως τις πιο τακτικά έντονες εμπειρίες που έχουμε ζήσει ποτέ!

Σφαίρες πετούν δεξιά αριστερά, ο όλεθρος έχει επέλθει στις μονάδες σου. Ένα τανκ σταματάει την πρόοδό σου. Οι εχθρικές ενισχύσεις πλησιάζουν σαν δαγκάνες, έτοιμες να σε περικυκλώσουν. Φέρνεις βιαστικά το μοναδικό σου ελαφρύ άρμα, να δώσει λίγο χώρο για ανάσα, τουλάχιστον μέχρι να φτάσουν οι στρατιώτες σου σε καλύτερη κάλυψη. Το εχθρικό τανκ προχωράει, η βιαστική τοποθέτηση του άρματος σου έχει αποκαλύψει τα ευαίσθητα πλευρά του. Καταλαβαίνεις το λάθος όταν μια σειρά εκρήξεων λάμπει στην οθόνη σου. Ο χρόνος που κέρδισες όμως ήταν αρκετός. Ένας μοναδικός επιζών φτάνει πίσω από το εχθρικό τανκ. Παίρνεις τον έλεγχο, αν αστοχήσεις έχασες. Τον μετακινείς με το WASD στην κατάλληλη θέση και πατάς το κλικ ακριβώς στο σημείο που ξέρεις ότι εχθρικό άρμα έχει αδυναμία. Ένα σύννεφο καπνού ακολουθεί την πορεία της αντιαρματικής ρουκέτας, που σύντομα θάβεται βαθιά στα σωθικά του εχθρικού τανκ που τυλίγεται στις φλόγες...

Αυτές οι μοναδικές στιγμές που προσφέρει το Men of War μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι -θεωρητικά- υπάρχουν και στο Men of War: Assault Squad 2 - Cold War. Αλλά ίσως να αποτελούν το μοναδικό καλό πράγμα που έχουμε να πούμε για τον τίτλο, αφού το δημιούργημα της Digitalmindsoft υποφέρει σχεδόν από όλα τα σφάλματα ενός ατελούς RTS. Ακόμα και τώρα, αρκετούς μήνες μετά την κυκλοφορία του και αρκετά patches ο τίτλος είναι πρακτικά μια Alpha. Ενώ οι δημιουργοί μαζί με τον publisher, την 1C Entertainment φαίνεται να έχουν παρατήσει πλέον τον τίτλο.

Από πού να ξεκινήσουμε λοιπόν; Από τις σχετικά λίγες μονάδες; Το προβληματικό balancing; Την A.I που κλέβει, ή μήπως τα αμέτρητα bugs, το φτωχό U.I και την παντελή έλλειψη περιεχομένου; Υποθέτω ότι καλό θα ήταν να προσπαθήσουμε να ξεκινήσουμε από τα θετικά του παιχνιδιού, καθώς αυτά πρέπει σε κάθε περίπτωση να αναδεικνύονται, όσο φτωχή και να είναι η τελική εμπειρία.

Στα θετικά λοιπόν έχουμε μια τακτικά ικανοποιητική εμπειρία, με τους μηχανισμούς κάλυψης να είναι ακριβείς και να δουλεύουν ακριβώς όπως θα έπρεπε σε ένα RTT παιχνίδι, καταλυτικά. Οι μάχες ξεκινούν με το πρώτο κύμα μονάδων που αγοράζετε στο campaign σας με πόντους. Κάθε κύμα έχει διαφορετικό cap, και κάθε μονάδα έχει τους δικούς της πόντους, ανάλογα με τα στατιστικά της. Η κάλυψη και η επιβίωση των μονάδων παίζει καθοριστικό ρόλο, ενώ το σύστημα βαλλιστικής και ζημιάς είναι κάτι παραπάνω από καλό, κάτι που καθιερώθηκε το 2014 στο εξαιρετικό Men of War: Assault Squad 2 και εδώ εχεί δεχθεί διάφορα tweaks που αναβαθμίζουν την εμπειρία.

Το campaign δεν ακολουθεί κάποια συγκεκριμένη ιστορία, αλλά είναι μια σειρά μαχών σε ένα υποθετικό σενάριο σύγκρουσης ανάμεσα στις νατοϊκές και σοβιετικές δυνάμεις -που για κάποιον λόγο είναι μόνο αμερικανικές και ρωσικές;- Οι μάχες αυτές περιορίζονται σε ένα μόνο είδος, capture the flag, στο οποίο κάθε φορά που κερδίζεις συνεχίζεις την επίθεση στην επόμενη μάχη.

Το κάθε κύμα που έρχεται στην μάχη πρέπει να είναι σωστά υπολογισμένο από πριν, ώστε οι δυνάμεις σας να είναι αρμονικές μεταξύ τους, και να μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις καταστάσεις που πετάει εναντίον σας η A.I. Έτσι χρειάζεται αρκετή στρατηγική σκέψη για την σωστή σύνθεση του στρατεύματος.

