Τι να πούμε για το Dragon Ball, που δεν έχει ήδη καταγραφεί; Η ιστορία έχει μιλήσει από μόνη της, ανάγοντας το manga του σπουδαίου Akira Toriyama σε έπος. Φαντάζομαι πως το 1984, που βγήκε το πρώτο κεφάλαιο, αν λέγανε στον mangaka ότι το έργο του θα είχε παγκόσμια απήχηση περίπου 40 χρόνια μετά, και πολλοί καλλιτέχνες (ανεξαρτήτως χώρου) θα εμπνέονταν από αυτό, θα δυσκολευόταν να το πιστέψει. Μέσα σ’ αυτές τις τρεισήμισι δεκαετίες λοιπόν, έχουν κυκλοφορήσει και αμέτρητες Dragon Ball gaming δημιουργίες, από Shoot ’em ’up (!) έως MMORPG. Κυρίως όμως Fighting και βασισμένες στην ενήλικη ζωή του Goku, το πασίγνωστο Dragon Ball Z.
Είναι ένα ερώτημα το κατά πόσο γίνεται να “αρμέγουν” τη συγκεκριμένη θεματολογία ακόμα, δεδομένου κιόλας πως τα manga/anime adaptations δεν απευθύνονται τόσο στο ευρύ κοινό, όσο στους fans της εκάστοτε σειράς- οπότε γνωρίζουν ήδη τα καθέκαστα απ’ έξω κι ανακατωτά. Ειλικρινά, υπάρχει κάτι που δεν έχει ειπωθεί; Το προϊόν συνεχίζει να πουλάει βέβαια, οπότε είναι λογικό και οι εταιρείες να προσπαθούν να λανσάρουν κάθε φορά το ίδιο πράγμα με διαφορετικό περιτύλιγμα. Απλά έχουμε φτάσει στο σημείο όπου τα περιθώρια εξαντλούνται σιγά-σιγά. Παράλληλα, εκτός κάποιων φωτεινών εξαιρέσεων (όπως το Dragon Ball FighterZ), σπάνια το αποτέλεσμα θα συνεπάρει τα πλήθη. Εν προκειμένω πάντως, αυτή είναι η πρόθεση της CyberConnect2 και της Bandai Namco με το Dragon Ball Z: Kakarot. Να φέρει μια νέα, RPG οπτική στην χιλιοειπωμένη ιστορία, που θα ξεχωρίσει. Μια προσπάθεια την οποία εκτιμούμε ιδιαιτέρως, αν και προσωπικά μιλώντας, πραγματικά θα ήθελα κάποια στιγμή να δω έναν επικό Action τίτλο που θα πιάνει τον Goku από παιδί.
Θα… βολευτώ πάντως και με το γεγονός ότι το Dragon Ball Z: Kakarot ξεκινάει από την αρχή, πέντε χρόνια δηλαδή μετά τη μάχη με τον -τότε αντίπαλο- Piccolo (Jr.), μέχρι και το Majin Buu saga. Είναι ευχάριστο και νοσταλγικό να το ξαναζούμε, πιο αναλυτικά κιόλας, χάρη στο ότι πρόκειται για Action-RPG. Και πράγματι, αν ο τίτλος κάνει κάτι καλά, είναι ότι χωράει σε μερικές δεκάδες ώρες ένα ολόκληρο anime. Πάνε πολλά χρόνια από το τελευταίο binge-watching μου, οπότε ήταν καλή ευκαιρία να ξαναζωντανέψουν όλες οι μεγάλες στιγμές: το ρεκόρ ταχύτητας θανάτου του Yamcha, το ότι κανονικά ο Gohan θα έπρεπε με τόση γυμναστική να έχει φριχτές δυσπλασίες, το ότι *ακόμα και ο Vegeta* είναι καλύτερος σύζυγος και πατέρας από τον Goku, το ότι ξαφνικά εξευτελίστηκε πλήρως η έννοια του μυθικού Super Saiyan και κυρίως ότι ο πραγματικός ήρωας, ο σωτήρας της Γης, αυτός από τον οποίον ξεκίνησαν όλα γιατί διαφορετικά η ιστορία θα χε τελειώσει προτού καν ξεκινήσει, είναι ο Yajirobe και το τίμιο, απλό σπαθάκι του. Ούτε Ki, ούτε να φυτρώνει μαλλιά, ούτε να ουρλιάζει τεχνικές, τίποτα. Κύριος- ήρθε, έκοψε την ουρά, και γεια σας!
Πέρα από την πλάκα, αυτό που μας κράτησε για τόσες ώρες playthrough ήταν ξεκάθαρα το story. Λείπουν δυστυχώς κάποιες iconic στιγμές (π.χ. το it’s over 9000- που κανονικά είναι 8000), αλλά γενικά έχει γίνει φανταστική μεταφορά. Και αυτή τη φορά, όντως η μάχη με τον Frieza κρατάει πέντε λεπτά... Βέβαια, εδώ είναι και το πρόβλημα με το Dragon Ball Z: Kakarot. Εκτός αυτού, ο τίτλος ως παιχνίδι πάσχει. Αν εξαιρέσουμε το σενάριο, τα περισσότερα από τα υπόλοιπα στοιχεία είναι πρακτικά ανούσια ή αχρείαστα. Κάποιος που δεν το αγαπάει ή δεν έχει ασχοληθεί με το Dragon Ball ποτέ, αμφιβάλλουμε εάν θα μείνει ευχαριστημένος. Από την άλλη όμως, όσοι το γουστάρετε είμαστε σίγουροι ότι θα το λιώσετε, όπως κάναμε και εμείς άλλωστε.
Αναλυτικότερα, ο κύριος χαρακτήρας που χειριζόμαστε εναλλάσσεται αναλόγως των προσταγών της εξιστόρησης. Κυρίως είναι ο Goku, αλλά θα περάσετε αρκετό χρόνο και με Gohan, Vegeta και (αισθητά λιγότερο στο δεύτερο μισό) Piccolo. Παρόλο που εμφανίζονται όλοι οι γνωστοί πρωταγωνιστές, οι περισσότεροι -όπως ο Krillin- είναι supportive. Λογικό αυτό, εκτός των προαναφερθέντων βασικών ηρώων, όλοι σιγά-σιγά ανέλαβαν ρόλο κομπάρσου, οπότε δε γινόταν εδώ να παλεύουμε τον Cell με τον Tien π.χ.… Υπάρχουν στιγμές που μπορείτε να σχηματίσετε parties και να πάρουν κι αυτοί μερίδιο στη δόξα, αλλά είναι λίγες αυτές και εκτός main story. Στα fillers σαν να λέμε, που εδώ ονομάζονται Intermissions.
Ο τίτλος βασίζεται σχεδόν εξ’ ολοκλήρου στο Action κομμάτι και θεωρούμε πως το RPG είναι τυπικό. Ναι υπάρχει leveling και skill trees. Οτιδήποτε άλλο που θυμίζει Role Playing είναι για τα μάτια του κόσμου, ξεκάθαρα (φυσικά συμπεριλαμβανομένων και των όσων είπαμε για τα parties). Ολοκληρώσαμε το playthrough μας χωρίς να χρειαστούμε σχεδόν τίποτα από τα διαθέσιμα features: ούτε να πλακώνουμε άκυρους εχθρούς που είναι διάσπαρτοι, ούτε να φτιάχνουμε γεύματα που κάνουν power up, ούτε κατασκευάσαμε οχήματα για κούρσες, ούτε αξιοποιήσαμε τα ειδικά Training Grounds. Ακόμα και το κυνήγι των Dragon Balls (όποτε προσφέρεται) είναι μια βαρετή -αν και σύντομη χάρη στο fast travelling- διαδικασία. Μόνο με το απλό Training ασχοληθήκαμε που βοηθάει στην εξέλιξη των skill trees, παρόλο που δε βρήκαμε και σε αυτό ιδιαίτερο νόημα εκτός του να μας “αναγκάζει”, τρόπον τινά, να παρεκκλίνουμε των αποστολών μας και να δούμε και κάτι παραπάνω από το main story. Γενικότερα οποιοδήποτε quest που δεν έχει σχέση με το progression (τα side quests δηλαδή και ελάχιστα main) είναι κάτι παντελώς ανούσιο και υποτυπώδες. Είτε θα είναι κάποια μάχη, είτε fetching quests. Ίσα-ίσα να δικαιολογήσουμε την εμφάνιση και παλαιότερων χαρακτήρων, όπως του Pilaf ή μαχητών των πρώτων Budokai.