Οι μονάδες (που είναι λεπτομερέστατες) αποκτούν με τον καιρό εμπειρία, που αυξάνει σημαντικά τα στατιστικά τους κάτι που ωθεί τον παίκτη να είναι προσεκτικός με τις δυνάμεις του, βάζοντας τη ζωή των στρατιωτών του πάνω από μια πιθανή αλλά αιματηρή νίκη, αφού η έλλειψη της εμπειρίας θα φανεί άμεσα στο επόμενο παιχνίδι, όταν οι μονάδες δεν θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της κατάστασης.

Έτσι, οι μάχες ανάμεσα στο πεζικό είναι αρκετά έντονες, με βασικό χαρακτηριστικό να είναι η ταχύτητα ανάπτυξης, κάτι που δίνει αδιαμφισβήτητα αξία στα σύνθετα builds που συμπεριλαμβάνουν tanks, infantry fighting vehicles, και πεζικό διαφόρων ρόλων. Αυτό αναπάντεχα αλλάζει και τις τακτικές που πρέπει να χρησιμοποιήσει ο παίκτης που θα πρέπει να δώσει συνθέτες εντολές για την πλήρη εκμετάλλευση του στρατεύματος του, κάτι που αναπαριστά τέλεια τις τακτικές που αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και εξελίχθηκαν κατά τον Ψυχρό Πόλεμο.

Η φύση όμως του Men of War: Assault Squad 2 - Cold War είναι διττή. Αφού από το τεράστιο macro-management ο παίκτης έχει την ικανότητα να περάσει στον προσωπικό έλεγχο κάθε ενός στρατιώτη και μονάδας στο παιχνίδι. Έτσι ο παίκτης έχει πρόσβαση στο inventory κάθε μονάδας, καθώς και στο inventory νεκρών μονάδων γύρω του. Έτσι αν το επιθυμεί μπορεί να εκμεταλλευτεί όπλα στα οποία δεν θα είχε πρόσβαση αλλιώς, δίνοντας ένα παραπάνω επίπεδο περιπλοκότητας στον τίτλο.

Αυτή η μεγάλη αντίθεση όμως δεν είναι αρμονικά ενταγμένη στο gameplay, με αποτέλεσμα αυτή η επιλογή να μην χρησιμοποιείτε ποτέ, αφού ο χρόνος που χαλάει ο παίκτης για τον χειρισμό μιας μονάδας ή ενός στρατιώτη στερείται από ολόκληρο το στράτευμα. Εξ' αιτίας της γρήγορης φύσης των μαχών, και την ταχύτητα με την οποία διαμορφώνεται η κατάσταση είναι πάντα μεγάλο ρίσκο να μεταφέρεις την προσοχή σου σε μια και μόνο μονάδα. Η έλλειψη ενός λειτουργικού εργαλείου ελέγχου του χρόνου (υπάρχει αλλά για κάποιο λόγο είναι απενεργοποιημένο ακόμα και στο single-player) δεν βοηθάει την κατάσταση. Το παραπάνω πρόβλημα θα μπορούσε να λυθεί αν ο παίκτης μπορούσε να δώσει έλεγχο των μονάδων στην A.I, όσο αυτός βρισκόταν σε direct control μιας μονάδας, ίσως με την επιλογή κάποιας γενικής επιθετικής η αμυντικής συμπεριφοράς. Η έστω να έχει ως βασικό σκοπό τη διατήρηση των μονάδων, αφού τις περισσότερες φορές θα μετανιώσετε οικτρά την απόφαση να παίξετε λίγο με το direct control.

Εκτός αυτού ο περιορισμένος αριθμός μονάδων απαγορεύει καθολικά αυτή την επιλογή ακόμα και στους έμπειρους παίκτες. Οποιοδήποτε πλεονέκτημα αποκτηθεί με το micromanagment δεν πρόκειται να είναι μεγαλύτερο από τον πιθανό θάνατο μιας άλλης μονάδας που μπορεί να στοιχίσει όχι μόνο τη μάχη αλλά και ολόκληρο το campaign.

Αυτό γίνεται εξαιτίας της snowballing φύσης του campaign που δεν είναι σωστά ισορροπημένο. Αν χάσετε μια μάχη στο επόμενο παιχνίδι θα βρεθείτε με λιγότερους πόρους που σημαίνει ότι εκτός από τις μονάδες που χάσατε, δεν θα έχετε την ικανότητα να τις αναπληρώσετε ή να ενισχύσετε όσες επιβίωσαν. Η Α.Ι από την άλλη φαίνεται να μην έχει οποιονδήποτε περιορισμό στον αριθμό των μονάδων που φέρνει στο πεδίο της μάχης.