Το ευτύχημα είναι ότι, όπως προείπαμε, τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι απαραίτητο για να ολοκληρώσετε το playthrough σας. Μπορείτε να επικεντρωθείτε άφοβα στην ιστορία και να την απολαύσετε. Και αυτό γιατί μπορεί ως RPG να αποτυγχάνει, αλλά ως Action είναι αυτό που θέλουμε. Ταχύτητα, μάχες και cinematics. Μπορεί να μη δυσκολευτήκαμε παρά ελάχιστες φορές, αλλά στο fighting κομμάτι οι developers δίνουν στο κοινό ό,τι ζητάει: απλό button smashing για τα γνωστά εφετζίδικα μπουνίδια, άμυνες και dodging και φυσικά θεαματικά specials με το τσουβάλι. Αυτό γουστάρουμε, Kamehameha κι όποιον πάρει!
Σε συνδυασμό με τα απίστευτα cel shaded γραφικά, το τελικό αποτέλεσμα είναι σκέτο eye candy. Σίγουρα, ουσιαστικά μιλάμε για ξυλίκι και cutscenes μόνο, όμως ξαναλέμε, αυτό είναι το Dragon Ball και αυτό θέλαμε να δούμε *ως fans*, το τονίζουμε. Έχοντας ασχοληθεί με αρκετούς παρεμφερείς τίτλους, ειλικρινά θεωρούμε πως η δουλειά που έχει γίνει στο Dragon Ball Z: Kakarot είναι ό,τι καλύτερο έχουμε δει ως εικαστική μεταφορά από anime σε video game και πιστεύουμε πως πρέπει να χρησιμοποιείται ως παράδειγμα προς μίμηση για αντίστοιχες, μεταγενέστερες δημιουργίες. Και μη νομίζετε πως η εμπειρία μας στηρίχθηκε σε κάποιο σύστημα “τούμπανο”… Με μια απλή R9 380 4gb, i5-4460 επεξεργαστή και 8gb RAM τη βγάλαμε.
Μας άρεσε πολύ επίσης ότι χρησιμοποιήθηκε το αυθεντικό soundtrack, κάτι για το οποίο μας προϊδέασε το (παραπλήσιο με το original) opening scene, όπου ξανακούσαμε το κλασικό Cha-la Head Cha-la. Εννοείται φυσικά πως και το ιαπωνικό voice acting (το ορθόδοξο!) είναι απαράμιλλο, με όλες τις γνωστές φωνές. Σε άλλα τεχνικά ζητήματα, το lip sync είναι ελαφρώς εκτός τόπου και χρόνου, ενώ στις αρχές αντιμετωπίσαμε και κάποια θεματάκια όπως screen tearings ή clippings, αλλά μετά το τελευταίο update δεν παρατηρήθηκε κάτι.
To review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για PC, η οποία μας παραχωρήθηκε από την Bandai Namco Hellas.
VERDICT
Ως παιχνίδι αυτό καθαυτό, το Dragon Ball Z: Kakarot δεν τα πάει τόσο καλά. Τα RPG στοιχεία καθώς και τα περισσότερα features είναι είτε ανούσια, είτε αχρείαστα. Εμείς το ολοκληρώσαμε χωρίς να στηριχθούμε σε αυτά, δίχως καμία δυσκολία. Οτιδήποτε δεν έχει να κάνει με την ιστορία του Dragon Ball Z (π.χ. side quests), δεν προσφέρει καμία ευχαρίστηση, είναι υποτυπώδες και βαρετό. *Αλλά*. Αλλά είναι η καλύτερη Dragon Ball εμπειρία μέχρι σήμερα και θεωρούμε πως όλοι οι φίλοι της σειράς θα το ευχαριστηθούν. Καταπιάνεται εξαιρετικά και αρκετά αναλυτικά με το Dragon Ball Z (λαμβάνοντας υπόψη φυσικά το γεγονός ότι πρέπει να χωρέσει ένα ολόκληρο anime σε μερικές δεκάδες ώρες), από την αρχή ως το τέλος, προσφέροντας ουσιαστικά αυτό που οι fans της θρυλικής σειράς ζητάνε: πιστή εξιστόρηση, πολλά cinematics, θεαματικές και απλές μάχες και ό,τι καλύτερο έχουμε δει από άποψη γραφικών, όσον αφορά τα anime adaptations. Απλά είναι το μόνο ουσιαστικό που προσφέρει. Όμως το προσφέρει άριστα.