Ο παίκτης μπορεί να είναι περιορισμένος καθ'όλη τη διάρκεια του campaign, ανίκανος να ενισχύσει τις δυνάμεις του, ενώ η A.I φέρνει ορδές από στρατιώτες ακολουθώντας τα πρότυπα των skirmish μαχών που οι παίκτες επιλέγουν μονάδες κατά τη διάρκεια της μάχης. Έτσι ακόμα και αν ο παίκτης θυσιάσει κάποιες μονάδες για να καταστρέψει ένα ισχυρό εχθρικό τανκ νομίζοντας ότι θα αποκτήσει κάποιο πλεονέκτημα σε επόμενη μάχη, είναι γελασμένος.

Αυτή η κουτοπόνηρη προσπάθεια για αύξηση της δυσκολίας, όχι μόνο είναι άδικη για τον παίκτη αλλά είναι και ξεδιάντροπα αντιληπτή από το πρώτο κιόλας παιχνίδι, που η Α.Ι ενισχύει τις δυνάμεις της ανά ένα με δύο λεπτά ενώ ο παίκτης πρέπει να περιμένει κοντά στο πεντάλεπτο. Αυτό αποτελεί δείγμα βιαστικού και κακού σχεδιασμού, αφού μειώνει την αξία της προσπάθειας του παίκτη σε μια τυχαιότητα που βασίζεται στο πότε η A.I θα επιλέξει να σε αδικήσει για να σε κερδίσει. Σαν να μην έφτανε το παραπάνω, οι συνθήκες νίκης είναι σχεδόν πάντα μαζεμένες εναντίων του παίκτη αφού οι χάρτες (4 όλοι κι’ όλοι, μόνο 4!) συνήθως θα κάνουν generate “τυχαία” τα capture points δίπλα στο spawn της A.I και μακριά από αυτό του παίκτη, ανεξαιρέτως αν είναι επιτιθέμενος ή αμυνόμενος, ενώ πολλές φορές αυτά θα βρίσκονται στα όρια του χάρτη, χωρίς καμία μονάδα να μπορεί να τα κατακτήσει.

 
"Πολλές φορές τα capture points θα βρίσκονται στα όρια του χάρτη, χωρίς καμία μονάδα να μπορεί να τα κατακτήσει."

Τα προβλήματα όμως δεν περιορίζονται εδώ, τα γραφικά αν και ωραία, δεν είναι σωστά optimized, με τα καρέ να πέφτουν από τα σταθερά 60, στα 15 όταν κλιμακώνονται οι μάχες, καθιστώντας το παιχνίδι unplayable σε ένα μέσο σύστημα που υπερκαλύπτει τις ανάγκες του παιχνιδιού (Ryzen 1300x, RX 570 4GB, 8GB RAM). Τα loading times είναι απαράδεκτα μεγάλα, και η μουσική υπόκρουση περιορίζεται σε λίγα επαναλαμβανόμενα κομμάτια (προσωπικά μετρήσαμε δύο). Οι γκάφες όμως δεν σταματάνε, γυναίκες στρατιώτες με ανδρικά ονόματα, απαράδεκτα μεγάλα build times για κάποιες οχυρώσεις που κρατάνε σχεδόν όσο ολόκληρη η μάχη, προβληματικό U.I και παντελής έλλειψη εξηγήσεων για τον τρόπο λειτουργίας σε ένα παιχνίδι που πωλείται ως ανεξάρτητο προϊόν για €21.99.

Σε αυτό το σημείο δεν έχουμε να δηλώσουμε τίποτα παραπάνω από την απογοήτευση μας, αφού η σειρά αυτή μας έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι η φόρμουλα της μπορεί να αποδώσει εξαιρετικά ευχάριστες τακτικές εμπειρίες. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τον λόγο για τον οποίο οι δημιουργοί υπέπεσαν σε αυτά τα τραγικά λάθη, αλλά σίγουρα πρέπει να τονίσουμε ότι το προϊόν είναι ατελές και μάλλον έτσι θα παραμείνει.

To review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για PC, η οποία μας παραχωρήθηκε απο την 1C Publishing.


VERDICT


Η τεχνική αρτιότητα, η πληθώρα μονάδων και οι στρατηγικά αριστουργηματικές μάχες των προηγούμενων παιχνιδιών της σειράς, δυστυχώς δεν μπορούν να βρεθούν στο Men of War: Assault Squad 2 - Cold War. Αντιθέτως βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ατελές προϊόν, που υποφέρει από μεγάλα σχεδιαστικά λάθη και αμέτρητα τεχνικά προβλήματα. Οι μονάδες είναι λίγες, η A.I κλέβει για να νικήσει και η έλλειψη μηχανισμών (η μη λειτουργία τους) καθιστούν το direct control πρακτικά άχρηστο.

About Zois Bekios Zannikos